Onze vent van alweer 10 maanden heeft de eerste weken bij ons geslapen, uiteindelijk na een paar maanden in zijn eigen kamer. Toen lag hij weer naast ons want hij raakte zijn speentje kwijt en we moesten er zo'n 20x per nacht uit dat was niet te doen. Toen kreeg hij de verlatingsangst. En sinds een aantal maanden moeten we erbij liggen en een hand voelen voordat hij wegvalt,om vervolgens weg te sluipen omdat hij anders gelijk begint te krijsen. (Niet huilen echt krijsen) dit hebben we een tijdje gedaan. Een week geleden begon hij gewoon te spelen en er een showtje van te maken ik vond het tijd zijn eigen kamer weer te proberen met een krukje ernaast een hand erbij en dit leek goed te gaan een paar dagen viel ook veel sneller in slaap. Tot ie verkouden werd, en inmiddels als ik hem al neerleg begint het schreeuwen. Savonds rond 12 wordt ie wakker en slaapt tussen ons in. (Gedaan vanwege de verkoudheid) en nu krijg ik hem met geen mogelijkheid fatsoenlijk in slaap. Hoe hebben jullie dit gedaan met jullie kindjes als ze slecht alleen slapen /verlatings angst hebben en het afbouwen hiervan? Of moet ik gewoon blijven toegeven? Ik heb de luxe dat ik thuis ben maar hij zou nooit ergens anders door iemand anders in slaap kunnen komen. Ik zou hem zo graag willen leren gewoon weg te leggen en dan te gaan slapen. Help :D
Met verlatingsangst (rond 10 maanden hier ook) zou ik even wachten met een Slaaptraining. Wij hebben dit rond 8 maanden geprobeerd, maar kwam erg ongelukkig uit en heeft niet gewerkt, mede doordat ook toen net de verlatingsangst opspeelde. Was advies van cb en alle mensen die vinden dat het dan toch wel hoog tijd is. Nou, spijt hadden wij ervan! Daarna was het namelijk nog erger.
Ik zou kijken naar de behoefte van je kind en wachten totdat de verlatingsangst vermindert. Wellicht op een later moment gaan oefenen overdag. Het is idd loodzwaar als je kindje je zo nodig heeft nog:(. Maar realiseer je ook dat het apart slapen best iets Nederlands is, in veel culturen gaat het anders. Er is geen goed of slecht daarin, dus ik laat inmiddels de goed bedoelde adviezen van me afglijden.
Wij deden gewoon wat werkte, en dat was toegeven en vanzelf aanvoelen wanneer de tijd rijp was voor een klein stapje richting eigen bed. Bijvoorbeeld wanneer ik het niet meer trok, maar dan stond ik er zelf ook helemaal achter om er een paar dagen werk van te maken. Anders niet. Kortom, gewoon lekker doen wat werkt voor jullie. Als ie 16 is slaapt hij echt wel in z’n eigen bed hoor 😉
Mijn dochter kon ik pas met 1,5 wakker wegleggen en weggaan. Nu met 1,5 wordt ze ‘s nachts wakker en wil ze per se bij mij liggen. Fases.. terwijl haar bed nog altijd tegen ons bed staat.
En met iemand anders is het niet mama, dus gaat het ook gewoon anders (of niet, dan ook: go with the flow).
Ik heb één kind dat al 5 jaar naast me slaapt en één kind dat nooit problemen heeft gehad met slapen, en nooit een probleem heeft gehad met een eigen kamer en eigen bed. Dus mijn tip is: je kunt op je kop gaan staan en 100 tips volgen, maar elk kind is anders. Je slaap is goud waard. Dan maar lekker tussenin.
Leren slapen kunnen wij een kindje niet aanleren, en als men het al aanleert gaat het met een hoop tranen en gegil. Mijn dochter kiest zelf waar ze slaapt en heeft 8 maanden bij ons geslapen daarna eigen kamer. Ivm mijn gezondheid en slechte slaper koos ik altijd tot zeker 2 jaar dat ze gewoon bij ons mocht slapen. Vind dit zelf heerlijk en heb hier dan ook geen probleem mee. Sinds een half jaar kiest ze bewust zelf en soms is het weken bij ons en dan der eigen kamer.
Mbt in slaap komen ik blijf er altijd bij tot ze slaapt. Ene keer is het een half uur en soms een uur en soms langer, en omdat het voor mij een vrijwillige keuze is heb ik er geen moeite mee. Er zijn denk meer kindjes die hulp nodig hebben dan kindjes die je zo weg legt en het zelf doen. Het is echt per kindje verschillend en ik vind altijd zo waarom vinden wij het noodzaak dat een kindje zelf iets moet kunnen, dat is puur eigen gemak en dus niet naar behoefte kijken van het kind. Maar doe wat bij jullie past
Bij mij heeft het 20 maanden geduurd voordat hij zelf in slaap kon vallen en nog slaapt hij nog weleens bij ons. Wij hebben er gewoon aan toegegeven en nu slaapt hij al een maand goed. Zonder dat we veel moeite hoeven te doen.
Komt vanzelf wanneer je kindje er aan toe is. Ieder kind is anders hier in. Ik zou luisteren naar de behoefte van je kind. Hij heeft je duidelijk nodig en daar is niks mis mee. Ondanks dat het wel zwaar kan zijn he! Maar er aan toe geven dat het zo is geef je meer rust dan het idee hebben dat hij zelf moet slapen en er tegen vechten.
Overdag oefenen. Deur open laten en contact afbouwen. Even huilen is niet erg. Op deze leeftijd kunnen ze echt al wat leren. Ga er eerst gewoon naastzitten, zonder aanraking. Geen oogcontact. Maar wel er zijn. En bij ieder volgend slaapje zet je de kruk een paar cm verder weg. Tot je uiteindelijk om het hoekje op de gang zit.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen