Ik ben Lynn, 28 jaar oud en momenteel zwanger van een eerste kindje.
Wat ik nu ga schrijven zal voor de meesten onder jullie wellicht heel stom of lachwekkend klinken.
Ik heb als tiener lang last gehad van een hevige menstruatie, met bloedarmoede tot gevolg. In die periode ben ik door een gynaecologe inwendig onderzocht. Ik was toen nog niet seksueel actief en behoorlijk overdonderd door wat er toen allemaal gebeurde. Er is toen o.a. een partiële hymenectomie uitgevoerd omdat mijn hymen te nauw was om het speculum door te laten (lijkt me logisch als je nog niet seksueel actief bent). Uiteindelijk heb ik toen met medicatie wel de bloedingen onder controle gekregen.
Toch heeft dit er voor gezorgd dat ik me tot op heden me geen enkele keer meer inwendig heb durven laten onderzoeken. Mijn huisarts had me al een aantal keer gezegd dat ik dringend een uitstrijkje moest laten nemen, maar ik heb dat altijd uitgesteld. Nu ik zwanger ben, vrees ik dat er hoe dan ook op een bepaald moment eens inwendig gekeken zal moeten worden, en daar ben ik echt panisch voor.
Als ik er met vriendinnen over praat zeggen ze "ach zo'n onderzoek is vervelend maar duurt maar enkele minuten" en dan onthou ik alleen "het is vervelend", waardoor de angst nog vergroot. Wie weet hoe ik mijn moed bij elkaar kan rapen?
Zodra je de eerste echo hebt, of eerste afspraken met verloskundige zo eerlijk mogelijk hierover zijn. Geef aan dat het je echt heel veel angst bezorgd. Zij maken meerdere vrouwen mee die dit hebben en weten je misschien op gemak te stellen waardoor de drempel wat minder heftig is. Succes ermee en sterkte,
Angsten moet je echt aangaan om er minder last van te krijgen. Wie weet valt het alles mee als je nu een uitstrijkje zou laten maken of inwendig onderzoek laat doen. Je hebt ondertussen ook seks gehad en neem aan dat je daar ook niet bang van bent, je lichaam is meer gewend. Je kan aangeven het vervelend te vinden, waardoor er meer rekening mee gehouden wordt. En verder is het opzich meest niet nodig je inwendig te laten onderzoeken tijdens een zwangerschap of bevalling, tenzij er complicaties zijn. Je mag gewoon afzien van toucheren om voortgang te meten. Sowieso is dat achterhaald en zegt de ontsluiting niets. Maar als er zich een complicatie voor doet of als je pijnbestrijding wilt heb je op dat moment ook wel andere dingen aan je hoofd, dus is het makkelijker je door zo een onderzoek heen te zetten. Uitstrijkje is wel heel belangrijk als je straks niet meer zwanger bent. Zo veel beter om een vervelend onderzoek te laten doen elke paar jaar dan dat er te laat blijkt dat jij een van de mensen bent met onrustige cellen of zelfs al kanker. Overigens doen de meeste onderzoeken minder pijn als je je ontspant, dus mocht het zo veer zijn probeer niet je hele bekkengebied aan te spannen tijdens het onderzoek.
Ik geloof over macht over eigen lichaam, als je het niet wil, gebeurt het niet! Is op geen enkel moment nodig. Geen toucheren, geen meten hoever je ontsluiting hebt (wat overigens best onbetrouwbaar is), als jij niet wil zeg je nee. Mijn vk moedigt dit zo aan, daarom heb ik haar keer op keer gekozen. Bevallen op mijn manier, op mijn plek, mijn houding.
Ik zag ook tegen inwendige echo’s op. Uiteindelijk heb ik er door omstandigheden wel 10 gehad tijdens de zwangerschap (angst is nu wel weg ;-)) Bespreek je angst en of je de kop van dat apparaat zelf mag inbrengen. Zo heb je controle.
Inwendige echo's worden normaal hooguit in het begin van de zwangerschap gemaakt maar zijn ook niet pijnlijk ten opzichte van de meeste andere dingen die genoemd worden. uitstrijkje heeft een eendenbek nodig wat pijnlijk is, toucheren kan heel pijnlijk zijn, eventueel strippen richting het eind van de zwangerschap als de bevalling te lang op zich lijkt te laten wachten. Allemaal veel vervelender dan een inwendige echo. En dat zijn wel de dingen die mogelijk aan de orde komen. (uitstrijkje niet tijdens zwangerschap, maar daarna eventueel) Waarom heb jij 10 inwendige echo's gehad ipv uitwendig?
Ik zou dit écht met je Vk bespreken. Ik heb nul negatieve ervaring en haat inwendige onderzoeken. Enkel nodig geweest bij de bevallingen en dan ook zo minimaal mogelijk. 1 a 2x. Dit alles ook besproken met de Vk. Ik vind het eng, voel me totaal niet op mijn gemak enz. De gedachten vooraf maken het bij mij wel erger dan het moment zelf maar de volgende keer is het opzien weer net zo groot. Ook al stelt het niets voor en duurt het niet lang, jij ervaart het wel zo dus zeker niet over je gevoel heen stappen. Bij mij (!!) helpt bespreekbaar maken iig. Hetzelfde verhaal met uitstrijken. 3 jaar uitgesteld. Moed bij elkaar geraapt. We hebben de allerliefste huisarts. Gezegd dat ik het écht zo ongemakkelijk vind. Ook al zien hun 100.000 vagina’s. Voor mij voelt het verschrikkelijk. De huisarts luisterde naar me en dat was echt al voor meer dan de helft voldoende. En het viel idd best mee. Dus ja ik zou het écht bespreken. Het wordt anders misschien nog zoveel groter in je hoofd!
Totaal niet stom of lachwekkend, logisch dat je door z'n nare ervaring hier tegen op ziet! Het klinkt misschien suf maar bespreek het, geef t aan bij je verloskundige. Zij zal dit echt wel begrijpen. Bedenk wat er nodig is voor jou om je er meer oke mee te voelen, bijvoorbeeld door een keer te "oefenen" voor de bevalling begint, dat er heel goed wordt vertelt wat ze wanneer en waarom gaan doen, of juist niet, bespreek in welke gevallen er alternatieven zijn voor inwendig onderzoek, etc. Zet het ook in je geboorteplan voor het geval dit medisch wordt.
Totaal niet stom of lachwekkend, logisch dat je door z'n nare ervaring hier tegen op ziet! Het klinkt misschien suf maar bespreek het, geef t aan bij je verloskundige. Zij zal dit echt wel begrijpen. Bedenk wat er nodig is voor jou om je er meer oke mee te voelen, bijvoorbeeld door een keer te "oefenen" voor de bevalling begint, dat er heel goed wordt vertelt wat ze wanneer en waarom gaan doen, of juist niet, bespreek in welke gevallen er alternatieven zijn voor inwendig onderzoek, etc. Zet het ook in je geboorteplan voor het geval dit medisch wordt.
Ik vond het echt reuze meevallen. Het is meer ongemakkelijk dan vervelend (en dan vooral omdat de verloskundige een vreemde is) al kan ik me heel goed voorstellen dat je er tegenop ziet met jouw verleden. Ik zou het goed bespreken met je verloskundige (Ik heb er nu meerdere gezien en echt stuk voor stuk super lief en begripvol). Ik denk dat er heel veel vrouwen zijn die het spannend of onprettig vinden dus niks geks aan. En ik zou iemand meenemen die weet dat je hier heel erg tegenop ziet, die kan je dan ook ondersteunen/het extra aangeven bij de verloskundige.😘
Een partiële hymenectomie wordt vrij vaak uitgevoerd als de gyn ziet dat het maagdenvlies wat stug of dik is en hierdoor het inwendig onderzoek moeilijk zal verlopen. Dit helpt ook om de eerste keer minder pijnlijk te maken. Ik heb dit ook gehad, is niet meer dan een kleine insnede. Heb dat nauwelijks gevoeld maar ik kan me inbeelden dat het als je jong bent, wel allemaal behoorlijk indrukwekkend binnenkomt.
Ik vind dit helemaal niet stom of lachwekkend, wel heel erg vervelend voor je dat het zo'n stempel drukt op je zwangerschap. De zorgverleners rondom je zwangerschap zullen deze angst ook zeker serieus nemen. Bespreek dit dus expliciet met je verloskundige. Wellicht is EMDR nog een optie maar je kunt dan in ieder geval samen met haar kijken hoe jouw akelige ervaring wordt meegenomen in je zwangerschap en bevalling. Het is echt niet de bedoeling je trauma groter te maken dan het is. Voor de toekomst toe is het juist verstandig om daar aan te werken. Nog los van de zwangerschap is een inwendig onderzoek zoals een uitstrijkje soms gewoon verstandig om te laten doen en dan is het ook fijn als je deze angst achter je kan laten.
Vroeger vonden veel gyns een inwendig onderzoek 'heilig', en werd het ook gedaan bij tieners zonder intieme ervaring, waardoor in bepaalde gevallen ook het hymen een stukje moest ingesneden worden om überhaupt een speculum te kunnen inbrengen. Ik begrijp best dat dit traumatisch kan zijn maar ik heb de indruk dat die trend toch een beetje is omgebogen - bij ons in het ziekenhuis wordt het in ieder geval niet meer gedaan. Er zijn al goede suggesties genoemd, ik sluit me daar bij aan.
1) wat ontzettend naar (en vreemd ook!) dat je ivm hevige menstruatie zo “toegetakeld” bent! 2) ik ben tijdens de zwangerschap niet een keer met speculum onderzocht. Alleen getoucheerd tijdens de bevalling. 3) Ga in gesprek, ga in gesprek, ga in gesprek. Hiervoor is echt alle begrip aan alle kanten. Je bent écht de enige niet. Misschien kunnen ze, om je wat relaxter te laten voelen, bijvoorbeeld eerst een maagdenspeculum proberen. Die is echt een heel stuk smaller (de helft van een gewone, of zelfs nog minder). 4) Voor het “gewone” controle-uitstrijkje heb je ook de optie om een zelf afname te doen. Of dat heb je dan toch in NL, mogelijk bestaat dat in België ook.
Zeker niet lachwekkend! Als je het als traumatisch hebt ervaren, zou je EMDR kunnen overwegen. Ik weet alleen niet of dat nu op tijd geregeld kan worden. Sowieso is het slim om het met je verloskundige te bespreken, die vindt dat echt niet raar! Heel veel vrouwen hebben traumatische ervaringen rondom onderzoeken, zwangerschap en bevallen. Misschien kan zij je helpen om ermee om te gaan. Je bepaalt altijd zelf wie er aan en in jou komt, ook als het om artsen gaat. Maar het zou tijdens je bevalling nodig kunnen zijn voor je kindje.
Nee hoor, helemaal niet stom of lachwekkend. Het eerdere onderzoek heeft veel indruk gemaakt, angst los gemaakt en zorgt er nu voor dat je bang bent voor toekomstige onderzoeken. Ik zou je op het hart willen drukken om open te zijn over je angsten en deze te bespreken met professionals zoals de verloskundige, huisarts en ziekenhuispersoneel. Zorg dat dat dit bekend is vóór er evt. inwendige onderzoeken zullen moeten plaatsvinden.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen