Hallo iedereen Ik ben nieuw op dit forum. Ik ben bijna 35 jaar en mijn man wordt er dit jaar 30. Wij zijn eind deze maand een jaartje getrouwd en zijn al een tijdje bezig met zwanger te geraken, een klein jaartje dus, maar het wil maar niet lukken. Ik heb een spiraaltje voor 7 jaar gehad, misschien ligt het hieraan. De laatste tijd krijg ik de tranen in mijn ogen als de maandstonden er dan toch doorkomen. Soms houden ze me voor de gek door 3 dagen te laat te komen, wat me helemaal tureluut maakt. Ik heb ondertussen al 3 keer bloed laten trekken om te kijken of ik überhaupt een eiersprong heb, omdat ik met de ovulatietesten altijd een negatief resultaat had. Testen waren goed, ik heb dus een eiersprong, wil volgens mij niet zeggen dat ik vruchtbaar ben, volgende is de man die zich moet laten testen dit gebeurt binnen 3 weken. Maar eerlijk gezegd heb ik de moed er al een beetje in verloren. Iedereen rondom ons wordt per ongeluk of van de eerste keer zwanger. Ik heb het idee in mijn hoofd dat het bij ons niet gaat lukken.
Ik wou mijn verhaal hier even kwijt. Ik weet dat sommige zullen zeggen dat een jaar proberen nog niet zolang is en ik mij aanstel. Voor mij voelt het gewoon zo aan, plus ik ben ook niet meer zo jong, dus tijd heb ik niet echt in overvloed.
Jou zorgen zijn begrijpelijk, dat maakt jou zeker geen aansteller.. Ik ben zelf 35+ en zwanger van de 2e dus het kan zeker nog wel ! Wellicht dat je doorverwezen kan worden naar het ziekenhuis voor verdere hulp Heel veel sterkte en blijf positief 😇
Bedankt allemaal voor de lieve reacties 😊 Half mei heb ik terug een afspraak bij de gynaecoloog om te bekijken of mijn cystes verwijderd moeten worden. Ik probeer de hoop terug te vinden maar momenteel is die ver zoek, geef ik eerlijk toe. Vooral vandaag met Pasen bij de schoonmoeder kwam het weer hard binnen, zelfs mijn man kreeg op een moment de tranen in zijn ogen. 😢😢
Zo logische allemaal. Als je iets graag wilt lijkt ook iedereen het altijd te hebben. Toen we zwanger wilden worden van de eerste dacht ik ook een tijdje dat het echt nooit zou gaan lukken. En ja, toen leek ook echt iedereen zwanger. Niet alleen mensen die we kenden maar ook als je bijvoorbeeld door de stad liep. Dat is volgens mij volkomen normaal maar super ellendig. Je kunt altijd proberen even met de dokter te gaan praten.
Je bent zeker geen aansteller hoor ... jullie willen heel graag een kindje en dan is het erg verdrietig dat het tot nu toe nog niet gelukt is... Blijf positief! Zijn jullie al doorverwezen naar het ziekenhuis? Na een jaar proberen is dat mogelijk. Verder wil ik zeggen dat je nog echt niet oud bent Ik hoop voor jullie dat het snel raak mag zijn
Zoals je zelf zegt: voor jou voelt het zo, dus van aanstellen is geen sprake hoor. Dat vind ik dan. Een onbeantwoorde kinderwens is onwijs pittig, ik begrijp je volledig. Moeilijke situatie, probeer niet op te geven, ik heb er 2,5 jaar over gedaan, maar altijd blijven geloven dat mijn dag zou komen. Natuurlijk had ik dagen waarin ik dacht ik ga nooit moeder worden... Maar probeer kracht te halen uit de dingen die je fijn vindt en waar je van kunt genieten. Heel veel sterkte!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 6-10
reacties (7) Verversen