Borstvoeding verdriet
- Mauw
-
15 3232 13/05/2019
Hi mede-moeders,
al vanaf het begin is borstvoeding bij beide kindjes een groot drama. Lees: geen productie na bevalling, 12x per dag kolven, clusteren, medicatie, druppeltjes, borsvoedingstheetjes, krijsend kind door honger. Mijn eerste dochter kwam 5 weken te vroeg én ik had geen begeleiding gehad; “daar had het mee te maken” dacht ik toen. Na 2 maanden geklooi opgegeven en volledig overgestapt op flesvoeding. Nooit afgebouwd, zo van de ene op de andere dag zonder problemen gestopt. Bij de tweede dus direct hulp van lactatiekundige en alle middeltjes gehad en toen kwam het beter op gang! Yes, dolblij was ik! Ik wist het zeker: dit keer zou het me wel lukken. Ondertussen is mijn dochtertje echter 8 weken en is het weer een en al gedoe. Mijn productie is onvoldoende, dus ze moet bijgevoed worden. Tot op heden nog geregeld extra moeten nakolven/clusteren om het op te krikken. Maar het levert nauwelijks iets op en doe ik het een keer niet, dan zijn mijn borsten leeg. Ik ben zo verdrietig dat het wéér niet gelukt is. Alle trucjes uit de kast gehaald, maar mijn borsten lijken het maar niet te snappen. Verloskundige en lactatiekundige noemen het een wonder dat ik überhaupt borstvoeding heb mogen geven na alle perikelen in het begin en zeggen dat ik trots mag zijn op alle moeite die ik heb gedaan. Maar ik kan alleen maar huilen om weer een mislukte poging en ben zo verdrietig. Ok, ik huil niet continu, maar als het hierover gaat lukt het me niet om het droog te houden. Herkennen jullie dit? En wat heeft jullie geholpen om te accepteren dat dit het is?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen