Rond een half jaar was ik er heel erg mee bezig, temperaturen, ovu testen enzv. Werd op een gegeven moment er helemaal gek van 😂 dus mee gestopt, een verademing sinds dien ook lekker los gelaten en gedacht het komt vast allemaal goed.
Als wij ergens heen gingen dacht ik wel eens eig wel lekker dan we kunnen gaan en staan waar we willen zonder oppas of iets te regelen.
Maar ik zit nu op een leeftijd dat iedereen om je heen ( lijkt het) zwanger wordt. En de afgelopen tijd waren we erg positief samen en elke maand dachten we ach volgende ronde beter. Maar ik merk nu als ik die ego’s voorbij zie komen met uitgerekende datums op fb dat ik er toch een beetje verdrietig van wordt :( en toch wel heel graag mijn moeder zou willen bellen voor een oppas middag 😉
Ik weet dat er ook meiden zijn die veel langer moeten wachten en hele trajecten gestart zijn. Maar hoe houden jullie een beetje de moed er in ? En hoe houden jullie het leuk ? En niet dat het een moetje wordt omdat je misschien wel in je vruchtbare periode zit ?
Ik herken je gevoel. Wij zijn al ruim anderhalf jaar bezig. Loslaten is moeilijk en ook al lukt het sommige periodes wel, andere weer niet. Al die zwangerschapsaankondigingen en uitgerekende datums/geboortes worden dan op een zeker punt steeds zwaarder. Geen tips helaas, het wordt toch al snel een moetje en de moed heb ik zelf ook niet meer. Maar wat ik me wel af vraag. Waarom gaan jullie niet naar de huisarts om jullie eens te laten onderzoeken. 13 rondes lijkt me een mooi punt om hulp te gaan vragen. Ook als je het niet ziet zitten om een heel medisch traject in te gaan. Het begint altijd met onderzoeken naar waarom jullie verminderd vruchtbaar zijn. Als daar wat uit komt weet je in ieder geval waar het probleem ligt en kun je overwegen om daar inderdaad behandeling voor te starten, maar als er niets uit komt weet je dat ook maar en kun je weer zelf verder gaan met proberen wetende dat het in ieder geval medisch gezien goed zit bij jullie.
Welke ronde we zitten ben ik al kwijt, tot ronde 20 wist ik het precies te benoemen, maar ben gestopt met tellen.. in ieder geval al bezig sinds nov. 2018.. Vorige maand begonnen met IUI. Dat gaf wat meer vertrouwen, maar eerlijk gezegd is dat nu ook weer ver te zoeken.
Je mag er soms best even doorheen zitten hè? Dat is echt niet gek! Iedereen om je heen wordt zwanger (tenminste zo lijkt het) behalve jij zelf. Ik merk sinds een aantal maanden dat ik het iedereen gun maar toch best even verdrietig ben als het anderen wel is gelukt. Gewoon een tikje jaloers ofzo..
Weet dat balen mag! Ik hoop voor je dat het snel raak is 🍀
Wij zitten nu in ronde 29, dus wat verder dan jou. Ik weet dat ik in ronde 13, er anders tegen aan kijk dan nu. Toen vermoedde ik dat ik nog wel zwanger werd, en alles wel goed komt.
Nu zitten we in ronde 29 dus, en de hoop op een spontane zwangerschap heb ik al opgegeven. Qua seks hebben we gewoon seks wanneer we daar zin in hebben, dus absoluut geen moetje. Verder geniet ik extra van de dingen die ik wél heb, en van de tijd met mijn vriend alleen. Want dat veranderd straks natuurlijk heel erg. In juni starten wij met iui, dus dan worden we eindelijk geholpen. Heb ik vertrouwen in iui? Nee, niet echt. Maar ik ben er van overtuigd dat ik met een traject zwanger ga raken. Of dat nou iui, ivf of icsi is. Zwanger word ik sowieso vroeg of laat. En die geachte geeft mij wel een stukje rust.
Soms loop ik echt als een kip zonder kop door het huis, heb ik angst en paniek en verdriet om de situatie en de situatie die nog komen gaat, en soms heb ik een dipje waardoor ik alleen maar kan huilen. Dan komt ineens weer even het besef binnen, ofzo haha. Maar dat is ook normaal. Het is allemaal niet niks.
Hebben jullie al de huisarts gebeld voor een doorverwijzing?
Succes! En vroeg of laat, komt het allemaal goed 🤞🏻🤍
Thanks voor het delen. Ik las net mijn eigen stukje nog even. Ik zit er niet door heen ofzo maar gister had ik gewoon even een dipje ! En ik heb gelukkig geen moetjes maar ik dacht vraag het vast hoe je dat zo houd ;)
Ik ben ook al een paar keer bij de ha geweest. Ik ben zo onregelmatig dat ik daar erg onzeker van wordt. Kortste is 18 en langste 45. Daar tussen schommel ik. Het vaakst rond 22 a 25 dagen. Maar het is elke maand een verrassing. De ha wil mij nog niet door sturen ze wil mij niet aan de hormonen zetten ze vind me daar te jong voor (27) . Maar het liefste wil ik eigenlijk even helemaal gecheckt worden. Zodat ik weet wat er aan de hand is.
Maar ik wacht deze ronde nog af en dan ga ik wel weer bellen (ik durf er bijna niet meer over te bellen ben al 4x geweest voor mijn cyclussen 😅)
Wat bizar dat ze je niet door wil sturen omdat ze je te jong vind.. Vaak mag je al eerder doorgestuurd worden dan 1 jaar, als je zulke onregelmatige cyclussen hebt.
Ik zou nogmaals bellen inderdaad, en dan voet bij stuk houden. Gaat ze dan nog niet akkoord, dan zou ik een andere huisarts zoeken die je wél door wil sturen. Prima dat zij jou te jong vind, maar als jij een doorverwijzing wil voor verdere onderzoeken, moet ze dat gewoon doen. Niemand anders bepaalt voor jou of je te jong bent. Ik ben net 22, en wij werden ook direct doorgestuurd. Én ik ben 22 als ik hormonen moet gaan spuiten. Heb van zowel de huisarts als ziekenhuis niet gehoord dat ik "Te jong" ben. Dit is mijn/onze wens, en niemand anders bepaalt dat voor ons. Dus wat jouw huisarts doet en zegt, vind ik niet normaal. En volgens mij is dat ook echt niet de normale gang van zaken.... 27 en te jong 🤦🏼♀️..... Gewoon een normale, prima leeftijd
Wat vreemd dat ze jou nog niet door wil sturen! Dat is normaal toch redelijk standaard na een jaar proberen. Soms mogen mensen met onregelmatige cyclus juist eerder dan dat jaar. Zelf werd ik ook na 10 maanden al doorgestuurd. Onregelmatige cyclus kunnen een teken zijn dat je verminderd vruchtbaar bent en zelf geen eisprong hebt. Dan vind ik het een vreemd advies om te zeggen je bent nog te jong om hormonen te krijgen. Ik was overigens 25 toen ik doorgestuurd werd. Sommige mensen hebben die hormonen nu eenmaal nodig om zwanger te worden, het is echt niet alsof we voor de lol naar de gynaecoloog gaan. Leeftijd zou hierin niet uit moeten maken als er een kinderwens is. Als er een reden voor het uitblijven van een zwangerschap is is het toch zonde om tijd te verspillen door lang zelf te moeten proberen. (Sorry ik wordt een beetje boos van jouw huisarts zijn uitspraak, valt het op)
Haha ik snap het hoor ! Dit zei ze in december. Toen had ik mijn cyclus van 45 dagen. En ik moest afwachten want het kwam wel goed en als ik eind Januari nog het ongi was dan gingen we is verder kijken. Naja je raad het al was nog niet goed en wel thuis en ik werd ongesteld 🤦🏻♀️
Maar goed we gaan het zien ronde 13 is nog jong. In maart weten we het of we moeten bellen.
Mag ik vragen wat bij jullie nu speelt in het zh?
Het liefst wil ik niet bellen natuurlijk en dat het natuurlijk lukt maar dat heb ik een beetje een idee mocht dat zo zijn. Ik heb er zelfs al over gedroomd over het zh 😂 dus onbewust is het toch een ding merk ik.
Okee, wel fijn dat je dan binnenkort wel doorgestuurd gaat worden in ieder geval.
Ik had ook een onregelmatige cyclus en bleek dus in het ziekenhuis geen eisprong te hebben. Daarvoor heb ik toen medicatie gehad (letrozol) en dat sloeg aan. Toen ben ik dus met medicatie in drie maanden zwanger geworden. Helaas ondertussen meerdere miskramen gehad, dus nog steeds geen levende kinderen, maar de medicatie deed in ieder geval gewoon zijn werk. Als de onderzoeken naar mijn miskramen straks gedaan zijn ga ik dus weer aan de letrozol beginnen.
Al het natuurlijk lukt is het mooi inderdaad, maar toch fijn dat er medicatie en opties zijn om alsnog zwanger te worden als het niet lukt. Snap dat het een grote stap is hoor, het vergt ook wel wat van je als je eenmaal in zo een traject zit, maar vaak begint het met medicatie en/of IUI. Het is meest niet alsof je direct IVF of ICSI krijgt dus echt hormonen spuiten en lange zware trajecten hoef je waarschijnlijk nog niet bang voor te zijn.
Oké ! Was/ben jij wel elke keer ongesteld ? Want ik dacht dat als je geen eisprong heb je dan maar 8x ofz per jaar ongesteld wordt. POCS heet dat volgens mij.
Ik werd gemiddeld denk ook maar een keer of 8 per jaar ongesteld. Soms had ik een hele korte cyclus. 7 dagen (Dus echt net 2 dagen niet meer ongesteld en dan begon het opnieuw inclusief de pijn en andere symptomen die bij mijn menstruatie horen ) op zijn kortst, maar dat is echt maar een enkele keer geweest. Vaker hele lange cyclussen met soms wel uitschieters van 56 dagen. Gemiddeld duurde mijn cyclus 42 dagen als ik mijn menstruatieapp moet geloven. Maar niet iedereen die geen eisprong heeft of onregelmatig is heeft PCOS. Ik heb dus ook geen eisprong, maar ook geen PCOS. PCOS heeft andere bijkomstigheden zoals meer testostron, vaak wel veel eitjes, maar dan blijven ze klein en springen ze niet. Overigens is de kans dat je geen eisprong hebt al een stuk kleiner als je een cyclus van meer dan 5 weken/35 dagen hebt. Dus dat is toch al een stuk meer dan 8x per jaar ongesteld.
Heey hey, de perfecte tip heb ik niet. Er zitten goede dagen tussen en als ik net ongesteld ben dan is het kut. De laatste paar cyclussen als ik dan ongesteld ben dan huil ik meestal even. Zitten we samen even op de bank en praten we erover. Als mijn ovulatie is dan doen we het een keer extra (op de dag van positieve test) en verder als we zin hebben. Verder proberen we andere dingen te doen Wat mij helpt is er met anderen over praten, dus is je behoefte hebt om je gedachten even te lozen dan mag je altijd een berichtje doen. Wij hier nu net naar ronde 15, over twee weken naar een intake in het ziekenhuis
Wij zitten ronde 14. merk dat ik ongesteld word ds grote kans morgen ronde 15 starten
Kwa tips is het net wat je zelf denkt dat bij je past denk ik.
Vooral afleiding zoeken ook leuke dingen doen zodat je hoofd niet de heletijd naar baby staat ookal is t moeilijk.
Ik vind temperaturen zelf wel fijn, dan kan ik vaak mijn menstruatie al enkele dagen van te voren voorspellen.. wat voorkomt dat ik allemaal testen negatief kan weggooien. (had erg testdrang de eerste maanden)
Ik heb zelf deze week een gesprek bij de gyn wat mij persoonlijk geruststelt, mocht t zelf niet lukken kunnen we altijd nog andere opties krijgen.
Vind het zelf ook erg zwaar, na zoveel teleur stellingen.
Een vriendin begon tegelijkertijd met proberen en heeft inmiddels een mooi kindje in de armen, in de familie iedereen zwanger en trots dat t ook zo snel allemaal ging.
(meeste rond de 1-3x )
In de omgeving allemaal kleintjes en zwangere buike..
Ben blij voor ze maar maakt t wel moeilijker voor mij.
Herkenbaar hoor! Hier ook vrienden die hup zwanger zijn, en zij klaagt vaak over kwalen. Mensen die later zijn gestart en een ukkue hebben. mooie foto's en zoveel liefde die van foto's en gezichten afstraalt. Begrijp me goed we gunnen het ze allemaal, maar het steekt wel eens bij mij van jaloezie.
Wij gaan over twee weken naar gynaecoloog. Hoe ziet jullie afspraak eruit?
Ik ben in december al een keer bij de gyn geweest ivm ik vorig jaar ook veel pijn klachten had. Mijn vriend heeft bij de huisarts een basis sperma test gedaan die was goed. Mijn baarmoeder was met echo bekeken konden ze ook niet direct iets vinden. Ik mocht toen mijn cyclus een keer laten volgen maar omdat zo positief leek wouden we nog een paar cyclus proberen.. nu merk ik dat ik dat toch echt zwaar vind zo en gaan we toch die afspraak maken.
Nu krijgen we een gesprek bij een andere gyn en gaan we kijken wat de mogelijkheden zijn.. ik verwacht een gesprek hoe of wat en eventueel wat testen dat ze uitgebreider gaan kijken of er iets kan zijn? Weet eigenlijk nog niet heel goed wat te verwachten, we moesten wel al een vragen lijst in vullen of je gebruik maakt van drank/drugs/caffeine /rookt je lengte gewicht etc.. basic dingen.
snap t ik gun het ook al die moeders maar het voelt zo naar zelf het niet te kunnen berijken nog.
Ooow dat moesten wij ook voor komende afspraak, een vragenlijst invullen. Hier sperma test etc ook al eerder gehad. Wij mochten toen naar gynaecoloog als er daar behoefte aan hadden, nu dus.
Emotioneel kan het zwaar zijn hè, daarom probeer ik er via deze weg of via vrienden, of m'n man.
Jaaa, eerste is geweest maar was niet veel, een bloedtest op chlamydia en sperma test. Ben benieuwd, weet niet goed hoe wat te verwachten, of nee eigenlijk wel door verhalen maar weet niet hoe ik ij er emotioneel op reageer.
Dat is ook heel herkenbaar, het idee dat anderen snel zwanger zijn. Hier ook best een aantal, al heb ik sinds wij met aantal hebben gedeeld dat het niet wil ook enkele andere verhalen gehoord. Maar alsnog, vrienden die hup steeds zwanger zijn en klagen over kwalen elke keer. We gunnen het ieder die ons lief is, maar het steekt ook. Omdarvhe
Hey ik ben inmiddels op de 1e afspraak geweest .. het was vooral veel uitleg en bespreken hoe je leeft wat invloed kan hebben wat de onderzoeken zijn en kunnen doen.
ze gaan een cyclus volgen met echo. 1x p. week zoiezo en ik moest bloedprikken, na de ovulatie nogmaals zometeen. ook is er een uitstrijkje gemaakt. volgende stap zal zijn een foto maken met vloeistof. (daarna heb je ook korte tijd verhoogde kans)
ik was erg nerveus maar het viel gelukkig mee ik had een hele vriendelijke gyn :)
Heey hey, de perfecte tip heb ik niet. Er zitten goede dagen tussen en als ik net ongesteld ben dan is het kut. De laatste paar cyclussen als ik dan ongesteld ben dan huil ik meestal even. Zitten we samen even op de bank en praten we erover. Als mijn ovulatie is dan doen we het een keer extra (op de dag van positieve test) en verder als we zin hebben. Verder proberen we andere dingen te doen Wat mij helpt is er met anderen over praten, dus is je behoefte hebt om je gedachten even te lozen dan mag je altijd een berichtje doen. Wij hier nu net naar ronde 15, over twee weken naar een intake in het ziekenhuis
Ik kan je helaas nier echt een tip geven en snap je gevoel heel goed! Ik ga als ik deze maand weer ongesteld wordt ronde 15 in.
Ik heb dat moetje kwa sex los gelaten, we hebben wel ongeveer 3 keer per week sex en soms meer en dat is het niet ik ben vruchtbaar dus nu sex zeg maar want dan geniet je er niet van en juist dat maakt sex zo mooi en fijn.
Voor mij duurt het ook lang ik wilde 3,5 jaar geleden al aan kinderen beginnen nu bijna 1,5 verder en helaas nog geen geluk. Ik probeer daarom extra van andere dingen te genieten en ga leuke dingen doen.
Ik hoop dat het bij jullie snel goed nieuws is en anders heb je weer geoefend zoals wij dat dan zeggen!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 11-15
reacties (22) Verversen