Bang dat ik zwanger ben.
- Hopeloos9
-
97 9421 25/10/2020
Even een nieuw profiel gemaakt om toch helemaal anoniem te blijven.
Het zit zo ik was 3 jaar samen toen we voor een kind besloten te gaan hij woonde niet bij mij maar was er wel elke dag en bleef ook meestal slapen bij mij. Toen ik eenmaal zwanger was zijn we samen een huis gaan zoeken en hebben deze dan gevonden. Kort voor mijn bevalling konden wij er in. Een nieuw begin! Voor we samen waren had ik al 5 jaar gewacht tot hij er klaar voor was. Dus ken hem ondertussen bijna 10 jaar al(dus niet). Dus een droom dat uitkwam, dacht ik.
Snel merkte ik op dat hij over alles controle wou. Wie er kwam , waar ik ging, wat ik dronk en wat ik aandeed. Als mijn kindje weende was het mijn schuld terwijl ze zo weinig huilde. Als ze ziek werd was het mijn dochter haar schuld want zij ging naar school en begon hij daar dan een hele ruzie over te maken. Als niet alles stond hoe hij het wou begon hij te flippen en zo begon het allemaal tot het bijna dagelijks was dat hij wel iets zocht om over ruzie te maken. Hij heeft me ook elke keer beledigd als domme , achterlijke moeder , gij zijt niks , gij zijt niemand , ge kunt niks. Gij zijt nergens goed voor , ik heb u nooit moeten hebben , vuile hoer , vuile slet , mongool , en nog wel heel veel woorden.
Ik heb momenteel geen auto maar hij wou ook niet winkelen ik moest het maar doen. Maar als het wat bewolkt was , wat fris , of te warm mocht ik de kleinste niet naar buiten nemen want welke moeder doet dat nu schandewijf was ik dan. Met alles wat ik deed moest ik 10 x nadenken om te voorkomen dat we ruzie kregen. Mijn oudste is wat ouder dus ik weet wel heel goed hoe ik mijn kinderen moet opvoeden. Ik deed dus alles huishouden , kinderen verzorgen zat 24 u op 24 binnen en hij moest niemand van mijn familie en vriendinnen hebben. Elke keer ruzie als ze kwamen tot ik zelf geen bezoek meer liet komen om het te vermijden. Toen mijn kind 3 maanden was ben ik terug fulltime gaan werken. Ik wou zoveel mogelijk gaan sparen om weg te kunnen gaan van hem. Elke dag hele drama als ik van werk kwam want hij vond dat ik maar werk moest vinden dat dezelfde uren als hem zouden zijn, zodat hij dus niet niet naar de kinderen moest kijken want zijn avond begon pas als ik terug thuis was. Het ging zo ver dat ik gewoon ben moeten stoppen met werken want ik begon echt schrik te krijgen hoe hij elke keer deed.
Hij deed en doet altijd alles wat hij wilt gaat en staat waar hij wilt , slaapt zich uit tot in de namiddag als hij niet moet werken , als hij werkt slaapt hij na werk en dan zit hij hier hele avond buiten met zijn kameraad. Hij praat nooit tegen mij buiten om commentaar te geven als hem iets niet aanstaat. De eerste maanden was het echt verbaal maar dan begon het met eens aan de haren te trekken , drinken over mij te gooien en te dreigen hoe graag hij mij in de grond zou steken. Alles wat hij doet is mijn of iemand anders zijn schuld als ik maar te goei naar hem zou hem luisteren zou hij niet kwaad worden. De laatste half jaar leef ik echt hele dag in angst , ik kan hem niet zien of horen meer en geloof echt wel dat hij instaat is om mij iets aan te doen. Ik heb nog nooit zo iemand gehaat als ik hem haat. Dit is maar een heel klein stuk.
Ooit was ik iemand zoals vele van jullie. Ik kon niet begrijpen waarom vrouwen in zo een situatie bleven of zich lieten doen. Ik was echt sterk van karakter. Ik kan echt wel zeggen dat ik nooit of nooit had verwacht dat me dit ooit zou overkomen want zo iets zie je toch aankomen?
Ik weet wat vele denken, nu weggaan maar dat gaat momenteel gewoon niet ik wou ook naar een vluchthuis gaan maar dat zat vol kwam je in een opvang terecht waar allemaal drugs verslaafde zitten zelf mijn maatschappelijke werker dat ik in vertrouwen heb genomen en als enige dus weet van deze situatie raadde mij dit helemaal af. Nu sta ik op de lijst voor een woning voor mensen in nood en ben ik aan wachten erop. Dus weggaan ga ik zeker wel dat staat 100% vast! Niks kan dit ooit nog goedmaken. En na 9 jaar hem op handen te hebben gedragen , alles voor hem te hebben gedaan zoveel van hem gehouden kan ik hem niet meer hebben.
Maar nu zit ik met een probleem, ik heb heb de laatste jaar nog seks met hem gehad maar enkel om hem tevreden te houden als ik hem afwees was zijn gedraag nog erger dan anders. Gebeurde niet veel dat hij ervoor kwam want ik was maar een plant geworden waar niks leven in zat( wat had hij dan verwacht??). Nu is de laatste keer zo een 6a 7 weken geleden geweest wel met condoom want hij wou zeker geen kind meer met zo iemand als mij. En ik wou het ook zeker niet. En zo ver ik weet is het niet gescheurd maar hij doet het uit en gaat het direk weggooien , hij zegt ook geen woord tegen mij meer wanneer hij klaar is.
maar nu ben ik meer dan een week overtijd?!
laatste paar dagen kokhalzen als ik bepaalde dingen ruikt , mijn tepels dat pijn doen en de vermoeidheid terwijl ik echt niet met zwanger zijn bezig was toen paar dagen de baby doekjes opendeed moest ik bijna overgeven zo stinken vond ik het, en koffie kan ik niet meer ruiken.
Ikk weet het alleen met testen als ik zwanger ben of niet. Ergens denk ik gewoon ja het is zover ik voel het gewoon ik ben zwanger. Ik wil niet testen, nee ik wil het gewoon niet weten.. wat moet doen als ik toch zwanger ben?! Wat als het er 2 gaan zijn want onze familie zit vol met tweelingen? Hoe ga ik het financieel aankunnen als ik helemaal alleen ben ? Ik durf gewoon echt niet te testen. Ik zou nooit het kindje laten weghalen zoiets kan ik gewoon niet. Ik weet ook dat ik altijd spijt ervan zelf hebben en het mijn eigen nooit zou vergeven. Betekend niet dat ik er iets op tegen heb als andere het doen of hebben gedaan kan dat ook echt wel begrijpen waarom iemand het soms doet dus ik heb echt puur over mezelf.. maar nee ik wil echt niet zwanger zijn van hem echt niet. Ik ben de laatste jaar helemaal kapot gemaakt! Ik ben geen mens meer en moet mezelf weer helemaal opnieuw gaan vinden als ik weg ben van hier. Het is me echt allemaal teveel. Het is echt een hel mijn leven nu en nu dit. Ik heb ooit zo gehoopt op een streepje meerder miskramen gehad maar nee alstublieft niet.
Ik weet niet waarom ik het hier zet wil het van mij afschrijven. En sorry voor de dames dat nu zo graag zwanger willen zijn en maar hopen op de positieve test ik wil jullie echt niet kwetsen of ondankbaar overkomen. Want met sommige topics van de laatste dagen.
als ik zwanger ben en het kindje is geboren zal het evenveel liefde krijgen als mijn andere kinderen. Maar nu kan ik het niet aan om een positieve test te zien!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (97) Verversen