Dag dames, Zoals de titel het al zegt, wanneer waren jullie er klaar voor? Wij hebben een zoontje van 4 bijna 5 jaar en een dochter van 2 jaar oud, het zijn wel “moeilijke” kinderen vind ik zelf, luisteren allebei slecht, als we een uitje hebben gepland of iets leuks willen doen zijn ze alleen maar aan het zeiken. Zoontje vind niks leuk, dochtertje rent alle kanten op etc, zitten elkaar continu te irriteren, ruzie maken , kunnen niks samen doen zonder geschreeuw geduw etc. maar toch voelt het niet helemaal compleet, we praten er al een tijdje over, we willen het heel graag maar zijn toch bang dat het teveel word straks.. We kunnen nu al zo weinig doen ivm de kids, hoe straks denk ik dan, maar toch is die verlangen erook, en ik weet ook straks mocht ik zwanger raken we heel gelukkig zouden worden maar zou ik het aan kunnen? En natuuurlijk zijn er ook positieve dingen!! Ze hebben ook leuke moment dat ze wel samen kunnen spelen etc. Maar dit is hoe het er nu even aan toe gaat!
Hier bewust gekozen voor langer ertussen, maar als t goed voelt voelt t goed.. Hier waren de kids 4 en 7 toen de baby kwam. Wel lekker om ons kleine meisje overdag alleen te hebben daar geniet ik erg van.. Wel vind ik dat uitjes ook nu ze 1 is meer creativiteit vragen, de oudste is 8 en vind niet alles leuk wat leuk is voor een 1 jarige.. Maar over t algemeen is t een beetje geven en nemen en gaat t goed..
Onze boys hadden ook veel ruzie, ben uit eindelijk een speltherapie gaan zoeken en wat een verschil, bij ona zat het net in de dingen hoe wij iets verwoorde bijv.
Maar als je er goed over hebt gedacht en het voelt goed en de liefde is er.. waarom niet.. volg je hart
En de ene dag is de andere dag niet. Hier zwanger van de 3de en ze kijken wel erg uit naar de komst van hun zusje.
Dus wanneer je er klaar voor bent, tja gewoon doen en het gaat allemaal wel vanzelf. Ik ga der gewoon vanuit dat het allemaal wel zijn weg zal vinden 😊🤗
Fijn om te horen! Dat geloof en hoop ik ook! De kids zeggen af en toe wel dat ze het heel leuk zouden vinden nog een broertje of zusje erbij, ben benieuwd als het zo ver is! Bedankt voor je reactie 🥰
Wat anderen en vooral vreemden hiervan vinden zou jou echt niet moeten boeien. Jullie beslissing want jullie leven. Dat kinderen ruzie maken en hun oren voor de sier op hun hoofd zitten, is volkomen normaal.
Wanneer je er klaar voor bent voel je zelf natuurlijk. Kinderen luisteren vaak niet maken ook ruzie onderling maar als je ze alleen maar aan het zeiken vind moet je het niet doen.wacht dan een tijdje dat ze wat zelfstandiger zijn jongste naar school gaat.Ik kreegber 3 binnen 3 jaar vond het heerlijk.Vierde kreeg ik vier jaar later vond ik ook heel fijn rest naar school rustig vier jaar later weer kan je rustig genieten van de kleine als rest op school zit.
Als ik je verhaal lees zal ik het nog even parkeren. Verlangen lig het niet aan, in je hart is er plek genoeg. Maar word je gezin er ook gelukkig van als je het pittig vind, misschien zelf kortaf word en geen leuke moeder meer kan zijn. Je heb tijd zat om er goed over na te denken en kijk als er rust komt hoe jullie er dan in staan
Ik zou wachten, je wil ook een leuke mama zijn voor deze kindjes. Ik heb er 3 heel snel achter elkaar gehad en heb er spijt van, waarom had ik zo'n haast.. het is gebeurd en ik ben tevreden maar als ik het over mocht doen zou ik het zeker anders doen. Kinderen was voor mij ook een manier om niet met mezelf bezig te zijn, zelf-ontwikkeling, constant met anderen bezig zijn..
Ik ben na 3 gestopt en laatst gaan twijfelen over een 4de maar ik dacht nee.. ik ga eerst deze kinderen begeleiden tot ze zelfstandiger zijn en ze meer zonder mij kunnen en dan kijken we wel want man wat ia het zwaar. En toen door de spiraal heen zwanger geworden.
Ik ben ook blij, maar ja.. het is wel zwaar en het word alleen maar zwaarder met nog een baby erbij, laten we het niet verbloemen dat het alleen maar leuk is..
Ik zou wachten, is zeker mijn advies :) werk aan jezelf, to become a better person every day
Ik denk als ik je verhaal lees dat het nu te vroeg is. Onze oudste was net een maand 6, 2e werd 11 dagen na geboorte van de 3e 4 jaar. Alle tijd voor een baby omdat de oudste 2 naar school waren. Ook begrepen ze dingen beter en net wat zelfstandiger dan toen de 2e werd geboren (oudste net 2 geworden). Ik zou ff wachten tot alles wat rustiger is en ze wat groter zijn.
Tja ik stelde mezelf meer de vraag ‘waarom zou je er niet klaar voor zijn’ opvoeden blijft pittig, of dat nu met 2 of 3 kindjes zijn. Ik zelf heb redelijk makkelijke kinderen alhoewel de jongste van 3 bijna 4 nu heerlijk aan het peuter puberen is, en dat stond mijn geluk en wens voor een 3de niet in de weg. Nu 15 weekjes zwanger en ik laat het allemaal op me af komen tegen die tijd dat de baby er is, obstakels zul je toch wel blijven houden het is denk ik meer de manier waarop en hoe je er mee omgaat wat het minder belastend voor jezelf kan maken. ☺️ Mocht het echt nog niet goed voelen voor je zou ik nog eventjes wachten, maar anders : go for it!
Hier soms ook hoor dat ruzie maken. Onze dochter is soms heel fel bijvoorbeeld. Dat ruzie maken is niet mijn ding, maar hoort er gewoon bij. In April bevallen van ons 3e kindje. Heel blij zijn ze met haar! Super leuk om te zien.
Ik denk dat je er klaar voor bent als je meer verlangen hebt naar een derde dan obstakels ziet met twee of drie kindjes. Ik zelf heb nu 1 kindje, ik mag er niet aan denken om een tweede te krijgen voorlopig. Maar wellicht komt een dag dat ik verwerkt heb dat ze een heftig huilbabytje was en het opnieuw aandurf voor een tweede, ondanks de kans op herhaling. Nu mag ik niet denken aan een 2de huilbaby. Ik kan dat momenteel gewoon niet aan.
Ik lees tussne de regels door dat je het nu ook niet aankan. En dat is oke. Op een dag zal je sterker in je schoenen staan en er wel klaar voor zijn, om eventueel nog een moeilijler kind erbij te hebben. Of niet, en dan blijft het wellicht ook bij 2.
En soms is moeilijke kinders hebben niet enkel opvoeding, maar ook temperament. Consequent en duidelijk zijn helpt, maar doet ook maar zoveel.. soms is het ook gewoon accepteren dat het zo is. Ik heb nooit overweg gekund met mijn zus 🙈
Hier twee makkelijke kinderen met 1,5 jaar verschil en toen kwam de derde 2,5 jaar na de middelste. Niet gezond geboren en al een jaar heel heftig thuis. Als ik jouw bovenstaande stuk lees en aan ons leven denk nu zou ik het niet overwegen nu.. maar eerst in rustiger vaarwater komen voordat je een derde kindje verwelkomt. Maar nogmaals dit komt door mijn eigen ervaringen afgelopen jaar.
Onze derde was een ongelukje, maar we zijn blij dat hij er is. Hij maakt het gezeik van de oudste twee niet erger maar ook niet minder erg, zo zijn kinderen blijkbaar. Opvoeden is zwaar vind ik, vandaag hadden we ook hier een slechte dag, in een slechte week. Maar dat zou het dus ook zijn geweest met twee kinderen 😆😅
Herkenbare gedachten. Ik stel mezelf vragen als: wat maakt dat ik graag een derde kindje zou willen? En met name wat voor gevoel zou er dan (kunnen) zijn? (Over)Romantiseer ik het beeld van een mogelijke derde niet te veel? Ik vind 2 ook op en af pittig, maar tevens zijn er ook weer zulke fijne momenten samen! En vragen als: wat als er géén derde zal komen? Als dit niet kan, lukt, de ander niet wil: is dat dan ook oké? Wat voegt een derde kindje toe? In de toekomst kijken kan niet en je zult nooit weten hoe het helemaal zal zijn, maar wat verandert er nog meer in het gezin met nog een toevoeging? Hoe zal de taakverdeling zijn, wat als je alleen bent met 3 kindjes, wat heb je als partner van elkaar nodig, etc. Daarnaast denk ik je bent pas bijna 30 😊 er hoeft niet perse haast bij te zitten.
Dat hoort er toch bij dat ze niet altijd luisteren? Ik ben wel gedeeltelijk met paperdoll eens. Mijn zoon van 6 luistert al een stuk beter als ik goed uitleg wat ik van hem verwacht. Mijn dochter van 3 is echt een voorbeeldig kind. Met af en toe nuk momenten.
Als je duidelijk bent dan luisteren ze ook beter maar dat is mijn ervaring.
Wij hebben er zelfs 6 kids. Nummer 7 is onderweg 🙈
Beetje flauw om nou meteen te zeggen dat het aan de opvoeding ligt. Op die leeftijd hebben ze de oren niet altijd op de goede plek. Dat hoort erbij. Ik snap best dat je dat als moeilijk/lastig ervaart. Dat zegt niet meteen dat het aan de opvoeding ligt.
Zo is babybytes.. vanachter een schermpje en zonder profielfoto over andere oordelen of pesten. In het echt zijn ze niet zo heldhaftig.
Kinderen zullen altijd grenzen blijven opzoeken en sommige kinderen zijn ook gewoon niet zo makkelijk. Er zijn ook momenten waarop ze wel goed samen spelen. Mijn dochter luistert ook niet altijd en dat vind ik soms ook irritant, maar dat zijn maar moment opnames. Voor de rest is ze namelijk hartstikke lief ☺️
Ik zou niet op Babybytes posten of je wel of niet voor een derde moet gaan, dat kunnen namelijk alleen jij en je partner samen beslissen. Er zullen altijd mensen zijn die je wens niet begrijpen en je nog onzekerder maken.
Nou de reactie naar mijn hart 💓 . Heb idd ook echt erg veel spijt van mijn topic, want man moet je sommige reacties zien, ongelofelijk. Waarom zijm vrouwen zo fel naar elkaar toe en dan ook nog moeders die horen elkaar toch juist te begrijpen? Wat je zegt ik laat me idd niet onzeker maken!! Dankjewel voor je reactie🤗
Ja ik vraag me tegenwoordig ook altijd af waarom ik hier in godsnaam überhaupt nog wat post.. 🤦♀️ Het zijn helaas altijd dezelfde die gewoon hondsbrutaal zijn.
Weetje.. In het echt durven ze waarschijnlijk niks, daarom doen ze het hier 🙃
Jaa had 2 jaar geleden geloof ik mijn account verwijderd, puur om zulke reacties. Snap niet waarom het zo moet 😩. Precies wat je zegt, volgensmij durven ze niks in je gezicht te zeggen maar waarom zouden ze? Dit is toch veeel makkelijker 🫠🥰
ik zou ook zeggen wacht tot het weer rustiger is in huis met meer vrede. Ik vond het echt veel moeilijker worden toen ik de 3e kreeg. Dat had ook wel wat redenen, het was weer een huilbaby en ik was hoog zwanger uit elkaar gegaan met mijn toemalige partner. Maar ook hoeveel tijd een baby ook weer nodig heeft. Buiten het huilen om was ik 10 uur per dag bezig met de baby. Als hij huilde of ik wilde lange knuffelen kwam dat er nog bij boven op. Ik vond het echt heel erg zwaar en ook mijn kids waren nog niet zo gek moeilijk. DIe bijna 5jaar leeftijdsverschil die tussen nr 1 en nr 2 zat vind ik toch echt veel makkelijker. Dat je dan helemaal uit de babytijd bent is ook echt niet erg.
Kinderen blijven zo, heb een meisje van bijna 5 en een jongen van 9 en ook die hebben constant ruzie😂😂. (En weinig leuke momenten samen 🤣😋) Toch besloten voor een 3e te gaan.
Neee geloof me je bent lang niet de enige 😁, De meeste doen zich voor als het perfecte gezin maar zijn het verre van 🤣. Bij mijn huis staan ze op met ruzie en gaan ze ermee slapen🤣🤣 en heeel somssss vinden ze elkaar nog lief als dat ze dat vonden toen de jongste nog niet kon praten 😄. Het zijn gewoon kinderen hoort er een beetje bij (vind ik).
Toen de 2e 9 jaar was gingen wij voor de 3e. Ik vind het heel fijn twee oudere kids en nog een kleintje er bij. Voldoende aandacht voor ieder kind. Ik zou het te pittig vinden 3 jonge kinderen achter elkaar. Qua leeftijd waren we nog jong 19 bij de 1e , 21 bij de 2e en 31 bij de 3e
Wanneer er voldoende rust is. Ik was er al een jaar klaar voor maar mijn partner nog niet. Toen de middelste 3 was waren we er klaar voor. Mijn kinderen waren toen heel makkelijk. In de zwangerschap had de oudste een paar dingetjes en nu heeft de middelste haar dingetjes. Zij is ook pittig, maar als jij dat nu al zo ervaar zal ik er eerst voor zorgen dat het daar beter mee gaat
Wanneer klaar voor een derde kind las ik als titel, waarna ik in gedachten antwoordde met "niet"! Als jullie nu al weinig quality time hebben met jullie gezin van vier, de zorg van jullie huidige kinderen pittig is door temperamentvolle en botsende karakters en toch de zorgbehoefte/leegnest gevoel blijft, dan denk ik als nuchtere vrouw; waar begin je (opnieuw) aan? Misschien krom gedacht en totaal off topic, maar waarom geen kat of konijn in huis nemen, iets om voor te zorgen en aan te hechten. Heeeeel anders dan een kind, maar ook dat heeft z'n voordelen. Sorry, misschien niet direct een advies als antwoord op je vraag. Maar zo kijk ik er tegenaan, zonder jou en jullie volledige gezinssituatie te kennen :)
We hebben een kat in huis! Krijgt veel liefde van de kids en van ons maar vind dat niet hetzelfde als zorgen voor een kind.. dankjewel voor je reactie!🤗
Het is ook ab-so-luut niet hetzelfde haha, maar minder stressvol Ik hoop dat je wat hebt aan adviezen/reacties van andere dames, want zelf moet ik er niet aan denken! :)
Ik zou eerst investeren in het gezin zoals het nu is, want in deze dynamiek een baby er bij, lijkt me vrij intens voor alle gezinsleden. Als je je nu irriteert aan het gedrag van de kinderen en jullie er door beperkt worden, dan zal dat alleen maar groter worden met een baby er bij. Je hebt dan je handen nog voller en kunt dus nog minder het gedrag van je kinderen corrigeren en minder investeren in de positieve dingen. Dat lijkt me best een risico. Ik zou pas voor een baby gaan op het moment dat het weer als vanzelf zijn gangetje gaat en dat het weer gezellig is in het gezin.
Ik heb er drie, en het is uiteraard niet alleen maar zen en zonneschijn hier in huis. Het is natuurlijk wel eens pittig en er zitten ook wel eens middagen tussen dat ik aftel naar bedtijd. Maar dat is niet hoe ik het over het algemeen ervaar of wat onze dagelijkse modus is. De dingen die je noemt over je kinderen, vind ik best stevige dingen. Elk kind is wel eens dwars en onmogelijk, begrijp me niet verkeerd, we kennen de momenten. Maar dat je je gezin zo omschrijft en ook geen positieve kanten noemt, geeft wel aan dat het de boventoon voert. Dat zou voor mij reden zijn om eerst te investeren in de 4 leden van het gezin nu, en het niet nu nog complexer maken met een baby er bij.
Er zijn zeker weten ook veel positieve dingen, er zijn ook momenten dat ze leuk samen spelen, dat ze genieten van het samen spelen en samen zijn, maar dit is hoe het meestal gaat, ik hou van mijn kinderen en wil ze het beste geven zoals elk ouder.
Het gaat er om wat jij/jullie zelf denken hierover. Knap hoe je je twijfels duidelijk aan kan geven. Je weet waarschijnlijk zelf wat het beste is maar ik kan me goed voorstellen dat het verlangen er toch is. Moeder zijn is zoiets prachtigs en een 3e kind is vanuit je hart gezien waarschijnlijk meer dan welkom. Maar je moet realistisch zijn en weloverwogen de keuze maken. En dat doe je goed denk ik door er over na te denken en het bespreekbaar te maken. Ik zou geen overhaaste beslissingen nemen. Ik ben zelf moeder van 3 kinderen dus ik ben ervaren wat dat betreft. De 3e was voor ons een cadeau, het is geweldig maar we hebben het zeker ook als gezin als drukker en soms wel heftig ervaren. Het is niet niks 3 kinderen grootbrengen. Nu de jongste bijna 4 is wordt het meer ontspannen en genieten we nog meer van ons 3tal. Succes met je keuzes!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (46) Verversen