Ik had al eerder klaag topics geopend over mijn schoonmoeder. Topic over ruzie over de baby naam staat er nog andere is helaas verwijderd.
Vandaag barste de bom omdat mijn schoonmoeder on aangekondigd ons huis onderste boven heeft gehaald omdat mijn man aangaf dat we willen verhuizen naar een stad verder op. Mijn schoonmoeder doet alsof het leven voorbij is en dat ik haar zoon en klein kind wil afpakken dat is ook wat ze letterlijk heeft gezegd. Toen de ruzie aan de gang was tussen haar en mij had ik mijn man gebeld en hij hoorde alles wat zijn moeder gezegd heeft over mij hij heeft haar er mee geconfronteerd en zij ontkent alles en geeft aan dat ik haar onrecht heb aangedaan. Mijn man gaf aan dat hij alles hoorde en dat hij het niet netjes vind dat ze on aangekondigd in ons huis staat en dingen zomaar verplaatst dat het niet hoort mijn schoonmoeder begon gelijk weer te janken en te roepen dat niemand haar waardeert mijn man probeerde haar nog te kalmeren en tot haar door te dringen maar helaas is dit niet gelukt. Nu is ze ook boos op mijn man.
Ik vind dit echt een hele moeilijke situatie omdat mijn man enige kind is en verder niemand heeft naast zijn moeder ik ben altijd geduldig geweest omdat ik niet tussen hun in wil staan en hem gun om een goede band te hebben met zijn moeder omdat het zijn enige familielid is die hij heeft. Maar na vandaag merk ik ook dat het een ongezonde relatie begint te worden en dat hierdoor mijn huwelijk kapot gaat. Wij kunnen zelf bijna niks beslissen zonder dat mijn schoonmoeder hier wat van vind en het moet altijd met ruzie gaan het kan nooit op een vriendelijke manier en wanneer ze niet haar zin krijgt begint ze gelijk met huilen, schelden en nare dingen te wensen. Het meest kwalijke van vandaag was dat ze tegen mij zei dat ze mij vervloekt en het kind in mijn buik en dat er niks goeds terecht zal komen van kinderen die ik heb gebaard. Normaal kan ik alles wat ze zegt langs me heen laten gaan en het negeren maar ik merk dat het een bepaalde punt heeft bereikt. In gesprek gaan met mijn schoonmoeder werkt niet omdat zij altijd gelijk heeft zij zit nooit fout en er is altijd haar onrecht aangedaan wanneer ze echt geen uitweg ziet gaat ze huilen als een klein kind en is er geen mogelijk om tot haar door te dringen. Mijn man is nu op een punt gekomen dat hij zegt dat hij geen contact meer met haar wilt maar ik weet dat hij dit zegt om mij en dat wil ik niet op mijn geweten hebben maar ik zelf weet ook niet wat een gezonde relatie is ik wil geen contact met haar maar ik wil mijn dochter ook niet haar oma ontnemen.
Wat raden jullie mij aan contact helemaal verbreken en klein kind ook niet meer zien of over mijn hart strijken en mijn man en kind daar wel heen laten gaan?
Ik dacht dat mijn schoonmoeder erg was, maar de jouwe is echt helemaal rijp voor de ggz! Dat je het nog zo lang hebt vol gehouden! En wat goed dat je je man hebt gebeld zodat die het ook eens kon horen!! Voor nu zou ik zeggen: verbreek inderdaad het contact ! Toch hartstikke lief dat hij dat voor jou zou willen doen! Al is het maar voor tijdelijk , in ieder geval tot je bent bevallen want deze stress is niet goed voor jou en de kleine. Laat ze ooit zien dat ze weer een stuk normaler kan doen, dan kun je altijd nog kijken of je het contact weer een beetje wil opbouwen. Heel veel sterkte!
Heel pijnlijk dat je hier al langer in zit. En knap dat je nooit tussen je man en zijn moeder bent gaan staan. Maar ik denk dat als jezelf nu vertwijfeld raakt en deze ongezonde relatie niet wilt je misschien voor jezelf in ieder geval een knoop moet doorhakken. En je man kan zelf hier een keuze in maken. Als jij aangeeft ik kan het niet meer opbrengen maar ik begrijp het als jij nog wel contact wilt. Dan moet je man niet meer in bij zijn van jou afspreken etc. En ik hoop dat jullie en jullie relatie sterk genoeg is dit te overwinnen en zij niet op haar zoon in gaat praten. Dus dan is het heel belangrijk dat jullie heel open en eerlijk naar elkaar toe zijn en je man het contact met je moeder gescheiden houdt van wat betreft zijn relatie met jou en probeert dat onderwerp niet aan te gaan met haar. Lijkt me super moeilijk! Maar je kan alleen een keuze maken voor jezelf en ik zou zeggen dit is ongezond! En ik zou het contact verbreken. Succes en sterkte!
Ik zelf was zou er niet meer heen gaan en ook niet willen dat xe in mijn huis zou komen als ik er was, ik zou verder de keus bij je man laten over wat hij wilt, en als hij dan de kleine mee wil nemen zou ik dat niet erg vinden zolang hij er bij blijft, maar voor mezelf zou ik de stekker eruit halen en me huissleutel terug vragen
Ik zou haar de ultimatum geven. Ze moet veranderen, neerleggen en repecteren bij keuzes die jullie maken etc. Anders wordt het contact verbroken. Mss dat het dan tot haar door dringt.
En als ze zo dramatisch doet zou ik dat via brief of app doen, zodat ze eerst op dr eentje kan uitrazen ipv ter plaatse bij jullie 😅
Hier was ik echt allang klaar mee geweest. Het lijkt wel of ze een stoornis heeft. Maar hoe dan ook, dit kan gewoon écht niet. en ik zou mijn kinderen er al helemaal niet willen hebben. Ik zie het dan wel gebeuren dat ze de kinderen tegen je gaat opstoken, dat moet je helemaal niet hebben.
Oma's hebben geen 'rechten' hoor. Veel mensen vinden dat en denken dat, maar dat is echt niet zo. Natuurlijk is het leuk en fijn als het kind zijn opa en oma leert kennen, maar dan moet dat wel in een gezonde omgeving gebeuren, en als ik dit zo hoor, is dit duidelijk géén gezonde omgeving. Dus dan zou ik mijn kinderen nooit daar alleen achter laten, en áls je al contact houdt, dan altijd met je man erbij.
Ik had zo'n moeder en al jaren geleden contact verbroken, was er spuugzat van. Wat denkt ze wel niet.
Ik zou het contact verbreken wat een achterlijk mens joh. Je moet bij jezelf gaan afvragen of je wel zo iemand in je leven wilt want ze gaat echt niet stoppen
Ongelooflijk dit. Ik ben meestal wel positief ingesteld maar ik zou je het advies geven; hele korte metten en voet bij stuk houden. Ik ging niet meer heen en ze was ook niet meer welkom in mijn huis. Geen verjaardagen/ feestjes.. alles voorbij. Mocht je man wel contact willen dan kan hij naar zijn moeder gaan of in een park ofzo afspreken en kinderen altijd onder begeleiding van je man. Een andere optie is er niet. En je geeft je man wel de ruimte om zijn moeder te bezoeken, alleen niet meer onder jullie eigen dak. Het is niet wat je had gewild denk ik, maar op deze manier krijgt je gezin rust. Sterkte
Als iemand zoiets tegen mij zou zeggen over mij én mijn kinderen, had ik die gene met z'n smoelwerk op de muur geramd. Wat denkt zij wel niet joh, psycho 😅..
Al het contact verbreken met dat mens en nooit, maar dan ook nooit weer de deur voor haar open doen.
Als zij zulke dingen over jouw kinderen kan zeggen, heeft zij 0,0 recht om jouw kinderen te zien.
Wat je ook doet, het is in haar ogen waarschijnlijk nooit goed, of je moet echt alles doen zoals het het wil en als zou je dat willen, het kan echt niet. Jullie moeten haar duidelijk maken dat jullie samen een gezin zijn en dat het heel gezond is dat er een iig een kleine afstand is. Je mag heus wel een leuk contact hebben dat je elkaar beide wat vaker ziet, maar bemoeien kan niet. Dus ik zou doen waar je man en jij achter staan en aan haar de keus om het te accepteren en dan is het niet jullie schuld dat ze haar kleinkind(eren) niet meer ziet, maar daar kiest ze zelf voor. Jullie stellen de grenzen en daar ook op blijven staan!
Ik heb het zelfde mee gemaakt . Mijn schoonmoeder ( hij was ook maar enige zoon ) moeide zich met alles . Ik was zwanger van mijn tweede en ze zei dat beter was van niet . Ze heeft nooit mijn tweede dochter aanvaard . Alles was voor de oudste ! Met alles moeide ze zich .Ons huis , onze uitstappen enz . Ze vertelde aan mijn man dat ik iemand anders had en dit bleef zo jaren gaan . Alleen om hem alleen te hebben . Ik was slecht enz . Nu al jaren geen contact meer .Eerst ging ik niet meer mee , maar dan sprak ze altijd slecht . Natuurlijk was het allemaal door ik .Daardoor wilde hij. Iet meer . Maar ik wilde dat mijn man zijn gedacht ging zeggen ,want het was zijn besluit . Dat durfde hij niet ! Maar hij mist ze niet en wij hebben het nu veel beter ! Hou je sterk !
Nou het lijkt mij dat je man niet voor niks zegt het contact te willen laten verbreken als zij gezegd heeft dat ze jou en je baby vervloekt. Neem aan dat hij dat ook niet accepteert dan. Ik zou zeggen accepteer zijn keuze. Het is wat het is. Er zijn grenzen en daar hoef jij echt niet een ander overheen te laten walsen.
Ik raad het je aan dat jij het contact met je schoon moeder verbreekt. De man mag nog wel naar zijn moeder (als hij dat wil) maar ik denk even zonder dochter. Mijn ex schoonouders hebben zelf het contact met ons verbroken en wat gaf mij dat een enorme rust. Ik merkte pas hoe verschrikkelijk veel last ik van ze had tot dat het weg was. Ze hadden altijd kritiek, bedoel en onbedoeld. Waren zo negatief altijd. Ik wil mijn kinderen bijv graag achterwaards vervoeren. Ik sta daar helemaal achter en de papa ook. Maar hun trokken dat steeds in twijfel. Ineens dacht ik ik voel me gewoon goed over hoe ik mijn kind vervoer, het is oke. Dat was dus gewoon weg door hun en zo ging het met veel meer dingen. Schoonmoeder is dus niet meer welkom in jullie huis en moet de sleutel in leveren. Wil ze dat niet investeer dan in nieuwe sloten. Kies voor jezelf!! Dat jij geen contact meer hebt met je schoonouders betekend niet dat je man dit ook moet. Geef hem de vrijheid om zelf te kiezen voor zichzelf.
Ik denk dat je al heel veel geduld en goodwill naar haar toe hebt getoont en dat je nu voor jezelf en je kindje moet kiezen. Natuurlijk kan je je man vrijlaten om nog contact te onderhouden met zijn moeder, maar dan wel buiten de muren van jullie huis. Maar bovenal moet je ervoor zorgen dat jij en je man op 1 lijn liggen en samen bedenken hoe het nu verder moet met zijn moeder.
Lastig zeg.. ik denk dat het heel moeilijk is voor haar om haar zoon los te laten maar tijd zal leren dat dit niet de manier is. Ik zou gewoon afstand nemen, niet per se contact verbreken maar gewoon aan jezelf denken. Wat je man doet moet hij zelf weten en als jr man zijn kinderen wil meenemen naar zijn ouders is dat zijn goed recht. Mensen zeggen heel veel dingen die ze niet menen als ze boos zijn, dus dat vervloeken meent ze echt niet.
Ik zou gewoon via je man communiceren voortaan "ik wil niet meer naar je moeder en ik wil niet dat ze hier komt als ik er ben".
Ik denk dat je meer niet kan doen.. je kan niet voor je man bepalen natuurlijk.
Succes!
P.s. ik heb altijd tussen mn vaders moeder en mijn eigen moeder ingestaan en ik heb helaas alles meegekregen van de ruzie omdat mijn moeder mij alles vertelde.. dat is echt heel schadelijk voor een kind
Oef nee, ze gaat te ver! Ze respecteert jullie huwelijk niet. En ook niet jullie kinderen.
Het is altijd zo bizar dat we zoveel pikken van mensen wanneer zij het labeltje ‘familie’ dragen, vind je niet? Als je er heel goed over nadenkt slaat het helemaal nergens op.
Ik heb ook met bepaalde familieleden geen contact meer, waaronder mijn moeder. Zijn ook veel dingen gebeurd en ik merkte dat die relaties mij juist heel ongelukkig maakten. Het vergt wat moed om dat toe te geven, maar ik voel me nu zo vrij en licht.
Vooral niet zelf de keuze maken maar aan je man laten. Jij gaat niet meer heen want het is duidelijk dat ze jou niet wilt zien. Ook je kinderen hoeven niet geen want er komt toch niks goed uit jou (ze vergeet voor het gemak zeker dat ze voor de helft van haar zoon, jouw man, zijn). Pas als ze kan accepteren dat ze haar zoon niet kwijt raakt door jouw maar haar eigen gedrag en jou gaat accepteren zal er iets kunnen veranderen tot die tijd vooral met je man blijven praten en een lijn naar je schoonmoeder toe trekken.
Het boter ook niet zo goed tss mijn moeder en mijn man. Nu mijn moeder af en toe langskomt gaat het beter tss mijn mijn en ik ook. Ik spreek soms ook buiten af met men moeder. Samen maar park met kinderen, is beter zo.
Wij krijgen hier natuurlijk maar één kant van het verhaal te horen, waarmee ik niet zeg dat je zit te liegen, maar wij kunnen niet het hele plaatje zien. Maar gebaseerd op wat jij vertelt over je schoonmoeder en de dingen die ze eist, zegt en doet, lijkt contact blijven houden en haar bij je kind(eren) in de buurt laten mij geen goed plan. De dingen die ik hier beschreven zie (en was dat topic over dat je schoonmoeder per se de naam wilde kiezen of haal ik nou iets door elkaar?) schrik ik een beetje van. Haar gedrag is niet gezond. Misschien zit er iets achter, een stoornis oid, maar met zo'n persoon zullen jij EN je kinderen nooit een gezonde relatie kunnen hebben, niet zolang ze zich zo blijft gedragen.
Waarom is het haar überhaupt toegestaan om jullie hele inboedel op z'n kop te zetten? Ik snap haar logica ook niet helemaal betreffende de kinderen: Ze vindt dat je ze haar 'ontneemt' en tegelijkertijd zegt ze dat er niks terecht zal komen van je kinderen? Lekker, zo'n oma. "Hi oma" "Ja je bent nutteloos, het wordt nooit wat en ik heb je vervloekt toen je nog niet eens geboren was... maar ik heb recht op jouw bestaan". Persoonlijk griezel ik van zo'n houding en zou doodsbang zijn dat het kind een low self-esteem zal worden aangepraat door de oma die hem of haar tegelijkertijd volledig wil opeisen en het kind absoluut geen eigen leven wil gunnen en naar beneden haalt zodra het niet meer om haar draait. Een kind is geen bezit en als ik het zo hoor, draait de wereld om haar en wat zij vindt dat zij mag 'hebben'.
Ik snap dat je wil dat je man een gezonde relatie met z'n moeder blijft houden, maar de situatie is nu al helemaal niet gezond meer en ik denk dat je man ook best wel door zal hebben dat dit niet alleen jullie raakt maar ook jullie kinderen. Dus als hij zegt dat hij geen contact meer met haar wil, for the sake of your kids, ga er in mee. Al is het maar tijdelijk. Je moet hier grenzen gaan stellen en stevige, duidelijke grenzen waar echte gevolgen aan zitten, anders blijft ze volledig over jullie heen banjeren. Bovendien, geen oma voor je dochter is beter dan een oma waarvan ze leert dat ze op haar tenen moet lopen en die haar leven als het ware voor zichzelf neemt.
Hoe dan ook, het lijkt me een ongelooflijk lastige situatie en ik wens je er heel veel succes mee.
Om heel eerlijk te zijn denk ik als je haar zou vragen naar haar kant van het verhaal dat zij zou zeggen dat ze buiten gesloten wordt. Mijn schoonmoeder is iemand die graag met het leven van andere bemoeit wilt alles voor iedereen bepalen zij weet wat goed is want ze heeft er al jaren ervaring mee. Zij verwachtte in het begin van ons huwelijk dat we daar elke dag kwamen eten bijvoorbeeld sowieso was dat onmogelijk want ik werk 36 uur onregelmatig in de zorg heb vaak avonddiensten en het is sowieso niet te doen om elke avond weg te zijn uit huis. Mijn schoonmoeder wilt het huisje boompje beestje wat ze nooit heeft gehad herleven en dan ten koste van ons ze wilt alles wat ze niet heeft gehad nu opeens wel ze is bijv 4 keer getrouwd geweest en is nu al jaren alleen ze is van mening dat mannen waardeloos zijn en dat het niet aan haar ligt. Aan de ene kant is ze bang om alleen achter te blijven maar aan de andere kant wilt ze niet dat mijn man te vaak langs komt. Wanneer mijn man haar belt en vraagt of ze thuis is want hij wilt langs komen zegt ze huh hoezo wil je langs komen het is toch geen zondag. Zij kan niet tegen spontane dingen maar eist wel van ons dat wij dat wel op prijs stellen wanneer zij spontaan in ons huis staat en alles aan het verbouwen is.
Ze zei letterlijk dat ze je vervloekt en er niets goed zal komen van het kindje in jouw buik en je dochter. Dan hoef je je toch zeker geen zorgen te maken dat jij de reden ben dat je man het contact met haar verbreekt. Ik snap dat je niet tussen hun in wil staan en je man zijn moeder wil laten zien en spreken, maar dit is echt geen normaal menselijk gedrag en echt zeker haar eigen schuld. Deze vrouw zou eerlijk gezegd vooral baat hebben eens met een psycholoog te gaan praten. Het is super dat jouw man ook op zijn strepen is gaan staat en haar erop aanspreekt en aan jou kant staat. Ik zou me ook zeker niet schuldig voelen mijn dochter haar oma te ontnemen na wat oma zelf over jou en jouw kinderen heeft gezegd. Dat lijkt mij geen persoon die ik om mijn kinderen heen wil hebben. Hopelijk geeft de verhuizing zowel iets meer fysieke als emotionele afstand. Heb je ook een schoonvader en hoe staat hij erin?
Wij kunnen hier allemaal een mening over geven en wat wij zouden doen maar volg je gevoel en zorg dat jij en je man op een lijn staan.
Uit eigen ervaring, wij hebben al bijna 2 naar geen contact meer. Onze druppel en vooral het mijne was, 1 uur vtv voor de gender reveal afzeggen, we zijn er niet bij hebben onverwachts iets belangrijkere te doen 😂😂😂 ik heb gezegd klaar ik hoef hen niet meer in mijn leven. Later hoorde we dat ze het deed omdat ze ons terug wilde pakken omdat kerst kort van te voren geswitcht hadden. Heb tegen mijn partner duidelijk gezegd wat jij doet met je moeder is aan jou hem ook vrij gelaten. Voor mij was en is het nog steeds klaar en voor mijn man ook. Hij kiest voor zijn gezin moet er aan toevoegen ze heeft al heel veel geflikt van af kinds af aan bij mijn man. Wel ook gezegd dat hij vrij is om wanneer dan ook zijn eigen keuze te maken. Maar hij heeft geen behoefte daarin er zijn ticg gesprekken geweest ze is, koppig en dominant en heeft borderline geen gesprek mee te beginnen.
Je plaatstt meerdere klaagtopics iver je schoonmoeder. Vanuit ongeboegen van jou. Je schrijft ze alsof je niet gelukkig bent met je schoonmoeder. En je vraagt je af wat je moet doen?
Ik denk dat je wel weet wat je moet doen. Ga met je aandacht naar binnen em luister naar wat je hart wil. Je weet het echt wel. Kies voor je eigen geluk en dat van de kinderen (en neem je man hierin mee als dat kan)
Ze komt over als een narcist. En dat is heel lastig om daar mee om te gaan als familie . Ik zou daar in verdiepen ik denk dat je al snel herkenning gaat vinden. Haar veranderen gaat dan niet lukken enige wat je kan doen is de situatie accepteren en goed je grenzen aangeven.
Haar bijv niet meer in jullie huis laten. Je man alleen nog met jullie kind naar haar huis laten gaan. Eventueel familie therapie ? Misschien is er iemand die jullie tips kan geven mbt omgaan met een narcist ?
Dit; ‘ze tegen mij zei dat ze mij vervloekt en het kind in mijn buik en dat er niks goeds terecht zal komen van kinderen die ik heb gebaard’. Zou voor mij de druppel absoluut zijn geweest. Ze vervloekt je? Pardon! In je eigen huis? Niets in mij zou dit nog accepteren. Ik vraag me af wat de meerwaarde van die vrouw in jou en jullie leven is. Het is zijn moeder, maar dat maakt nog niet dat ze alles maar kan maken zonder gevolgen.
Het lastige is denk ik, dat jullie haar in periodes misschien al teveel ruimte hebben gegeven in je leven. Dus nu jullie grenzen gaan stellen, wordt ze helemaal gek. Maar ik zou zeggen, gewoon even helemaal geen contact. Ze mag best weten dat er een oorzaak en gevolg is!! Sterkte!
Klinkt alsof verhuizen al voor een natuurlijke vorm van afstand zorgt waarvan geen sleutel meer geven aan haar.. Combineren met dat jij passief het contact afhoudt: dus niet persé verbreken als je je man wilt steunen maar wel aangeeft als je geen zin hebt dat je man dan alleen met kids gaat.. Dan laat je hem wel in z'n waarde en kan hij naar vrijheid contact onderhouden, maar jij ook..
Klinkt heel ongezond, als ze zo in jullie leven dringt. Ik heb het zelf ook niet getroffen met mijn schoonmoeder. Zij verwijt telkens mijn partner, enkel als mijn partner er niet bij is doet ze het bij mij. Ik heb tegen mijn partner gezegd dat ik haar niet meer toelaat, als hij niet thuis is. Ik stuur haar zelf geen berichten meer. Enkel als hij contact met haar wil, moet hij stappen ondernemen. Dus wij horen/zien haar enkel op feestdagen voor ons dochtertje, om dan geklaag te horen hoe weinig ze haar kleinkind ziet (maar zelf vraagt er er nooit achter..). Hier kan ik mee leven & mijn partner ook. Ik blijf hoe dan ook zijn keuze steunen naar haar toe! Ik denk dat je het aan hem moet laten wat hij ermee wil doen en hem er gewoon in steunen.
Ja hier ook weinig contact met haar bel haar zelf nooit op en zie haar misschien 1 keer in het half jaar omdat ik dan weer over mijn hart strijk en denk ga is langs maar zelfs dan is het gezeik en gezeur. Mijn man gaat wel om de zondag met onze dochter maar dat vind ik prima maar het grote probleem met mijn schoonmoeder is dat zij beslissingen voor ons wil nemen zij accepteert niet dat wij een eigen mening hebben
Zolang uw partner het niet oké vindt, die adviezen blijven negeren. Het is jullie leven en ze mag een mening hebben, maar daar moeten jullie niet in tegemoetkomen als jullie niet willen. Dan is ze maar boos. Ze drijft zo haar zoon en kleindochter alleen maar verder weg. Wij zitten hier al 6 jaar met mijn schoonmoeder in ruzie, we hopen ooit dat ze het inziet en ons gerust laat😅
Het klinkt best wel als een narcistisch iemand .. hebb je je al eens ingelezen daarover .. moc h t het zo zijn dat jij en je man daar beiden logica in zien dan helpt dat nog wel eens met verwerken of anders naar dingen kijken ..
Ik heb ook zo een schoonmoeder, liefst zou ik het contact verbreken, maar ik vind dat mijn dochter zelf haar mening over haar oma moet kunnen vormen. Als je merkt dat ze “toxic” wordt naar je kinderen toe, contact verbreken
Eerlijk? Wie mijn kinderen dit zou toewensen en vervloeken kwam nooit meer in mijn huis of leven binnen. Dat ze maar moederziel alleen nablijft, kansen genoeg gehad. Ze mogen alles zeggen en tegen mij, maar over mijn kinderen moeten ze zwijgen.
Wij kunnen hier allemaal een mening over geven en wat wij zouden doen maar volg je gevoel en zorg dat jij en je man op een lijn staan.
Uit eigen ervaring, wij hebben al bijna 2 naar geen contact meer. Onze druppel en vooral het mijne was, 1 uur vtv voor de gender reveal afzeggen, we zijn er niet bij hebben onverwachts iets belangrijkere te doen 😂😂😂 ik heb gezegd klaar ik hoef hen niet meer in mijn leven. Later hoorde we dat ze het deed omdat ze ons terug wilde pakken omdat kerst kort van te voren geswitcht hadden. Heb tegen mijn partner duidelijk gezegd wat jij doet met je moeder is aan jou hem ook vrij gelaten. Voor mij was en is het nog steeds klaar en voor mijn man ook. Hij kiest voor zijn gezin moet er aan toevoegen ze heeft al heel veel geflikt van af kinds af aan bij mijn man. Wel ook gezegd dat hij vrij is om wanneer dan ook zijn eigen keuze te maken. Maar hij heeft geen behoefte daarin er zijn ticg gesprekken geweest ze is, koppig en dominant en heeft borderline geen gesprek mee te beginnen.
Jij wilt je dochter het contact niet ontnemen? Je bedoelt dat je haar gewoon wilt blijven blootstellen aan een persoon die haar en haar moeder vervloekt? Hoe komt het dat jij geen grenzen hebt??
Ik heb echt wel grenzen en normaal gesproken ben ik echt hard in besluiten nemen. Alleen in dit geval is het ook mijn man wat beïnvloed wordt en vind voor hem zielig dat hij in zo een situatie zit hij weet dat zijn moeder verkeerd zit en dat dit echt niet kan en probeert er door te komen maar dit lukt helaas echt niet.
Jouw man wordt beïnvloed door het gedrag van zijn moeder. De enige juiste keuze die daarop volgt, moeten jullie samen maken. Maar vind dát niet zielig. Het is zielig voor hem dat zijn moeder zo losgeslagen is. Dát is zielig. Hij is op zijn 16e al bij haar weg gegaan... Hij kan prima verstandige keuzes maken.
Wat een verschrikkelijk moeilijke situatie. Soms hoe vervelend het ook is,is het beter om geen contact meer te hebben of tijdelijk geen contact totdat de rust weer is wedergekeerd. Mijn eigen moeder heeft geen contact meer met haar moeder, het heeft haar erg veel verdriet gedaan alleen het gaf haar zoveel rust.
Jouw schoonmoeder kruipt in de slachtofferrol en denkt daarmee haar zin te krijgen. Ze zal goed moeten veranderen en accepteren dat jij met haar zoon bent anders zal dit blijven.
Heel veel sterkte met de situatie, zijn super vervelende dingen 😘
Ik weet niet goed wat ik je zou moeten adviseren. Ergens denk ik dat het wel goed is dat jij het contact verbreekt, maar dat je man als hij dat wil nog wel contact heeft met zn moeder en jullie kind ook. Jullie kind kiest er niet voor en zal misschien als ze (werd toch n meisje?) wat ouder is zelf willen en kunnen beslissen of ze haar oma in haar leven wilt. Maar ik zou haar absoluut niet meer thuis willen hebben Ook niet als jij er niet bent. Dan gaat je man maar naar haar toe of spreken ze buiten de deur af
Als jou man het contact wil verbreken vanwege de ruzie tussen jou en zijn moeder, vind ik dat tof van hem! Hij staat achter jou en zo hoort het ook. Als jij hem twijfel signalen geef, dan zal hij voor zichzelf ook nooit een knoop kunnen doorhakken. Jij en jullie kindje zijn zijn gezin nu. Ze is een grens overgegaan. Borderline of stoornis is geen excuus. (Mijn moeder heeft wel borderline). Trek jullie grenzen anders gaat dit nog veel verder. Mocht ze zelf tot de conclysie komen dat haar gedrag echt niet oké is, dan valt er te praten.
Zeker geen excuus!! Juist misschien een reden voor haar man om in te zien dat het écht niet aan hem ligt maar aan haar! Ik weet ook uit ervaring dat het in sommige gevallen echt niet leefbaar is en dat contact verbreken soms de enige optie is.
Mijn man en ik zijn al 9 jaar samen en ik heb al 9 jaar ellende met zijn familie. Ik heb een aantal jaar geleden het contact verbroken. Dat geeft ontzettend veel rust.
Na het overlijden van onze zoons zijn de ouders van mijn man letterlijk 5 minuten geweest. We hebben ze elke dag uitgenodigd, zodat ze hun kleinzoons nog konden zien. Ze konden het zelfs niet opbrengen er voor hun eigen kind te zijn. Zijn moeder verzon dingen die ik gezegd zou hebben om te gebruiken als excuus voor hun afwezigheid. Gelukkig was mijn man er de hele tijd bij en weet hij dus wat de waarheid is. We hebben zijn ouders uiteindelijk uitgenodigd voor een gesprek en dat heeft geleid tot verbreken van contact tussen mijn man en zijn ouders. Jemig, wat gaf dat weer een rust!
Ik raakte opnieuw zwanger en bijna een jaar na ons gesprek was ik uitgerekend. Mijn man heeft toen kort van tevoren weer contact gelegd met zijn familie en hele duidelijke afspraken gemaakt. Tot nu toe loopt het allemaal, maar ik spreek en zie zijn familie nog steeds niet.
In jullie geval zou ik aan de andere kant van het land gaan wonen en zelfs dat is nog niet ver genoeg uit de buurt van zo'n mens 😅 Als ze mijn kind zou vervloeken en zou zeggen dat mijn kinderen toch niet goed zijn, dan zou ik heel snel klaar zijn. Dat de familie van mijn man een hekel heeft aan mij is best, maar van mijn kinderen blijf je af!
Zo'n vrouw als je schoonmoeder leert overigens niets van het verbreken van het contact, want jij zult toch de schuld krijgen. Ook als het de keuze is van je man om het contact te verbreken. Het gaat jullie wel heel veel rust geven! Mijn advies is dus om (tijdelijk) het contact te verbreken
Je schoonmoeder heeft een persoonlijkheidsstoornis, ik ben geen psycholoog en je mag op basis van verhalen van anderen geen diagnoses stellen, maar als dit geen Borderline (of iets gerelateerds) is, dan weet ik het ook niet meer. Iemand met borderline in omgeving kan echt heel veel vragen en relaties van anderen opbreken. Laat je man (of misschien op een rustiger moment je schoonmoeder, als ze er voor open staat) er eens over lezen. Misschien is het een openbaring. Hoe is zijn jeugd geweest? Was ze toen nog wel “normaal”? (Lees nu al terug dat het toen ook al moeilijk was.)
De verhalen die ik van mijn man en zijn omgeving hoor is dat ze altijd zo geweest is dwingend en intens alles moet op haar manier en hoe zij het wilt niks anders is goed genoeg. Ze gaat over grenzen van anderen heen en wanneer je haar hierop aanspreekt gaat ze huilen en zielig doen. Mijn schoonmoeder is gewend dat iedereen een excuus voor haar verzint en zegt dit is nou eenmaal hoe ze is. Ik heb lang geduld met haar gehad maar het claimende en eisende gedrag wordt alleen maar meer en meer en het is echt niet dat ze zo vaak op onze dochter past en dat we haar vaak zien meestal gaat mijn dochter 2x in de maand op zondag een paar uur naar haar toe dus het is nou niet dat er veel zou veranderen voor haar en dat het contact met haar kleindochter en zoon zo zal veranderen. Mijn man heeft haar vaker aangesproken dat zij niet zomaar naar iemand zijn huis kan komen en kan bepalen wat te doen maar dan begint ze weer dat wij ondankbaar zijn en haar niet waarderen eigenlijk kan je het nooit goed doen in haar ogen ook al geef je haar gelijk dan nog is het niet goed
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Familie en Gezin
reacties (46) Verversen