Drop, ergernis, schoonfamilie en drop

Ik voel me op en top zwanger. Het derde trimester komt in zicht en ik kan er niet meer omheen. De normale kleding die ik nog droeg zit raar dus het is tijd voor positie kleding. Huiverig begon ik aan mijn online winkelsessie maar voldaan met de plaatjes in het winkelmandje sloot ik af. Zo slecht ziet dat er niet uit. Die langbenige slanke vrouwen met buikprothese stond de kleding goed. Ben benieuwd hoe dat op mijn kort mollige lijfje staat. Nu het derde trimester in zicht komt vraag ik me af of het echt nog lekkerder is om op een kleine harde meloen te slapen dan op mijn zij.

Gisteren kwam de buikvraag weer, orde du jour, die buik valt mee he? Gesmoord zei ik ik zit propvol met baby, met baby en drop. Ik weet niet waar mijn organen nu zitten en of ze nog hun volledige functie uitoefenen maar ik kan plassen zoveel ik wil en daartegenover heb ik het gevoel dat ik aan een zuurstoffles moet want geloof dat de jongen van inmiddels over de 30 cm ergens bij mijn longen speelt. O, haha, ja. Zei ze. Haha lachte ik happend naar adem.

Drop... duidelijk iets wat met deze zwangerschap te maken heeft want eerder taalde ik er niet naar. Als die persoon me nou niet een dropje had aangeboden dan was ik nu nog clean geweest. Die dropkick van gisteren zorgde ook voor buikpijn em
het zet duidelijk aan.

Een nieuwe dominante emotie is ergernis. Is ergernis een emotie? Volgens mij wel. Wie eerder blogs heeft gelezen weet dat ik huwelijksproblemen heb. Ik ga zelf pas over tot actie wanneer de baby geboren is en ik op krachten ben en ondertussen doet hij erg zijn best heb ik het idee. Op zijn manier. Hij werkt aan zichzelf en voor hem en voor mijn kinderen vind ik dat super.
we doen beleefd tegen elkaar maar nergens kan ik iets van warmte of liefde voor hem in mezelf vinden. Ik erger me alleen. Met alle respect tegenover iedereen slik ik het in. Het zal ook voor een groot deel te maken hebben met hormonen want ik erger me al wanneer iets het niet doet of wanneer ik lang moet wachten op school en duffe moeders elkaar aan staan te gapen. Ik verdraag maar een select aantal mensen en dat maakt het moeilijk om met me te leven.
Gelukkig is dat tijdelijk.

Ik heb wel zin om een keer te schrijven waarom ik nog zo verlang naar een derde kind. Ik sta op het punt te schrijven dat ik me naast gelukkig en vol verwachting ook erg eenzaam voel. En ik snap de gedachte: ja meid dat kon je verwachten.
Ik draag het ook. Sta er niet te lang bij stil. Heel af en toe gun ik me de fantasie hoe ik het het liefste had gezien, de samenstelling van mijn gezin, mijn zwangerschap en zelfs een man is in deze fantasie aanwezig. Echter neemt de praktische kant het snel over. Het geluk van mijn middelste dochter is ook veel groter dan de herinnering aan de eenzame zwangerschap van haar. Mijn man voelt zich netzogoed eenzaam en hij heeft ook andere problemen. Toch is hij ook blij dat hij een zoon is. We doen het beide op ons eigen manier. Ik merk ook dat hij na ons laatste bezoek aan de verloskundige mij meer ontlast met de kinderen en daar ben ik dankbaar voor. Eigenlijk is dat ook een reden dat mijn plannen in te scheiden in een impasse zitten. Nu kunnen we in ieder geval samen voor de kinderen zorgen. En natuurlijk scheiden is meer stress dan ergernis.

Wat een grote teleurstelling tot nog toe voor me is is de schittering van afwezigheid van mijn schoonmoeder. Bij mijn vorige zwangerschap en de afloop daarvan heb ik veel steun aan haar gehad. Ik heb laatst eem week griep gehad en de soep kwam maar niet. Ook geen bericht. Ergens doet dat me zeer. Ik heb aan mijn man gevraagd of er iets aan de hand was en het schijnt dat de zaken wat bekoeld zijn doordat ik uit de school ben geklapt bij mijn ouders over mijn problemen met haar zoon. Ik heb het vermoeden dat hij in een zwak moment mij misschien in kwaad daglicht heeft gezet. Hij ontkent dat, ik heb mijn aanwijzingen maar geen bewijs. Hoe dan ook, ik moet het loslaten. De band tussen ouder en kind kan erg sterk zijn en zo hoort het.

Uiteindelijk red ik het ook zo. Als ik aan het werk ben haalt zij boodschappen voor hem en neemt hem en mijn dochter mee uit eten. Hij kan niet koken. Ik mis dat, maar het zal een gedeelte van de prijs zijn. He bah, deze gedachten maken me niet blijer.

Misschien ga ik nu nog even aan drop denken. Of ik het ga eten weet ik nog niet want ben nog steeds beroerd

2024 x gelezen, 4

reacties (0)


  • klas5

  • AnnaBrood

    Succes met de laatste loodjes! Ik wou vooral even zeggen dat je leuk kunt schrijven, je woordkeuze is echt creatief :)

  • life1234567

    mooi geschreven, sterkte met de laatste loodjes!!!!

  • Fixiebliss

    Veel succes met je laatste trimester. Ergernis en frustraties herken ik nu al :D

    P.s. Weet je dat drop eigenlijk helemaal niet zo goed is tijdens een zwangerschap? Zitten slechte stoffen in voor je bloeddruk en voor de gezondheid van je baby... als je dit al wist dan doe je maar alsof je niets gelezen hebt :) is gewoon een weetje.

  • lijsterbes

    Ohjee, nu je het zegt.. Ik was toch al van plan om af te kicken dus deze informatie zal zeker helpen. Maar weer terug aan de appels

  • Fixiebliss

    Hihi appels :D klinkt al veel beter en ook lekker. Ik ben ook een dropjeseter en moet mezelf dwingen het niet te eten.