Mijn jongste is bijna 11 maand, en ineens vind hij het leuk om ons in de nacht wakker te schreeuwen en te gillen. Dit is ongeveer sinds zijn verkoudheid begon voor 2 weken terug, het ging in de eerste week op en af qua nachten, dacht logisch als je verkouden bent. Maar hij houd het vol hoor de laatste tijd/week. En is dan ook klaarwakker. Denk inmiddels het hele blok ook wel. Of men doet ramen en deuren dicht omdat het klinkt als de luchtsirene zoals die we de eerste maandag van de maand om 12 uur mogen ervaren. Haha. Overdag is het echt een scheetje, lachebekkie maar in de nacht veranderd hij dus als een blad om de boom. Klinkt jambers wel van vroeger hahaha..😋 Maar wat zou het kunnen zijn? Want zodra ik hem uit zijn ledikantje til om te troosten, lacht hij, en wil dan spelen. Praten als brugman heeft hij ongetwijfeld lak aan hahaha dan kijkt hij mij aan en dan big smile. 🤣 Och ondanks die gebroken nachten blijft het een schatje, kan je toch ook niet boos op zijn.. haha
herkenbaar! mijn dochter van nu 11 maanden echt prcies hetzelfde verhaal! ze sliep eigenlijk vanaf dag 1 keurig door (een wonder). ze is 3 weken geleden verkouden geworden (en benauwd ook ehbo gezeten met een kroepaanval) gelukkig was ze daar wel snel vanaf maar we zien nu ook dat ze aan alle kanten ineens kiezen krijgt....dus vermoed dat dit mee speelt. snachts is madame dus idd ineens wakker al 2 weken opzich niet echt huilen maar idd "luide geluidjes maken" gillen" soms idd een huilbui..
Hier een meisje van 21 november...en is ook drama s nachts...en iedereen die zegt laten huilen...daar doe ik niet aan.op den duur als het lang genoeg aanhoud dan wil jr zelf ook slapen..(en het is hier al 1.5 maand pret, dan weer verkouden dan weer ziek) Dan is me oudste ook wakker en daar pas ik voor. Hier is het wel meestal nadat ik dr speen weer heb gegeven goed. Ik denk maar....het is een fase...het komt vast weer goed. Denk ook echt wel dat het te maken heeft met dat ze veel meer willen in hun hoofd dan dat ze kunnen.
Nee laten huilen doe ik ook niet hoor. Ik wacht wel eventjes voor ik er heen ga, omdat het soms ook even is en daarna stil. Maar met aanhouden sowieso, neem ik hem wel bij mij inderdaad... lastig soms hè, aangezien ze ook niet kunnen aangeven wat er nou allemaal precies is. Maar als ik hem dan lachend op mijn arm heb en hij wilt spelen, dan denk ik weleens.. jij kleine donder hahaha... frustrerend maar dat hoort er allemaal bij.. hopen dat wat het nieuwe ook maf zijn dan snel komt... sterkte medemama!
Haha nee hè kunnen we elkaar steunen. Maar het gaat over. Mijn middelste was een huilbaby dus ben wel wat gewend en kan het daarom ook zo komisch neerzetten. Maar ik was ze bijna vergeten hoe dat viel de in de ochtend zo brak en half hahaha. Nu weet ik het weer. 😋 ooit gaat het over... hahaha
Hij wordt groot en begint meer te begrijpen: als ik schreeuw komt mama.... Daarnaast begint hij ook te begrijpen dat hij het niet leuk vindt als je er niet bent.... Dat is een lastige optelsom voor mama's Soms kun je dit patroon weer doorbreken, maar vaak lukt het ook niet.... Hopelijk keert de rust weer. Gauw terug!
Dank je.. We doen ons best... het is wel een volhouder hoor. En mijn oudste twee werden er ook wakker van. Dus doe dat niet weer zat uiteindelijk om half 5 van ellende beneden toen. Was vanaf 2 uur in de weer geweest in de nacht.
Zolang hij niks mankeert en gewoon lachend op je arm zit, zou ik het gegil negeren. Dan weet hij weer dat hij gewoon door moet slapen i.p.v. te gaan spoken. Een soort resetje..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen