De jeugd is de toekomst...

Pas geleden moest het toch echt weer. Met openbaar vervoer naar mijn werk. Een uur in de bus, daarna een kwartier lopen. Het is ook niet zo heel erg gek dat ik liever twintig minuten in mijn auto zit maar goed, soms kan het niet anders als je de auto met manlief moet delen.

Dus daar zat ik dan. Tien minuten te vroeg, wachtend op de bus die vijf minuten te laat kwam. Een boekje was handig geweest. Of een I- pod. Of minimaal een telefoon waarop je spelletjes kunt doen. Maar ik ben niet zo bedreven in het verplaatsen per openbaar vervoer dus had ik niks bij me om de tijd te doden. Nog geen rolletje mentos. Het enige wat ik had om de tijd te doden was het gesprek aanhoren van de twee meisjes die verklaarden echt zoooooo depressief te zijn omdat hun beltegoed op was.

In de bus zelf was gelukkig genoeg te zien. Ik installeerde me  zo ver mogelijk van de meisjes vandaag want nog meer depressieve uitingen kon ik echt niet aanhoren. Het alternatief was trouwens niet veel beter, schuin tegenover drie jongens.. Alledrie gekleed in trainingsbroek. Onderuit gezakt. Begonnen hun zin standaard met tering.  'Teeeeering, John had een lekker wijf op d'r bek gepakt!!' 'Teeeeeeeering, nee die had een dikke reet!' 'Teeeeeering zeg, had ik van het weekend bijna geneukt!' Ik vraag me af wat hij verstond onder 'bijna neuken' maar ik vermoed wel dat de jongen in kwestie nog moest leren hoe je moet neuken als een echte vent, maar zelf vond hij het blijkbaar heel stoer klinken want hij ging nog eens extra onderuit zitten: 'Teeeeeeeering, ik heb een red bull nodig'.

De jeugd van tegenwoordig zeggen de ouderen wel eens. Opgevoed door het tuig van vroeger zeiden wij er dan achteraan want tja, en dan spreek ik voor mezelf, wij waren niet veel beter. Toch is het wel goed gekomen, denk ik.

Toch baart het me zorgen dat deze onderuitgezakte jeugd de toekomst is. Deze onderuitgezakte jeugd die het hele weekend 'Teeeeering, zo dronken als een bal en teeeeeering, zo stoned als een garnaal' was. Toch zal deze jeugd ooit volwassen moeten worden. Ze zullen toch ooit serieus een opleiding moeten gaan volgen en dan kunnen ze niet meer zeggen: 'Teeeering, ik heb geen zin' en 'teeeeeering ik ga maar weer eens spijbelen'.  Ooit zal deze jeugd ook een gezin hebben, een vrouw om lief te hebben, een kind om op te voeden. Dan kunnen ze niet meer zeggen: 'Teeeeeeering, geef eens een red bull' of 'teeeeeering, houd eens op met dat gebler!' Ooit... want de kans is groot dat zij ooit een gezin zullen hebben.

Mijn mannetje heeft ook zijn verhalen. Manlief weet ook uit eerste hand wat dagenlang stoned zijn betekent voor je korte termijn geheugen. Manlief ging ook liever naar de mac dan dat hij op school zat. Manlief heeft ook zijn 'streken' gehad. De ouders van manlief baarde zich ook grote zorgen voor zijn toekomst. Toch is het goedgekomen. Toch kan ik mij niet voorstellen dat deze nonchalante, waarin nonchalant nog een eufenisme is, onderuitgezakte jongens ooit volwassen en verantwoordelijke mannen worden. Jongens die red bull nodig hebben om wakker te worden... waar is de 'energie van de jeugd' gebleven, waar mijn oma mij altijd zo voor roemde. 'De jeugd van tegenwoordig' loopt in trainingsbroeken zonder te sporten, of, beter gezegd, met een totaal gebrek aan een sportief lichaam. De jeugd van tegenwoordig zijn een stelletje red bull drinkende slampampers zonder enig verantwoordelijkheidsbesef.

Ik kan mij niet voorstellen dat deze jongeren ooit mee gaan huilen met hun vrouw, wanneer deze een miskraam heeft gehad. Dat deze jongeren ooit, op vrijwillige basis, de nachtvoedingen voor de allerkleinste logeetjes op zich nemen. Dat deze jongeren de iets minder kleinere logeetjes in slaap zingen. Dat deze jongeren hun ontspannen nachtje karpervissen opgeven door hun 8- jarige neefje mee te nemen. Dat deze jongeren luiers gaan verschonen van baby's die nog niet eens van henzelf zijn.

Maar ach, zoals ik al zei, met mijn man is het ook meer dan goed gekomen.

Ik heb alleen een beetje last van het deprimerende maandagochtend- syndroom.