Ik ga even proberen om het zo neutraal mogelijk mijn verhaal te doen ik vraag me nu echt af af ik er naast zit.
Mijn schoonouders en ik liggen niet op 1 lijn daar heb ik mee leren leven. Zijn niet mijn vrienden maar ben altijd even aardig als ze er zijn voor de kinderen. Daarin tegen zijn ze altijd elke keer kritiek op me aan het leveren ik ga binnenkort weer naar school. Ik was niet goedwijs hoe wou ik dat in godsnaam gaan doen met 4 kinderen. Wat dacht ik wel niet dan moet mijn ook alleen met de kinderen zijn en de kinderen hebben de moeder nodig in hun leven. Ik zeg heel netjes naast de kinderen heb ik ook een leven vind het heerlijk om bij ze te zijn (nu al 11 jaar lang) de jongste is 2 gaat naar peuterspeelzaal. Ik moest niet denken dat ik beroep op hun kon doen als ik oppas nodig had ga maar door. Ik heb toen gezegd het is nu klaar het is mijn leven en als ik dit wil doen doe ik dat. Krijg ik heeft je man daar niks over te zeggen dan? Ik zeg nee tuurlijk niet we hebben dit wel besproken en hij vind het leuk voor me en goed dat ik dit doe zal toch niet normaal zijn als die dat afkeurde. Nu mijn man zijn tante.... Mijn kinderen zijn heel gek op haar vanaf kleins af aan al. Ze is hier zelfs 3 jaar geleden in de buurt komen wonen. Ging heel leuk na mijn idee tot mijn dochter bij me kwam met een heel raar verhaal. Mijn dochter vertelde me mama ze praat heel slecht over je ik wil daar niet meer naar toe. Toen ik vroeg hoe bedoel je dat lieverd kwamen er verhalen naar buiten ik werd er echt misselijk bij. Volgens haar kwam mijn dochters daar minder omdat ik ze daar weg hield. Dit heb ik werkelijk nooit gedaan ze wou zelf steeds minder ik dacht ze word ouder etc misschien meer behoefte aan vriendinnetjes waar ze ook heel veel mee speelde. En volgens haar zal ik haar man helemaal zwart maken etc dat had ze na gevraagd bij een bepaalde buurman. Ik was even in shock van wat mijn dochter vertelde. Ik ben naar de desbetreffende buurman heen gelopen en heb dat gevraagd aan hem. Hij wist nergens wat vanaf. Ik ging naar huis met vraagtekens. Zegt mijn man ach zo was ze vroeger al?? Ik ken haar echt niet zo ik vertrouwde mijn kinderen haar toe 100% ik denk ik ga wel verhaal halen bij haar. Ik ga netjes aan de deur en vraag wat er aan de hand is ik kreeg om me oren gegooit dat ik een kreng was dat ik de kinderen daar weg hield letterlijk schreeuwen naar me. Ik zeg nog je bent werkelijk niet goed bij je hoofd of wel. Die man van haar loopt op me af en begint me echt hard te duwen omstanders drukte hem nog van je blijft van vrouwen af. Ik ben echt verbijsterd echt waar. Ik snap niet waar dit weg komt maar ik heb gezegt ik zet er een streep door. Het is klaar ik ga mijn kinderen daar niet meer naar toe doen wand ja ze stookt de kinderen op daar hou ik niet van ik ben hun moede ik moet ze beschermen. Ondertussen deed mijn man echt hier helemaal niks mee 0.0 ik stond echt te kijken van waattt??? Maar ik kan het naast me neerleggen. Nu komt het ergste van het hele verhaal. Mijn schoonvader was jarig. En ondanks dat we elkaar niet liggen ga ik wel uit goed fatsoen mee. Daar was zijn tante met haar man ook. Mijn man gaat gewoon een gezellig praatje maken met de man van zijn tante die gewoon met kei hard heeft lopen duwen zijn tante die tegen me schreeuwde. Ik voel dat zo als een mes in me rug. Ik voel me hier echt niet oké bij.
Zie ik dit nu verkeerd toen ik hem daar over aansprak zei hij ja dat is jou gevoel laat het gaan. Maak je er niet druk om. Etc ik snap het echt niet meer voel me zo verdrietig en totaal niet gesteund
Sorry maar echt zwak van jouw man..niet voor jou opkomen is al erg genoeg,maar nog gezellig kletsen met die man dat gaat mij te ver. Ik zou echt boos zijn geweest.
Allemaal heel erg bedankt dat jullie de tijd hebben genomen om mijn verhaal te lezen en en een bericht te plaatsen. Ik heb hier echt heel veel aan gehad. Gesprek voeren met mijn man probeer ik althans maar hij lijkt me niet te begrijpen. Ik denk dat ik het even moet laat rusten en komende week het nogmaals ga proberen
Zo, echt hè. Die man had minstens een week pijn met slikken gehad als 'ie zo tegen mij had gedaan. Wat een mafklapper zeg.
Maar mijn man had vervolgens niet doodleuk met ze moeten gaan praten, dan had het op weg naar huis ook flink geknetterd. 't Is dat je je schoonfamilie erbij krijgt, maar deze familie is wel heel erg rot hoor..
Zo heftig zeg, op de eerste plaats vind ik het een heel goed idee om weer naar school te gaan. Daar word je nooit slechter van en als je alles goed hebt geregeld met de kinderen is dat echt goed. Mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader. Zij zouden het zelf nooit doen en daarom verwachten ze dat ook van een ander. Ik denk dat het tijd is voor een pittig gesprek met je man. Hij moet altijd achter jou staan, wat zijn familie ook doet. Tenzij hij vindt dat zijn familie gelijk heeft en dan moet hij dat ook met jou bespreken. Er moet in ieder geval een en ander uitgesproken worden. Misschien heeft hij wel tegen zijn familie gezegd dat hij niet wil dat jij weer naar school gaat en zegt hij in jou gezicht iets anders. Dan wordt jouw schoonfamilie boos op jou enz. enz.
Ik ben van mening dat zij gewoon respect voor jou horen te hebben.. je bent wel de moeder.. ook je man hoort dat respect te hebben door achter je te staan. Wellicht dat hij het niet durft omdat anders zijn familie ook tegen hem uit barst? Ik zou nog eens een goed en rustig gesprek met je man hierover hebben en duidelijk laten merken wat dit met jou gevoel doet en je grenzen hierin aan geven en zelf in iedergeval niet meer langs gaan. En willen ze de kids zien dan beginnen ze maar eens met een beetje respect tonen, en anders je man die gaat proberen te praten met tante/man en zijn ouders, beetje ruggengraat mag wel.
Succes met alles en ik hoop oprecht dat jullie hier uit kunnen komen en het voor jou ook wat prettiger wordt. 😘
Oei wat een lastig parket. Ik vind persoonlijk dat je als man en vrouw in dit soort situaties achter elkaar moet staan. Al vind ik ook dat ondanks je elkaar niet mag je wel netjes moet blijven. Het is een verjaardag en anderen hoeven geen last van spanning te krijgen. Heb je je man nog gesproken over hoe jij je voelde?
Eens er geweld aan te pas komt is er toch echt wel een grens overschreden. Dat beginnen twijfelen aan jezelf komt doordat hou schoonfamilie/man je glashard gaslight. Zeggen dat je overdrijft terwijl je enkel je gevoel probeert duidelijk te maken. Jij hebt ook echt gewoon het recht om jouw bezorgdheden en gevoelens uit te drukken zonder dat andere zeggen wat jij hoort te voelen volgens hen. 🤷🏼♀️
Nee joh ben je gek. Je hoeft echt niet aan jezelf te twijfelen. Negatief over jou praten tegen je kind is echt not-none. Fysiek geweld gebruiken hoef je nooit te accepteren. En ja, je mag verwachten dat je man achter je staat. Heel veel succes en sterkte!
Je man weet gewoon niet wat hij moet doen. Als hij er wat van zal zeggen krijgt hij ook een mega bak ellende over zich heen. Hij durft de confrontatie niet aan te gaan, is er niet tegen op gewassen en houd zich wijselijk stil. Maar daar ben jij en je kinderen niet mee geholpen. Als dit zo zou blijven voortbestaan dan zou ik een ander plan gaan inzetten. Niet meer mee gaan of uit jezelf naar zijn ouders/familie. En ook niet meer thuis bij jullie, alleen als jij er niet bent en alleen je man. Lelijk praten zal zo blijven. Maar ik zou er helemaal niks mee nodig willen hebben. En je man regelt indien nodig de oppas maar en haalt en brengt ze ook als dat kan. Want hij zal misschien de oppas van zijn ouders wel willen. Dan onthoud je de kids en je man niet van het contact met zijn ouders, alleen kom jezelf niet meer. Voor mij makkelijk gezegd natuurlijk, maar dit kan echt niet. Zo ga je niet met mensen om. Is dit altijd al zo geweest met je schoonouders?
Contact met mijn schoonfamilie was altijd wel redelijk tot mijn oudste werd geboren en ik had mijn moeder mee genomen naade bevalling en mijn man natuurlijk. Daar waren ze niet mee eens. Ze vonden dat mijn schoonmoeder er bij moest wezen. Ik heb uitgelegd dat ik dat geen prettig idee vind omdat ik wel naakt op zo kamer lig dus daarom dat echt niet wil maar als ik thuis ben ze uiteraard welkom zijn om de hun eerste kleinkind te ontmoeten. Dit hebben ze overigens niet gedaan. Ik was 17.00 uur thuis Om 2 uur in de nacht werd mijn man wakker gebeld dat ze toch wouden komen kijken. Ik heb toen gezegd dat ik vond dat ze dat niet konden maken we hadden natuurlijk een zware dag achter de rug.. En toen is het helemaal mis gelopen
Oh wauw! Sta gewoon verbijsterd je antwoord te lezen! Sodemieters... wat onwijs erg zeg. Zou hele korte metten ervan krijgen. En misschien ook maar doen. Duidelijk je grens aangeven en daar blijven ze over heen gaan. Je kunt niet altijd alles uit blijven leggen. Van hun kant ook niet het geval .. heel veel sterkte
Als jouw man weet dat zijn tante zo is, waarom heeft hij dit niet met jou besproken toen je jullie kinderen zo vaak die kant op liet gaan?
Ik lees vooral terug in je verhaal dat je man je eigenlijk niet goed genoeg ondersteuning geeft in dit verhaal. Het is zijn familie, hij kan zijn ouders aanspreken toch op hun ongevraagde commentaar? Hij kan zijn tante toch aanspreken die slecht praat over zijn eigen vrouw? Zijn oom die zijn vrouw duwt? Nee.. ipv daarvan laat hij jou dat oplossen en gaat vervolgens leuk staan kletsen met deze mensen alsof er niks is gebeurd. Dan snap ik wel dat zr allemaal denken dat ze dit gewoon bij jou kunnen flikken..
Als iemand mij zou duwen zou ik zeker weten dat mijn man diegene aanvliegt 🤣. Kom op zeg, dit kan toch echt niet? Laat niet over je heen lopen, en zet er een punt achter. Geen contact meer vanaf jou kant, en niet meer uit fatsoen mee gaan er heen. Lijkt mij voor jou het best, scheelt je vast veel stress.
Waarom trek jij nu niet een grens van tot hier en niet verder? Ook voor je kinderen. Stop ermee jezelf te kwellen. Want 1 ding hoe je het ook doet, je zult het nooit goed genoeg doen bij zijn familie. En hoe neer jij probeert hoe meer energie het je kost.
Als ik het zo lees, komt je man uit een asociale familie en is hij eraan gewend... Natuurlijk mag hij met zijn familieleden praten. Maar ik begrijp ook dat jij het niet fijn vindt dat hij het normaal lijkt te vinden als jij slecht behandeld wordt.... Maar ik vrees dat hij gewoon niet beter weet dan dat er in zijn familie zo met elkaar omgesprongen wordt Anders had hij het contact nl al jaren geleden verbroken.... Het zou mooi zijn als hij jou zou verdedigen tegenover zijn ouders. Ik zou op een rustig moment eens bespreken dat jij je niet veilig voelt bij hen. En zelf zou ik er gewoon niet meer naartoe gaan. Gewoon uit zelfbescherming.
Het niet voor jou opkomen door je man, is niet omdat het jóúw man is, maar volgensmij is dat redelijk maneigen. Hier was ook zoiets raars voorgevallen, meerdere keren, en denk maar niet dat die van mij het opnam of maar 1 woord er tegenin bracht. Alleen, oke dat is jouw visie, prima. (Terwijl dat echt iets heel belachelijks was over mij) Heb me daar echt vaak boos om gevoeld, maar mannen zijn nou eenmaal wat minder emotioneel dan vrouwen over het algemeen 🥲
Edit: Oow heftig ik lees nu pas van dat duwen, echt niet oke. Daar had ie zeker een stokje voor moeten steken zeg.
Dit zijn mannen 🙈 Ik heb zo'n zelfde fijne schoonfamilie. Mijn man is gelukkig wel verhaal gaan halen bij het betreffende familielid, maar hij zal haar niet uit de weg gaan op een verjaardag.
Jij mag trots zijn op jezelf! Je hebt gedaan wat je moest doen wat die rare tante betreft én je hebt aangegeven bij je man hoe jij je voelt. Super goed! Dat zijn gedrag voor jou niet goed voelt snap ik compleet. In de ogen van jouw man is zijn tante altijd al een rare vogel geweest als ik het goed begrijp. Daarom reageert hij waarschijnlijk zo. Ik praat zijn gedrag niet goed. Ik vind dat hij wel verhaal had mogen halen op een ander moment dan bij de verjaardag, maar verder is het volgens mij echt een iets voor mannen om zich verder niet druk te maken.
Tip: lekker niet meer naar de verjaardagen gaan. Ik heb lang het contact met mijn schoonouders verbroken. Dat gaf zo'n rust! Voor onze oudste dochter geboren werd kwam er weer wat contact. Zij zijn echt een lieve opa en oma, maar verder hoef ik er niets mee. Ik heb moeite met autorijden (ook als bijrijder) en kom nu nergens. Ik heb therapie en het is de bedoeling dat ik straks toch weer in de auto stap naar schoonouders, maar de verjaardagen sla ik over. Ik hoef zijn overige familie niet te zien
Ik snap dat je je zo voelt, vind het ook niet oké van hem… wat ontzettend vervelend zeg… klinkt alsof je het zelf wel goed hebt aangepakt in ieder geval, helaas is dat het enige waar je invloed op hebt.
Dit is wsl een complex verhaal met meerdere kanten en voorgeschiedenis. Het is op deze manier heel ingewikkeld om er over te oordelen voor ons als buitenstaanders. Het klinkt zo heel akelig allemaal. Het enige wat ik wél kan zeggen is dat kinderen voor beide ouders zijn en dat jij niet de enige/belangrijkste bent die daarvoor op moet draaien, maar je man net zo goed. Dus die opleiding, prima plan, lijkt mij.
De (oh-gut-ik-ben-blijkbaar-)feminist heeft weer even gesproken 😝
Klopt het verhaal zit heel complex in elkaar. De voor geschiedenis is ook nog veel groter🙈 de belangrijke details heb ik er in gezet. Voel me alleen zo verdrietig ik heb een gevoel dat ik niet serieus genomen word door mijn man. Iemand die mijn man begint te duwen hardhandig ga ik toch niet gezellig een praatje mee maken dan voel je je gewoon voor gek gezet
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (30) Verversen