zoals de titel al zegt..ik word echt gek van mn moeder.
Ik ben nu zwanger van de 2e
Een meisje.

Ik heb al een zoontje en tijdens zijn zwangerschap en de periode daarna werd ik ook al zo gek van haar. Ze bemoeit zich met alles. Alles is onzin wat ik niet mag eten bv 'in onze tijd kon dat gewoon hoor, dus gewoon doen'

Ik ben nu zwanger van een meisje en ik heb haar al heel vaak gezegd dat ik een hekel heb aan roze. Komt ze vandaag weer aanzetten met een cadeautje (lief bedoeld natuurlijk) maar iets met knalroze.

Ik voel me niet serieus genomen door mn moeder en vooral niet begrepen.

Ik heb al zovaak gezegd dat we een totaal andere smaak hebben, dus dat ze beter niks kan kopen..om teleurstelling te voorkomen
'Ja maar ík vind het zo leuk'

Waar ben ik, als moeder zijnde, in dit hele verhaal dan? Dus als je oma bent hoef je de moeder te negeren?

En zo gaat het met alles.
Hoeveelheid snoepjes die onze zoon krijgt, ook de dingen die ze weleens voor hem koopt, tijdens de paaslunch net zei ik 'hij kan het brood zelf wel smeren' en dan heeft ze het daarna nog 3x over willen nemen. Dat zelfs mijn zoon tegen haar zei 'oma, nee. Ik kan het zelf'

Met haar praten helpt niet, ze blijft haar eigen ding doen en mij negeren.

Iemand tips?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters


reacties (52)    Verversen


  • JazzyMay21

    Ik snap je gevoel, aan de andere kant ze is waarschijnlijk heel blij met haar kleindochter op komst en heeft goede bedoelingen. Ik heb mijn dochter ook in de meest kitsche gekregen pakjes gehesen. Ze was dan zo trots om met haar rond te lopen in de kinderwagen in haar gekochte pakje, dat ik dacht Achja ze is een baby en als zij hier zo van kan genieten dan helemaal prima. Nu zes jaar later is ze nog steeds de allerliefste oma die ik mijn dochter wensen kan. En tja ze krijgt soms 3 ijsjes op een dag of ze geven haar een frozen legging.. Achja zijn het ook een beetje opa en oma voor toch. Denk niet dat ze het doet om je te schofferen

  • Stine~

    Ik snap wel wat je schrijft en zou het ook heel vervelend vinden. Ik vind dat de goede bedoelingen geen excuus hoeven te zijn voor iemands gedrag en dat je dat gedrag ook niet hoeft te accepteren vanwege de goede bedoelingen. Dat is eigenlijk een vorm van manipulatie. Je mag gewoon je grenzen aangeven. Dat ben je zelfs aan jezelf en je dochtertje verplicht. Wat Semeli ook schrijft, dit heeft met respect te maken. En met gezonde grenzen. Dat moet je vooral heel helder hebben voor jezelf. Hoe je het verder communiceert zal van de situatie afhangen.Ik neem meestal wat afstand eerst. Dan kan je meer bij jezelf blijven. Van daaruit je gevoel volgen en je grenzen en wensen blijven aangeven. Eventueel met humor. Of gewoon benoemen en ook benoemen wat het met je doet, desnoods op papier. Waarbij je je moeder wel je intentie laat blijken: je wilt juist een goede, open band met haar als moeder en oma. Succes! Het is echt lastig. Ik herken ook dingen, pfff.

  • Semeli

    Je kan het natuurlijk allemaal naar de zin doen van je ouders maar wanneer is het genoeg?
    Je kan jezelf 2x wegcijferen maar op een gegeven moment ontplof je vanbinnen omdat je je niet gerespecteerd voelt.
    Ik bedoel het hoort gelijkwaardig te zijn als je volwassenen bent.
    Je bent zelf moeder en voorbeeld voor je kind en niet meer haar kleine meisje.
    En om als oma graag een goede band wil met kleinkind en verwennen zal ze toch eerst op 1 lijn moeten zijn met haar dochter.

  • MNAZ

    Ik vind het heel lief bedoeld en zou je moeder waarderen nu ze nog er is.
    Hou jij niet van roze maar jouw ma wel dan doe ik die roze jurkje wel aan wanneer zij even langs komt.Wilt ze broodje smeren voor mijn kids ,ik laat haar dat doen als zij hier blij van wordt.

  • Lynn.x3

    Ik ken dit dan niet natuurlijk en ik praat dan misschien ook erge onzin in je ogen (ben mijn ouders jong verloren toen ik 16 was).
    En zou het misschien wel snappen als ik in jou schoenen liep.

    Maar ik denk zelf dat het allemaal erg lief bedoeld is en misschien voor jou iets te overdreven. Maar je moeder lijkt me in dit verhaal een erg lieve begaande moeder, die het allemaal goed bedoeld. 🧐 kan het mis hebben hoor! 🙈

    Mja wie ben ik 🤷‍♀️ ik bedoel.
    Ik heb geen moeder die mij kan vertellen hoe ik mijn zwangerschap moest doen of wat ik wel en niet mag eten. Of een 'Foei lelijk' cadeau geeft waar we later misschien om zouden kunnen lachen. 😅

  • CWD88

    Mijn moeder is ook iemand die slecht is in complimenten naar mij. Naar mn broers lukt het dr wel.
    Lang vond ik het moeilijk, maar al met al ben ik het kind waar ze zich geen zorgen om hoeft te maken. Ik denk bij mn moeder dat het daar vandaan komt. Er is eigenlijk niks te vinden waar ze zich over kan moederen...dus dan maar klagen. Naja geen idee. Ik heb er lang best moeilijk mee gehad. Ruzies over gehad over het bemoeien met mijn manier van opvoeden of zwanger zijn of borstvoeding geven etc.
    Inmiddels is mn oudste 10, weet ik hoe ze is. Mn kinderen zijn gek op oma en ik heb geleerd het met een korrel zout te nemen. Zie het bijna als haar manier van een compliment geven. Er is niks aan te merken dus dan maar over onzin klagen. Oké mam. Prima en weer door haha. Daardoor is onze band wel een stukje beter nu ik haar niet meer te serieus neem en ik t los laat. Miss helpt het voor jou ook.
    Leuk is anders maar veranderen doe je dr niet en ze geeft niet minder om je, ze weet zich alleen niet positief te uiten.

  • My-two-Pride-and-Joys

    De sleutel ligt em waarschijnlijk hoe jij op die situatie reageert. (Ik begrijp echt je frustraties wel hoor, zou me ook groen en geel ergeren) Zij behandeld jou nog steeds als kind in plaats als haar gelijk. Ze erkend gewoon niet dat jij volwassen bent en dus groot genoeg om je eigen keuzes te maken.

    Ik zou het vooral praktisch aanpakken. Komt ze weer met kleertjes aanzetten die niet jouw smaak zijn? Vraag om de bon of je het kunt ruilen. Heeft ze die niet of wil ze die niet geven, dan heb je een vuilniszak klaar liggen en doe je ze daarin, en zeg je dat je het wel een keer naar de kringloop brengt.

    Ik weet niet of je de discussie aangaat, maar doe dat niet. Zeg wat je niet wil en gaat ze er tegen in, gewoon negeren en vervolgens doe je het gewoon op jouw manier. Wellicht kun je je zoon ook hierin betrekken om vooral aan te geven dat als oma komt, dat hij dan alleen naar mama hoeft te luisteren. En dat mama het laatste woord heeft. Als oma ja zegt en mama nee, dan is het dus nee, of andersom.

    Pak het snoep weg dat ze je zoon wil geven en stop het in je tas en zeg dan dat is voor later. Als je moeder bij het eten steeds je zoon wil helpen die het al prima zelf kan, blijf het herhalen en pak eventueel ook meteen het bord weer terug als het van je zoon pakt en geef het aan je zoon terug. Doe dat met alles zo. Zelf gewoon rustig proberen te blijven, en vooral handelend optreden en het commentaar negeren. Wordt ze boos? Dan gewoon zeggen, ma, ik ben volwassen en ik maak mijn eigen keuzes, aan jou om dat gewoon te accepteren of niet. Maar ik wil hier verder geen discussie meer over ik doe het op mijn manier en niet op die van jou. En dan einde discussie. Zie het als een cd die blijft hangen;) Heel lang en heel vaak herhalen, op een gegeven moment krijgen ook dit soort mensen door dat zeuren en pushen geen zin heeft. Sterkte ermee!

  • Mamaaatje

    Dank je voor je tips! En het gevoel dat je me geeft dat mijn irritaties gegrond zijn

  • jjma

    Ik lees nu al je andere reacties pas en dat schetst toch weer een ander beeld dan je verhaal hierboven.

    Dan zie ik dat je moeder heel slecht is in complimenten geven idd.. altijd negatief ergens op reageren. Dat is niet leuk. Advies is dan toch om misschien te kijken hoe jij daar mee om moet gaan. Uit je reacties zie ik niet echt dat je moeder zal gaan veranderen. Lastig hoor. Sterkte!

  • jjma

    Meestal als ik zwanger ben kan ik 1 of meerdere personen niet verwerken. Waar ik normaal me al een beetje aan ergerde word het in de zwangerschap echt uitvergroot in mijn hoofd. Mijn omgeving weet dat en er word gelukkig luchtig over gedaan😂 want anderen weten zelf ook wat het is.

    Mijn moeder en ik hebben niet dezelfde smaak, toch trek ik het aan en maak er een foto van en stuur deze naar haar toe. Moeder blij en vervolgens word het als pyama of weet ik wat gebruikt of helemaal niet meer..
    Bij mijn familie krijgen ze ook teveel snoep. Het is 1 keer in de week, ik laat het los. De kinderen genieten en familie ook. Soms moet je dingen loslaten. Laat je moeder maar lekker oma zijn, zoals ik het lees vind ze het helemaal prachtig. Ze wil graag oma zijn en ik snap dat ze graag wat voor de kleine koopt. Hang het in de kast en weet je dat ze langskomt dan trek je het een keer aan. Kijk naar je moeder haar reactie en je word vanzelf vrolijk. Uit jou verhaal merk ik op dat je moeder heeel graag wil zorgen ook voor haar kleinkinderen. Probeer erom te lachen ook naar je zoon toe( ja je weet het he, dat is oma) voor nu met je hormomen begrijp ik dat dat lastig is.

    Echt, ga eens in haar schoenen staan. Bekijk het eens vanuit haar positie. Als je kinderen groter worden krijg je ook te maken met dingen die gebeuren wat je liever niet hebt.

  • Blijommamatezijn

  • Canimelif

    Accepteer het. Dit is het. Jij kan haar gedrag niet veranderen. Beter zoek jij een prettige manier om hier mee om te gaan. Beetje humor misschien??

  • 3-musketiers

    Lijkt wel of je geen gunfactor hebt naar je moeder toe, ze is en wordt oma, oma's zijn er voor om de kinderen te verwennen, en als iemand anders iets roze koopt zeg je dan ook ik vind het lelijk en draag het niet, ik ben ook niet zo van de roze, maar die kleur stond me jongste dochter juist heel goed, dus lekker roze gedragen daarnaast vinden meisjes roze vaak ook super leuk, dus zou er toch maar een beetje aan beginnen te wennen. Ik zou wel een keer een gesprek met dr aan gaan en veel dingen uitpraten want dit lijkt me niet alleen over roze en snoepjes te gaan, het is je moeder en de oma van je kinderen respect moet van beide kanten komen maar vind je wel erg tegendraads doen

  • Babyblessed

    Ik denk dat je eerst dingen met je moeder op moet lossen, of in iedergeval voor jezelf. Erover praten en dingen leren loslaten en ermee om te leren gaan. Zolang dat niet is gebeurd blijft de frustratie wat niet goed is voor jou, je moeder en je kinderen.
    Ik bedoel het niet verkeerd maar uit ervaring weet ik dat dat helpt.
    Blijkbaar is er heel veel gebeurd tussen jou en je moeder, wat jullie zelf niet meer op kunnen lossen.

  • Tweede83

    Als ik tussen de regels door lees heb je behalve dit ook een voorgeschiedenis met je moeder. Ik herken wel wat in je verhaal. Ik heb geleerd het positief te bekijken en super duidelijk te zijn. Het kopen van een cadeautje is prima. Als ik het niet mooi vind zeg ik dat ze het terug moet brengen. Misschuen ruilen voor een andere kleur en aangeven dat je het niet aan trekt. Stop het desnoods in haar tas. Als ze het vervelend het kort houden. Dat het jammer is van het geld bijvoorbeeld omdat je het toch niet aandoet. Zet je woorden kracht bij door je daden.. 2x aangegeven dat je zoon zelf zijn brood smeert, dan de 3e x mes afpakken van je moeder. Bij snoepjes, dit helaas afpakken. Je moet je hierbij wel realiseren dat je moeder boos kan reageren of zich niet begrepen voelt, je kunt dan het terug kaatsen door je hetzelfde door haar reacties te voelen.

    Mijn moeder is ook geneigd dit te doen. Ik heb geleerd dit positief te zien, dat het vanuit haar enthousiasme gebeurt. Soms irriteer ik me nog maar kan het nu beter naast me neer leggen. Door gesprekken met een onafhankelijk iemand heb ik ontdekt dat ik ook wel op m'n eigen moeder lijk. Heb handvatten gekregen om er mee om te kunnen gaan. Dit heeft goed geholpen. Ik zit niet altijd op 1 lijn maar kan het nu wel goed vinden met haar. Ik hoop dat je voor jezelf ook een goede manier vind.

    Het enigste wat ik heb geleerd is: wees super duidelijk, zet het kracht bij door ook actief te ondernemen. Houd het kort en bondig. Zoek voor jezelf hulp/ondersteuning

  • Amatullaah

    Ik snap heel goed dat je je zo onbegrepen voelt, heel irritant. Maar dit ligt buiten je macht, ik zou de pijl naar mezelf wijzen. Niet dat jij iets verkeerd doet maar probeer je eens af te vragen waarom je het zo erg vind, vat je het als kritiek op? Je moeder verander je niet en je zoontje neemt jou reactie over omdat jij laat zien dat het "irritant" is. Mijn moeder heeft ook veel te zeggen en ik begrijp dat wel, komt vanuit haar enthousiasme, ene oor in en andere oor uit. Al vergt dat wel tijd hoor.

    Misschien handig/leuk om je te verdiepen in "locus of control"

    Succes!

  • Mamaaatje

    Het stoort mij zo enorm omdat ik het als kritiek opvat en ik vind het erg storend dat ze altijd zo negatief is over alles. Als ze het jammer vind dat ze het kapsel van mn zoontje te kort vind..waarom moet je dat dan zeggen. Waarom altijd je negatief uiten. Muur op onze woonkamermuur bv vond ze niet mooi nadat ik het had geverfd. Je kunt ook zeggen 'het staat hier goed maar ik zou er zelf niet voor kiezen' bv.
    Ze kan eigenlijk nooit eens blij zijn voor een ander. Je hoeft t echt niet altijd met mij eens te zijn, maar zij is het eigenlijk nooit.
    Zei laatst ook vol enthousiasme hoe ik de kamer van mn zoontje ging veranderen. 'Oh..maar je gaat die muur toch niet verven? Vind ik echt niet nodig. Vind die verf wat je hebt gekocht helemaal niet zo mooi'
    Waaarom weeer negatief.
    Zo is het elke keer.
    Ik sta zelf anders in het leven en snap daarom niet dat iemand continue commentaar geeft. Zo voelt het.

    En het voelt alsof ze mij niet serieus neemt. Als ik regels bepaal rondom de opvoeding, mag zij daar wat van vinden maar vind ik dat ze die wel moet accepteren. Het is mijn kind.

    En wat ik ook zo storens vind is dat zij net zo'n band had met haar moeder..waar ze altijd over klaagde en dat de geschiedenis zich nu herhaald..

  • Florien84

    Neem het met een flinke korrel zout. Je hebt een moeder die heel enthousiast is. Ik zou het lekker aannemen en als ze een keer oppast geef je het mee als zijnde dat ze daar ook iets heeft.

  • Mamaaatje

    Ze mag en kan helaas niet oppassen.

    Waarom de aanname dat oma's altijd oppassen?
    Was dat maar zo en had ik op die manier maar iets aan haar i.p.v. dat ze zich overal mee bemoeit

  • Florien84

    Wow je reactie is erg aanvallend terwijl ik je een optie probeer te geven. Maar goed dan neem je het mee als jullie met zijn allen een keer gaan onder hetzelfde motto.

  • JustAMom

    Ik herken het, maar dan met m'n schoonmoeder. Ik heb inmiddels geleerd om er boven te staan.

  • Mamaaatje

    Hoe dan? Ik probeer het te negeren maar het lukt niet

  • JustAMom

    Door mezelf volwassen te gedragen. Heel vaak reageer je toch vanuit je kind-rol, zeker bij je ouders. Hier heb ik veel hulp bij gehad van een psycholoog hoor. Lelijke kleertjes belanden hier in de luiertas als reserve en als ze zich met de opvoeding bemoeit dan hoor ik het aan en denk ik: oké, dat is uw manier. Gelukkig zijn het mijn kinderen en mag ik ze op mijn manier opvoeden.

  • Oummii

    Ah meid, jouw mama klinkt als een doodgewone oma. Gewoon loslaten.

  • Lady-Whistledown

    Ik lees vooral een enthousiaste oma. Is dat nou het einde van de wereld? Laat haar lekker en voed je kinderen gewoon op zoals jij dat wilt en laat haar lekker oma zijn. Zou je juist moeten koesteren.

  • Mamaaatje

    Zo zie ik het absoluut niet. Dit zijn maar kleine grepen uit heel veel situaties.
    Blijkbaar heb jij wel een leuke moeder en dat is dan heel fijn. Ben ik jaloers op.

  • Waterbloempie

    Ze is trots op haar kleinkinderen, ik snap jou natuurlijk ook wel, maar oma doet het op haar eigen manier.. vind het ergens wel schattig en ook dat jij je eraan stoort zullen ook wel hormonen zijn.. laat lekker gaan, je zoon geeft zelf ook ja en nee aan, oma wilt gewoon lekker oma zijn.
    Had ik maar een oma voor mijn kinderen.

  • Grumble2.1

    Godzijdank heb ik er geen ervaring mee .. wel met soms dat ik dingen anders zou kunnen aanpakken maar dat zijn dan vaak ook wel dingen die niet opgedrongen worden ofzo ..
    Ik zou zeer gefrustreerd worden van zo'n moeder en haar enorm gaan buiten sluiten .. alle roze spullen zou ik in een doos flikkeren op zolder sorry hoor maar als jij echt niet van roze houdt .. klaar dan ..
    Als kind zelf zijn brood kan smeren mooi naast jou neer zetten en bij haar uit de buurt .. ik xou opstandig worden haha

  • Mamaaatje

    Fijn zo'n begripvolle reacties!

    Ipv 'doodnormale oma'
    Want zo voelt het absoluut niet.

    Het voelt alsof ik word ondermijd en word genegeerd

  • Grumble2.1

    Kan ik me voorstellen .. je snapt zelf ook dat ze het lief bedoeld maar dat is niet de kern van het verhaal .. ze gaat grenzen over en ik vind niet dat je alles maar hoeft te pikken omdat ze het lief bedoeld ..
    Dit is gewoon niet luisteren naar de behoefte van een ander en daar ben ik allergisch voor .. stel ze zou ook jou tegemoet komen dan zal jij vast ook relaxter zijn maar als je alleen maar moet accepteren dat dat haar manier is en de jouwe niet bestaat .. nee echt niet..

  • Mykha

    Tsja, oma’s willen graag mee moederen... ik zou me er niet zo aan storen en gewoon genieten van het feit dat ze goed voor je kindjes wil zijn! Ik lees snoepjes, cadeautjes, kleertjes gekocht.. is toch lief? Bij oma is het nou eenmaal anders dan thuis! Dan trek je dat roze pakje toch alleen aan als je naar oma gaat? Ik heb ook dingen gekregen die ik niet mooi vond, maar zie de intentie van die persoon. Misschien zijn het de hormonen die de irritaties erger maken, probeer er lekker boven te staan (:

  • .Familyfirst

    Heeeel herkenbaar, mijn moeder is precies zo, als het niet gaat zoals zij het wil dan is ze beledigd, en alles wat ik zeg of die is fout. Dit gaat eigenlijk al mijn hele leven zo,
    Blijf vooral op je strepen staan, en laat haar niet over je heen lopen, want geloof me alles word nog erger dan.
    Ik heb hierom zelfs het contact met haar verbroken paar jaar terug, nu hebben we wel weer contact maar heel oppervlakkig en ik heb haar gewoon eerlijk gezegd gewoon niks meer te zeggen, het isbtoch nooit goed.

  • Druif89

    Herkenbaar, bij zowel moeder als schoonmoeder. Ik laat het los, behalve op het punten die er echt tegen toe doen voor mij. Bijv. dat m'n oudste een voedingsschema heeft vanwege darmproblemen. M'n moeder is nogal van de "ach, die ene keer". Daar laat ik haar niet mee wegkomen. Verder zeg ik gewoon wat lief, dankjewel en gaan we door. Die broek die ze koopt en ik niet mooi vind, doe ik aan als we daar op bezoek gaan. Zij blij 😉 en het is de discussie gewoon niet waard. Over dat hele vroeger hadden we dat hoor ik haar nu niet meer, in m'n eerste zwangerschap wel. Bijvoorbeeld over de babyfoon met camera. Totdat ik zei; dan loop je tenminste niet 100x naar boven bij ieder geluidje. Daar gaf de me dan wel weer gelijk in 💪🏻

  • Mamaaatje

    Ja ik dacht ook dat t klaar was met dat 'vroeger deden we het zus en zo'
    Tot ik weer opnieuw zwanger ben en ze in herhaling valt met dingen van 4 jaar terug.

    Ik heb haar ook gezegd..de cijfers liegen er niet om.
    Er zijn echt minder wiegendood cijfers dan toen. Dit zelfs laten zien (ging iets om t bedje. zij vond dat de baby een deken moest hebben. En ze gaat dan zelfs tegen de kraamhulp in. Ik schaam me dood'

    Mn schoonmoeder kon er ook wat van maar die was lang niet zo erg en die doet t nu ook niet meer haha.

  • Druif89

    Poeh ja, klinkt alsof die van jou die van mij wel overtreft 🙈 kan je bloed onder je nagels uithalen he...

  • Mom-1989

    Overigens is een andere tip om het van de andere kant te bekijken, vanuit jezelf: hoe komt het dat dit je zo frusteert? Bij mij is dat omdat ik het karakter heb dat ik het heel moeilijk vindt als anderen me vertellen wat ik moet doen of als anderen de controle van mij overnemen: ik wil altijd zelf alles bepalen en de controle hebben, zeker over mijn gezin. Net zoals het karakter van mijn moeder op dat punt, wat haar dus zo bemoeizuchtig maakt omdat ze gelijk alles wilt overnemen (dit weet ze overigens ook van zichzelf).

    Dit soort zelfanalyse kan helpen om de situatie wat beter te begrijpen en te accepteren, waarbij je absoluut niet alles hoeft toe te staan of te pikken, maar het helpt mij wel om te beseffen dat zij een rol speelt in het leven van mijn kind op haar eigen manier en dat ik haar gedrag niet kan bepalen. Net zoals ik niet wil dat ze mijn gedrag bepaalt. Ik kan wel bepalen hoe ik er zelf mee omga. Natuurlijk is het wel belangrijk om aan te blijven geven welke dingen je écht niet oké vindt.

  • Mommyx3

    Ik snap niet waar je je druk om maakt en ik zou het negeren. Je geeft aan ik hou niet van roze kleding zei koopt het toch prima maar dan trek jij het niet of weinig aan. Om te gaan zeggen wij hebben een andere smaak dus koop maar niks vind ik nogal bot overkomen.

    “ Ook de dingen die ze wel eens voor hem koopt” daar heb jij toch niks over te zeggen ? Wat voor commentaar kan je daar nou over hebben ? Of kiest ze gevaarlijk speelgoed uit ?
    Hoeveelheid snoepjes ook .. mijn schoonvader geeft mijn zoontje ook veel snoep als we daar zijn ik laat dat maar los Thuis doe ik het anders .

    Praten helpt niet dus ik zou haar lekker negeren behalve als het om veiligheid gaat dan.

  • Mom-1989

    Ja, lastig. Ik heb ook echt een hekel aan alle varianten van "jullie kregen ook ongesneden rauwe wortel en er is nooit iets gebeurd dus stel je niet aan", "jullie geven haar teveel eten" etc etc

    Ik zou zeggen "pick your battles".. wat vind je écht belangrijk, daar ga je over in gesprek en blijf je bij jouw standpunt. Andere dingen probeer je dan te accepteren als het voor jou accceptabel is. Bijv. met die kleertjes, die zou ik dan gewoon weinig aandoen. Bepaalde opmerkingen van je af laten glijden en niet in discussie. Maar dingen die om veiligheid en gezondheid gaan bijv. geef je gewoon niet toe en maak je duidelijk dat je hoort wat ze zegt, maar dat dit is hoe jullie het doen. Zo probeer ik het in ieder geval te doen :) en ook ondanks frustraties het vanuit haar perspectief te bekijken dat het echt vanuit een goed hart komt, daar dankbaar voor te zijn en dit ook uitspreken.

  • Charhm

    Ooh wat vreselijk zeg! Ze respecteert je niet én neemt je niet serieus. Lijkt me heel naar, ik begrijp het ook echt niet.. dat mensen zich zo met elkaar bemoeien!

    Ik ben zelf altijd heel duidelijk en assertief en zeg dus wat ik denk. Dat is dus mijn tip :)
    Als je het gesprek aangaat, altijd bij jezelf houden en je grenzen aangeven, aangeven hoe jij het ervaart en wat het met jou doet. Dat ze je plezier ontneemt en het jullie samenzijn op deze manier in de weg staat. Of ze er even over na wil denken hoe het ook anders kan.
    Sterkte! En vooral aan jezelf en je eigen gezin denken meid!

  • Mamaaatje

    Ja ik word er écht gek van! Zijn allemaal kleine dingen, maar bij elkaar zijn ze voor mij heel groot.

    Mn zoontje is 3.5. Ik ging net bv ook eieren verstoppen in de tuin. Hij kan dat prima alleen en vind dat ook leuk. Wij stonden er wel uiteraard bij.
    Gaat mn moeder elke keer een ei aanwijzen.
    Voor mij was de lol eraf. Ik doe het wel nog een keer als ze weg is.

    Ik ben dus al heel vaak het gesprek met haar aangegaan, maar ze doet er echt niks op uit en gaat dan elke keer zielig doen. Of ik haar afwijs.

    Maar ik voel me juist afgewezen en niet gerespecteerd.
    Pfff

  • Charhm

    Het klinkt ook echt vreselijk! Ook niet echt lief vind ik

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50