25 weken zwanger!!

Al 25 weken zwanger, wat betekent dat moppie levensvatbaar is. Natuurlijk moet ze nog wel een hele tijd blijven zitten maar het is toch en mijlpaal.

Met mij gaat het nog steeds niet echt lekker. Het is allemaal niet heel ernstig, een beetje last van mijn bekken, een beetje last van benauwdheid, een beetje last van maagzuur, een beetje last van hoofdpijn, een beetje last van rugpijn, een beetje last van pukkeltjes en puistjes, een beetje last van moeheid, een beetje last van vocht vasthouden.... het is allemaal maar een beetje en daarom mag je niet zeuren, heb ik gemerkt in mijn omgeving. Het hoort er allemaal 'een beetje' bij. Ik heb het idee dat als je nergens last van hebt, alleen heel erg misselijk bent, dat er dan WEL erkenning voor je is, dat je dan WEL een zware zwangerschap hebt. Als je overal een 'beetje' last van hebt, dan mag je niet zeuren.

Maar... er is ook goed nieuws! Ik had namelijk een 'beetje' last van slapeloosheid (je weet wel, gewoon niet kunnen slapen, 3x per nacht naar de wc enzo) maar sinds een paar dagen slaap ik als een roosje! Manlief vindt het minder leuk want als hij me een kusje komt geven voordat hij naar zijn werk vertrekt duw ik hem hardhandig weg met een 'lameslape' met ervoor en erachter woorden die ik niet zal herhalen. Oh, wat slaap ik heerlijk zeg, wat een genot!!!  De nachten zijn echt het lichtje in deze donkere tijden voor mij! Gelukkig doet mijn werkrooster ook goed mee. Of avonddiensten, dan begin ik om 14.00/15.00 of dagbesteding/werkplaats waar ik 9.00/9.30 begin. Ik hoef maar weinig om 7.00 te beginnen, dus kan ik me 's ochtends nog eens heerlijk en uitgebreid uitrekken! Wat een heerlijkheid!

Voor mijn bekken ben ik 1x naar de fysio geweest. Ze vroeg of ik vroeger veel geturnt hebt. Ja dus, en door het turnen was ik nogal lenig geworden waardoor het verwekingsproces nu wat sneller gaat dan normaliter. Verder maak ik te weinig gebruik van mijn kleine spiergroepen, ik doe alles met de grote spiergroepen. Daarnaast is mijn gebrek aan beweging ook een probleem. Ik was altijd nogal sportief. Ik fitnesste 2x pw en daarnaast ging ik regelmatig hardlopen/ zwemmen en een aantal keer per week fietsen naar mijn werk (zo'n 12 km). Nu doe ik bijna niks meer aan beweging dus het advies is 'meer beweging', helaas gaat dat tegen het advies van de verloskundige in ivm lage bloeddruk en harde buiken. Nu heb ik ongeveer wekelijks een afspraak met haar, de fysio, gaan we samen de sportzaal in om te bewegen onder begeleiding. Daarnaast ga ik ook proberen om 1x per week te gaan zwemmen. Het water ondersteunt je lichaam natuurlijk heel goed waardoor de belasting het minste is. Op dinsdagavond is er altijd zwangerschapszwemmen, dus daar ga ik vanavond naar toe. Ik ben benieuwd!

Mijn probleem is wel dat ik altijd het uiterste uit mezelf wil halen, dat ik pas lekker gesport hebt als mijn hart het bijna begeeft. Ook met zwemmen. Heerlijk om als een gek dat water door te racen, naar adem te moeten happen en een gezicht dat van inspanning zo rood als een kreeft en zo heet als een gaskacheltje is. Dan heb je pas ECHT gesport, als je je lichaam tot het uiterste hebt uitgedaagd. Maar ja, nu daag ik mijn lichaam al tot het uiterste als ik boodschappen heb gedaan (oke, dat is iets overdreven, ik ben niet meer zo moe als in mijn klaagblog) maar ik kan wel veel en veel minder als voor mijn zwangerschap. Rustig aan doen is het advies, dus probeer ik dat in het zwemmen ook maar op te volgen.