Ik zit als moeder met heel erg veel dingen. Nou heb ik sinds 2 dagen ruzie met een vriendin van mij. We waren op een verjaardag, ik was net mijn dochter van 12 weken de fles aan het geven. Toen iemand mij riep, mijn zoon (bijna 3) had de zoon (bijna 4 )van mijn vriendin geslagen. Voordat ik het in de gaten heb komt mijn vriendin de woonkamer ingelopen pakt haar zoon en geeft een boze blik mijn kant op. Ik kan op dat moment moeilijk mijn dochter op de grond laten vallen, dus ik laat mijn dochter boeren en besluit daarna na de vader en het jongetje te lopen. Ik bied mijn excuses aan, en zeg tegen het jongetje dat hij mijn zoon echt terug mag slaan. Zeker op momenten als ik het zelf niet zie. De vader wuift het weg, en zegt het is al goed. Toen ik thuis kwam met de kinderen zat het mij toch niet lekker, ik had mijn zoon al boos toegesproken. Ik besloot de moeder van het jongetje een berichtje te sturen om nogmaals mijn excuses te maken. Ik krijg een boos berichtje terug, mijn zoon slaat altijd en kan niet fatsoenlijk met andere kinderen spelen. Ze noemt mijn kind een lastig kind. ( ik overmand door emoties) stuur haar terug dat haar zoon een watje is. En nooit terugslaat. Meteen toen ik die opmerking stuurde kreeg ik al spijt. Idd mijn zoon mag niet slaan, heeft ze helemaal gelijk in. Maar om mijn zoon gelijk een lastig kind te noemen. Daarna vliegen de woorden om mijn oren, ik kan mijn kind niet aan. Ik ben de moeder van 2 mongolen van kinderen. Ik bied mijn excuses aan voor het feit dat ik haar zoon een mietje heb genoemd. En dat kinderen kinderen blijven. Mijn zoon kan idd vaak slaan. Het is begonnen op zijn 2de jaar, het werd minder. Maar na de komst van zijn zusje 12 weken geleden is het weer iets erger geworden. Op het consultatie bureau zeiden ze dat het een schreeuw om aandacht kon zijn. Hij moet nu inmiddels mijn aandacht delen. Na voor de 4de keer een excuus te hebben gemaakt heb ik het er maar bij laten zitten. Ze heeft zelf geen excuus gemaakt. Ik heb er een hele nacht van wakker gelegen. Ik straf mijn zoon vaak zat, zij vind van niet. Waarschijnlijk zijn wij daar niet meer welkom, en willen ze niet meer afspreken om iets met ons te doen. Een moeilijk dilemma zeker als moeder zijnde. Ik heb mezelf er maar even bij neergelegd. Het doet mij nog het meeste pijn dat ze haar excuses niet heeft aangeboden. Zij noemde mijn zoon een lastig kind en een mongool. Na 5 jaar vriendschap is die nu voorbij.
ik denk niet dat het nut heeft om je zoontje te straffen .. als ik dit lees denk ik arm kereltje .. want je hebt het over een 3 jarige peuter die het moeilijk vind om zich aan te passen nadat hij een zusje heeft gekregen .. een 3jarige peuter snapt wel dat slaan niet mag maar kan zich soms niet anders uiten blijkbaar .. die "vriendin" moet je laten vallen die is het niet waard meis.. ik denk dat je er meer aan hebt om meer en andere positieve aandacht aan je zoontje te schenken .. ga 1 x id week met hem alleen even weg zonder zusje zodat hij ook even gewoon kind kan zijn ipv grote broer.. individu mag zijn etc .. kijk naar het hele plaatje en laat dit incident even los want miss had het andere kereltje ook wel wat uitgelokt ..
Nou weet je vriendin is jouw vriendin niet als ze dit niet snapt. De eerste die mijn kind een mongolen kind noemt die zoek ik zelf op. Sorry meid maar je bent te lief! Word harder laat het zoals het is. Jouw vriendin is jouw vriendschap zeker niet waard. Xx
Ik snap haar reactie niet. Elk kind slaat weleens. En zeker jongens. Ze had ook zelf jouw zoontje toe kunnen spreken omdat ze wist dat jij aan t voeden was?
En idd via de app ruzie maken is geen succes. Jij hebt excuses aangeboden. Nu moet zij maar met excuses komen.
En ik denk dat het cb gelijk heeft dat het slaan erger wordt omdat er een zusje bij is. Gewoon consequent blijven en even 3 minuutjes op een stoeltje of de gang zetten als hij te ver is gegaan.
Maar hier hetzelfde met m'n zoontje van 3 hoor. Die slaat z'n zus ook regelmatig. Niks abnormaals aan ;)
Heej , herkenbaar verhaal .. Van beide kanten zeg je dingen die je vaak zegt zonder na te denken ,..reactie op reactie.. Als het een goede vriendin is dan realiseerd ze zich ook wel dat ze fout is. Dat muis een olifant is geworden. Je paar keer sorry gezegd en je hebt gehandeld toen het kon. Nu is de zet aan haar. Ik heb haar nu de stap laten zetten,dat heeft wel 2 weken geduurd want ze dacht achteraf dat ze mij in me schoenen kon steken maar zonder de kids te hebben gepraat. Gaf ze uiteindelijk toe dat ze net zo fout is en we het face to face uitpraten en als het echt niet kan via de foon.. maar GEEN APPS sturen bij boosheid.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (4) Verversen