Ik heb een vraag over het te veel verwennen/troosten van je baby. Onlangs ben ik gestart bij een onthaalmoeder die mij onder mijn voeten gaf dat ik mijn baby teveel troost en hem de kans niet geef om te huilen. Want daardoor zou het mijn schuld zijn als mijn baby niet aan de opvang zou kunnen wennen(ze kan hem niet altijd troosten, wat ik begrijp). Mijn baby is 4 maand oud en een jongetje, hij speelt graag, neemt dingetjes goed vast, is sociaal want hij lacht veel en hij brabbelt meer als er iets is in de plaats van huilen zoals vroeger. Ik heb hem ook al klanken zien proberen nadoen als ik en mijn man tegen hem praten. Hij is rustig en heel tevreden. Helemaal geen huilbaby. Hij huilt vooral van de honger en dat was van sinds de geboorte zo. Hij heeft een grote sprong gemaakt waardoor hij veel gegroeid is en veel honger had. Hij is ook prematuur geboren. Dan was mijn babietje licht van gewicht en aan de kortere kant qua lengte. Hij heeft alles ingehaald en dat maakt me zo gelukkig. En ik voel me daardoor trots.
Nu was het wenmoment bij de onthaalmoeder...en daar deed ik eens tummytime(liggen op de buik). Ik draaide hem terug om zodra hij begon te huilen maar dat is slecht volgens de onthaalmoeder. (Thuis heb ik daar een speeltje voor en dan doet hij tummytime veel langer zonder te huilen, maar dat mag ik niet meenemen naar de onthaalmoeder.) Van haar moet hij daar ook leren tevreden te zijn met minder. Ook als hij rode oogjes heeft (dan wordt hij verdrietig) heb ik geleerd dat hij dan een beetje pijn heeft in zijn buikje, hij heeft dat altijd als hij last heeft van iets...hij heeft dan ook een serieuzere ongelukkige blik... hij huilt dan niet direct maar ik help hem dan wel door hem rechtop te houden en soms te helpen boeren. Maar dat mag ik niet doen van de onthaalmoeder..Want het zou slecht zijn...Want ik geef hem dan de kans niet om te huilen en dat zou hij volgens haar nodig hebben om zelfstandig te worden en om voor zichzelf te kunnen op komen later.
Ik dacht dat hij juist beter voor zichzelf zou kunnen opkomen later door het zelfvertrouwen dat hij krijgt van een veilig gevoel te hebben. Zodat sociale contacten goed zouden gaan, hij makkelijk vrienden kan maken, hij goed zou leren, zodat hij minder snel zou stressen, gezond zou zijn op alle vlakken, etc... Nu heeft de onthaalmoeder me wat doen twijfelen hieraan. Ik zit met zoveel vraagtekens. Waardoor ik dit bericht schrijf met de vraag, zelfs als je weet dat je baby last heeft...een ongelukkiger gezichtje maakt door een beetje pijn, moet je dan gewoon wachten tot je baby huilt? En is dat echt beter voor een baby? Wat denken jullie? Ben benieuwd naar jullie mening
Snel een ander zoeken! Leidsters horen juist te luisteren naar wat jij hen vertelt over jouw kind. Dit zou ze moeten helpen om de behoeften van je kind beter te begrijpen. Als ze nu al laten merken dat ze vinden dat je een baby maar beter kan laten huilen, dan weet je al wat ze zullen doen als je kind huilt. Leidsters zullen niet altijd meteen een baby op kunnen pakken als het huilt, omdat ze ook andere kindjes hebben die aandacht vragen. Maar zoals deze leidster het brengt laat een heel ander uitgangspunt zien. Het is belangrijk dat je samen kijkt naar wat de baby nodig heeft en wat voor iedereen het beste werkt. Willen ze dat niet? Dan zou ik snel een ander zoeken die dit wel kan bieden.
Het verhaal heeft een staartje gekregen...en ik heb er een naar gevoel aan overgehouden... Blijkbaar staat de verantwoordelijke er ook achter wat de onthaalmoeder zegt. De onthaalmoeder had de verantwoordelijke eerst opgebeld en haar verhaal gedaan. Waardoor de verantwoordelijke zegt dat ze correct gehandeld heeft. Nu wat is er afgelopen dagen gebeurd? Wel, ze heeft hem een flesje gegeven als hij nog geen honger had(heeft ze zelfs neergeschreven in het schriftje) daarna gezegd dat het aan mij ligt omdat ik niet gezegd heb wanneer hij zijn laatste flesje had gekregen, ze heeft er ook niet naar gevraagd...ik had niet verwacht dat ze dit zou doen, ik dacht dat ze wel zou wachten tot hij zelf aangaf dat hij honger heeft zoals ik dat doe... ze heeft nooit gezegd dat ze een schema volgde ook voor de babies, ze had zelf gezegd dat ze een andere baby van 4 maand in haar opvang 5 uur lang liet slapen om die daarna de fles te geven. Maar volgens de verantwoordelijke heeft ze correct gehandeld want de onthaalmoeder had blijkbaar tegen haar gezegd dat ze zijn fles had gegeven op een vast tijdstip dat alle kindjes eten. Dit was nooit afgesproken en heeft ze mij nooit verteld. Diezelfde dag had mijn zoontje veel krampen. Iets wat hij normaal niet zo erg meer heeft. Ik kan alleen maar raden wat er gebeurd is...de verantwoordelijke zei me ook dat ik mijn zoontje inderdaad teveel verwen want ik zou hem elke keer wiegen vooraleer ik hem in zijn bedje leg. Maar dat is niet waar...Dat is alleen als ik zie dat hij verdrietig of onrustig is...omdat ik dan weet dat het nog lang kan duren vooraleer hij slaapt. Zucht. Er is nog meer gebeurd, maar dat komt later
Het is jouw kind, niet die van haar. Jij voedt hem op zoals jij wilt, en wil je hem troosten: Doe dat dan gewoon. Jij voelt het beste aan wat hij nodig heeft.
Het is duidelijk dat zij dat niet zou doen. Persoonlijk zou ik mij niet comfortabel voelen om mijn kind achter te laten bij iemand die het dusdanig oneens is met mijn manier van opvoeden. Hier op de opvang vragen ze naar het karakter van het kindje en hoe jij het kindje troost wanneer hij/zij verdrietig is zodat zij het kindje ook op die manier kunnen troosten.
Na het lezen van jouw verhaal valt het mij vooral op dat jullie visie totaal niet overeenkomt. is er een mogelijkheid in jouw buurt om op zoek te gaan naar een opvang plek bij iemand die jouw kijk op de ontwikkeling ondersteunt?
Oei ik zou op zoek naar een andere opvang die qua ideeen beter aansluit. Ik denk dat je bij een reguliere opvang al meer aansluiting zult vinden, daar worden meer de huidige inzichten toegepast en dag is bij een individu toch anders. Jouw manier van doen lijkt mij ‘normaal’ en juist volgens de huidige inzichten, die van haar meer ouderwets. Laat je niet van de wijs brengen, je doet het hartstikke goed. Zoek een vorm van opvang die daarbij aansluit. En natuurlijk kunnen ze niet altijd zo snel bij je baby’tje zijn als jij, maar het is wel belangrijk dat de intentie er is en de gedachten hetzelfde zijn.
Ik zou ook iets anders zoeken... Wat helpt om daadwerkelijk een zelfverzekerd mens te worden is opgroeien met een groot gevoel van veiligheid. Dat geef je je kind niet als je niet op zijn signalen reageert. Je kunt hem absoluut niet verwennen op deze manier hoor!
Wat een vreselijk mens jeeetje zou mijn kind daar echt niet brengen hoor krijg hier heel naar onder gevoel van 😑 jij beslist toch zelf hoe met je kind om gaat niet zij🤨 ik laat mij zoontje nooit lang huilen hoor nooit gedaan en geen speeltje mag meenemen heel raar en laten boeren juist harstikke goed. Zij zit voor jou beslissen hoe moet doen heel raar mens. En je doe harstikke goed baby merk pijn heb pak je op mee knuffelen hebben geborgenheid nodig.
Volgens mij doe jij het super goed en heb jij veel energie gestoken in het leren kennen van je kindje. Natuurlijk hoef je niet alle hobbels op te lossen voor je kind, maar nog wel als ze vier maanden zijn. Dus dat gaat pas veel later in de opvoeding spelen. Ik vind het maar als een ongezellige en naar mijn mening, niet zacht/lief genoeg zijnde onthaalmoeder klinken en zou zelf op zoek gaan naar iets of iemand anders.
Snel wegwezen daar. Misschien lastig ivm met werk, maar jou kind is belangrijk en heeft liefde nodig. Zij wilt hem flink laten huilen zonder te troosten. Dat noem ik verwaarlozing. Mijn kind zou noooooit naar die vrouw gaan. Die mag niet met kinderen werken met haar achterhaalde ideeën. Je kind pijn laten hebben en niet mogen troosten
Ik word al misselijk van die onthaalmoeder. Oh wat ben ik blij dat ik mijn kind zelf kan opvoeden en alle liefde( te veel troosten kan). Ik ben blij dat ik geen onthaalmoeder heb die zegt wat ik moet doen. Jou opvoedstijl lijkt op die van mij. Onze zoontje huilt amper. Hij is een tevreden baby. Hij is nu 9 maanden en vanaf geboorte krijgt hij veel Aandacht en liefde van mijn man en ik. We laten hem amper huilen. Als hij huilt dan is het of honger of buikpijn of een vieze luier. En dat lossen we vaak op voordat hij begint met huilen. Eigen doen we bijna het zelfde met wat jullie doen met jullie baby. En ik geloof dat we een blije tevreden baby hebben omdat we optijd ingrijpen en hij het gevoel heeft dat hij gezien wordt, geliefd en dat hij er mag zijn. Mijn man zegt vaak dat huilen een kind energie kost. Dus hij wordt er niet Peres beter van. Bah ik vind het echt naar van die onthaalmoeder moeder. Ik ben blij dat ik veel thuis ben om mijn zoontje veel te verwennen❤️❤️❤️
Ik zou een andere opvang zoeken. Het is juist heel goed voor een kindje dat er op hem gereageert wordt. Ze kunnen dingen alleen duidelijk maken door te huilen.
Natuurlijk kan het een keer gebeuren dat je kindje even huilt en dat de onthaalmoeder niet meteen kan reageren. Maar als ze spreekt over verwennen en bewust zou wachten met reageren op hem. Dan zou ik zo snel mogelijk weg gaan.
Meid zoek aub een andere plek voor je kindje, en laat je niet gek maken, je doet het hartstikke goed hoor. Ik heb mijn kinderen nooit onnodig laten huilen en al helemaal niet als baby. En mijn kinderen zijn heel zelfstandig etc.
Nou ten eerste bepaal jij als ouder toch wel wat je wel of niet met je kind doet. Een onthaalmoeder heeft daar totaal geen inspraak in. Het is eerder andersom, dat jij aan haar de gebruiksaanwijzing van je zoontje geeft. Maar eerlijk ik was hier al klaar mee geweest en mijn kind ergens anders heen gebracht.
Ik lees alleen maar dat je een hele lieve moeder bent die heel goed naar de noden van je kind kijkt en daar naar luistert. Je doet het fantastisch!
Ik begrijp de onthaalmoeder wel dat zij niet altijd bij elke kik kan reageren, omdat er meer kinderen zijn waarvoor ze moet zorgen (dat zal bij de meeste opvangen zo zijn). Maar als ze wel haar handen vrij heeft en bewust dan niet reageert omdat je kind (nog) niet de boel bij elkaar schreeuwt, vind ik echt niet ok.
Luister vooral naar je moedergevoel en volg je hart. Want je doet het echt goed!
Gewoon je moeder gevoel volgen, jij hebt tenslotte dat kindje 9 mnd edragen en bij je gehad vanafde geboorte, hoe weet zij nu wat beter voor hem is. Ik krijg soms de kriebels als ik zulle verhalen hoor(mn schzus heeft ook 2 x n bijzondere gastouder gehad met aparte ideeen over haar kinderen). Zou lekker een andere onthaalmoeder zoeken of kvd.
Als moeder weet je toch best wat je kindje nodig heeft, en als je al ziet dat hij ongemakkelijk is nog voor hij gaat huilen is dat toch mooi dat je hem al kan helpen.. rare onthaalmoeder.. mijn baby is nu 9 maanden, en ik laat ze nog steeds niet huilen. Een baby heeft toch liefde en geborgenheid nodig als er iets is
Brrrr, ik krijg de kriebels van die onthaalmoeder..... Wat een rare ideeën. Dat zij de tijd niet heeft om te troosten, wil niet zeggen dat de daar de ouders ook van moet overtuigen .....
Speciale onthaalmoeder… ik weet niet of ik daar een fijn gevoel bij zou hebben. En begrijp me niet verkeerd: ik ben écht niet te flauw. Mijn beide kinderen hebben altijd tijd nodig gehad om tot rust te komen in bed waardoor ik ze altijd een tijdje moest laten jengelen en ik weet dat dat werkt bij sommige kinderen. Als ik steeds naar ze terug ging bij elk piepje was het drama compleet. Niet uit verwennen, maar uit teveel prikkels en onduidelijkheid.
Maar de dingen die jij noemt, zijn gewoon normaal… dat je je kind terugdraait als hij tummy time zat is, en probeert te begrijpen waarom hij moeilijk kijkt en herkennen dat er iets dwars zit. Tuurlijk moet je niet doorslaan op een gegeven moment; bij elk valletje of elke kik helemaal van “oeh” en “ah” werkt niet bevorderlijk, maar dat gaat toch vooral over iets grotere kinderen…
En het grootste probleem vind ik nog dat de onthaalmoeder niet accepteert dat elke moeder de dingen anders doet, maar een soort missie heeft om je te laten denken dat je het verkeerd doet. Jij denkt er ook duidelijk het jouwe van. Kan je dan niet beter een ander zoeken?
Ik twijfel meer aan de adviezen van de gastouder dan aan jouw waarnemingsvermogen als de moeder van je kind. Doe wat goed voelt en goed werkt: je ziet dat je kind daar blij van wordt en het er goed op doet. Heb het er ook over met de gastouder: “is dit ook de manier waarop je met mijn zoontje omgaat als hij bij jou is, want ik denk wel echt anders over een aantal onderwerpen”. Bespreek dat met haar en met je partner. En besluit samen: Weten we zeker dat we willen dat ons zoontje daar heen gaat?
Jij hebt helemaal gelijk, het is zelfs wetenschappelijk bewezen dat kinderen die niet getroost worden als ze huilen enorme stress ervaren en dat is weer slecht voor hun ontwikkeling. Als ik jou was zou ik een andere onthaalmoeder zoeken. Ook omdat ze niet wil meegaan in jouw manier van opvoeden. En 1 stuk speelgoed niet mee mogen nemen echt belachelijk! Het is juist goed om iets van thuis mee te geven dat zorgt voor wat vertrouwds bij zo'n kleintje.
Ik heb die ervaring nooit gehad. Je kind is een tevreden kind. En jij als ouder kent je kind het beste. Mijn zoon huilde nooit en had ook z'n dingetjes. Ik wacht niet tot hij huilt. Nu hij 8 is moet ik nog beter opletten want hij zegt pas heel laat dat hij ergens last van heeft. De gastouder heeft wel gelijk dat ze misschien niet direct kan reageren omdat er meerdere kinderen kunnen zijn. Maar ik vind haar adviezen zeer zeker onterecht en ook niet kunnen.
Oeh ik zou direct op zoek gaan naar iemand anders. Het is niet aan haar om dit soort dingen te zeggen. En ik zou m’n kindje er ook niet met vertrouwen achterlaten …
Ik zou een andere opvang zoeken. Jij bent de moeder en jij kent je kind het beste. Bij een opvang gaat het nu eenmaal anders dan thuis, maar ik kan heel slecht tegen dat bemoeien en zeker op deze manier. Een van de redenen dat wij over zijn gestapt naar een andere opvang.
Waar bemoeit men zich mee, ik ben er heel makkelijk in. Als ik mijn kind wil oppakken en troosten doe ik dat, ik heb van niemand goedkeuring nodig. Er bestaat niet iets als te veel liefde of te veel verwennen het is enkel dat iedereen anders tegen opvoeden aan kijkt. Waar de één vind dat je je kind verwend vind de ander dit niet zo, waar de een het normaal vind om je kind te laten huilen vind de ander dit niet normaal. Laat je aub niet van de wijs brengen door iemand die er anders in staat het is jouw kind jouw keuzes. Mensen hebben nu eenmaal een mening en vinden het nodig ongevraagd op je bordje te gooien. Er is niets mis met liefde geven en reageren op je kindje en hem of haar te helpen zijn emoties te reguleren. Een kind te laten huilen betekend niet direct dat je hem leert zelfstandig worden etc nee het kan ook een averechts gevoel geven, hier is online genoeg over te vinden. Wel denk ik dat je wellicht vind dat ze punt heeft omdat het je aan het nadenken zet en beïnvloed er is niets dan te veel liefde. Hier kun je genoeg over lezen want nabijheid etc doet op langer termijn met je kindje
Hier mag iedereen alles zeggen over mijn op kleding of keuzes, doet mij niets want het is mijn opvoeding en mijn keuzes, niemand hoeft het er mee eens te zijn behalve ik en mijn man. Doet men het anders prima, het is jouw kind dus jij bepaald. Denk je nou echt dat iemand nog denkt als hij 18 is joh weet je nog die keer op school die opmerking. Maar jouw zoontje kan zich op 18 jarige leeftijd wel herinneren en gevormd zijn dat mama er niet was of niet voldeed aan zijn behoeftes.
Ik begrijp dat je op termijn een goed evenwicht moet zoeken tussen voor hem zorgen en hem af en toe zijn plan laten trekken, want in een opvang hebben ze meerdere kinderen om in ‘t oog te houden, maar zo te lezen tast deze onthaalmoeder toch ook wel jullie grenzen af.
Elk kind is anders en niemand kent jouw kind zoals jij, zijn moeder. Zoals iemand hieronder aangeeft: ze mag adviseren, maar hoeft zich niet te moeien met jullie opvoedingsstijl. Daarnaast is jouw zoontje echt nog te klein om te verwennen. Dit zijn puur uitingen van primaire behoeften.
Ik herken je verhaal ergens wel. Mijn zoontje zat een maand in de crèche toen hij op de leeftijd van 6 maanden een eerste “rapportje” mee naar huis kreeg. Ze hadden als wel eens mondeling aangegeven dat hij soms wel eens weende en hij niet graag had dat grotere kindjes hem aanraakten of te druk waren rond hem. Op het rapportje stond dat ons kind “zelden intens bezig is”, “het vaak moeilijk heeft” en “veel aandacht vraagt”. Ik was hiervoor nogal op mijn tenen getrapt en heb een hartig woordje gesproken met zijn begeleidster. Ik heb gezegd dat ik begrijp dat ze nog andere kindjes heeft om voor te zorgen daar, maar dat ik mijn kind niet herken zoals zij hem had neergezet op papier en dat als hij daar zo ongelukkig is ik zoiets direct wil weten. Ik heb ze ook gezegd dat ik niet per se gevraagd heb om een rapport/detailanalyse van hoe mijn kind is volgens hen en dat ze de tijd die ze daarin hebben gestoken misschien beter aandacht hadden gegeven aan mijn zoontje.
Open communicatie is key. Nu heb ik er geen moeite mee dat ze hem al eens laten huilen als hij zich even bezig moet houden en niet altijd zijn zin kan krijgen. Hij is nu ook al 15 maanden en dat is een groot verschil met 5 maanden.
Het loopt wel los, maar ik zou me zeker niet laten doen als ik van jou was. Onthaalouders, K&G,… hebben het warm water niet uitgevonden.
Het kwam straffer over dan ze het bedoeld had en we hebben er een goed gesprek over gehad. Nu loopt alles goed en hij wordt er goed verzorgd. Ze moeten alleen hun plek kennen vind ik persoonlijk.
Je hebt hier ook niet zomaar de mogelijkheid om je kind ergens anders naar de opvang te sturen. Vaak reserveren ouders al een plekje in het KDV naar hun keuze nog voor ze zwanger zijn, dus er zijn gigantische wachtlijsten. Thuisblijfouders komen hier bijna niet meer voor…
Doe wat goed voelt voor jou! Jij kent je kind het beste, geen enkele onthaalmoeder kan jouw kind beter kennen dan jijzelf. Ze mag adviseren, maar niks opleggen!
Ach joh niet zo naar die onthaalmoeder luisteren. Met 4 maanden kun je een baby nog helemaal niet verwennen. Zeker als jij zegt dat het een tevreden babytje is en niet te veel zomaar huilt. Dat jij hebt omdraaid, heeft ze ook niks over te zeggen, gewoon lekker je moeder gevoel volgen en niet te veel van die raare regeletjes die gaan allemaal een beetje te veel tegen de natuur in. Lekker handig voor bij haar op de opvang maar babys zijn geen robots. Doe gewoon waar jij en je baby zich goed bij voelen.
Dit klinkt als een incompetente onthaalmoeder, die behalve onthaalmoeder, blijkbaar ook psycholoog en pedagoog is... Vertrouw je eigen beoordelingsvermogen maar. Natuurlijk is het niet erg als een kindje een keer huilt. Maar je hoeft echt niet trlkens te gaan wachten totdat hij huilt. Probeer te ontspannen. Leef gewoon. En laat je kind met jou mee leven. Je hoeft niet te voorkomen dat hij gaat huilen, maar ook zeker niet krampachtig met dit alles om te gaan. Probeer te ontspannen. Geef je kind vertrouwen. Weet dat jij geen controle hebt over zijn toekomst. Dat jij gewoon je best doet, maakt jou een goede moeder!
Ik zou wel naar een andere oppas gaan kijken: je wilt niet dat deze je zoon onnodig gaat laten huilen "om hem iets te leren".
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (47) Verversen