Geduld is een bloederige zaak

Geduld is een bloederige zaak

Okay, ik geef toe; dit is wel een behoorlijk ranzige titel, maar ik ben in een pishumeur & laat taal nu mijn uitlaatklep zijn.

Het embryootje dat ik bij me droeg was niet bedoeld om te blijven. Mijn lijf heeft het niet kunnen omarmen en dit maakt me teneergeslagen voor nu. De afgelopen maand leek alles goed te stromen; mijn lijf werkte fantastisch mee aan de follikel-stimulatie, ik wist mijn werk te downsizen, rust te creeëren en heb de afgelopen week vrij genomen. Een domme, domme desillusie van mij om te denken dat ik zelf controle en invloed kan uitoefenen op het eindresultaat. Ik heb niks in de hand. Tijdens het ICSI-traject niet en ook tijdens het wachten op menstruatie of wenselijke testdatum niet.

Hoe leer ik me over te geven aan de loop der dingen? De komende weken zal ik hierin misschien weer wat leren. Maar voor nu. Voor nu is geduld een bloederige zaak met een portie buikpijn.

~ Stay patient and trust the journey ~