Afgelopen vrijdag mijn kijkoperatie gehad (was vorige maand gecancelled maar door erge pijn gelukkig heel snel weer ingepland, heel dankbaar voor). Wat was ik een bang trillend muisje zo alleen in dat ziekenhuis, maar wat ben ik goed en lief geholpen. Bang en onzeker wat en of er iets uit zou komen. Een uur nadat ik weer wakker was kwam de gynaecoloog. Het is toch endometriose. Mijn linker eierstok is helemaal goed maar mijn rechter eierstok was volledig verkleefd en had cyste vorming. Deze hebben ze volledig schoongemaakt en ook door gespoeld. Daarnaast zaten er kleinere plekjes op mijn blaas en verder in mijn buik en die hebben ze weggebrand. Ik was op een rare manier zo opgelucht! Eindelijk na zo'n lange tijd vooruitgang. Maar wat had ik een last van het gas op mijn schouders en nek en van de beademingsslang in mijn keel. Poeh! Maar dat is gelukkig over! En het mooiste.. Na een jaar geen pijn meer in mijn rug! Ik heb nog wel morfine maar voor de operatie voelde ik die pijn er dwars doorheen. Nog wel veel last van mijn wonden op mijn buik maar ben op een rare manier zo blij! Volgende week pas weer telefonisch overleg en toch beginnen vragen in mijn hoofd al rond te dwalen. Als de linker eierstok goed was, waarom is het binnen die 2 jaar nooit gelukt... Wil ik wel op een natuurlijke manier proberen als de pijn dan weer terug kan komen en hoe snel dan, wil ik wel met deze gynaecoloog (niet degene die geopereerd heeft) door omdat hij zei dat het zeker geen endometriose kon zijn. Hoe nu verder.. Zal deze week nog eens blogjes op dit forum verder lezen voor ervaringen, maar mochten jullie tips hebben graag 😘
Ahh.. toch endometriose! Wat fijn dat je een diagnose hebt gekregen. Wel balen dat je het hebt ook, maar goed nadenken over het vervolg! Viel de operatie je verder mee of tegen?
Hoe het bij verliep na operatie: moest na 2 weken terugkomen en toen was er al voor me besloten dat ik een half jaar aan de Zoladex moest. Dit zorgt dat je tijdelijk in de overgang bent (en dus ook niet zwanger kan raken). Ze deden dit zodat de restjes endometriose dan tot rust zouden komen en we na dat half jaar weer een grotere kans hadden om op natuurlijke manier zwanger te raken. Mocht het dan binnen half jaar niet lukken konden we wel gelijk door naar ivf. IUI was niet geschikt door de endometriose.
Uiteindelijk dus 6 maanden in de overgang geweest + nog 4 maanden geduurt voor ik weer menstrueerde = 10 maanden verder. De eerste menstruatie gelijk weer helse pijnen. Dus 10 maanden weggegooid, voor niks kinderwens on hold gezet. Ik vond het een vreselijk jaar.
Dus toen aan de bel getrokken en hoefden geen half jaar meer te wachten, de gyn stuurde ons toen gelijk door voor IVF.
Mochten ze dus zoiets voor gaan stellen, om je met hormonen in een tijdelijke overgang te brengen, zou ik er goed over nadenken of je zoiets wel wilt 😉is erg heftig want je krijgt ook overgangsklachten dus stemmingswisselingen (bijna van in depressie geraakt) en opvliegers etc.
Hoop dat ze bij jou met andere voorstellen komen. In ieder geval neem ajb de tijd om er goed over na te denken. Ik had toen het gevoel geen keus te hebben, achteraf had ik moeten zeggen: kan het niet anders?
Succes met het herstel van de operatie en het vervolg 🍀
Hoi Gertjuh, bedankt! De operatie viel me mee tot ik thuis weer thuis was, voornamelijk dat gas en nu eigenlijk dat mijn hoofd sneller opknapt dan mijn lijf zit me tegen. Lag hiervoor al een poosje plat door de pijn en nu was de spirit opknappen! Maar werd door mijn eigen lijf weer even terug gefloten. Voornamelijk veel last van de morfine ineens misselijk enzo en voel me gewoon beurs maar ja het is net een week geleden dus ook niet gek. Bedankt voor je tip! Ben erg gevoelig voor bijwerkingen en ken het via mijn schoonzus dat het rot spul is. Gelukkig staan we er zelf niet heel krampachtig in dat het perse natuurlijk moet dus zal je verhaal zeker meenemen! En het is Idd zeker zo dat je wel degelijk voor je zelf moet opkomen al is het lastig om dat te doen als je je als het ware overgeeft aan een arts die je ook graag wilt vertrouwen. Over 1,5 week gesprek en ben ook benieuwd wat ze er over zeggen.
Oke ja, fijn dat de operatie zelf meeviel. Ik begrijp wat je bedoelt hoor, je wilt graag weer alles kunnen oppakken maar door je pijn als gevolg van de operatie lukt dat nog niet zoals je zou willen. Geef het even wat tijd😉 bij mij was na 2 weken het ergste weg maar heeft nog zeker 3 weken ofzo geduurd voordat ik weer evenveel energie had en me echt goee voelde. Dusja.. het komt wel dat opknappen, maar duurt even.
Ja vooraf had ik al het gevoel dat ik niet zwanger zou raken behalve met IVF en uiteindelijk klopte dat bij mij dus ook. Dus ik had op dat moment ook al gelijk zoiets van: ik heb geen vertrouwen erin dat dit echt werkt, met die Zoladex. Maarja als het ziekenhuis dat als enige optie voorstelt of anders nog half jaar zelf proberen en dan alsnog die zoladex heb je toch het idee dat je geen keuze hebt 🤷🏼♀️ en je denkt ook dat zij er meer verstand van hebben, maar dat is niet altijd zo, vaak ken je je eigen lichaam gewoon beter dan de artsen.
Spannend in elk geval, hoop dat ze met fijne opties komen 😊 Voor nu hoop ik dat je je snel beter voelt!
Wat fijn dat je geholpen bent en dat je nu precies weet hoe en wat. Ik wens je heel veel goede gezondheid en veel succes en geluk en mag je hopelijk snel zwanger worden.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 16 plus
reacties (6) Verversen