Zwangerschapskleding!

Ik heb weer een nieuwe mijlpaal bereikt! Het mijlpaal: zwangerschapskleding! Ik merkte het al een paar dagen dat mijn shirtjes wat te klein werden. Ik zat ze steeds over mijn buik heen te trekken omdat er dan net een randje buik tevoorschijn kwam. Broeken zitten nog  prima maar ook rokjes, die net iets hoger zitten, zaten al aardig strak. Het doel was dus rokjes en shirtjes maar ik heb er ook nog 2 broeken bij gekocht en ik moet het even kwijt: wat een heerlijkheid! Toen ik de broek aantrok, voelde ik de rugpijn gewoon wegzakken door die strakke band. Nooit meer een gewone broek voor mij, tot aan mijn dood draag ik zwangerschapsbroeken haha.

Nou ja, niet helemaal. Om eerlijk te zijn ben ik een beetje een zeikerd en het is mij van huis uit ook wel geleerd: liever twee keer zoveel betalen voor een goede broek, dan 'goedkope rommel', en alles wat goedkoop is, is rommel. Dat is mij jarenlang ingepeperd en ik heb dus ook een beetje een afkeer aangeleerd gekregen tegen goedkope kledingwinkels. Mijn man is opgevoed met het idee van 'waarom nieuwe sokken kopen, als je ze ook kunt stoppen' dus je begrijpt waar onze huwelijksperikelen liggen.

Maar even terug op de zwangerschapsbroeken: ik vond het ook een beetje zonde om veel spijkerbroeken te kopen voor de paar maanden dat ik ze draag (na mijn zwangerschap alleen nog stiekem, heel, heel, heel stiekem). Ik heb dus 1 spijkerbroek gekocht voor 'netjes' en mijn gewone spijkerbroeken draag ik naar mijn werk, hoewel ik daar die rugondersteuning juist nodig heb maar dat kan ik dan wel weer oplossen met een buikband, hoewel ik niet zo van de buikbanden ben. Ik weet dat er ook gewone, normale buikbanden zijn maar zodra ik het woord 'buikband' hoor, zie ik een 'made by...' of een 'alleen voor beschuit kom ik eruit'  voor me. Het woord 'buikband' klinkt ook gewoon niet zo sexy. Nog een afkeer!

Verder nog een heel klein beetje baby-shopping gedaan. Van manlief 'mocht' ik 1 of 2 kleertjes kopen, we hadden namelijk afgesproken om te wachten tot na de 20-wekenecho zodat we gericht konden kopen maar goed... ik heb dus eigenlijk 3 dingetjes gekocht. Een heel schattig rompertje en zo'n soort 'huispakje',  lekker zacht broekje met truitje maar aangezien het broekje en truitje samen 1 huispakje is, valt het eigenlijk gewoon onder 1 kledingstuk en daarmee heb ik me aan de afspraak gehouden. Het voelt gewoon zooooo goed om kleertjes te kopen en om zwanger te zijn, hihi. Ook al heb ik ontzettende rugpijn, begin ik mijn bekken aardig te voelen, kan ik niet poepen en begrijp ik opeens wat ze bedoelen met 'witte vloed', ja echt... ZWANGER ZIJN IS GEWELDIG!!!! Al heeft iemand (en als ik me goed herinner was jij dat, Bloemetje83!) me ooit gezegd 'de eerstvolgende te gaan slaan die roept dat zwanger zijn geweldig is!!!' Nou, kom maar op want ik vind het geweldig!!!!

IK BEN ZWANGER!!!!!!!!!!

Zo, dat wilde ik even kwijt, nu ik bijna op de helft zit. Verder wel weer een heel avontuur vandaag, voor ik de kleren had bemachtigd. In mijn lieve, kleine dorpje (en alle net zo schattige dorpjes eromheen) hebben ze natuurlijk alleen de 'goedkope-rommel-winkels' als het gaat om zwangerschapskleding, dus richting Rotterdam waar ik natuurlijk verdwaalde. Het valt ook niet mee, die vijf minuten van parkeergarage naar winkel. Kwam ik in zo'n buurt terecht waar alleen maar buitenlanders wonen en nee, ik heb helemaal niks tegen buitenlanders (voor ik half BB over me heen krijg), ik ben er gewoon niet aan gewend. Harde muziek, broeken halverwege hun billen, opzichtige oorbellen, vreemd loopje... een paar vrouwen erbij die zich... ehm... hoe zeg ik dit tactisch... niet helemaal weten welke kleding geschikt is voor hun gewicht, zeg maar.

Maar goed, ik ben die buurt heel snel uitgelopen met zo'n mannetje achter me aan die maar bleef zeggen 'he moppie, ben je verdwaald, moppie, he moppie, anders kom je met mij mee...' en ik maar zelfverzekerd zeggen 'nee hoor, ik moet hier in de buurt zijn'. Hahaha yeah right, ik wilde het het liefst op een rennen zetten!! Schijterd ben ik ook.

Maar goed, de kleren (en kleertjes) zijn in huis en ik ben weer een levensles rijker: voortaan gelijk de weg vragen! Maar hoe vaak ik me dat al niet voorgenomen hebt....