Ik ben nu 13 weken zwanger en zo onzeker.. Vanaf het begin kan ik al niet genieten en ben ik bang dat er iets mis is waardoor ik de baby gevoelens en zwangerschap gevoelens blokkeer. Ik heb totaal geen gevoel dat ik zwanger ben en een baby in mijn buik draag. Ik hecht helemaal niet met de baby en vergeet het ook heel vaak. Ik heb ook nog niks gekocht en voel me niet op me gemak in een baby winkel terwijl ik mezelf hierin totaal niet herken. Bij mijn eerste kindje konden we niet wachten met shoppen.
Ik maak me grote zorgen want wil zo graag de gevoelen hebben, maar het lukt me maar niet om ze te krijgen.
Ook hebben we met 14 weken een medische echo, omdat ze wat zagen te zien met het buikje. (Openbuikje) dit willen ze met 14 weken weer controleren. Dit maakt mij natuurlijk nog onzekerder en dan denk ik dat ik beter de gevoelens enzo niet kan krijgen, omdat ik dan minder pijn en verdriet heb mocht het wel slecht aflopen...
Ook ben ik bang dat als het goed gaat ik de gevoelens nog niet krijg... voel me zo schuldig naar de baby toe..
Het kindje is trouwens zeker gepland alleen waren we binnen een maand zwanger wat ik niet verwacht had.
Kan iemand mij alsjeblieft zeggen dat dit goed komt...
Dankjewel allemaal voor jullie reacties! Fijn dat veel zich erin herkennen. Ik hoop dat het gevoel snel komt, maar ik vind het ook fijn dat jullie zeggen dat het niet erg is dat het wat langer duurt. Blijkbaar heb ik gewoon tijd en zekerheid nodig in deze zwangerschap en dat moet ik zelf accepteren.
Bedenk dat het ook zelfbescherming is tegen het verdriet als er iets mis gaat. Ik had hier zelf ook erg veel last van. Zeker als er op de vorige echo iets is gezien, versterkt dit gevoel natuurlijk. Ik ben zelf nu 19 weken en met ongeveer 15 weken ging het al een stuk beter. Af en toe val ik nog terug in verdriet en onzekerheid. Het belangrijkste is dat je er met iemand over praat, zoals je partner of een vriendin. Het is echt niet zo dat je altijd gelukkig moet zijn tijdens een zwangerschap, dit wordt ons allemaal aangepraat. Maar het is heel normaal dat je je rot voelt bij een heftige verandering en onzekere tijd. Daarnaast, die hormonen he..
Voor de derde keer zwanger, hele dag misselijk én overgeven en nog “voel” ik me niet zwanger / het besef is er niet. Ook ik hou een beetje afstand. Verloskundige gaf bij mijn 2e aan dat dit ook kan komen door onbewust afstand houden, juist omdat je weet hoe het is om een kind te hebben en dus ook wat je kunt verliezen... ik hoop op een goede echo voor jullie en hopelijk kun je erna wat meer gaan genieten 🍀🍀
Ik kan alleen maar je gevoelens begrijpen. Mijn eerste zwangerschap werd een MA op 11w - mijn tweede zwangerschap moest ik medisch afbreken op 15w omwille van een ernstige afwijking.
Nu ben ik voor een derde keer zwanger. Vandaag ben ik net 21w. Nu begint het besef eigenlijk binnen te sijpelen. Ik denk ook dat door heel het covid-19 gebeuren alles sowieso al anders wordt beleefd. We hebben het ook pas op 18w tegen de rest van de familie en dichte vrienden verteld. Mijn buik kwam er maar niet waardoor het zeker niet echt leek. De buik begint nu te komen.. De bewegingen begon ik op 18w te voelen maar er zijn nog dagen waarop ik denk 'ben ik nu echt zwanger?'.
Ik voel me soms ook schuldig ten opzichte naar de kleine spruit maar ik denk dat mijn liefde wel meer dan voelbaar is. Ik beleef alles sowieso al anders door het verleden en ik zeg het, door die lockdown en bijna geen sociaal contact (ik sluit mezelf ook wel af om geen risico's te nemen) is het moeilijk om ook vanalles te delen. Ik kreeg om de 2w een echo tot en met de 20w-echo. Vanaf nu is het om de maand ongeveer dat wij hier echo's krijgen.
En als ik dan denk dat ik nu nog vanalles moet regelen, kleertjes moet kopen, de geboortelijst moet beginnen afwerken,.. dan slaat de paniek soms wel toe omdat ik door alles het bos door de bomen niet meer kan zien. En ook omdat ik er dat vlak meestal alleen voor sta want mijn vriend heeft daar geen geduld voor. Hij is heel lief, kust elke dag duizenden keren mijn buik als we samen zijn, legt elke avond zijn oor tegen mijn buik en doet veel van wat ik hem vraag.. Maar voor zo een dingen doe ik het alleen en weet ik soms niet wat wel en wat niet te kiezen. Maar dat is uiteraard bijzaak.
Ik denk dat het inderdaad een soort van zelfbescherming is, alhoewel het verdriet even groot zal zijn indien het alweer fout zal aflopen. Maar ik durf ook nog niet te hopen.. En dan denk ik bij mezelf dat ik er later spijt van ga hebben dat ik alles niet intenser beleefd heb. Maar momenteel is dat een knop dat ik nog niet durf om te draaien, er zal altijd een soort van terughoudendheid zijn..
Maar wel proficiat met je zwangerschap lieve mama! Ik duim dat de echo goed mag verlopen en dat je daarna iets meer rust kan vinden.
Was bij de eerste enorm bezorgd, durfde ook nergens vanuit te gaan, toen vriendinnen ook zwanger waren dacht ik heel de tijd “oh extra pijnlijk als het straks bij mij niet goed gaat”. Ik was toen al 24 weken zwanger! De extreme bezorgdheid is gebleven tot ik weer aan het werk ging na m’n verlof, dus tja. Maar de band met m’n kind was er zeker wel! Je kan er niks aan doen, dus probeer je niet te druk te maken, want je maakt je al druk genoeg. Ik zou het wel met de verloskundige bespreken.
Ik had dit ook bij de tweede zwangerschap zo bezorgd tot de laatste dag! Ik had een dopler luisterde elke dag even tot ik haar hartslag hoorde en dan stopte ik meteen. Toen ik haar dagelijks voelde ben ik er mee gestopt maar tot de bevalling had ik schrik omdat je volledig geen controle er over hebt en zoveel leest waar het mis is gegaan ik was gestopt met zo dingen lezen en alleen de positieve dingen te lezen. Stap voor stap meid. Wanneer jij er klaar voor bent om iets aan te kopen voel je wel. Zorgen maken hoort bij mama zijn toen ik bevallen was was ik erg bang voor wiegendood en zo blijven er zorgen komen. Wanneer het echt je leven beïnvloedt kun je best Iemand in vertrouwen nemen. Het komt goed! Wanneer je de baby in je armen gaat hebben zul je helemaal verliefd erop zijn. Straf je eigen niet met schuldgevoelens je kindje heeft alles wat ze nodig heeft nu dankzij jou lichaam. Het is zo bijzonder wat wij vrouwen kunnen ❤️
Welke dopler hadden jullie en vanaf wanneer kan die gebruikt worden? Ik ben na mijn miskramen ook heel angstig en overweeg ook om er een te kopen. Alleen staat er overal dat je ze pas vanaf 15/16 weken kan gebruiken. Dan zit er niet heel veel tijd meer tussen voor je de kleine al voelt bewegen lijkt me?
Deze had ik bij de 2 de .. bij de eerste had ik de angelsound 10 jaar geleden wel maar die vond ik niet zo fijn moest je met de hele apparaat over de buik wrijven alles werd vettig
Bij de eerste op 10 weken gevonden en Ik had bij mijn 2 de die al gevonden voor mijn eerste echo al 🤭 had het ook opgenomen en het was zeker de hartslag van de baby zei de gynea dus op bijna 8 weken maar dan is het echt zoeken na 11 weken bond ik het direk maar ook al gehad dat ik het eens niet vond dan moet je zeker niet panikeren wegleggen en later nog eens proberen
Meid komt goed. Hier ook bij de 1e vanaf week 11 aan het shoppen. Deze zeangerschap tot week 17 angstig geweest. Ben daar open over geweest en hielp mij enorm. Nadien voelde ik haar van af en toe naar dagelijks. Sindsdien gaat het goed, heb ik vertrouwen en geniet ik. Gevoelens groeien, shoppen is doorgeslagen bijwijze van. Vk zei tegen mij dat ze vaker ziet na een 1e kindje.
Ja het komt goed! Je bent nog maar 13 weken en hebt je kindje nog niet gevoeld. Dwing jezelf niet om bepaalde gevoelens te moeten voelen. Misschien verwacht je teveel van jezelf wat je allemaal moet voelen. Laat het komen zoals het komt. Onzekerheid, angst, zou ik ook hebben in jou geval. Je maakt je zorgen (je zorgen maken is al een teken van liefde) bij een 1e kind is het anders, bij mijn 2e vergat ik ook wel eens dat ik zwanger was. Ik zag het als positief want dat betekende dat ik ook geen klachten had die me aan mijn zwangerschap deden denken. Voel je niet schuldig!! mijn advies... praat erover met je omgeving.
Wat lastig! Ik kan me goed voor stellen dat je jezelf probeert af te sluiten als de angst voor complicaties er heel erg in zit. Zeker met het mogelijke open buikje. Ik zou het even aankijken, je hoeft niet meteen in de prenatal te staan shoppen, dan kan mogelijk gewoon nog komen. Misschien wordt je na de extra echo of als je de kleine straks geregeld voelt bewegen wel zekerder en durf je langzaam je hart ook een beetje open te stellen. Als dat over een aantal weken nog niet gebeurt kan het misschien wel goed zijn dit bij jouw gynaecoloog/verloskundige/huisarts aan te geven. Dan kunnen zij kijken of er meer aan de hand is of jouw mogelijk ondersteunen.
Ik denk dat elke (toekomstige) mama dit gevoel wel herkent. Er is geen goed of fout in wat je voelt. Ieder mens is anders en alles is oke. Het gevoel van hechten met je ongeboren kind vind ik ook lastig. Je kindje is nog onzichtbaar en je weet/voelt alleen dat hij daar is.
Ik ben ook best onzeker omdat ik al een dochter heb van 10 jaar oud en nu morgen 38 weken zwanger ben van de 2e. Ik voel schuldgevoel naar haar toe omdat haar papa en ik uitelkaar zijn en we elkaar maar 50% van de tijd zien. Haar broertje zal straks 100% van de tijd bij mij zijn en ik vind dat zo oneerlijk naar haar toe want ik houd zielsveel van haar. Dit maakt dat ik ook bang ben dat ik straks niet weet hoe ik 100% van deze baby kan houden want hoe kan ik nou zoveel houden van dit kindje terwijl ik al 10 jaar lang al mijn liefde geef aan mijn dochter. Hoe moet ik dat verdelen?
Ook kan ik het vaak relativeren en tegen mezelf zeggen dat als de baby er is alles anders gaat voelen omdat het tastbaar wordt.
Maak je niet teveel zorgen. We hebben goede zorg in Nederland en heeeel veel zwangerschappen gaan voorspoedig voor zowel moeder als kind. Je hoeft ook echt niet perse te "genieten" van je zwangerschap. Dat is zo'n beladen iets. Doe gewoon wat goed voelt voor jou en dat is prima!
Hier ook een dochter van 10 en half en de kleinste is pas 1 en het komt echt goed had dezelfde zorgen als u! Je hebt zeker genoeg liefde voor ze alle 2! Je oudste gaat het echt bewust meemaken en ook wel snappen op die leeftijd als mama even meer aandacht moet geven aan de baby je kunt haar met alles betrekken zolang ze het zelf wilt! Komt goed!
Ja het komt goed. Je voelt je kindje nog niet, het is nog in het begin.. Dwing jezelf niet om vanalles te moeten voelen en laat het komen zoals het komt. Je mag onzeker zijn en bang zijn. Praat erover met de mensen om je heen.
Jaaaa!!! Dat komt goed maar dit heeft tijd nodig. Hier was ik ook meteen zwanger! Zo snel had ik het nou ook niet verwacht. We moesten aardig van de schrik bijkomen ondanks dat het ook gepland was. Als je straks spulletjes gaat kopen, dan gaat het langzaam komen. Verwacht niet dat als je bent bevallen het gevoel van wat je had verwacht er dan al is, neee ik vond het zoooo vreemd dat ik opeens mama was/ben. Het gevoel moet echt groeien! Nu ben ik zoooo gek op de kleintjes (we kregen meteen een tweeling).
Fijn dat iemand het herkend! Bij ons eerste kindje zat ik zo in de wolken en kochten we met 12 weken de babykamer en vertelde ik er iedereen vol trots over en was ik er echt mee bezig. En voelde ook echt dat er iets in mijn buik groeide. Ik droomde van een 2de kindje en alles wat er bij komt kijken. Helaas loopt dit anders.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (18) Verversen