Dames! Ik heb jullie even nodig! Ik ben nu 6+ een beetje weken zwanger en de hormonen gieren nu al door mijn lijf! Huilbuien en woede aanvallen wisselen elkaar in een rap tempo af! Ik ben dit helemaal niet gewend van mezelf en heb dit bij mijn vorige zwangerschappen ook niet zo heftig ervaren! Ik heb het gevoel totaal geen controle te hebben Over Mijn emoties. Ik voel me mega schuldig. Mijn vriend weet niet wat hem overkomt en heeft geen idee hoe hier mee om te gaan. Wat ik begrijp! Ik vind het zelf ook knap lastig. Die arme man! Om het een beetje te relativeren en me minder schuldig te voelen ben ik benieuwd naar jullie ervaringen met hormonen! Is het herkenbaar? Waar hadden jullie last van? Voelde jullie je gesteund door je partner? (Wanneer) werd het weer minder? Etc etc brand los! Alvast bedankt voor jullie reacties!
Helaas heel herkenbaar, maar ik had er elke zwangerschap last van. Ik werd echt een monster soms, en kon niks of niemand handelen. Als iets niet op mijn manier gebeurt pfff dan kon ik zowar ontploffen. Ik kon me zelf redelijk in toom houden, maar van binnen werd jk soms gek van mezelf. Mijn man weet hoe ik ben als ik zwamger ben en neemt het 9 mnd voor lief hahaha. We hebben 4 kids, dus hij kan er mee omgaan, en nu bezig voor een 5de.. ik hoop zodra get raak is, ik niet zo erg word ald alle andere keren. Mijn man vrolijkte mij altijd op door met eten thuis te komen, mac donalds of spare ribs zolang het maar vet was dan werd ik vrolijk..
Je man moet er maar even mee dealen ;) Gaat wel weer over. Je bent zwanger voor jullie allebei, en af en toe moeten jullie daar allebei even onder lijden.
Ik had het dus ook erg, hield me dan de hele dag gezellig voor de kinderen en reageerde dat dan enorm af op mijn man. Niet leuk voor hem, en ik voelde me er ook echt niet prettig onder, maar met 11/12 weken kalmeerde de hormonen wel weer. Hij kon er wel goed mee omgaan, zei dan dat hij er maar vanuit ging dat hij de hormonen hoorde tieren, en daardoor kwam ik er dan wel weer uit.
Veel over praten samen en ook aangeven als je even alleen wil zijn bijvoorbeeld, dat helpt!
Het komt allemaal goed meid, je vriend moet het maar even niet zo serieuz nemen,zeker als je eerlijk bent en aangeeft dat het nu even door hormonen anders reageert. Je ondergaat dit ook voor jullie beiden dus:)
Ik was wel emotioneel en prikkelbaarder de eerste weken van de zwangerschappen. Maar ik probeerde het niet op mijn man af te reageren zeg maar. Soms zei die weleens van en weer last van de hormonen😩 misschien je op zo’n moment even terugtrekken ipv ruzie gaan maken want dat is inderdaad wel sneu voor je vriend Als het echt zo erg is zoals je zegt.
Ik reageer me gelukkig niet op hem af. Ik ben me bewust dat dit door mijn hormonen komt en Benoem dit ook naar hem toe. Maar ik barst de hele tijd om niks in tranen. En ben snel geiriteeerd. Wat zich ook uit in huilbuien. Boos opzelf omdat ik mijn emoties niet in de hand heb. Terwijl ik begrijp dat mijn hormoonhuishouden nu gewoon overuren draait. Ik zit mezelf gewoon een beetje in de weg nu denk ik. Ik ben normaal helemaal niet zo vandaar dat mijn vriend niet zo goed weet wat hij hier mee aan moet en zich nogal machteloos voelt. Bedankt voor je reactie.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (5) Verversen