Mijn dochter is kort geleden 5 jaar geworden. Het is al tijdje dat ze niet te genieten is ,ze was een leuke meid altijd met haar karakter dat wel maar nu is ze helemaal dwars. Ik begin de dag altijd met goed moed maar het is gelijk lelijk en boos doen. Ze moet aankleden en gaat ze gelijk trappen en zeggen dat ze niet wilt ,ze luistert niet . Haar vader mag niet haar ontbijt op tafel zetten,ik moet het doen anders gaat ze schreeuwen. In het weekend is mijn man wanhopig maar een het huis uit gegaan toen ze naar bed moest,dat is ook dramatisch ze was haar knuffel benden vergeten en we waren al boven dus haar vader kwam het brengen,nou dat mocht niet,hysterisch weer naar benden gegooid want IK moest het pakken ik zei mooi niet en toen was de hel los gebroken ,helemaal boos.Nog een voorbeeld,gisteren liepen naar huis voor de boterham,haar beste vriendinnetje fietste voorbij en zei : eet smakelijk en wat roept mijn dochter? Jij niet ! Dat is toch gemeen?. Straffen lukt amper als ik haar in de gang doet trapt ze deur 😕en gaat ze weer schreeuwen,wat de buren niet allemaal moeten denken. Ik zit te denken om haar te laten overblijven zo heeft mijn oudste dochter ( vind ik ook zielig voor haar want door haar zusje is alles op dit moment minder leuk)en ik wat rust. Trouwens zaterdag vierden we het kinderfeestje van mijn oudste in het zwembad en brachten we haar bij opa en oma en daar was ze wel lief ... herken iemand zulke gedrag? Tips? We moeten haar harder aanpakken maar ik weetniet meer hoe zonder dat het een ramp wordt
Ons zoontje is ook heel lang zo geweest, op de duur was alles een uitdaging en ik dacht “ nou uitdagen doen we niet meer” ik ben dan direct wel heel streng gaan doen zoals bij jou dochtertje deed mijn zoontje dat ook,beer vergeten en Papa mocht hem niet brengen,nou geen probleem dan slaap je maar zonder,deur dicht en weg,en ja toek lag hij 10 minuuten te huilen maar de dag erna besefte hij het wel. Wil je jou kleren niet aandoen?geen probleem dan ga je maar in jou pyjama tis met jou dat ze lachen,niet met mij.velen vonden mij echt veel te streng maar dat kon me nou echt niet schelen,het heeft zijn vruchten afgeworpen,nu moet ik zeggen dat zijn karakter nog 1000 keer beter geworden door naar het eerste leerjaar te gaan,zowel in school als erbuiten echt een voorbeeldig jongentje geworden,maandag had hij zijn eerste maandrapport mee en had hij 95%
Heb je zicht op wat haar dwars zit? Ik zou eens echt de tijd nemen om te achterhalen waar ze tegenaan loopt. Kan ze t niet zeggen, kan ze t mss wel tekenen. Evt bij haar juf vragen. Ze klinkt me nu ook overprikkeld. Is ze toevallig ook heel gevoelig? Dan zou je eens een boek kunnen lezen over gevoelige, temperamentvolle kinderen. Zijn goede boeken over te vinden (Janneke van Olphen, Eva Bronsveld) met veel goede tips.
Ik denk.dat er hieronder al heel veel staat wat de moeite van.het overwegen waard is.
Mijn.dochter is 4 en wil ook bij veel dingen.dat IK het doe en niet mama en dat is omdat ze ervan overtuigd is dat mama het 'fout' of niet leuk doet. Ze is nu eenmaal gewend dat papa alles doet dus als mama dan eens een poging doet is het al heel snel.afwijzend hoe mijn.dochter reageert. En drama...
is er iets gebeurt? Is het gedrag plotseling veranderd? Ben je al het gesprek aan gegaan op het moment dat je dochter wel rustig is. Is het bijv sinds ze weer naar school gaat? Verder als het jou echt te veel word kun je echt serieus overwegen om hulp te vragen bij een pedagoog. Opvoedadvies vragen is geen teken van slecht ouderschap etc. Maar juist een teken dat je het beter wilt doen als ouders. Mijn dochter heeft ook wel een periode gehad dat ze zo was, niet zo extreem als jou dochter. Hier was moe zijn zeker een van de redenen. Ik heb er ook veel over gepraat als ze rustig was. Het had niet gelijk effect maar langzaam maar zeker wel. Langzaam als in misschien wel 2 maand. Harder aanpakken zou hier niet werken. Maar ik werd soms echt wel gek! Ik heb ook wel veel gezocht en gelezen over opvoed advies
Pffff t is alsof ik een beschrijving van mijn eigen dochter aan het lezen ben... ze is nu 6,5 en soms zit ik echt met mijn handen in het haar omdat ik niet weet wat ik met dr aan moet. Zo negatief en lelijk en boos doet ze. Op school en op de bso is ze een voorbeeldig kind. Zo frustrerend dat niemand je dan begrijpt zeg! Geen tips dus helaas maar wel veel herkenning. Dus mocht jij wel de oplossig gevonden hebben, ik houd me aanbevolen 😋
Met haar praten wat de regels zijn wat ze doet dat onbeleefd is en dat dat consequenties heeft. Gelijk war mee doen en op die manier niet haar zin gaan geven dan ben je de klos. Dus vd week met zijn allen om de tafel kijken wat het probleem is.
Hier helpt het heel erg om te praten, zeg wat je ziet en wat je ervan vindt. Bespreek met haar dat je haar gedrag niet leuk vindt en dat je graag weer de gezellige, lieve en blije dochter ziet. Probeer ook te achterhalen waar het gedrag vandaan komt, probeert ze grenzen op te rekken of is er iets waar ze spanning van krijgt? Hier helpt het heel erg om in dat soort periodes extra te letten op consequent zijn. Niet luisteren: op de mat bij de voordeur. Wil ze dit niet en gaat ze gek doen/ gillen, dan naar de kamer (de straf als je het echt bont maakt en vindt ze heel erg). Gillen voor het moment even laten, maar hier zeker op terugkoppelen dat dit absoluut niet kan en voor een volgende keer een consequentie aan verbinden. Het helpt ook heel erg om 2 keuzes te geven, of dit of dat. Toch die? Daar kon je niet uit kiezen. dit of dat en anders kies ik. Hier hebben de kids ook vaak voorkeur dat ik ze naar bed moet brengen. Daar gaan we niet in mee. Het is of nu met papa of alleen. Weer die twee keuzes. Wij brengen ze om de dag naar bed (ene dag ik ons zoontje en mijn man onze dochter en de andere dag andersom). Onze dochter spiegelen we soms haar gedrag voor, he bah.... moet ik jou vandaag naar bed brengen? Dat vindt ze niet leuk en dan benoemen we ook dat zij dat dus bij papa doet.
Succes, hier hebben we ook dit soort pieken, maar gelukkig zijn ze steeds korter!
Herkenbaar! Volgens mij komt het bij ons door jaloezie vanwege de aandacht die ze moet delen met de zussen. Zodra we onze bijna vijfjarige alleen hebben, is ze poeslief. Ze voelt zich minderwaardig en uit dat door boos te doen en dan krijgen we een vicieuze cirkel. We hebben nu besloten vaker iets alleen met haar te doen en niet boos te worden (een van ons dan). Inderdaad praten en geduld hebben.
Ik zou proberen erachter te komen wat dit gedrag betekent ipv ervoor weg te vluchten... daar help je haar niet mee... Blijkbaar gaat er iets niet goed... aan jullie de taak om erachter te komen wat er niet goed gaat... Misschien is er onrust op school? Misschien heeft ze meer of duidelijker grenzen nodig? Probeer eerst maar eens op een rustig moment positieve aandacht te geven (voorlezen?) en daarna eens te praten over wat haar bezighoudt... Heel veel geduld toegewenst!!!
Ga met haar praten en zeg haar dat je haar gedrag de laatste tijd niet leuk vind en dat je daar nu helemaal klaar mee bent. Vertel dat je wilt dat ze ophoudt met schreeuwen, en dat zij ook zeker niet beslist wie haar eten maakt, of wie de tafel dekt, dat beslissen papa en mama. Vertel haar ook welk gedrag wél wenselijk is. En vertel daarnaast dat als ze niet luistert, dwars is etc, dat er dan een consequentie aan hangt. Zoek iets waar je haar mee raakt, en houd je daar dan ook echt aan. Kijkt ze graag tv? Of kleuren of iets anders? Ontneem haar dat dan op die dag of de volgende dag. Misschien kun je er ook een beloning tegenover stellen.
Misschien is het ook handig om met je partner af te spreken dat jullie de kinderen om beurten naar bed doen, of op vaste dagen. Zo weet ze precies wat er gaat gebeuren, en ze dan schreeuwt om jou, blijf dan gewoon beneden.
Ik wil je niet persoonlijk aanvallen hoor, maar ik proef een beetje dat jullie samen de wanhoop nabij zijn. Door weg te lopen of toe te geven geef je eigenlijk het signaal dat je het niet helemaal aan kunt en daar maakt jouw dochter dankbaar gebruik van. Zij voelt heel goed aan dat ze toch wel gedeeltelijk haar zin krijgt met haar gedrag. Eigenlijk laat ze met haar gedrag zien dat ze de grenzen op zoekt, maar ook op zoek is naar houvast. Zorg dat jullie samen als ouders afspraken maken hoe jullie dit aanpakken en houdt voet bij stuk. Ze zal eerst in hevig protest gaan, maar als ze ziet dat jullie eensgezind zijn en zij er geen speld meer tussen kan krijgen, en jullie consequent zijn in jullie handleen, dan zal het naar verloop van tijd beter gaan. Zo weet ze waar ze aan toe is en zal ze veel minder de grenzen op zoeken. In ieder geval, ook al ben je de wanhoop naar bij, geef niet op of loop niet weg. Daarmee laat je zien dat zij gewonnen heeft dus zet door, je zult zien dat het echt werkt, maar het zal even tijd nodig hebben, succes!
Ja super lastig... ik zou consequent zijn. Nee is nee. Ze zoekt duidelijk haar grenzen lijkt me en die moeten jullie haar geven. Dat je man bijvoorbeeld haar ontbijt niet op tafel mag zeggen, doe jij het dan? Niet meer doen... de knuffels, wie heeft die weer beneden weggehaald nadat zij ze.van de trap gooide? Moet ze zelf doen. Tis al heel wat dat papa die brengt, bij mij kon ze dat zelf doen.... Juist karaktertjes moet je duidelijke grenzen geven.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (11) Verversen