Hey!

Is het raar dat ik op mijn 20 jaar een kinderwens heb?
We bevinden ons in een stabiele situatie, mijn vriend en ik wonen samen.
Alleen nemen we nog antidepressiva, omdat we vroeger depressieve klachten hadden.
We hebben stappen gemaakt naar zwanger worden, zoals afspraken gemaakt om te bekijken welke medicatie wel kan tijdens de zwangerschap.
Ik ben alleen erg bang voor reacties, zoals 'je bent nog zo jong' of 'je verpest je jeugd'.
We zijn er al een tijd mee bezig, dus het is zeker niet impulsief.

Ik weet alleen niet goed hoe ik daar kan mee omgaan :(

Groetjes!

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen


reacties (51)    Verversen


  • Marka

    Op zich is 20 jaar niet te jong om een baby te krijgen. Maar dan moet je beiden wel heel stabiel in het leven staan . Een baby verzorgen is het zwaarste beroep in de wereld . Zou eerst maar met artsen gaan praten hierover . Jouw kind staat altijd op de eerste plaats , ook als jij of jouw vriend last van depressies hebben .

  • Impiedimpie

    Ik had ook jong een kinderwens. Eigenlijk met 18 jaar al.. Maar tja in de tijd van nu zou ik toch echt wel eerst studeren, fulltime werken en een hypotheek afsluiten.

    En toen was ik al 27 toen ik de eerste kreeg. Om het te compenseren heb ik direct een tweede gekregen. Dus met 28 twee kids en dus ook nog best jong tegenwoordig :). Achteraf denk ik, waarom had ik toch zo'n haast.. 27 was namelijk een prima leeftijd achteraf.

  • Sterree

    Nee natuurlijk niet!
    Genoeg jonge meisjes weten dat ze jong moeder willen worden.
    Als jij en je vriend en klaar voor zijn is dat prima.
    Een kindje krijg je voorjezelf en niet voor je omgeving! Lekker boeiend wat hun er van vinden en zeggen.
    Als jullie goed voor de kleine kunnen zorgen en genoeg liefde kunnen geven, waarom niet?
    Goed dat je overleg heb over de pillen 🙂

  • mijn~meisje

    Nee het is niet raar. Zelf zou ik het wel aanraden om nog even te wachten. Ik zelf, maar ik zag het ook bij mensen om me heen. Dat ze toch nog wel erg veranderde als ze in begin 20 waren. En eigenlijk wil je pas daarna je kind. Mijn eerste zwangerschap was met 21 (onverwacht) en mijn tweede met 26. Bij die laatste zwangerschap was ik er zelf zo veel meer klaar voor. Toen ik mijn eerste kind kreeg zag ik dit niet zo maar toen ik zwanger was van mijn 2e en die kreeg merkte ik het verschil enorm. Die paar jaar extra waren eigenlijk echt heel belangrijk geweest voor mij als persoon

  • .Familyfirst

    Tja ik was ook 20 toen ik mijn 1ste kreeg, maar als ik eerlijk moet zijn, als ik het over kon doen was ik er wel iets later aan begonnen, en meer dingen eerst zelf gedaan, zoals vakanties etc. Begrijp me niet verkeerd ik hou van mijn kinderen en zou ze voor geen goud Willem missen, maar ik zou eerst nog even lekker van elkaar genieten en leuke dingen samen doen, en dan miachien over een jaar of 3 ofzo aan Kids beginnen,

  • DWB

    Wat leuk dat jullie willen beginnen aan kindjes zo vroeg! Ik vind, dat als je een stabiele basis hebt en prima financieel kunnen redden 20 jaar niet extreem jong. Ik ben bevallen van ons eerste zoontje op m’n 23e (net 5 dagen 23 haha) en met ons 2e kindje zou ik 24 zijn. (2e kindje kwam iets sneller als gepland haha, maar hartstikke welkom!)

    Er is nooit iets van gezegd eigenlijk, wel heb ik en krijg ik af en toe rare blikken van mensen. Maar goed, ze moesten eens weten 😆

  • Dame68

    Citolapram mag je gebruiken ik de zwangerschap.
    Maar ik zou eerst een stabiele basis leggen, ga lekker samen nog leuke dingen doen, sparen voor de kleine, wellicht zo stabiel worden dat je kan stoppen met medicatie. Een baby zal je relatie voorgoed veranderen, dus ik zou zeggen, besteed nu nog lekker veel aandacht aan elkaar, als je over 5 jaar zwanger bent, ben je nog steeds heel jong:)

  • Liselott

    Ligt eraan wat je vroeger noemt? Zag je een jaar geleden nog vol in de depressie zou ik nog wel even wachten persoonlijk. Voor jezelf en voor je kindje is het fijn als het goed gaat en dat jullie van elkaar kunnen genieten. .

    Het moeilijke van jouw leeftijd is niet dat je niet verantwoordelijk zou kunnen zijn, maar wél dat je vaak nog volop ontwikkeld en daarmee kans groter is dat je nog uit elkaar groeit en voor een kind is het toch het fijnst om op te groeien bij beide ouders.
    Let op: Dat geldt natuurlijk niet voor elke 20-jarige.

    Maar voor vele 20-jarigen wel en daarom worden er vaak kritische opmerkingen gemaakt. En ook als je ouder bent geen garantie dat je bij elkaar blijft dus dat beweer ik absoluut niet.

    Basis voor een kindje moet zijn: onderdak, liefde, rust en stabiliteit en naar mijn mening: een vader en een moeder (maar weet ook dat over dat laatste genoeg mensen anders denken)

    Veel kosten kun je besparen door tweedehands te doen (ook beter voor milieu).
    Mijn dochter slaapt momenteel onder een wollen dekentje waar ik als baby onder sliep. Overigens niet vanwege de kosten, maar vind het een mooi idee ;)

  • Mommaof2

    Gewoon doen waar jij je goed bij voelt!
    Als alles stabiel is, en er is een vast inkomen en je hebt een dak boven je hoofd, en bent er gewoon klaar voor, go for it!
    Ik was net 20 toen ik van mijn eerste beviel, en dat ging gewoon prima. :-)

    Veel succes, hopelijk mag je snel zwanger zijn.

  • Shrimp

    Ach, ik ben , bij leven en welzijn, straks 33 met 6 kids 💪🏻 ❤️

  • Beebiesje

    Ik straks 34 met 9 kids

  • Shrimp

    You win 🤣👍

  • Beebiesje

    Hahaha

  • Mama-van-7-wondertjes

    Als de basis goed is waarom niet
    Was 19 zwanger helaas ging dat mis.toen kreeg ik 21 22 24 3 kinderen.keken de mensen ja hebben altijd wel wat toen was ik jong.Met 28 kreeg ik er nog een en 33 ook nu 35 komt er nog een kleintje bij ja en ook nu hebben ze vast wel wat.Doen waar jullie je goed bij voelen.

  • Robin->April.2024

    Ik nam voor de Zwangerschap ook antidepressiva, straks na de bevalling begin ik er weer mee.

  • Billy1988

    Moet je lekker zelf weten meid! Ik kreeg ook reacties dat we pas kort een relatie hadden… (maar ik was dan weer een stuk ouder dus vandaar dat het snel ging) andere mensen hebben altijd wel wat aan te merken. Als het voor jullie goed voelt dan is het jullie keuze!

  • Valley

    Reacties krijg je altijd. Ik ben nu 28, zwanger van de eerste en krijg nog reacties. Niet dat ik te jong ben maar wel of het gepland was etc, en dat terwijl ik al lang een stabiele relatie heb, we beide een baan hebben en een plekje met extra ruimte. Geloof me, opmerkingen zullen er altijd zijn en zo raar vind ik het niet dat je een kinderwens hebt op je 20ste. Die van mij begon op mijn 24ste en ik heb toen gewacht tot mijn vriend er ook klaar voor was. Niks mis mee. Verder heb ik geen verstand van anti depressiva dus daar ga Ik geen uitspraken over doen of het wel of niet verstandig is.

  • Nicolette87

    Niet raar om dan al een kinderwens te hebben, maar je hoeft er niet meteen wat mee te doen. Ik zou zeggen besteed de komende jaren aan stabiliteit voor jullie persoonlijk en aan fantaseren over een gezinnetje. Jullie hebben nog alle tijd en jullie tijd zal komen.

  • Annabel21

    Ik was op m'n 21 moeder van de 1e en op m'n 27e van 4 kinderen

  • Mykha

    Leeftijd zegt niet alles… ik had op m’n 25e twee kinderen en heb nooit opmerkingen gekregen, behalve van m’n stagebegeleider op m’n studie (was zwanger op de uni). Maar een baby is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, het is ook hard werken en vermoeiend. Of je daar klaar voor bent beslis je zelf, de mening van anderen doet er niet toe, behalve van degene die je echt goed kennen en het beste met je voor hebben. Ik heb een aantal mensen in mijn leven die hun inspraak mogen doen en waarbij ik belang hecht aan wat ze vinden of adviseren. Dit zijn er echt weinig, van de rest zou het me geen drol uitmaken wat ze zeggen of vinden. Heb je zulke mensen in je omgeving?

  • Seza

    Ik heb nooit nare reacties gehad, en daar trouwens nooit bang voor geweest ook. Bij mijn dochter was ik 20, en ben nu 22 en zwanger van een tweede. Ik vind het belangrijkste een stabiele omgeving voor zo een kleintje, daar heeft leeftijd vrij weinig mee te maken.

  • Nog-even!

    Ik had op mijn 6e al een kinderwens... Misschien eerst eens kijken wat het volwassen leven zonder medicatie met jullie doet? En of jullie depressiviteit erfelijk is.... En of je het geduld kunt opbrengen om even te wachten- geduld heb je nl wel nodig met kinderen... veel geduld...

  • ALK93

    Ik vind de 'je hebt nog zoveel te doen' reacties zo onnozel. Bepaal ik zelf wel, toch? En met kids kun je ook van alles, als je goed plant. Nee, misschien kun je niet even weg om te gaan backpacken als je kindje klein is. Maar ook grotere dingen komen wel weer. Ik zelf ben erg op mijn huis gesteld, ga nooit op vakantie en wil dat ook niet. Ga nooit uit. Kreeg toch die reacties toen ik met 24 een kind wilde. Heb me er maar weinig van aangetrokken. Zei meestal iets van 'ah zien we dan wel weer' en einde gesprek haha. Lekker boeiend wat andere vinden, dat jullie er klaar voor zijn is wat telt.

  • Manon3

    Het gaat erom dat je er zelf klaar voor bent. Reacties van anderen zouden niet uit moeten maken.
    Ik was er zelf ook jong klaar voor.
    Maar de combinatie depressieklachten en zo bang zijn voor de reacties dat je nu al aangeeft dat je niet weet hoe goed je ermee om kan gaan maakt het wel anders. Als je zelf al denkt enorme moeite te hebben met de reacties lijkt mij dat je er niet klaar voor bent. Als je er echt klaar voor was zou je je misschien opzien tegen negatieve reacties, maar wel zeker genoeg zijn om ze van je af te laten glijden.
    Dat is veel belangrijker dan de leeftijd.

  • Vlindermoeder

    Wat is te jong? Ik had ook al jong een kinderwens, maar dat hebben we uit moeten stellen. Ik ben nu bijna 34 en ik vind mezelf nu wat oud, maar ben eerlijk gezegd blij dat ik geen 20 was en zwanger. Mijn broer en schoonzus waren jong en het heeft ook zijn voordelen. Als je kinderen het huis uit zijn, dan ben je nog relatief jong en kun je als het goed is nog wat ondernemen.

    Als je 100% achter je keuze staat, dan maken de reacties ook niet uit ;)

  • Assiral

    Jullie gebruiken allebei anti depressiva?
    Dan zou ik in jullie geval eerst eens kijken of je daar zonder kunt. Want je schrijft dat jullie vroeger depressieve klachten hadden, nu dus niet meer? Als dat wel zo is zou ik echt eerst heel hard met jezelf bezig gaan. Een kindje is leuk, maar is niet niks! En ik vind dat een kind ouders verdient die goed voor hunzelf zorgen en zich goed voelen, niet afhankelijk van medicatie. Anders kun je ook niet voor een kindje zorgen…

    En ik vind als je bang bent voor de reactie van een ander dat je er nog niet klaar voor bent. Als het echt een droom is, en je weet 100% zeker dat jullie dit willen staat geen enkele mening dit in de weg en kun je de mening van anderen naast je neer leggen.

    Kortom mijn advies: ga aan de slag met jezelf, zodat dingen van vroeger je straks in het moederschap niet meer in de weg kunnen zitten en jullie dit 100% aan kunnen samen. Een kindje heeft niks aan depressieve ouders…

  • Robin->April.2024

    Uhm dus dan maar geen kinderen vanwege medicatie? Lekker kortzichtig. Ik nam voor de zwangerschap antidepressiva en begin na de bevalling weer.

    Dus als je een hartaandoening hebt en daar medicatie voor moet nemen mag je geen kinderen krijgen? Aangezien je dan afhankelijk bent van medicatie? Wauw traurig.



    Als TS zo erg lijd onder haar depressie zou ik ook advieseren nog even te wachten en eerst een passende therapie te starten, maar zoals het klinkt is TS stabiel met medicatie en gaat ze heel bewust met het moederschap om. Kunnen sommige nog wat van leren.

  • Annanm

    Eens!

  • Vlindermoeder

    Oei, wat een pittige reactie. Ik slik zelf al jaren antidepressiva en ik weet zeker dat ik een betere moeder ben mét dan zonder medicatie. Deze zwangerschap zelfs de medicatie opgehoogd, omdat het niet ging. Kleintje heeft waarschijnlijk meer last van mijn stress dan 2 druppels medicatie meer

  • Assiral

    Ja sorry maar het is wel hoe ik er over denk. Over jouw situatie kan ik niet oordelen want die ken ik niet. Maar zoals het hier word neer gezet geef ik alleen mijn gedachte en mening over deze situatie, niet die van een ander.
    Anti depressiva is troep, ook al weet ik dat niet elke situatie het zelfde is en er veel mensen zijn die er baat bij hebben. Maar als je daar al op je 20e aan zit, zou ik niet aan kinderen beginnen. Wie weet als zij over een aantal jaar beide van die medicatie af zijn, als ze met hun zelf bezig zijn geweest, goed in hun vel zitten. Dan kunnen ze toch alsnog aan kinderen beginnen? Je kunt me geen ongelijk geven dat dat het beste is voor hun kindje. Helemaal niet omdat zij schrijft dat ze er beide aan zitten.

    Nogmaals niemand hoeft zich hierover aangesproken te voelen. Ik heb het puur over de situatie van dit meisje, en dat is samenhang van alles wat zij schrijft en niet alleen de anti depressiva.

  • Robin->April.2024

    Het beste voor hun kindje is dat ze goed genoeg funktioneren in het dagelijks leven om voor hun kindje te zorgen. Of dat nou met medicatie of zonder medicatie is. Er zijn ook genoeg mensen (waaronder ook ik) die over een langere tijd antidepressiva nemen voor chronische angstklachten.

    Wat voor beeld heb jij wel niet van antidepressiva?

  • umpire

    Ik voel met je mee, helaas denken sommige nog wat kort door de bocht wat betreft antidepressiva. Zelf slik ik het voor andere klachten dan een depressie. Als ik het goed heb, jij ook toch? Ik zie het als een hulpmiddel.

  • Vlindermoeder

    Ja, hier vanwege angst-en paniekstoornis. Zonder medicatie zou ik nergens komen. Met medicatie doe ik leuke dingen met mijn kind en ik durf van mezelf te zeggen dat ik een goede moeder ben

  • umpire

    In zulke gevallen is het zeker fijn dat deze medicatie er is. Slik het zelf ook voor piekeren/doemdenken en ben een relaxte moeder nu 👍

  • Robin->April.2024

    Hier ook chronische angststoornis. Begin na de bevalling weer. Helpt goed dus waarom niet?

  • Baby.wens

    Ja, 20 is jong. Maar ik vind het niet té jong. Ik ben 23 en wij zijn ook bezig om zwanger te raken, inmiddels al 3 jaar. Dus ik was ook 20. Mijn vriend was/is wel 5,5 jaar ouder 😊.

    Ik heb mij trouwens nooit druk gemaakt om wat anderen er over te zeggen hadden... Ik heb, voor zover ik weet, ook geen negatieve reacties gehad. En zo wel, tja... Dan wel. 👋🏻

  • LiefsTess

    Je bent wel jong.. maar de keuze maak je ten alle tijden wel zelf.

    Hebben jullie beide een vaste baan? Hoe zien jullie het voor je m.b.t. opvang of minder werken als de baby er is? Is dat financieel haalbaar?

    Zet die dingen even goed voor jezelf op een rijtje en dan komt het vast goed.

  • Florien84

    Ik vind je inderdaad jong. Te jong weet ik niet.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50