Zit op het moment een beetje in een moeilijke situatie. Mijn ouders zijn zoon 8 jaar geleden gescheiden ( mijn moeder is weggegaan bij me vader voor een andere man ) alleen weet mijn vader dat niet. Alleen me moeder en ik weten dat omdat ik daar toen ben achter gekomen, die relatie tussen me moeder en die man is stuk gelopen en sinds dien is me moeder een beetje een los bollig typje geworden altijd aandacht zoeken bij mannen opstap gaan relaties beginnen en dan is t na een paar weken weer niks en stopt ze er weer mee. Zo gaat dat al een paar jaar, me moeder behandelt mij alsof ik haar vriendin ben en verteld mij dan ook over dat onderwerp van alles. Dan ziften we bijv in de tuin en ineens komt een of andere vent opbezoek en zegt ze daar niks mee heeft maar ondertussen is dat wel zo en ineens vertelt ze dan nee die vent was niks had een te kleine kont ( wat ik eigenlijk allemaal niet wil weten ) ik heb al zoveel mannen gezien en vind het vreselijk. Zo verteld me moeder ook dat ze zich aangemeld heeft op Lexa ik wil dat niet weten ik ben haar dochter. Ik heb haar dat eerlijk gezegd alleen is ze toen boos geworden en hebben we erge ruzie er over gekregen, ik ben 24 mijn moeder is 52 en dan zegt ze tijdens de ruzie nee jij dan wat heb jij dan wel niet aan relaties gehad 😒 ik ben toen weggegaan en heb haar later nog een bericht gestuurd maar heeft se niet op gereageerd is nu zoon 2 weken voor bij en hoor nog niks, ben zelf in verwachting en hebben nog een spruit rond rennen van 4 jaar... vind zo zonde als ze dit allemaal mist maar vind in dit opzicht dat ik niks fout heb gedaan dan alleen me gevoel geuit... wat moet k hier mee
Mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden en gaan nu door een soortgelijk verhaal. Mijn moeder vertelt mij gelukkig niets hierover, maar ik zou het heel vervelend vinden als ze dat wel deed. Ik vind dat inderdaad niet iets wat je aan jouw kind vertelt, tenzij jullie dat nou beide graag willen of zo..
Ik zou vooral nog een keer een gesprek met haar proberen aan te gaan, waarin je uitlegt dat ze wel zelf bepaalt wat ze doet, maar dat jij het gewoon liever niet hoort. Of in ieder geval de details niet. Stukje wederzijds respect. Veel sterkte met de situatie!
Ik heb zelf geen moeder meer maar ik begrijp sommigen echt wel als ze geen contact meer willen.
Het blijft jou keus en van niemand anders.
Weet wel dat dit de eerste jaren of misschien nooit veranderd. Ervaring iemand dicht bij mij, al meer dan 10 jaar is het de zelfde gebleven en dochter ziet ze als haar beste vriendin wanneer het haar uit komt.😉
Misschien nog een keer naartoe gaan om er nog een keer over te praten? Het kan nu een beetje gezakt zijn en misschien heeft ze er wat rustiger over nagedacht hoe dat voor jou is.
Over relaties met ouders kan ik eigenlijk heel kort zijn. Zolang ze geen onaanvaardbare dingen doen zou ik het contact warm houden. Het is je moeder, je hebt er 1 van en als ze straks overlijdt heb je spijt als je er geen contact mee had. Praat met haar. Leg uit wat je kwetst maar luister ook naar haar.
Kan het zijn dat je moeder zich eenzaam voelt, dat ze geen échte vriendinnen heeft waar ze dit soort dingen mee kan delen? Of dat ze heel jong getrouwd is misschien waardoor ze dit nu allemaal in moet halen. Lastige situatie, ik snap jou ook héél goed. Ik zou het niet beschuldigend zeggen naar haar toe, maar het er echt een keer rustig over hebben. Breng het niet verwijtend, maar gewoon vanuit jezelf. Er zijn genoeg dochters die dit niet vervelend vinden om met hun moeder te bespreken, maar jij vindt het niet fijn om het daar op die manier over te hebben. Klaar. Als ze dat niet kan accepteren, is het zonde van jullie band.
Bedenk vooral wat jij zelf wilt. Wil je weer contact met je moeder, bel haar dan op of ga bij haar langs. Praat met haar over haar levensstijl. Hoe zij haar leven indeelt, is natuurlijk wel aan haar. Je kan haar wel vragen niet in de details met jou te delen. Heeft ze verder nog wel vriendinnen (leeftijdsgenoten) waar zij dit mee kan delen? Als ze die niet heeft, snap ik wel dat ze (veel te) veel met jou deelt. Ik vind wel dat je gerust van haar mag verlangen dat je niet tot in de detail hiermee geconfronteerd wil worden. Maak haar gerust duidelijk, ik ben je dochter, jij bent mijn moeder, ik ben niet je vriendin en jij niet de mijne.
Wat een vervelende situatie! Ik zou zulke dingen over m’n moeder ook niet willen weten of bespreken hihi.. ik zou dr gewoon bellen en die hele ruzie vergeten! Doe t voor de kids en als ze je iets verteld negeer t of begin over iets anders..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (7) Verversen