Het verhaal achter de BBZ

Na acht lange maanden stonden er 2 strepen op de test! Goede strepen ook hoor op mijn nod. Eindelijk konden we genieten want behalve zere (.)(.) voelde ik me super. Met 5 weken zwangerschap mocht ik weer meedoen met MvM en ook daar stonden 2 mooie strepen op de test. Op die dag kreeg ik een soort van onbestemd gevoel van binnen. Bij Joey zag ik mezelf al lopen met een kinderwagen na 9 maanden maar dat had ik nu niet.

Maar het (soort van  verwachte) bloedverlies kwam niet dus probeerde ik weer te genieten van de zwangerschap. Met 5 en een halve week kreeg ik een soort slapend gevoel vanaf mijn linker lies tot aan mijn knie. Beetje aparte omschrijving. Geen pijn, gewoon een raar gevoel erin vooral wanneer ik op mijn linkerzij in bed lag.

Omdat mijn eerste zwangerschap alweer een aantal jaren geleden was kon ik dit ook niet herkennen maar ik zei tegen mezelf dat iedere zwangerschap weer anders was. Met precies 7 weken had ik een klein spoortje oud bruin bloed in mijn inlegkruis. In paniek de vk opgebeld en ik mocht de dag erop langskomen om gerust gesteld te worden. Niets bleek minder waar......

De volgende dag (07-07-2011) Joey naar school gebracht en samen met mijn man naar de vk. Hij grapte nog dat we de echo aanstaande vrijdag bij het kado konden doen en het zo vertellen aan onze ouders. Mijn buik was ook al vrij aanwezig, wat ik bij Joey ook gelijk had, dus verbloemen kon niet meer.

Bij de vk eerst een vragen lijst ingevuld en ten slotte op de tafel. De inwendige echo kon niets anders dan een dichte baarmoeder laten zien. Ze vroeg nog of ik niet korter zwanger kon zijn maar dit kon echt niet.

Toen ze naar de eileiders gingen kijken werd ze ineens heel bleek en ze belde naar het ziekenhuis dat ik er met spoed aan zou komen. En ze vertelde dat ik nuchter moest blijven. Wij stonden er een beetje versuft bij want er was ons nog niet verteld wat ze vermoedde dat er aan de hand was.
Dus gelijk naar het ziekenhuis gereden en er werd gelijk door drie verschillende gynaecologen met een echo naar binnen gekeken. Nadat de laatste zo hard op de eileider gedrukt had werd het slapende gevoel alleen maar erger. Door naar de bloedafname en op het formulier stond HCG en post OK. Dus ik gelijk in de zenuwen natuurlijk.

Dit alles gebeurde in een tijdsbestek van 2 uur. Toen de bloeduitslagen binnen waren kregen we pas een diagnose. Hcg stond op 6500 wat gelijk was aan het aantal weken zwangerschap en mijn lichaam probeerde ons kindje heel erg vast te houden. De dikke buik werd veroorzaakt door anderhalve liter bloed wat er in mijn buikholte ronddreef en de eileider was al gescheurd. Bloeddruk was 70/35 maar daar voelde ik zelf weinig van. Dus iedereen in rep en roer en wij werden naar een kamertje gebracht van waaruit ik toen ieder moment kon worden opgeroepen voor de operatie.

Die kwam een uur later dus. In dat uur heel erg bewust afscheid genomen van onze kleine lieve schat en toen was ik er klaar voor. Moeilijk hoor, iets waar je al zoveel van houd maar wat je zo ziek kan maken. Ook onze ouders moesten op de hoogte gesteld worden terwijl ze nog niet wisten dat we zwanger waren. Totale schok natuurlijk.

Tijdens de operatie is de linker eileider + vrucht eruit gehaald en mocht ik de volgende dag weer naar huis. Door het bloed wat er in mijn buik zat was ik erg misselijk geworden en dat heeft ook een tijd geduurd voordat dat weg was. De gyn zei nog dat als ik had gewacht op de termijn echo (die ik de week erop zou krijgen) dat ik er dan niet meer geweest zou zijn. Dat was wel heel erg schrikken. Ik was een lopende tijd bom geweest. 

De gyn  verdacht me eerst van chlamydia omdat alles van binnen tot aan de lever verkleefd zat maar achteraf kwam het door het stukje placenta wat er toen achter gebleven was van mijn eerste zwangerschap en waar ik een ontzettend grote ontsteking van had gekregen. 

Een half jaar na de operatie heb ik een HSG onderzoek gehad en daaruit bleek dat de rechter eileider nog gewoon doorgankelijk is. Het geeft alleen geen zekerheid. 

Na onze trouwdag op 25 mei 2012 heb ik nog een vroege miskraam gehad met 4w2d (waarvoor ik ook weer met spoed naar het ziekenhuis moest komen en bloed laten prikken). Hiervan had ik ook een hoop bloed in de buikholte en een dichte baarmoeder. Ze konden niet met zekerheid zeggen of het weer een bbz was of een gewone miskraam. Gelukkig stond mijn HCG heel laag zodat ik niet weer onder het mes hoefde.

Nu in de wachtweken (zie andere blog) en nieuwe testdag is 14 sept.!!!