Hallo allemaal,

Tot een poosje terug riep ik altijd keihard dat ik geen kinderen wou. Heb er ook vrij weinig mee en probeerde ze zelfs te ontwijken. En iedereen die tegen mij riep, wacht maar of je tot je een paar jaar verder bent. Kreeg de wind naar voren.

Afgezien dat ik absoluut geen last had van rammelde eierstokken. Wou ik ook absoluut mijn vrijheid niet opgeven. Want ik wou in de toekomst veel reizen. Wil gaan en staan wanneer ik wil.

Maar nu we de knoop toch hebben doorgehakt om het veebedrijf van schoonouders over te nemen, veranderd natuurlijk onze hele toekomst. Veel reizen zal hem niet meer gaan worden en enigszins straks ook meer beperkt in de vrijheid. Omdat de zorg voor de dieren 24/7 zal doorgaan.

En sinds we die keuze hebben gemaakt, begon het bij mij al beetje te kriebelen. Maar heb het gevoel diep weggestopt. Want ik wou gewoon geen kinderen. Punt! Het hele zwanger zijn leek me al niks en dat bevallen al helemaal niet. En dan ook nog eens kans op allerlei complicaties.

Maar sinds een week kan ik niks anders denken aan een babietje. Ik droom er zelfs 's nachts over. En het heeft zelfs invloed op mijn humeur.

En ik vind dit gewoon doodeng van mijzelf. Zo ken ik mijzelf niet eens.

Nu mijn eisprong voorbij is, is het gevoel gelukkig wel iets minder geworden. Ik gebruik namelijk geen anticonceptie, omdat ik hier erg labiel van word. Dus gebruiken we condooms.

Nu moet ik het ook met mijn vriend bespreken, maar heb geen idee hoe dit aan te pakken.

Daarnaast merk ik aan mijzelf dat ik geen zin heb aan sentimentele gedoe. Ik merk dat ik er verder heel nuchter insta. Babyshower etc zou van mij ook niet hoeven. Ouders die gaan huilen, als ik eventueel vertel dat ik zwanger ben etc. Heb ik ook geen behoefte aan.

Nu ben ik dringend opzoek naar tips en adviezen. Wil iig komende week er met mijn vriend over hebben. Kijken hoe hij hierin staat.

Groetjes, Koekblik

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen


reacties (12)    Verversen


  • Koekblik25

    Iedereen bedankt voor de reacties. Ik kan er zeker over praten met mijn vriend. Maar wou het zelf eerst alles even laten bezinken.

    En fijn om de ervaringen van anderen te horen, dat het ook allemaal kan zonder overdreven gedoe.

  • Nog-even!

    Haha, alles waar jij geen zin in hebt, is hier nooit gebeurd hoor.... Geen zorgen! Gewoon praten met je man. Hoe? Je doet je mond open en vormt woorden... Heel simpel... Niet bang zijn, waarom zou je? Als hij het niet kan hebben dat jij praat, klopt er iets niet, toch?

    Wees gewoon jezelf!!

  • Vlindermoeder

    Gewoon praten ;) Het gesprek openen zou in een goede relatie toch geen probleem moeten zijn. Heeft je vriend een kinderwens? Ga eens onderzoeken hoe groot je/jullie wens is. Ik wilde ook geen gender reveals, babyshowers en ander 'gedoe'. Is ook echt niet nodig ;)

  • Charliecharlie

    Zwanger zijn vond ik ook niet vervelend en de meeste momenten zelfs heerlijk. Bevallen het laatste stukje ook 😉 Maar dat is allemaal maar heel tijdelijk, ook al vind je het helemaal niks. Dat zoete hoeft ook totaal niet, geef het gewoon aan. Wij hebben bij een “alternatieve babyshower” voor vriendin gewoon heel praktisch een meubelstuk cadeau gegeven en dat samen in elkaar gezet 😉 zij had er ook een grondige hekel aan. Dat is ook niet wat een baby betekent - roze en lichtblauwe glitters en tuttige moeders die slechts koediekoedie zeggen. En je eigen kinderen zijn sowieso veel leuker dan die van anderen.

    Ik denk dat je het er goed met je vriend over moet hebben. Als jullie het erover hebben zal het voor jezelf ook duidelijker worden denk ik.

  • Sann

    Nou, ik ksn je vertellen, ik heb ook ern hekel aan kinderen, wilde ze ook niet. Kk vind ze altijd een beetje schmutzig en wat moet je dan tegen ze zeggen??

    Maar zelf heb ik er 4 :D heerlijk zijn ze. Zwanger zijn is ook fantastisch:)

    Het hoeft elkaar niet te bijten, geef jezelf de ruimte. Succes!

  • Paprikaplantje

    Haha, nou koekblik, dit paprikaplantje heeft net zo niks met kinderen hoor!! In die zin niet zo extreem als jij, want ik had er domweg nooit echt over nagedacht, maar ik wist wel dat ik geen echte wens had. Ik meed andermans kinderen als de pest, en baby's vasthouden deed ik niet aan.

    Onze eerste was een verrassing, en ik was echt heel bang voor het moederschap, heb echt nachtenlang trillend en huilend in bed gelegen. De afspraak voor abortus was al gemaakt. Maar toch tot inzicht gekomen samen met mijn vriend (nu man). Hebben het onze ouders gewoon over de telefoon verteld, wilde niks weten van een gender reveal of babyshower. Gewoon, gewoon. Ik vond zwanger zijn ook echt 3x niks, maar dat gaat vanzelf over.
    Het moederschap ging me nog best redelijk af moet ik zeggen, de babytijd was niet mijn ding ( iets met slapeloze nachten) , maar vanaf een jaar vind ik het echt prachtig! Gesprekken voeren, samen knutselen, samen koken, lekker in de tuin werken of naar de speeltuin. Ik vond het zelfs zo leuk dat ik toch echt nog een kindje wilde. Echt als je me dat 2 jaar eerder had verteld had ik je vreselijk uitgelachen.
    Nummer 2 is nu 2,5 maand oud, en het is wederom heel erg pittig. Hopelijk kan ik over een jaar zeggen dat we dubbel aan het genieten zijn!
    Dus achteraf ben ik bij dat de keuze voor mij is gemaakt, anders was ik er waarschijnlijk helemaal niet aan begonnen....

  • Koekblik25

    Haha ik vermijd andere kinderen ook. Tenzij ze interesse tonen in mijn honden, dan kan ik er nog wel leuk mee praten.

    Maar bedankt voor je berichtje. Het gewoon via de telefoon vertellen, zal ook echt typisch iets voor mij zijn.

    Dat overgedreven gedoe, heb ik weinig mee

  • AbbyD

    Mijn tip is, voor wanneer je het aan je vriend vertelt, voor wanneer je je (schoon)ouders vertelt, voor wanneer je zwanger bent, voor wanneer je moeder bent: accepteer jouw eigen emoties en ontwikkeling én die van anderen.

    Jouw eigen emoties en ontwikkeling: eerst wilde je beslist geen kinderen, nu misschien wel. Dát is het leven. Je groeit, je verandert, je wordt verrast, je leert... daarbij komen 101 emoties kijken. Als je er tegen vecht, wordt het loodzwaar. Probeer het als iets moois te zien! Je voelt nu tenminste dat je leeft als je onzekerheid, zenuwen, liefde, spanning en weet ik niet wat allemaal nog meer ervaart. En een zwangerschap en moederschap gaat ook met je emoties aan de haal... En das toch ook waarom de meeste mensen kinderen willen? De liefde?! Bij liefde hoort betrokkenheid en meevoelen met je kindje. Dus emotie.

    Emoties van anderen:
    Voor je vriend wordt dit een hele verrassing. Eerst was het zeker voor hem dat hij geen vader wordt en jij gaat straks deze bom naar binnen gooien. Als jij verwacht dat hij gelijk een pasklaar antwoord heeft, wordt je zeker teleurgesteld. Geef hem de tijd om met het idee te spelen. Om het keihard af te wijzen en er vervolgens stiekem toch over na te denken. Of om overenthousiast te reageren! Zijn emoties zeggen niets over jou, maar hoe jij er op reageert zegt wel iets over jou... Wat voor vriendin wil je voor hem zijn?

    Ook je ouders en schoonouders. Volgens mij worden opa’s en oma’s bijna altijd sentimenteel. Het laat zien dat ze om je geven! Ze weten wat het inhoud om ouders te worden en ze weten wat jou te wachten staat. Dat maakt dat ze betrokken zijn en meevoelen. Dat is toch juist lief!

    En babyshowers enzo. Als je er echt niet van houdt: geef dat dan gewoon aan bij de mensen die dat misschien voor je zouden organiseren. En als ze tóch iets organiseren of Zich op een andere manier niet nuchter genoeg gedragen: denk aan hun bedóeling. Ze doen het uit liefde, ze gunnen jou een mooie ervaring, mensen doen moeite voor je. Dat vind ik een hele eer.

    Waar liefde is, is emotie...

  • Koekblik25

    Bedankt voor je berichtje. Ik hou sowieso al niet van al die poespas. Ze wouden toendertijd ook een bord in de tuin plaatsen etc toen ik 25 werd. Heb ik ze ook gewaarschuwd om het niet te doen Dus de meeste mensen kennen mij inmiddels wel, hoe ik over zulke dingen etc denk.

    En tuurlijk is het lief, maar kan er altijd slecht mee omgaan. Ook omdat ik zelf zeer nuchter in het leven sta. Heel veel dingen waar mijn moeder emotioneel van word, heb ik iets van euhh oké...

  • dennenboom

    Wat voor tips en adviezen zoek je? Dingen veranderen, en dat is oké.. Is daar ook ruimte voor? Of is het dan vervelend dat iedereen altijd zei "wacht maar een paar jaar" gelijk krijgt? En als het uiteindelijk niet veranderd is en het gewoon tijdelijke klapperende eierstokken waren is het ook goed! Kinderen zijn geen vereiste voor een leuk leven.

    Ik wou niet perse geen kinderen, maar heb ook nooit een kinderwens gehad. Ik ontwijk ze dan niet expres, maar vind het ook niet gezellig ofzo 😅. "Sentimenteel gedoe" of poppenkast hier gelukkig merendeel ontweken, geen babyshower, geen gender reveal, geen kraamvisite, een paar huilende mensen 😜. Ik heb twee jaar fulltime gereisd voordat ik partner ontmoette, en ik ben blij dat ik dat heb kunnen doen. Ik hoef me niet af te vragen of ik daar in iets gemist heb, en ik zie bij mensen om mij heen die jong kinderen hebben gekregen dat ze dat wel vaak missen of spijt van hebben. Maar nogmaals, ik heb nooit nadacht over baby's dus het was voor mij ook niet een checklist iets van "dan is dat maar gedaan". Achteraf merk ik trouwens wel dat ik ook wel vlagen had van kriebels, waarschijnlijk zijn er daardoor in 3 jaar 3 nieuwe baby dieren bijgekomen haha.. Oeps.

    Ik vind mijn baby zo geweldig en het leukste persoon op aarde ooit. Ik ben gestopt met school en werk zodat ik elke dag bij haar mag zijn, want ik wil echt nergens anders zijn. Ik heb nooit (meer) nagedacht over vrijheid opgeven, ze hoort er gewoon bij. Als ik besluit om morgen te gaan kamperen gaat ze mee, minder praktisch ja, anders ja, maar niet "minder vrij". Maar goed, het is gewoon niet voor iedereen. Wacht anders even af met het bespreken tot je menstruatie is geweest, meestal nemen de grootste hormonale invloeden dan wel af. Best kans dat omdat het even begon te kriebelen, je hormonen rond je eisprong gewoon spelletjes spelen, en dat je je dalijk weer meer jezelf voelt.

  • Koekblik25

    Haha hier worden regelmatig baby dieren geboren, afgelopen zondag was ik er ook weer getuigen van.

    Momenteel zijn de kriebels inderdaad weer wat afgezwakt, eisprong is inmiddels alweer paar dagen voorbij. Maar het sluimert nog steeds op de achtergrond.

    Iig bedankt voor je berichtje. Ervaringsverhalen, vind ik ook al fijn

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50