Ik ben ontdaan, met stomheid geslagen! Ik sta paf! Ik ben confuus en overstuur.
Oke, het lijkt mij duidelijk.
Ik had een heel leuk spelletje op de telefoon van manlief ontdekt, namelijk wordfreud. Wordfreud valt het beste uit te leggen als het aloude, bekende scrabble (doorgaans gespeeld door bejaarde, hoewel ik ooit heb gelezen dat Angeline Jolie dit graag met Brad Pitt speelt, naakt wel te verstaan waardoor het toch wel weer sexy wordt).
Ik was al een beetje ontdaan omdat mensen bij wordfreud plotsklaps WEL samengestelde woorden konden maken maar nu ben ik meer dan ontdaan. Het beste woord voor wat ik voel heb ik nog niet gevonden, ik laat het jullie nog weten!
Het zit zo. Sinds manlief een aantal keer over mijn schouder heeft meegekeken, en gevraagd heeft hoe het nou werkte en wat al die DL en TW nou betekende, wilde hij het ook wel eens proberen.
´Maar niet met mijn spelletjes!!´ gilde ik al uit. ´Ik sta bijna met iedereen op winnen en dan ga JIJ het weer verpesten!´
Manlief nodigde dus zijn eigen mensen uit en ging aan de wordfreud. De eerste spelletjes verloor hij maar toen hij eenmaal doorkreeg hoe het werkte, ging het lekker. Regelmatig maakte hij woorden als ´zeealen´ die wel 66 punten waard bleek te zijn. ´Mopje, mopje, mopje!´ ging het dan vanaf de bank, of vanaf de wc, of vanaf bed, of hij belde me op vanaf zijn werk. ´Mopje, mopje, mopje, ik heb wel 66 punten!´ waarop er dan veel gekust en geknuffeld werd, want oh! wat waren wij dan blij.
Het ging ook wel eens anders. Dan mompelde manlief ´maar 11 punten´ als hij dacht de klapper van de eeuw gemaakt te hebben.
Elke keer als manlief zijn telefoon weer neerlegde, pakte ik hem heel paranoide op, om te kijken of hij toch niet stiekem 1 van mijn spelletjes had ´verpest´ want oh... als hij dat zou wagen!
Het was best leuk, ´s avonds nog even samen in bed (bij gebrek aan een seksleven) het aller-allerbeste woord zoeken voor de persoon die op ons voorliep. Wat een pret als wij dan de mega-klapper maakte van wel 124 punten (tweemaal een TW te pakken gehad!) en de betreffende tegenspeelster urenlang niks van zich liet horen. ´Zo!´ wreven wij dan in onze handen. ´Die durft voorlopig niet meer!´
Om een lang verhaal kort te maken, want daar ben ik goed in (in het lange verhaal dan) waren wij helemaal verslaafd aan wordfreud, dus... ik had een goed idee.
Met een hoop moed en goede zin toog ik naar het dorp en kocht in de bart smit het spel ´scrabble´. Ik zag ons al zitten aan de tafel, verwarming aan, bakje chips erbij, colaatje erbij, lampjes gedimpt zoals het hoort en maar proberen om het aller-allerbeste woord te verzinnen om de ander finaal uit te spelen (seks hebben we toch al niet, dus wat dat betreft zijn er steeds meer overeenkomsten met het bejaarde stel).
En dan komen we bij het pafstaande stukje, het moment in mijn leven dat ik met stomheid geslagen was en simpelweg helemaal niets meer wist te zeggen.
Manlief kwam thuis, ik liet hem trots zien wat ik had gekocht en wat zegt meneer.....?
´Ik ga toch niet scrabbelen, we zijn toch zeker niet bejaard???´
Nou vraag ik je... wat is het verschil tussen wordfreud en scrabble?
En nu weet ik het juiste woord voor mijn gevoelens ook. Ik ben beledigt. Zwaar en diep beledigt!
reacties (0)