Momenteel zit er echt even he-le-maal doorheen... ik ben verdrietig/somber, moet huilen en heb me opgesloten op zolder omdat ik absoluut geen geluid (bijv. Van de tv / stomme YouTube video’s van mijn vriend) kan verdragen nu.. ik ben nu herstellende van waarschijnlijk een burn out bijna twee jaar gelden en een depressie, maar ik ben nog steeds niet mijn eigen weerbare zelf.. er zijn maar weinig momenten waarop ik mij echt blij voel, bijv. Wel op vakantie of goed nieuws over de baby maar verder verkeer ik in een soort verdoofde/verveelde staat of ben ik elke dag aan het op boxen tegen een to do lijst en blijkbaar te hoge verwachtingen van mezelf.. ik heb het *idee* dat alles op mij neerkomt, alles regelen voor de baby tot huishouden, daarnaast werk van 24 uur en nog wat verbouwingen ik huis en het is me bijna elke dag teveel. Ik vind momenteel mijn werk niet leuk, mijn vriend even niet leuk en ook huishouden/verbouwen voel als een heet hangijzer om mijn nek.. ik maak me ook ontzettend veel zorgen dat ik straks een ontzettend slechte moeder zal zijn en dat ik er helemaal alleen voor sta of dat ik zo denk/handel, ik moest dit gewoon even opschrijven.. 😔

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic


reacties (14)    Verversen


  • Manon3

    Ik zou hulp zoeken. Dit zijn geen emoties waar je zomaar van af komt. Altijd blij is geen reële verwachting, maar zelden is echt niet goed. Met iemand praten kan ook helpen om de hoge verwachtingen aan jezelf wat meer te laten vieren.
    Maar ik hoor ook veel frustratie richting je vriend, daar zou ik wel echt over in gesprek gaan.
    Misschien kan hij je wat tegemoet komen. (koptelefoon op doen tegen het geluid, helpen in het huishouden en met het dingen regelen)
    Ik zie ook dat je zwanger bent, dus denk dat de hormonen het allemaal niet beter maken. Daar valt niet zo veel aan te veranderen, maar misschien helpt het om in gedachte te houden.

  • Anoniem_1993

    Ik ben nu inderdaad net begonnen met een nieuw psychologisch traject bij een GGZ psycholoog.. Zij is de eerste die de spijker op de kop sloeg en een juiste diagnose heeft gesteld waarbij alles op zijn plek viel. Heb hiervoor ook een jaar therapie gehad (groepstherapie) maar dat hielp helaas niets, de insteek/diagnose was niet goed. Ik heb wel een beter gevoel bij de huidige therapie, maar heb pas een paar gesprekken gehad en ik denk dat volledig herstel nog wel eens heel lang kan gaan duren..
    Ik kan inderdaad redelijk gefrustreerd raken richting mijn vriend, misschien inderdaad ook versterkt vanwege de hormonen.. Heb gisteren gelukkig een uitgebreid gesprek gehad en vaak snapt hij niet zo goed waar ik vandaan kom en denkt hij dat ik boos op hem ben (als ik bijv. drie keer op redelijk chagrijnige toon vraag of de tv zachter kan) en ik denk dan 'hij snapt toch wel dat ik gestrest ben en nu last heb van oorsuizen en dat ik even wat minder geluid wil' nouja niet dus.. moet dus ook leren om dan wat beter te verwoorden wat er in mij om gaat richting hem toe

  • Nog-even!

    Zoek hulp en meld je ziek... Jij vraagt teveel van jezelf....

  • Noortje28

    Wat ontzettend sneu dat je je zo voelt. Het is al eerder genoemd maar het lijkt mij een heel gegronde reden reden om je ziek te melden (tenzij het werk therapeutisch werkt voor jou maar zo klinkt het niet). Daarnaast is het van groot belang dat je dit met je huisarts of verloskundige bespreekt. De kans is groot dat je klachten versterkt worden door je hormonen en na je zwangerschap kan dat nog verder uit balans raken. Het is echt noodzaak dat je goede begeleiding gaat krijgen in de zwangerschap en daarna. Je bent niet de eerste en niet de enige met deze klachten en gelukkig zegt het niks over de invulling of uitvoer van je moederschap straks maar dan moet je er NU wel wat aan doen. Veel sterkte! 🍀💪🏼💪🏼

  • Anoniem_1993

    Dankjewel voor je reactie <3! Werk is inderdaad echt iets dat me tegenstaat.. nu is dit niet het werk waardoor toen de burn-out is ontstaan, het is eigenlijk best wel 'saai' werk en zelfs onder mijn niveau.. Veilig, prima werk zonder al te veel stress, maar wel erg saai dus. Toch 'durf' ik mij niet ziek te melden omdat ze een hoop mensen gaan loslaten, ben erg bang dat mijn contract niet verlengd zal worden terwijl we nu het geld wel nodig hebben. Verloskundige heb ik wel op de hoogte gebracht. Ik kan alleen zo slecht inschatten wat ik kan doen en wanneer het echt nodig is. Ik heb na de burn-out een tijd niets gedaan, daarna een heel simpel administratief baantje voor 16 uur in de week en daarna een baan waarbij ik mijn diploma kon gebruiken voor 24 uur.. Langzaam geprobeerd op te bouwen. Ook na een jaar wachten eindelijk goede therapie. Heb hier en daar wat opdrachten meegekregen, maar heb in de tussentijd wel het idee een beetje vast te zitten en weet niet goed wat te doen.. Ik zal het de volgende keer ook nog wel met de verloskundige bespreken, heb over twee weken weer een afspraak in ieder geval!

  • Yetka

    Wees je er bewust van dat langdurig onder je capaciteit werken ook heel slecht voor je gemoed kan zijn. Ik was overspannen, lichte burn out, maar doordat ik bij terugkomst bij mijn werk alleen nog maar rot klusjes mocht doen - contract werd niet verlengd - kwam ik in een depressie terecht. Anders misschien ook maar dit heeft er zeker voor een groot deel aan bijgedragen.

  • Lola198

  • Lien-

    Wat rot dat je je slecht voelt... maar hé even alles stom vinden mag soms best! We hebben zo het idee om het “perfecte” plaatje naar de buitenwereld uit te stralen. Je mag je gevoelens toelaten, huilen, boos zijn. Maar... praat er met iemand over. Misschien met een familielid of een goede vriendin. En wellicht met een maatschappelijk werker of psycholoog. Hulp vragen mag en is alleen maar goed! Het feit dat je dit erkend is een heeeeele grote stap. En dat je je nu zo voelt maakt je absoluut geen slechte moeder! Het feit dat je zo druk bezig bent met alles regelen en organiseren zegt al genoeg. ;) Heb vertrouwen in jezelf en die kleine in je buik! Probeer niet alles in 1x te doen. Maar probeer je te focussen op 1 ding tegelijk. Maak lijstjes, vraag hulp aan je vriend. Wellicht geeft dat je meer het idee dat je er niet alleen voor staat.

  • Anoniem_1993

    Dankjewel voor je lieve reactie!! Ik kijk ook zo ontzettend uit naar zijn geboorte dat ik zo ongeduldig ben nu, alles al geregeld wil hebben, verder wil zijn in de zwangerschap etc.. ik wil zo graag op het moment zijn dat ik de baby ook kan voelen! Ben nu 16 weken, maar merk niet zoveel en dat maakt mij ook wel onzeker.. Tegelijkertijd vind ik het (logisch) ook wel heeel erg spannend, vooral als ik in zo'n huilbui zit, dan denk ik 'hoe moet dat nou later met een kindje' en 'ik moet wel sterk voor hem zijn etc.'

  • NYVM

    Ik heb er niet zo verstand van, maar je bent er wel. Je kunt niet alles perfect doen. Soms zie je niet in hoeveel geluk dingen om je heen geven. Ik had dat bijvoorbeeld toen ons hondje was overleden. Ik voelde me vaak ontevreden. Toen ze was overleden zag ik in hoeveel geluk ik er eigenlijk mee ervaarde. Als je in een negatieve spiraal zit zie je dat soms niet meer.

    Succes! Hopelijk kan iemand je helpen.

  • Ja19

    Hey. Wat vervelend om te lezen dat je je zo rot voelt. Zou het kunnen zijn dat je last hebt van een zwangerschapsdepressie? Of denk je écht dat het door je oudere burn out komt? Zou je misschien een halve dag minder kunnen gaan werken? Zo je iets minder druk ervaart. Een dagelijkse wandeling door bos of park (natuur) moet goed zijn voor je. Dit hoorde ik op de radio. Ze zeiden dat je er fitter en vrolijker van zou worden. Misschien is het een idee om te proberen? In ieder geval, veel succes! Blijf praten met je man en schakel zo nodig de huisarts in. Voel je in ieder geval niet bezwaard om te bellen!

  • Anoniem_1993

    Mijn psycholoog had inderdaad nog gecontroleerd of ik nog steeds een depressie heb en zij stelde de vraag of ik nog ergens naar uitkeek en bijv. nog kon genieten van een lekkere maaltijd.. Op beide vragen kan ik gelukkig nu ja zeggen, maar denk wel dat ik nog steeds overspannen ben of erg snel overspannen raak.. Minder werken zou ik heel graag willen, lastig is alleen dat ik al het minimale aantal uren werk dat mijn werkgever accepteert (24 uur) en ze zijn mensen aan het ontslaan en valt mij op dat iedereen die minder werkt dan dat, het contract niet verlengd wordt. Wandelen is inderdaad een goede tip! Merkte toen ik er een weekje tussenuit was en dus veel in de natuur was dat het mij erg goed deed, heb vanavond een wandeling op de planning staan met mijn vriend! Dankjewel voor je reactie in ieder geval!!

  • Flamingootje

    Zoek hulp. Een burnout is niet niets, zeg ik uit ervaring. En met een depressie erbij lijkt het me nog zwaarder.
    Zoek iemand om mee te praten, start een cursus om aan jezelf te werken. 💕💕

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50