Wij zijn nu al een hele tijd bezig voor een tweede, die natuurlijk heel erg gewenst is. Maar toch vind ik het super super eng. Onze zoon is op dit moment als peuter echt niet makkelijk. Ik vind het soms echt lastig. En 's nachts is hij vaak uren wakker.

Mijn vraag is: waren jullie ook bang hoe het allemaal zou gaan als de 2e er was? En hoe is het uiteindelijk gegaan? Of zijn jullie op dit moment aan het proberen voor een 2e en hoe denk jij erover?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen


reacties (55)    Verversen


  • Roodkapjee

    Bedankt allemaal voor jullie ervaringen. Fijn dat het bij de meeste herkenbaar is. Lijkt me ook alleen maar goed dat je daar zo goed over nadenkt. Het zal allemaal wel goedkomen.. eerst maar eens zwanger worden!

  • Schildpadje31

    Hier pril zwamger van de 2de. Mijn zoontje is 13 maanden en ik heb soms ook angst hoe dit allemaal komt. Mijn man zit in de zeevaart dus is veel weg. Mijn ervaring is dat je gaat leven naar omstandigheden. Mijn zoontje was eerst 10 weken bijna een huilbaby, zo onrustig was hij. Heb vaak huilend met hem om mn armen gebeld met vriendinnen of mijn zus. Toch kan tijd vele wonden helen en ik weet dat er weer hele pittige dagen en weken aankomen, sommige dagen zijn genieten en sommige dagen zijn overleven. Op den duur worden de dagen die genieten zijn steeds vaker en raak je weer in een nieuw ritme. Ik vermoed bij ee n kleiner leeftijd verschil dat kindjes mss zijn gewend aan de nieuwe situatie, en bij een groter leeftijdsverschil kun je veel meer uitleggen. Beide heeft z'n voor en nadelen

  • Roodkapjee

    Ja klopt, eigenlijk doe je het maar gewoon hé, je hebt ook geen andere keuze. En nadat de oorzaak van het huilen verholpen was, vond ik de babytijd eigenlijk best makkelijk. Dat ritme zorgde bij mij ook voor ritme en ik kreeg meer gedaan dan nu met een peuter.

  • Tweede83

    Nu inmiddels 3 kinderen. Overgang van 1 naar 2 vond ik het pittigste, moest wel leren aandacht verdelen maar kwam helemaal goed 😉

  • Mamavanmeisjee

    Haha ja hier is de 2e onderweg. Ben wel benieuwd. Ook omdat mijn dochter mij nogal claimt en nog borstvoeding krijgt, daar aan verslaafd is...en haar broertje krijgt straks ook borstvoeding, dus die moet ze echt wel delen...dat wordt een dingetje denk ik. Ben best bang voor flinke jaloezie. Momenteel ook ziekjes en slaapt bijna altijd alert...dus hoe overleef ik 2 kinderen? Maar ook heeeeeeeeel veel zin in!

  • Yune

    2de was bewust, ook in een periode waarin m'n eerste de peuter pubertijd in ging. Het is zwaar, maar het is te doen

  • Julia1989

    Ik had het tegen het einde van de zwangerschap wel. Ik dacht echt: daar gaan we weet, de eindeloze nachten, het huilen, leiden door babyritme. Maar de tweede was zo tevreden en sliep al heel gauw heel goed. Hij was makkelijk te begrijpen. Het viel opeens op zn plek, hoe een baby 'hoort' te zijn.

  • Roodkapjee

    Wat fijn!

  • Dame68

    Ja.. denk er wel over na. Wie weet in de toekomst, voor nu dag voor dag en genieten van ons gezin. De tijd zal het leren. Soms wel lastig als je de biologische klok ook voelt tikken om die tijd te nemen.

  • Assiral

    Ben je er dan wel al echt aan toe? Je zou natuurlijk ook nog even kunnen wachten.

  • Roodkapjee

    Ik ben al meer dan een jaar aan het proberen zwanger te worden, dus wachten gaat hem niet worden. En ik weet 100% zeker dat ik er over een jaar nog hetzelfde over denk.

  • Liselott

    Hier was eerste perfect (achteraf natuurlijk haha), maar komst 2e ons leven op zn kop gezet.. zo heftig dat t mij als mama zelfs ziekenhuisopname vanwege extreme uitputting heeft gekost en uiteindelijk beide ouders long-covid..
    Hells. Ja.
    Maar ben zo blij met mijn 2 lievelingen.

    Gelukkig was ik niet bang voor tweede, wel Misschien goed om te weten dat je op zware momenten af en toe dagje extra opvang kunt vragen.. je leert vanzelf makkelijke maaltijden maken etc

    In mijn geval dacht ik heerlijk: doe die tweede er ff bij. En als ze gezond was geweest was dat waarschijnlijk ook geweest, nu helaas andere omstandigheden maar ook dat komt goed, alle vertrouwen

  • Roodkapjee

    Ja ik geloof ook niet dat je die 2e er zo even bij doet, zo realistisch ben ik wel. Ook al zijn alle omstandigheden goed, het blijft heftig. Dat hoor ik tenminste om me heen. En af en toe een dagje extra opvang zou ik niet kunnen. Ik ga ze niet van 8 tot 5 wegsturen als ik thuis ben. Niks mis mee als je dat wel doet hoor, maar vind ik niet fijn.

  • Dame68

    Wij hebben veel narigheid gehad tijdens en na de bevalling. Als de omstandigheden onverwacht zo worden, dan verander je daar vanzelf in als dat echt nodig is om bij te tanken. Dat is een proces. Dat is ook zorgen voor jezelf en je gezin, al is het niet makkelijk om je kinderen weg te brengen vanwege omstandigheden ipv bijvoorbeeld werk (vind ik).

  • Roodkapjee

    Ja wij hebben ook veel narigheid gehad door een huilbaby, was de heftigste periode in mijn leven. Maar nog zou ik niet thuis gaan zitten en mijn kind naar de opvang brengen.

  • Jvb

    Je moet dat anders zien. Je gaat dan niet 'thuis zitten'. Je gaat dan bijtanken, opladen, tot rust komen, zodat je het de rest van de tijd aan blijft kunnen. Dat doe je ook voor je kinderen, want zij hebben er ook niets aan als je uitvalt doordat je maar door blijft gaan terwijl je het niet volhoudt.

  • Liselott

    Hier heeft t bij mij ook tot ziekenhuisopname geleid. Kon letterlijk niet meer lopen, verpleging haalde mn kind uit bed zodat ik borst kon geven: maar zelf vasthouden kon ik niet meer.. ongelooflijk hoe ver je kunt gaan voor je kind. Later dochter nog x week opgenomen geweest zodat wij als ouders ergens konden opkrabbelen en zelfs t ziekenhuis wist soms niet wat ze moesten doen met haar eigenwijze gedrag.. nu jaar later nog niet hersteld. Maar dagje opvang is soms echt noodzakelijk gemerkt: voor mezelf, maar ook kinderen zijn er zo bij gebaat: zie ze genieten als mama weer meer energie en aandacht voor ze heeft!

  • Liselott

    Hier heeft t bij mij ook tot ziekenhuisopname geleid. Kon letterlijk niet meer lopen, verpleging haalde mn kind uit bed zodat ik borst kon geven: maar zelf vasthouden kon ik niet meer.. ongelooflijk hoe ver je kunt gaan voor je kind. Later dochter nog x week opgenomen geweest zodat wij als ouders ergens konden opkrabbelen en zelfs t ziekenhuis wist soms niet wat ze moesten doen met haar eigenwijze gedrag.. nu jaar later nog niet hersteld. Maar dagje opvang is soms echt noodzakelijk gemerkt: voor mezelf, maar ook kinderen zijn er zo bij gebaat: zie ze genieten als mama weer meer energie en aandacht voor ze heeft!

  • Roodkapjee

    Ja, nogmaals niks mis mee, maar ik zou dat zelf niet doen. Ik ken mezelf.

  • Dame68

    Precies.

  • Snitchy

    Ik vond een tweede ook spannend
    Er kwam een tweede. Dat was een huilbaby.
    Ook dat hebben we overleefd. We zijn hartstikke blij met r.
    Alles is relatief.

  • Roodkapjee

    Ja dat is waar.

  • Snuitje88

    Ik wist vooral hoe ik het niet wilde doen bij een tweede. Zover dat te sturen is natuurlijk want je weet nooit of je huilbaby krijg. De eerste liet ik mij leiden door andere (resultaat: zwaar overprikkeld huil kind, zat ik erg slecht in mijn vel en voelde meer druk van alles en de impact van een kind groot brengen. Gek misschien, ondanks die ervaring zag ik niet tegen een tweede op, immers je heb al ervaring van een eerste wat wel scheelt. En nu met een derde ben ik nog relaxter geworden ondanks de drukte. Ze hebben allemaal fases, als je pech heb allemaal tegelijk.

  • Roodkapjee

    Ja, wij hebben dus een huilbaby gehad (minstens 18 uur per dag huilen, sliep amper) dus als ik sommige reacties lees weet ik al wie dat wel of niet hebben meegemaakt. Kan niet anders dan dat je dan bang bent dat het weet gebeurd.

  • Dame68

    Precies. Die angst is dan realistisch gezien je ervaringen. Dat kleurt uiteraard heel erg hoe je dit tweede avontuur ingaat. En je weet niet wat je krijgt voor een zw bevalling en kindje. Allemaal onzekere factoren die met het verstrijken van de tijd nog net zo onzeker zullen zijn. Uitstellen alleen om de angst heeft denk ik weinig zin. Wel kan je je zo goed mogelijkheden voorbereiden op wat kan komen, als je voelt dat de kinderwens er toch echt is. En eventueel kan je hulp zoeken om de angst behapbaar te maken. Langdurige zorgen/angst tijdens zwangerschap is namelijk niet gezond voor de baby (en jouzelf)

  • Snuitje88

    Snap ik hoor! Maar je herkent bepaalde dingen bij tweede wel sneller waardoor je misschien sneller ook aan de bel trek en wat dingen kan aanpakken, en nee niet alles kan oplossen weet ik ook. Bij tweede kwam ik achter waar ik de eerste niet goed heb gedaan (overvoed, overprikkeld door wakker houden voor visite) en ook dacht alles perfect te moeten weten. Dus ik snap je angst wel. Maar gelukkig als je zwanger bent krijg je ook de tijd er weer naar toe te groeien. Hopelijk is jullie wens snel vervuld!

  • Roodkapjee

    Dankjewel

  • Jvb

    Vooraf geen zorgen gehad. Wat ik pittig vond aan 2 (zit 1,5 jaar tussen) was het leren managen van 2 kinderen: 2 schema's, aandacht verdelen, handen vol. Ik had het gevoel achter de feiten aan te rennen. Maar dat duurde niet lang, week of 8-10 denk ik, en toen voelde het helemaal goed. En wat wel heel erg meeviel: ik voelde me veel zekerder als moeder, al die onzekerheden van bij de 1e en dat uitvogelen dat was helemaal weg. Echt nieuwe uitdagingen dus bij de 2e :)
    Toen weer 1,5 jaar later de 3e er bij kwam zag ik wel op tegen dat drukke begin, maar toen werd het helemaal niet druk. Die 3e ging echt in 1 moeite door.

  • Roodkapjee

    Fijn om te horen. Het zal uiteindelijk ook wel allemaal goedkomen. En meer dan 2 kinderen wil ik niet dus hierna zijn we klaar haha

  • Mykha

    Ik hoorde in m’n omgeving vaak dat een 2e kindje erbij super pittig was, dus had me daarop ingesteld… onze dreumes was een mega slechte slaper, elke nacht wakker en ik gaf nog borstvoeding. Soms vloog het me aan tijdens de zwangerschap, was dit wel de juiste keuze? Maar ik wist zeker dat ik niet teveel tijd tussen de kinderen wilde. Toen de 2e er eenmaal was vond ik het echt zooooo genieten! Prima te doen, zelfs makkelijker dan 1 kind eerlijk gezegd… ik zit veel meer in een ritme en de kinderen zijn zoooo leuk samen. M’n dreumes ging tijdens de zwangerschap doorslapen, dat scheelde wel echt een stuk. Daar hebben we ons wel echt actief voor ingezet voordat de baby kwam, anders gingen we kapot haha… onze jongste slaapt nogsteeds dramatisch en ja dat is vermoeiend, maar het weegt voor mij echt niet op tegen de voordelen🥰

  • Roodkapjee

    Heel fijn om te horen!

  • Lady-Whistledown

    Eigenlijk niet bang geweest. Immers, de babytijd duurt maar kort en het hebben van een broertje of zusje is levenslang. Mijn jongste was een stuk pittiger dan mijn oudste, dat wel.

  • Roodkapjee

    Ja ik heb een huilbaby gehad, misschien dat dat er ook mee te maken heeft. Ik kan me voorstellen dat als je dat niet hebt, je er anders over denkt.

  • Beukenblaadje

    Ik vond het wel spannend, maar bang was ik niet. Wel voor de kraamtijd, maar dat had met mijn eigen gezondheid te maken, niet met de kinderen. Waren wel veel situaties waarvan ik me afvroeg "Goh hoe zou ik dat nu doen als ik ook een baby had?", maar vooral ook veel verlangens en voorpret gehad. Ik heb nu een dochter van 2,5 en een zoon van 5 maanden en ik vind het ontzettend leuk. Kraamtijd niet, zoals verwacht, maar nu geniet ik heel erg van die twee. Het is wel echt goed schakelen, nog veel minder tijd voor je eigen dingen en bij tijd en wijlen hard werken, maar er komt steeds meer routine in en vooral erg leuk. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik twee ontzettend makkelijke kinderen heb. Modelbaby die al tijden doorslaapt en erg tevreden is, dochter die niet een terror-peuter is en ook prima gaat qua slapen, eten en ontwikkeling.

    Waarom wil je wel een tweede? Want het klinkt nu wel alsof het voor jullie niet helemaal de juiste timing is, en of je vooral de nadelen/zorgen ziet en minder het leuke.

  • Roodkapjee

    Nee hoor we willen wel een tweede, zijn ook al een hele tijd bezig. Ik zie ook echt wel de leuke dingen. Maar ik las altijd dat het makkelijker werd als ze ouder werden, ik vind een peuter toch een stuk zwaarder dan een baby of dreumes. Behalve de eerste maanden toen het een huilbaby was, dat was echt zwaar. Maar sliep al sinds 6 weken door. En nu sinds een maand weer niet, echt uren wakker 's nachts. Dus ook dat kan zomaar veranderen.

  • Beukenblaadje

    Oh ja dan begrijp ik je! Ik kan ook nooit tegen die algemene uitspraken wanneer het makkelijker of moeilijker wordt. Het hangt zo af van jezelf en je kind. Wat dat betreft is het moeilijk te voorspellen. En het is ook maar net een loterij, hoe je bevalling gaat, watvoor baby je krijgt, hoe je eerste gaat reageren op de komst van de tweede... Wat mij hielp was met mijn partner te bespreken: als het weer zo erg wordt, wat doen we dit keer dan wel of niet? Dat gaf rust. Succes!

  • Robin->April.2024

    Ik denk dat angst voor het onbekende er echt een beetje bij hoort.

  • Roodkapjee

    Ja wel hé. Vind ik toch wel fijn om te horen, dat het niet aan mij ligt.

  • ieke86

    Denk ook dat het heel normaal is!
    Weet je wat zo mooi is, dat een ander kindje weer heel anders is. Dat lijkt me zo bijzonder.
    Misschien goed om meer te kijken naar de mooie kanten.

  • Robin->April.2024

    Ja precies zo heb ik het ook ervaren! Elk Zwangerschap en Bevalling is ook anders. ❤️

  • Robin->April.2024

    Ja precies zo heb ik het ook ervaren! Elk Zwangerschap en Bevalling is ook anders. ❤️

  • Robin->April.2024

    Ja precies zo heb ik het ook ervaren! Elke Zwangerschap en Bevalling is ook anders. ❤️

  • Roodkapjee

    Ja ga ik proberen!

  • Nog-even!

    Ik was er geen moment bang voor, gelukkig. Ik vraag me af of dit voor jou wel het goede moment is om zwanger te willen raken als je er zo instaat...

  • Roodkapjee

    Ik denk dat heel veel ouders er zo in staan, zo te lezen. Ik denk dat je een beetje naïef bent als je nooit bang bent geweest zoals jou eerlijk gezegd. Voor mijn eerste was ik ook bang en alles is goedgekomen, ik ben een goede moeder al zeg ik het zelf.

  • Nog-even!

    Iets een beetje spannend vinden, vind ik iets anders dan het "super super eng" vinden... Als je er zo gespannen over bent, lijkt dat me geen prettig moment voor een zwangerschap. Dat heeft helemaal niets te maken met of je een goede moeder bent. Maar ik zie teveel vrouwen die in postnatale depressies terechtkomen wanneer ze het emotioneel nirt aankunnen. Hormonen kunnen nogal rotte dingen met je doen. Dat is geen aanval op jou. Alleen bezorgdheid voor iemand die vertelt dat ze bang is...

  • Roodkapjee

    Jawel het is al meer dan 1 jaar heel erg gewenst dus daar gaat het niet om. Ik vind het alleen maar goed dat ik er zo goed over nadenken en niet mijn kop in het zand steek. En hoe langer het duurt voordat je zwanger bent, hoe meer je kan nadenken.

  • Nog-even!

    Ja, dat kan de spanning zeker opbouwen...😟

  • Roodkapjee

    Ja en wij hebben een huilbaby gehad (minstens 18 uur per dag huilen) was ik vergeten te vermelden. Maar denk dat dat ook een oorzaak voor de angst is.

  • ieke86

    Ik zat hier vanochtend over na te denken! Onze dochter is nu 8 maanden. Nog niet bezig voor de tweede, maar kan me ook nog niet voorstellen om een tweede te hebben (als het lukt). Eerst maar eens zelf fitter zijn.
    Het moederschap vind ik sowieso echt wennen. Nu al zo weinig tijd voor mezelf...hoe is dat met twee!
    Moet wel zeggen dat mijn leeftijd een rol speelt en ik er daardoor al wel mee bezig ben.
    Waarover gaan jouw angsten?
    En hoe is het voor je om straks misschien weer zwanger te zijn?

  • Roodkapjee

    Het zwanger zijn vond ik heerlijk, dus daar ligt het niet aan. De bevalling ook niet. Al kan het nu natuurlijk 360 graden anders zijn. Mijn angst is vooral of ik het aan kan en of mijn man en ik het samen aankunnen. Ik dacht dat het allemaal makkelijker werd als ze ouders werden, maar ik vind deze leeftijd van bijna 3 nog heel zwaar vaak. Ook heel leuk hoor. Nog steeds weinig tijd voor mezelf, alleen als hij in bed ligt. En 's nachts is hij de laatste tijd weer vaak uren wakker. Ik dacht dat dat wel over was regen deze tijd haha. Die tijd voor mezelf moet ik sowieso aan de kant zetten als ik een 2e heb, die is er dan niet meer het eerste jaar zeker denk ik.

  • Lindaaaa1

    Nu 36 weken bijna zwanger van de tweede. Oudste is nu in september 3 geworden en vind het zelf ideaal. Zeker nu in december wel pittig qua energie die ze heeft en alle spanning, maar ben straks wel echt heel blij met het verschil in leeftijd.

    Vind het zo leuk hoe ze het begrijpt, meehelpt, toch al wel zelfstandig is (naar wc, wat drinken pakken, spelen)..nog 8 maanden met haar zusje thuis is samen en dan erna zij naar school!

  • Roodkapjee

    Ja dat lijkt me ook ideaal! Ik was al zwanger toen mijn zoon bijna 2 jaar was, maar is misgegaan helaas. Maar achteraf ben ik blij dat hij nu al bijna 3 is en er meer leeftijdsverschil tussen zit.

  • Mamasgirls

    Ik heb anderen angsten tot ik ongepland zwanger raakte en voelde ik dat mijn wens groter was dan angst. Mijn angst overschaduwde de wens voor een tweede. Helaas ging die zwangerschap mis maar direct opnieuw zwanger geraakt.

    Ik denk maar zo er zijn angsten of obstakels die waarvan ik dacht hoe ga ik dat doen, red ik dat wel en alles is tot op heden altijd zo gelopen als het moest lopen. Daarbij moet je eerst zwanger raken, dan nog 9 maanden dragen oftewel een jaartje onderweg. Er kan dan veel veranderen dus bedenken een tweede met nu is daarom natuurlijk ook niet reëel omdat hoe jouw zoontje nu is over een jaar compleet anders zou zijn. Dus je wens voor een tweede wordt nu beïnvloed op iets wat nu is en niet in de toekomst. Ik denk ook al heb je een heel makkelijk kind dat een tweede altijd even wennen en schakelen is.

  • Roodkapjee

    Ja daar heb je helemaal gelijk in. Die 9 maanden denk ik vaal niet aan haha.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50