Op advies zouden wij het drinken uit een flesje aan gaan leren tussen de 4 en 6 weken. Gisteren was het dan zover. Flesje klaargemaakt, manlief zat er helemaal klaar voor, ik had de filmcamera en het fototoestel al klaarliggen. Toen mijn meisje het speentje voelde, begon ze enthousiast te zuigen, waarschijnlijk in de veronderstelling dat het haar fopspeentje was en verslikte zich dus al snel.
Met poging 2 sliep ze en deed ze niets.
Met poging 3 hield ze haar mondje open, met de fles erin en keek haar vader schaapachtig aan, alsof ze zeggen wilde... wat wil je nou dat ik doe?
Manlief gaf het op maar ik dacht ´de aanhouder wint!´ Dus meisje naar haar moeder toe en moeders bleef het proberen. Beetje moedermelk uit laten druppelen zodat ze het proeft. Speentje heen en weer bewegen en ja hoor... uiteindelijk begon ze smakelijk te drinken, gevolgd door dezelfde schattige genotsgeluidjes als ´live´.
We waren zo trots op ons kleine meisje, die zo knap was dat ze al uit een flesje kon drinken. 50 cc dronk ze op en na het verschonen van haar luier mocht ze haar voeding aanvullen aan de borst.
Jeetje zeg, frustraties alom! Meisje hapte niet meer goed, zoog niet meer goed vacuum en raakte hiervan ontzettend boos. Krijste zoals ze nog nooit gekrijst had, echt een boze en gefrustreerde krijs! Uiteindelijk wel wat slokjes gedronken die ze, ik denk, bij toeval opeens de borst goed had.
Het slapen ging prima, maar of dat van haar volle buik kwam, of van de moeheid van het gehuil dat weet ik niet. De eerste voeding in de nacht ging redelijk. Ik moet mijn tepel wel keer op keer terugtrekken maar ik dacht.. he, het gaat beter, ze leert het weer iets maar met de 2e voeidng was het echt een drama. Niet happen, wel happen maar niet pakken, niet vacuum zuigen (ik kon mijn tepel zo weer uit haar mondje trekken als ze dronk, heel veel lucht ging ermee, bijna alle voeding kwam uit haar mondje er weer uit. Meisje boos, hongerig en krijsen. Moeder gestresst, gefrustreerd en huilen.
Mijn eerste gedachte was dat ik moest doorzetten. Anders zou ze het nooit meer leren. Dat flesje zou wel weer komen, eerst weer goed aan de borst drinken. Maar ja, als je ´s nachts al een uur bezig bent met een krijsend, overstuur kindje wordt die eerste gedachte een beetje bijgesteld. Ik had natuurlijk door kunnen gaan. Dan zouden mijn tepels aan het einde van deze dag helemaal kapot zijn en met een beetje pech mijn productie sterk afgenomen door de stress. Nu dus aan het fulltime kolven. Beetje aan het uitvogelene hoeveel ze drinkt. De eerste keer had ik 80 cc gegeven maar ze kwam na 2 uur voor een volgende voeding. Nu 100 cc gegeven en even kijken hoelang ze daarmee doet.
Het geeft me rust om zonder stress mijn dochter haar voeding te geven. Het doet me ook pijn om haar uit een flesje te zien drinken omdat ik haar zo graag live aan m´n tiet heb. Ik maak me zorgen of ze ooit nog bij mij gaat drinken. Ik maak me zorgen of mijn productie niet af gaat nemen als ik niet live voed. Ik ben ongerust of ik mijn dochter wel de voorgenomen 6 maanden volledig kan voeden met borstvoeding. Dat wilde ik zo graag!
Ben ik te vroeg begonnen? Ik dacht dat het wel kon. Ze heeft flinke zuigbehoeft, haar fopspeentje leverde totaal geen problemen op en de borstvoeding ging vanaf het begin zo onwijs goed, in het ziekenhuis werd ze door iedereen een ´natuurtalentje´ genoemd dat ik niet had verwacht dat het problemen op zou leveren. Toch wel dus.
Ik ben boos op mezelf. Waarom was ik zo egoistisch? Waarom moest ik nou zo nodig oefenen met flesjes? Omdat de vrieskou ook mij in zijn ban heeft? Omdat ik hoopte een mooie tocht te kunnen schaatsen en mijn dochter ´in de weg zat?´ Omdat ik zo graag een hele avond weg wilde? Omdat ik zo graag iets nieuws wilde doen, nieuwsgierig was of ze uit een flesje kon drinken? Omdat ik mij verheugde op 6 uur slaap achter elkaar en manlief zo de nachtvoedingen voor z´n rekening kon nemen?
Ach, m´n kleine meisje. Zal ze straks veroordeeld zijn tot kunstvoeding? Niet dat ik wil beweren dat kunstvoeding niet goed is, ik wil alleen zo vreselijk graag borstvoeding geven!
reacties (0)