Op 19 oktober voor het eerst trotse ouders geworden van ons zoontje! 💙
Ik wil heel graag mijn bevallingsverhaal delen. Ik merk dat het mij helpt voor het stukje verwerking.
Het begon op maandagochtend 18 oktober. Ik verloor een groter stukje slijmprop met wat bloed erbij. Ik had tevens al een dikke 3 weken last van voorweeën en verloor toen ook al steeds kleine stukjes slijmprop. Ik zocht er daarom nog steeds niks achter. Toch kreeg ik wel last van wat lichte menstruatiekrampjes, maar hey, daar had ik ook al 3 weken last van dus ik dacht nog: dit zakt vast straks ook weer af. Ik had die middag een afspraak staan voor een strip poging. Was ook wel benieuwd of ik al ontsluiting had na al dat gerommel. Rond 14u stond de verloskundige voor de deur, de krampjes waren er nog altijd, dat verbaasde me. Ze heeft gevoelt en jahoor, ik had al 2 cm ontsluiting! Ik gaf aan dat ze me mocht strippen en dat deed ze. Ze zei gelijk dat het waarschijnlijk niet veel zin zou hebben want grotendeels van de vliezen waren al los!! Huh, wow! Is het toch allemaal zelf begonnen, wat was ik trots op mijn lichaam, toen al! Ik was trouwens deze dag 40+4 weken zwanger.
Een uurtje later na de strip poging, om 15u, kreeg ik ineens wat heftigere menstruatiekrampen. Ik merkte al snel dat een film of serie kijken er niet in zat, ik moest echt iets doen om mezelf af te leiden, dus ik ben nog rustig mijn nagels gaan lakken (jaja, prioriteiten 😉). Het was begonnen! Om 16u merkte ik dat de weeën langzaam wat heftiger werden en moest echt even stilstaan bij een wee en wat wegzuchten. Ik heb mijn man van werk gebelt, hij was met 5 minuten thuis. Ideaal ook, werk om de hoek! Toen hij er was ben ik nog even gaan douchen. De avond vorderde en de weeën werden steeds wat pittiger maar een regelmaat kon ik nog niet ontdekken. We zijn vroeg ons bed in gegaan in de hoop dat mijn man nog even wat kon slapen en ik nog wat rust kon pakken, slapen zat er voor mij al niet meer in. Rond half 2 's nachts had ik het niet meer, bij elke wee stonden de tranen in m'n ogen. Ik ben mijn bed uit gegaan en ben beneden wat gaan ijsberen, ik hoopte dat dat wat regelmaat zou geven want die was nog ver te zoeken.. Het ene halfuur zat er 3-4 minuten tussen en het volgende halfuur 6 minuten of langer. Ik merkte wel dat wanneer de tijd tussen de weeën langer waren, ze ook veel intenser voelde. Na anderhalfuur beneden ijsberen ben ik weer het bed in gedoken, maar liggend weeën opvangen was niet voor mij weg gelegd want al snel stonden de tranen weer in m'n ogen. Wel merkte ik dat toen op dat moment de duur van de weeën langer werden, langer dan een minuut. Dit bleef 3 kwartier aanhouden waarop daarna mijn man de verloskundige heeft gebeld. Zij kwam er direct aan.
Rond kwart over 3 's nachts stond de verloskundige aan mijn bed. Ik had op dat moment 5 cm ontsluiting. Het was fijn dat we vooruit gingen maar na al die uren voelde 5 cm wel even als een domper. We mochten onze spullen pakken om opweg te gaan naar het ziekenhuis. Ik had een hele grote wens voor een bad(bevalling) dus daar werd naar gekeken. Tot de eerste 3 ziekenhuizen die gebelt werden volledig vol zaten, liet ik het bad al los. Als ze dan maar überhaupt érgens plek hebben, dan doe ik het wel met een douche, dacht ik nog. Het vierde ziekenhuis werd gebelt en jahoor, nog 1 kamer vrij mét bad!!! Alsof het zo moest zijn, hadden we achteraf het gevoel. De auto in en gaan met die banaan!
Rond 4 uur 's nachts waren we aangekomen in het ziekenhuis en het bad werd al vol gelopen. De weeën waren helaas wat weg gezakt. De verloskundige gaf aan dat ze eventueel mijn vliezen konden breken. Ik wilde graag mijn lichaam zelf de kans geven om het weer op te pakken. Dus bad in en aankijken. En dat gebeurde. De weeën kwamen weer terug, de ene heftiger als de ander en nog korter op elkaar. Na 2 uur in bad werd mijn ontsluiting weer gemeten en helaas zat ik "pas" om 6-7 cm. Het vorderde maar niet.. ik heb toen besloten om mijn vliezen te laten breken. Nadat mijn vliezen werden gebroken kreeg ik tussen de gewone weeën door wat persdrang. Doordat dit elkaar afwisselde raakte ik erg in de war en had ik moeite om mijn weeën weer op te vangen. Ik vroeg nog naar de mogelijkheden voor pijnstilling, maar dat betekende dan eerst een halfuur aan de CTG. No way, ik wilde echt in bad blijven, dat voelde zo veel fijner. Dan maar zonder pijnstilling door!
Na een tijdje gingen de weeën die zich afwisselde met persdrang over naar de actieve persweeën. Op dat moment kwam ik in een totaal andere bubbel terecht dan waar ik al half in zat. Ik vond ineens de kracht na al die uren om mee te persen, en tussendoor gewoon in slaap te vallen! Op het begin had ik er nog erg moeite mee om op het juiste moment een hap lucht te nemen en mee te persen, maar op een gegeven moment had ik de smaak te pakken!! Na een uur en 10 minuten persen was onze kleine jongen daar! Hij werd onder water geboren en ik heb hem zelf aan gepakt. Ik moest nog 1 keer persen voor zijn heupjes en heb hem zelf op mijn borst gelegd!! Wat.Een.Ervaring!!! 😍 De bevalling voelde als een eeuwigheid te duren, heb een moment gehad dat ik even dacht dat ik het niet zou kunnen maar wow, ik heb gewoon mijn droombevalling gehad. Gewoon dé bevalling die ik zo graag wilde. Geen pijnbestrijding, in bad bevallen en zelf mijn kindje aanpakken. Apetrots.
Inmiddels genieten wij alweer 8 dagen van onze kleine vent en kan ik mijn geluk niet op 🥰 Voor alle mama's die nog moeten bevallen; jullie kunnen dit!! Geloof in jezelf en vertrouw op je lichaam, dat laatste heb ik écht wel geleerd nu! ☺️
Gefeliciteerd met jullie zoontje! Fijn dat het liep zoals je wilde! Hoop dat je snel hersteld en een fijne tijd tegemoet gaat op een grote blauwe wolk!
Kleine sidenote voor iedereen die nog moet bevallen: ook als je lichaam niet mee werkt en je dus helaas niet voldoende hebt aan 'je kunt dit' en 'heb vertrouwen in je lijf' en je misschien een keizersnede moet ondergaan, je kiest voor pijnstilling en het niet loopt zoals 'gepland'.... Wees ook dan trots op jezelf, nooit vergeten dat bevallingen niet te plannen zijn en deze TO ook veel mazzel heeft gehad. Super fijn voor haar en haar meewerkende lijf. Maar ook op jou, onbekende mama ben ik trots, hoe je bevalling ook is verlopen.
Jaaa absoluut! Het heeft een aantal daagjes geduurd voordat ik het mijn droombevalling kon noemen, maar nu terugkijkend had ik het echt niet anders gewilt! 🥰
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (14) Verversen