Net zo leuk!

Toen we zwanger waren van dochter no.2 konden we ons geluk niet op Nog zo'n leuk kind erbij! Toen sloegen de twijfels toe. Want was het eigenlijk wel mogelijk om nog een keer zo'n ontzettend leuk kind op de wereld te zetten? Aagje was toen 1/1,5 en volop aan het ontdekken, vrolijk en ondeugend maar nog geen peuterpuber. Al het leuke in 1 klein, blond meisje. 

Toen Sien geboren werd, was Aagje nog steeds zo'n enorm leuk kind. Ze was aanbiddelijk met haar grote blauwe ogen en haar blonde piekhaar. Ze was enorm kroelerig en kon uren bij je op schoot boekjes lezen. Papa en mama waren haar helden en haar zusje kreeg alle liefde die een zusje zich maar kan wensen.

Sien daarentegen was een baby. Ze huilde en poepte. Ze wilde alleen maar op mijn arm liggen en rondjes lopen, of met haar wang tegen mijn wang terwijl ik liedjes zong. Hele hitlijsten heb ik gezongen en gek werd ik ervan. Ik kreeg er niks voor terug. Geen dankbaarheid in de vorm van een kusje of lachje. 

Aagje sliep keurig netjes van 7 uur 's avonds tot de volgende ochtend minstens 8 uur. Sien vond het nodig om de hele avond te krijsen, 's nachts te drinken met aansluitend een aantal liedjes en 's ochtends om 6 uur wakker te worden om met geen mogelijkheid meer te willen slapen. 

Wij waren overtuigd. Nooit, maar dan ook nooit zou Sien net zo leuk worden als Aagje. Natuurlijk was ze wel heel schattig, als ze op haar buikje met haar kontje omhoog lag te slapen. En natuurlijk was ze een heel mooie baby, met haar donkere haartjes en blauwe ogen. Maar net zo leuk als Aagje? Onmogelijk! Kijk nou eens naar ons Aagje. Haar enthousiasme en haar schattigheid. Nee, Aagje zou ten alle tijden ons allerleukste kindje blijven.

Inmiddels zijn we 10 maanden verder. Ons lieve, schattige, aanbiddelijke Aagje is veranderd in een klein peuterpubertje. Een peuterpubertje die graag, vooral als mama haast heeft, alles zelf wil doen. Ook al weet ik dat ze het niet kan. En ook al weet ik dat het boosheid en frustraties oplevert. Wat ik er net ff niet bij kan hebben na een reeks avonddiensten en gebroken nachten. 

Sientje daarentegen is aanbiddelijk en te schattig. Haar kleine luierkontje draait parmantig van links naar rechts als ze kruipt en haar oogjes kijken guitig, ondeugend en onderzoekend de wereld in. Haar geklets is het mooiste geluid ter wereld. Ze wipt op haar kleine en te schattige kuitjes als ze iets leuks ziet en kan niet stoppen met trappelen als ze uit haar kinderstoel wordt gehaald. Ze legt haar koppie zo lief en zo vertrouwd op mijn schouder bij het naar bed brengen en geeft de allerliefste natte kusjes die ik ooit gehad heb. Haar zus daarentegen zegt overtuigend 'nee!!' als er een kus of knuffel wordt gevraagd, of dit doet zodanig wild dat ik vrees voor een whiplash. 

Aagje heeft er behoorlijke concurrentie bij, want Sientje is net zo leuk als haar grote zus. Minstens!