nooit de oorzaak van mijn miskraam zullen weten vindt ik moeilijk (ik denk dat het bij mij komt door stress en flinke huilbuien) wat de oorzaak is geweest zal ik nooit weten mij geeft het een schuld gevoel vinden jullie dit ook moeilijk?
Stress en flinke huilbuien kunnen NIET een miskraam veroorzaken! Het is niet jouw schuld! Een late miskraam, na de twaalf weken, heeft een grotere kans dat het door maternale factoren komt (factoren van de moeder), maar dan gaat het om alcohol- en drugsgebruik, bepaalde ziektes.
Bedankt voor jullie lieve reacties ik heb eerder een miskraam gehad en ik voelde het al gauw aan dat er iets niet klopte en was na de miskraam boos en verdrietig gelukkig had ik al een kindje ik heb hem toen goed verwend en leuke dingen met hem gedaan en had zo iets van gelukkig heb ik dit lieve mannetje nog maar nu was ik bang voor De zwangerschap of ik ziek zou worden krijg ik wel weer een gezond kindje angst voor verandering voor de toekomst klinkt misschien raar maar vond het super spannend waar door ik niet blij kon zijn en als je dan in de nacht in paniek wakker word en flink huilt en zelfs dat er even door je heen gaat laat het maar gaan wat ik overigens vreselijk vindt van mezelf en natuurlijk alles terug neem maar daarna gelijk je eerste drupje bloed moet zien dan komt alles samen gedachtes die ik heb gehad hysterisch huilen het leek wel een film en dan ook nog dat het lijkt mis te gaan Precies op dat moment er kwam te veel samen waardoor ik nu het gevoel heb dat ik het kapot hebt gehuild vindt het heel lastig hoop dat het echt niet mijn schuld is ik praat er veel over en ook met een psycholoog maar de oorzaak zullen we nooit weten dat vindt ik echt lastig! En snap andere moeders zo erg die dit gevoel ook hebben ik heb nooit gedacht me ooit zo te hoeven voelen een plekje geven is moeilijk stralen met een mooie bolle buik is fantastisch als het allemaal goed mag gaan ❤️ Mij geeft het wel troost dat ik geloof dat ons kindje een plekje heeft daar boven ooit zal ik hem of haar vertellen dat ik er heel veel van hou en dat het me spijt dat ik angst had en het heel graag anders had gezien want wat is er nou mooier dan kusjes knuffels en zeggen ik hou van jou!!!
Als buitenstaander zie ik het anders. Het is eerder dat jou lichaam al weet en al helemaal aan geeft van het klopt niet, het is niet goed. Alleen op dat moment heb je er nog geen bewijs voor. Ik zie het zelf niet als ik ben dit kindje verloren omdat er heftige emoties waren. De angst om een kindje te verliezen is verschrikkelijk emotioneel. Daar komen veel verschillende gevoelens bij kijken en die mogen er allemaal zijn. Gevoel is niet iets wat we kunnen sturen. Het is er gewoon. We moeten het alleen accepteren ook al is het moeilijk. Veel strekte met het verlies. Ook ik wil nog een keer zeggen, het is niet jou schuld!
Ik heb tijdens mijn laatste zwangerschap heelw at gestrest en gehuild. Deze zwangerschap is goed verlopen. Bij de eerste miskraam was ik juist zeer relax en heel blij en gelukkig, deze is misgelopen. Ik ben van mening dat er iets mis was met het vruchtje, waardoor mijn lichaam het af heeft gestoten.
Bij ons geen miskraam, maar een spontane vroeggeboorte. De oorzaak: dikke, vette pech. Ik zie het als iets positiefs. Niets stond een nieuwe zwangerschap in de weg en dat klopte. Onze dochter werd geboren met 39+3 weken
Ik vind het ook heel moeilijk om de oorzaak niet te weten, maar geef jezelf niet de schuld. Jij kon er niets aan doen. Als huilbuien een miskraam konden veroorzaken gebeurde miskramen nog veel vaker dan dat ze nu al voorkomen. Die hormonen maken je ook gewoon echt extra emotioneel als je zwanger bent. Veel vrouwen hebben daar last van en een gezond kindje na afloop. Als je hier zo erg mee loopt raad ik je aan om hulp te zoeken. Al is het maar om te accepteren dat het niet jouw schuld is, want echt dat is het niet!
Oh wat is t moeilijk he .. ik heb dit ook lang gehad maar niet bij de eerste keer .. de eerste keer had ik vrede met t idee dat het vruchtje niet goed was .. helaas kreeg ik daarna nog 3 miskramen en werd er geen oorzaak gevonden .. ik ben naar een osteopaat gegaan uiteindelijk voor zowel rust in hoofd en lijf .. Moeilijk is het vaak langere tijd juist omdat je aan het rouwen bent.. geef je verdriet ruimte en verwerkt het zoals jij het wil .. sterkte
Meestal aborteert het vruchtje of de embryo zich zelf, als het merkt dat t kwa opmaak niet goed is. Dat wil niet zeggen dat jij de oorzaak er van bent geweest, net zo als met het zwanger worden, heb je geluk en pech als t niet lukt, of als t misgaat, helaas is dat een hele harde waarheid, en dat is k*t niet het 'waarom' te weten.
Het klinkt mss heel hard en kil, en dat is zeker niet de intentie.
Hier zelf ook een chemische zwangerschap meegemaakt, wel positief testen, maar heel vroeg mis. Waarom weet ik niet, maar als dat niet was gebeurd had ik nu niet mn lieve zoontje gehad
Heb 2 miskramen gehad met 3 maanden. Alles leek goed. Heb er verdriet van gehad onbegrip en het waarom. Mij hebben ze gezegt dat lichaam het zelf zo oplost als het niet goed gaat bijv niet levensvatbaar ernstige afwijkingen. En dat geloof ik dan ook
Het is ook moeilijk. Het hele proces is moeilijk, de 1 kan het “relativeren” voor zichzelf door te bedenken dat niet voor niks geweest zal zijn. Dat maakt het niet minder moeilijk. De ander wilt graag precies weten wat de oorzaak is, helaas kom je daar niet achter. Het is oké om je niet oké te voelen. ❤️
Ik heb een x een miskraam gehad tijdens een verhuizing dus veel getild en stress. Heb toen mijn gyn gevraagd of dat een reden kan zijn geweest. Zij gaf toen aan dat als een vruchtje en je baarmoeder gezond zijn, het geen miskraam veroorzaakt. Dit gaf mij toen “rust”. In hoeverre dat kan. Geef jezelf niet de schuld.
Kreeg een mk met 12 wkn alles was eerst goed. Vind het moeilijker om niet te weten wat het was. Tuurlijk vond ik de mk heel erg heel lang verdriet om gehad maar is niet voor niks gebeurd dan
In Nederland krijgen ongeveer 20.000 vrouwen per jaar een miskraam. Dat betekent dus 1 op 10 zwangerschappen in een miskraam eindigt.
Een zwangerschap is een heel ingewikkeld proces waarbij alles precies goed moet gaan, de kans dat het dan fout gaat is aanwezig. En als je dan hoort hoe vaak het gebeurt. Zou ik vooral niet de schuld bij jezelf neerleggen. Het kan iedere zwangere dame overkomen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (15) Verversen