Van blijdschap naar verdriet

Donderdag 6 Oktober was de dag waarop mijn vriend en ik allebei tot onze volle verbazing werden verrast met twee positieve zwangerschapstesten. Een enorme verrassing was het! We zaten allebei vol ongeloof en verbazing naar elkaar te kijken om te zien hoe de ander zou reageren. Na een aantal hele lange seconden ( voor ons gevoel ) moesten we tegelijk lachen van blijdschap. Zelf moest ik me inhouden om niet te gaan huilen. We waren zo blij! Na een aantal dagen gewend te zijn aan het idee begonnen we ons helemaal te verheugen op de zwangerschap en ik voelde me hartstikke goed. Aangemeld bij de verloskundige praktijk bij ons in de buurt en in November zouden we onze echo hebben als ik de 9 weken was gepasseerd. Allebei zaten we al helemaal op een gekleurde baby wolk en verheugden we ons op de eerste echo. Helaas zou deze niet plaats gaan vinden. Afgelopen Dinsdag kreeg ik wat lage onderrug pijn en krampjes. Nog contact gehad met mijn verloskundige en die maakte zich nog geen zorgen. Nog geen halfuur later kreeg ik ineens bloedverlies en niet zo'n beetje ook. De uren streken voorbij en de krampen zakten weer af. Zoveel gedachten en onzekerheid spookten rond in mijn hoofd. Op tijd naar bed gegaan met de hoop dat rust misschien zou helpen. Iets na middennacht werd ik wakker door de helse pijn die door me hele lichaam schoot! Ik werd zo beroerd van de pijn en het voelde echt verschrikkelijk. Binnen het volgende halfuur heb ik waarschijnlijk het vruchtje al verloren want de pijn en krampen vielen daarna meteen weg. Het is echt vreselijk om zoiets mee te maken. Van een vrolijke gekleurde wolk op het ene moment ga je over naar een donkere zwarte wolk vol verdriet en onmacht.