Hi mede-moeders,
al vanaf het begin is borstvoeding bij beide kindjes een groot drama. Lees: geen productie na bevalling, 12x per dag kolven, clusteren, medicatie, druppeltjes, borsvoedingstheetjes, krijsend kind door honger. Mijn eerste dochter kwam 5 weken te vroeg én ik had geen begeleiding gehad; “daar had het mee te maken” dacht ik toen. Na 2 maanden geklooi opgegeven en volledig overgestapt op flesvoeding. Nooit afgebouwd, zo van de ene op de andere dag zonder problemen gestopt. Bij de tweede dus direct hulp van lactatiekundige en alle middeltjes gehad en toen kwam het beter op gang! Yes, dolblij was ik! Ik wist het zeker: dit keer zou het me wel lukken. Ondertussen is mijn dochtertje echter 8 weken en is het weer een en al gedoe. Mijn productie is onvoldoende, dus ze moet bijgevoed worden. Tot op heden nog geregeld extra moeten nakolven/clusteren om het op te krikken. Maar het levert nauwelijks iets op en doe ik het een keer niet, dan zijn mijn borsten leeg. Ik ben zo verdrietig dat het wéér niet gelukt is. Alle trucjes uit de kast gehaald, maar mijn borsten lijken het maar niet te snappen. Verloskundige en lactatiekundige noemen het een wonder dat ik überhaupt borstvoeding heb mogen geven na alle perikelen in het begin en zeggen dat ik trots mag zijn op alle moeite die ik heb gedaan. Maar ik kan alleen maar huilen om weer een mislukte poging en ben zo verdrietig. Ok, ik huil niet continu, maar als het hierover gaat lukt het me niet om het droog te houden. Herkennen jullie dit? En wat heeft jullie geholpen om te accepteren dat dit het is?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (15)    Verversen


  • Linnde

    Ach wat naar dat het zo gaat! Bij mijn oudste heb ik achteraf te vroeg opgegeven en daar heb ik nog iedere dag spijt van. Want ik had er geen hulp bij gehaald en eigenlijk geen moeite gedaan om t vol te houden. Maar jij wel! Dus hoewel het begrijpelijk is dat je verdrietig bent, mag je ook trots zijn dat het tot nu toe gelukt is om borstvoeding te geven! Maar ik begrijp je gevoel van rouw/verdriet ook dat het niet gaat zoals je wilt.
    Ik weet niet of iemand t al geopperd heeft, maar een combi van borstvoeding en flesvoeding is ook mogelijk hè? En als je nog verder wilt zou je nog een lactatiekundige IBCLC gecertificeerd kunnen contacteren. Die zijn meer gespecialiseerd dan ‘gewone’ lactatiekundigen en hebben misschien nog een tip of... om een combi vol te houden..
    Over acceptatie kan ik alleen zeggen dat je alles doet wat je nu kunt. Als meer niet kunt dan moet je jezelf daarin ook geloven. En (dit klinkt een beetje wazig misschien) met jezelf verdrietig zijn dat het niet gaat. Rust nemen en lief zijn voor jezelf. Lekker theetje op de bank, vragen of iemand een keertje voor je wil koken. Buiten rondje wandelen in de zon. Knuffelen met je kleintje.
    Sterkte!!

  • Happyfamily!

    Oh meid. Wees trots op jezelf, En niet zo hard. Je mag verdrietig zijn, maar probeer het niet als falen te zien. Je hebt keihard geknokt! En het dus AL 8 weken volgehouden. 8 weken, weet je hoe ontzettend knap dat is?? Je bent een powervrouw dat je de keus weer gemaakt heb om überhaupt het te proberen. Maar het is ook oké om te stoppen. Kindjes worden met de fles ook groot. En jou kindje heeft meer aan een gelukkig relaxte mama, dan aan een mama die alleen maar bezig is met haar productie te verhogen.
    Geniet van je kindje, voor je het weet zijn ze weer groot.

  • Barbamammie79

    Sluit me hier voor de volle 100% bij aan
    Laat het los... het is simpelweg niet erg. Echt niet. Praat dat je zelf niet aan.
    Ga lekker genieten van het flesjes geven Omarm het
    Het is goed zo.

  • Mamantrois

    Oh, ik snap je volkomen!
    Dit heb ik bij alledrie mijn kindjes gehad. En nog steeds doet het zeer als er weer eens iemand roept dat het meteen op gang kwam en dat de vriezer vol ligt en..... Ik snap je verdriet. Ik voel het ook. Ook alles uit de kast gehaald maar als je na al die moeite nog bijna niets produceert.... pfff.zo frustrerend. Maar je hebt alles gegeven wat je kan. Wees daar trots op! Liefs

  • jenniferri

    Bij mijn eerste zelfs nu g niet eens kunnen proberen zwangerschap met veel complicaties en moest 6 pijnstillers per dag nemen voor te kunnen functioneren dat heeft 2 maanden geduurd. De 2de geprobeerd 3 weken te vroeg geboren en had wisselende suikerspiegel. De eerste 5 dagen amper productie denk hoog uit 3 druppels in al die dagen. Ik moest de eerste week ook elektrisch kolven omdat ze in het oog moesten houden wat hij binnenkreeg door zijn suiker. Met flesvoeding om de 3 uur had hij net geen infuus nodig. Pas toen hij naar huis kon had ik productie en nog redelijk veel. Heb dat nog aangeboden maar mijn zoontje kreeg er krampen van en huilde er veel van dus uiteindelijk toch flesvoeding gaan geven in aangepaste vorm.

  • Lillybell

    Lieve schat, je mag trots zijn op jezelf dat je zo hard je best hebt gedaan om dit te laten slagen. Meer kan je niet doen. Een vriendin van me had het ook, haar productie kwam gewoon niet op gang. Misschien kan je een beetje melk bewaren om er een mooi borstvoedingsjuweel van te laten maken? Dit heeft mij erg geholpen bij het accepteren toen de borstvoeding bij mijn dochter vroeg ten einde kwam door haar gezondheid. Dikke knuffel

  • Denelientjes

    Wat hrb je idd al veel gedaan!!
    Hier 3 dagen toen gaf ik het "al" op.
    Ook ik zat te huilen wat wilde ik graag maar het werkte gewoon niet.
    Het verdriet duurt even tot je inziet ik heb het gedaan en geprobeerd mag ik trots op zijn!! Je had namelijk ook gelijk kunstvoeding kunnen proberen.
    Dus tranen drogen en wees trots op die 8 weken 💪

  • MNAZ

    Ik kan mij voorstellen dat het je verdrietig maakt dat het niet lukt😓ik heb bij mijn eerste ook een borstontsteking gehad en hij kreeg hierdoor niet veel binnen.Was een drama met kolven etc maar gelukkig kwam daarna alles goed en kon ik tot 1.5 jaar geven.
    Uit jouw verhaal lees ik dat je meer dan je best hebt gedaan en gelukkig 2 maanden hebt kunnen geven maar als het niet meer gaat dan gaat het niet.Leg je erbij neer en wees trots op jezelf dat je alles uit de kast hebt gehaald voor jouw kindje

  • Linde-1

    Eerste zwangerschap 7.2 weken te vroeg geboren en alleen maar gekolfd, bv zo geven niet gelukt want hij had geen energie om te drinken. Na 2,5 maand fulltime kolven heb ik afgebouwd omdat het te zwaar werd voor me icm de reflux die hij ook nog eens had.
    Vond het jammer, maar ik ga mezelf niet uitputten, moet ook nog wel energie hebben voor mijn zoontje.

    Deze keer ga ik ook weer proberen borstvoeding te geven maar wil mezelf dus niet uitputten en tot het uiterste drijven als het niet lukt.
    Lijkt het dan is het mooi meegenomen, lukt het niet dan is het jammer en gaan we over op flesvoeding.

    Ik heb wel gelezen dat je iets kan innemen om de productie een handje te helpen. Ik weet alleen niet meer hoe dat heet. Heeft de lactatiedeskundige dat nog genoemd of heb je dat al geprobeerd?
    En probeer het niet als falen te zien, je probeert het en soms wil het helaas niet zoals het gaat, maar dan heb je niet gefaald hoor! 😘

  • MamaItalia

    Heel herkenbaar ik heb het 3 x gehad. Bij de eerste had ik een vreselijke bevalling en allerlei factoren (ik at en dronk nauwelijks zat bijna tegen depressie aan, kind was te zwak om goed te drinken,ik had tepehoedjes omdat ze in het ziekenhuis zeiden dat ik platte tepels had wat niet waar is) hebben ertoe geleid dat hij nauwelijks aankwam (geboren met 3150 en toen hij 1 maand was woog hij 3200!). Ik heb zoveel gehuild hierom maar toen kk zag dat mn mannetje eindelijk goed aankwam is het verdwenen. Bij de tweede (super hongerige baby die heeeel weinig sliep) ernstige tepelkloven gekregen. Vanalles gesmeerd uiteindelijk een sterk zalfje gekregen omdat mn dochter inmiddels mijn bloed spuugde en ik verging van de pijn. Gelukkig na 2 weekjes genezen. Toen begonnen de verstopte melkkanaaltjes om de 2 dagen een nieuwe. Weer helse pijn. Ik had inmiddels ook ernstig slaaptekort en mn dochter kreeg al kunstvoeding omdat mijn melk niet genoeg was. Ik ben er toen mee gekapt en ja wat een opluchting na weken aanmodderen en huilen!! Bij de derde die een maandje geleden is geboren weer vol goede moed geprobeerd. Maar op dag 1 was het al drama. Ik had nauwelijks coloster en toen mn pasgeboren dochter het uitschreeuwde van de honger heb ik om een flesje gesmeekt. Het is 10 dagen goed gegaan met borstvoeding plus 1 flesje per dag (ze hing wel 24 h per dag aan mn borst). Maar toen ging het bergafwaarts. Ik sliep letterlijk 2 uur per nacht. Kreeg hoofdpijn en diarree door de vermoeidheid en na liters thee en andere middeltjes, kolven wat maar 20 ml opleverde per borst, miljoenen keren per dag aanleggen en de productie die alweer bergafwaarts ging, dacht ik aju ik kap ermee. Ben 1 dagje down geweest en toen voelde ik me opeens weer beter er viel een last van mn schouders en mijn kinderen hadden een fittere en vrolijkere mama. Wat mij hielp is dat ik mn best heb gedaan en ik niet meer kon doen. Dat de baby op de eerste plaats staan maar dat de mama zich ook goed moet voelen! Ik voel het nog steeds ala falen dat gevoel blijft, maar mijn kinderen zijn gezond en wel gegroeid met kunstvoeding

  • Barbamammie79

    Dikke knuffel

  • MNAZ

    Je hebt meer dan je best gedaan

  • LittlePea

    Ik ben hier te nuchter voor... ik had geen productie, geen stuwing, mijn dochter kreeg nik binnen. Met kolven amper 10 ml , kind groeide niet e.d.... geen plas en poep luiers. Ben zelf heel slecht begeleid ook. Maar ik heb me nooit voelen falen ofzo. Het was gewoon niet anders en dan ben ik blij dat ik in deze tijd leef en er flesvoeding is. Het is heel jammer in mijn beleving als t niet lukt en wil het dit keer weer proberen hoor, maar lukt t niet, dan is het jammer.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50