Feestdagen en (schoon)ouders

De feestdagen staan weer voor de deur en het is bij uitstek dé tijd waarin de verschillen tussen de familie en de schoonfamilie duidelijk worden. En om eerlijk te zijn, voor tachtig procent wint mijn schoonfamilie het van mijn eigen familie zo rond de feestdagen Die zijn zoveel relaxter en makkelijker over het hele gebeuren, daar weet ik dat het goed komt. Ze willen ons graag langs hebben, het liefste tegelijk met mijn zwager en zijn kids (twee kids van een andere moeder dus veel overleg over wie wanneer wie kan hebben), maar lukt dat niet dan lukt dat niet. So be it. Daar hoef ik niet over in te zitten, daar komen we wel uit.

Mijn eigen familie bezorgt me wat dat betreft veel meer stress. Daar moet alles netjes gepland worden en wel op de feestdagen zelf. En komt het mij en mijn broer niet tegelijkertijd uit (mijn broer is niet samen met de moeder van zijn kind dus dat is ook altijd overleggen) dan zijn ze 'teleurgesteld'. Zowel met sinterklaas als met kerst wordt er verwacht dat mijn broer en ik dezelfde data kunnen. Aangezien mijn schoonouders niet van het ver vooruit plannen zijn, zijn mijn ouders meestal wel als eerste met data plannen, dus dat gaat nog goed.

Maar dan nu. Vorig jaar begin oktober vroeg mijn moeder om een lijstje voor sinterklaas want ze had zo'n zin in de eerste keer inkopen doen voor de kleinkinderen. Dus ik zoek met zorg een aantal dingen uit. Wij wonen klein en kunnen momenteel niet verhuizen. De schuur staat vol en de speelgoedkast begon toen ook al vol te geraken. Ik had daarom bewust dingen op het lijstje gezet die we nog niet hadden maar wel graag wilden, zoals babypuzzels en badspeelgoed, omdat onze zoon daar meer aan zou hebben dan aan speelgoed waar hij er al een aantal van heeft, zoals knuffels en leerspeelgoed wat begint te praten of zingen wanneer je op bepaalde knopjes drukt.

Waar dat lijstje is beland weet ik niet, maar het zat niet in mijn moeders geheugen. Want wat gaf die lieve goede sint onze lieve zoete zoon? Knuffels en leerspeelgoed wat praat als je op de knopjes drukt! En wat heeft hij nu een jaar later nog steeds niet? Badspeelgoed en babypuzzels. Met zijn verjaardag dit jaar vroegen mijn ouders wat we graag wilden hebben. We hebben twee dingen voornamelijk besproken en die zouden ze doen. Het eerste hebben ze gekocht en gegeven. Het tweede hebben ze ook gekocht, maar voor op hun camping. En wat kreeg hij hier? Knuffels en leerspeelgoed wat gaat praten als je op een knopje drukt. En een zoef zoef dier (nummer 3...). Mijn man en ik vonden dit niet prettig. We gingen er vanuit dat onze zoon van hen een badje voor buiten zou krijgen, maar nu moesten wij dus in juni, net na een hittegolf, alsnog zelf op zoek naar een badje, wat bijna overal uitverkocht was. En aangezien we een balkon hebben ipv een achtertuin moesten we ook nog een specifieke maat hebben. Had op zijn minst even doorgegeven dat dit het niet zou worden, dan hadden we ons niet suf hoeven zoeken omdat alles al uitverkocht was. Dus mijn man vond dat ik ze daar best op aan mocht spreken en zelf vond ik dat ook. Ik kan namelijk behoorlijk pissig worden om nutteloosheid.

Vandaag was het zo ver. Mijn moeder appte om de sinterklaaslijstjes. Dus ik schreef terug dat ik die snel zou opsturen, en daar achteraan vroeg ik of ze zich er dit keer wat meer aan wilden houden dan voorheen, omdat we geen ruimte hebben voor veel van hetzelfde en dus bewust dingen vragen die hij nog niet heeft. In ongeveer die woorden schreef ik het. Best netjes vind ik zelf.

Kwaad dat mijn moeder was! Ze zou niet gewaardeerd worden en niets goed kunnen doen! Ik schreef terug dat dit niet zo was, dat ze prima opa en oma zijn, en dat ik enkel vroeg of ze zich aan het lijstje willen houden met sinterklaas. Begreep ze dat of moest ik even bellen om het uit te leggen? Nou, het was een klap in haar gezicht dat ze nooit iets goed kon doen terwijl ze zo haar best deed en mijn woorden deden haar en mijn vader zo'n pijn. Zucht. Dat werd bellen.

Ik belde naar mijn moeder maar kreeg mijn vader aan de lijn. Mijn moeder wilde me zeker niet spreken? Inderdaad. Ik poogde mijn vraag nogmaals uit te leggen. Nu werd mijn vader ook boos, want ze konden het misschien niet vinden (badspeelgoed? Puzzels?) of het was boven hun budget (badspeelgoed? Puzzels?) dus kozen ze wat anders. Ik kreeg door dat ze het niet begrepen. Gelukkig is mijn vader manager van beroep, dus toen ik hem vroeg uit te leggen wat zij dachten dat ik van hun vroeg (volgen we dat nog?), begreep hij wat ik wilde  beteiken. Zij waren onder de indruk dat ik dus de cadeaus die zij uitzochten maar stom vonden, dat ik hun keuze niet waardeerde en enkel precies datgene wilde hebben waar ik om vroeg. Alsof ik een hebberig kreng was.

Aha. Nu wist ik wat ik uit moest leggen. Nee pap, jullie originaliteit hoeven jullie niet te verliezen, maar houd die dan binnen bepaalde grenzen. Vorig jaar vroeg ik onder andere puzzeltjes en badspeelgoed. Van beide is genoeg te koop om je eigen keuzes te maken binnen die categorie en van beide heb je dingen van slechts een paar euro. Ik zou het fijn vinden om dan ook puzzels en badspeelgoed te krijgen die jullie leuk vinden, en waar hij meer aan heeft dan knuffels en leerspeelgoed wat praat waar hij er letterlijk al 7 verschillende soorten van heeft. Het kwartje leek langzaam te vallen en we spraken af dat ik zou doorgeven wat we wilden hebben (algemeen zodat ze hun eigen keuzes daarbinnen kunnen maken) en wat we niet willen hebben. Ik kijk nu al met spanning uit naar mijn moeder haar reactie als ik schrijf dat we geen knuffels willen hebben omdat we al een koffer vol in de schuur hebben staan, iets wat ik ook al tig keer heb gezegd, maar wat gezien de hoeveelheid recente kermisknuffels die daarbij zitten nog niet aangekomen is...

Goed, het hoge woord is eruit. Ik ben een paar uur flink gefrustreerd geweest door haar onvermogen dit te zien als de simpele vraag die het was. Ik kan er echt kwaad om worden dat zij dit interpreteert alsof ik zeg 'mam, je bent waardeloos'. Ze moet zo onderhand toch wel weten dat ik haar en mijn vader een prima opa en oma vind. Ze hebben afgelopen nacht nog op de kleine gepast, wat ze prima doen, wat wij ook zeggen dat ze prima doen en wat we echt niet zouden doen als ze alles verkeerd deden. Moet ik nou echt alles wat ze doen maar super en geweldig vinden? Dat ik ze vraag iets net even anders te doen dan de vorige keer betekent toch niet gelijk dat ze waardeloos is?

Ach, ik ben blij dat ik het aangegeven heb want ik zat er wel echt mee. Misschien dat ik haar reactie begrijp als ik zelf oma mag worden, want ik weet ook wel dat grootouders moeten schipperen tussen hoe ze zelf over opvoeden denken en hoe de kinderen het willen hebben en dat kan soms vast moeilijk zijn.

Maar toch hoop ik later meer als mijn schoonouders te worden. 'Dit is ons budget, jullie weten wat je nodig hebt, koop het maar, wij betalen het wel.' Of nog leuker. 'Oh, wil ze dat hebben? Tja, geen idee wat het is of wat je er mee doet, maar als zij er blij mee is, prima. Alsjeblieft. Fijne verjaardag.' Mijn schoonouders zijn zo heerlijk makkelijk soms.

228 x gelezen, 2

reacties (0)


  • Pluisje19

    Leuk geschreven! En ook deels herkenbaar, alleen bij mij net andersom. Hier zijn het de schoonouders die niet echt luisteren naar de cadeauwensen en aankomen met speelgoed voor kindjes ouder dan 3 of onveilig spul. Maar ze bedoelen het goed! Hopelijk begrijpt je moeder binnenkort dat je het echt niet kwaad bedoelt :)

  • .FamilyFirst

    Zoo herkenbaar wat jij schrijft, ik heb precies het zelfde probleem met mijn ouders. Als iets niet gaat zoals.mijn moeder wil nou dsn krijg ik toch een partij gezeik over me heen.. Terwijl het bij mijn schoonouders zoo relaxed allemaal gaat. Ik heb een hekel.aan de feestdagen Door dat gezeur met mijn ouders steeds pfff. Sorry denk dar ik het er ook ff uiy moest gooien hihi