Dit was een heel slecht idee!

Dat we ooit moesten gaan verbouwen, wisten we. Met een paar bussen kit hebben we het een paar jaar voor ons uit kunnen schuiven maar nu moesten we echt gaan verbouwen en het bleek een heel slecht idee te zijn om het uit te stellen totdat ik hoogzwanger was. De serre was al zo lek als een vergiet en nu begon de keuken ook. Dus het dak eraf en een nieuw dak erop. Helaas is dat iets minder simpel dan het hier staat. Er komt zoveel meer bij kijken dan ik had gerealiseerd. Al sinds maandag lopen hier de werkmannen in en uit. Eentje om te slopen, eentje om op te bouwen, eentje om de ketel te verplaatsen... de ketel is ongeveer 2 meter verplaatst maar dat betekende gewoon 1,5 dag werk! En het simpele dak eraf- dak erop zijn ze nu al 5 dagen mee bezig en volgende week waarschijnlijk nog een dag of 3. Dat betekent dus al die dagen werkmannen die in en uit lopen. Puin. Stof. Viezigheid. Herrie. Niet meer vrij zijn in mijn eigen huis. En alsof we dat er ook nog bij konden hebben, werd Aagje weer ziek. Gelukkig maar 1 dag dat ze heel lusteloos was en tegen de 40 graden koorts maar vanaf dat moment is ze hangerig, zeurdig, huilerig, wil ze niks en eigenlijk alles. Of er nu en tandje dwars zit, ze zich nog niet helemaal top voelt of dat ze ook gewoon last heeft van de werkmannen (of ze heeft er last van dat mama er last van heeft)... ik weet het niet. Misschien is het een combinatie van alles. Deze week is ze 3 dagen bij mijn moeder geweest en volgende week gaat ze 2 dagen.

Ik moet zeggen dat ik het flink heb onderschat. Een verbouwing met alle bijkomende onbekende mannen (ik houd niet van onbekende mensen in mijn huis), het stof, de troep... daarnaast 30 weken zwanger dus niet zo mobiel meer, een dreumesje die moe is omdat ze 's ochtends al vroeg wakker wordt van de herrie en mama die zo enorm moe is van het ijzertekort en daarna ook nog eens mijn avonddiensten en na mijn avonddiensten het huis nog zo schoon mogelijk probeer te houden ivm astma/ stofallergie etc. aangezien manlief in de avonduren ook bezig is met de verbouwing. Vanmiddag heeft Aagje bijna niet geslapen (half uurtje) dus vanaf half 4 was het chagerijnig doen, huilen en ik was zoooo moe. Ik wilde het rekken tot 6 uur maar uiteindelijk heb ik haar tegen 5 uur naar bed gebracht met een paar happen appelmoes aangezien de ingevroren maaltijden op waren (in deze situatie ga ik gewoon echt niet koken voor die 2 muizenhapjes die ze eet, het ondankbare wicht). En wat ben ik dankbaar dat ze is gaan slapen, ik kon haar wel wat aan doen!

Toen ik beneden wilde gaan opruimen, wist ik gewoon niet waar ik moest beginnen. Overal troep en alles vies. Een wasmand die uitpuilt, afwas van de hele dag... ik heb echt waar jankend de eeste dingen gedaan. Nu alles een beetje aan kant is en de wasjes draaien overzie ik het gelukkig allemaal weer een beetje (maar nu begint Aagje weer te huilen). Ik geloof niet dat ik ooit zo graag een stop-knop op mijn dochtertje zou willen hebben als nu. Maar die zit er helaas niet op dus ik denk dat we maar lekker samen ergens iets te eten gaan halen. Dat is dan wel weer een goed idee.