Mag ik even juichen?!
- Vlindermoeder
-
27 2500 18/12/2020
IK HEB EEN BAAN!
Na jaren van ellende is er eindelijk goed nieuws! Zodra de opvang voor onze dochter geregeld is, ga ik aan de gang als medisch secretaresse in onze woonplaats.
In 2014 bleek ik een tumor te hebben in mijn bijschildklier. Het woordje 'kanker' viel en ook werd er gedacht dat ik een syndroom had. Gelukkig bleek het om een goedaardige tumor te gaan en was het een kwestie van opereren. Ook bleek ik dat syndroom niet te hebben. Ik was inmiddels het vertrouwen in mijn lichaam kwijt, had last van hyperventilatie (bleek na talloze keren SEH en HAP) en omdat ik ook op het werk niet op mijn plek zat kreeg ik een burn-out.
In 2017 zijn mijn man en ik getrouwd. Ik ben 1,5 jaar met de voorbereidingen bezig geweest en na de bruiloft viel ik in een zwart gat. Ik had ineens niets meer te doen en ik was leeg. Ik raakte in een zware depressie, waarbij ik zelf wel eens de crisisdienst heb gebeld. Ik had inmiddels een angst- en paniek stoornis, waardoor ik zelfs onze slaapkamer niet uit durfde. De hond uitlaten ging niet en ze lag dan ook vaak bij mij op bed. Ik heb uiteindelijk een psychiater en sociaal psychiatrisch verpleegkundige (spv-er) ingeschakeld. Ik begon met antidepressiva en er ging een wereld voor me open. Mijn hoofd was vol, maar steeds meer geordend. Ik liep met de spv-er weer naar de hoek van de straat. Wat een overwinning was dat! Ik maakte steeds meer stappen. Uiteindelijk ging het zo goed dat mijn man en ik wilden proberen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik raakte snel zwanger van onze zoons. Een tweeling! Wauw! Helaas werden onze jongens na bijna 21 weken al geboren. Een kleine week later stonden we onze kinderen te begraven. Ellende, na ellende, na ellende.
In januari 2019 kregen we groen licht van de gynaecoloog om weer te gaan proberen. In februari 2019 zijn we begonnen en in mei 2019 had ik een positieve test in handen. Tot onze grote opluchting bleek het dit keer 1 kindje te zijn. Op 05 februari van dit jaar ben ik bevallen van onze prachtige dochter. Zij is de allerbeste therapie die ik kon wensen. Door haar doe ik dingen die ik lang niet heb gedurfd. Ik wil voor haar alles doen. Haar gelukkig maken. Inmiddels ben ik een betere versie van mezelf en was ik sinds een tijd weer toe aan een baan. Ik heb me rot gesolliciteerd, maar ik werd overal afgewezen. Twee weken geleden stonden er ineens 3 sollicitatiegesprekken gepland. Op maandag had ik 2 enorm leuke gesprekken en ik bleek bij allebei te mogen beginnen. Ik heb het 3e gesprek afgezegd, want de baan die ik wilde bleek binnen handbereik. Vandaag mocht ik meelopen en ik ben aangenomen! Man, wat ben ik blij! Zodra de opvang voor onze dochter geregeld is ga ik dus voor 24 uur aan de gang als medisch secretaresse in onze woonplaats. Mag ik even juichen?!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (27) Verversen