Definitieve verandering.

Ik moest dit even van me eigen afschrijven.
Het is alweer een poos geleden dat ik wat geschreven heb.
Het is dan ook best druk geweest de afgelopen tijd.

Mijn stiefvader is gelukkig vrij snel uit t ziekenhuis ontslagen na zijn hersen infarct.
Maar heeft er wel blijvende schade aan over gehouden.
Je ziet het niet aan hem maar hij is niet helemaal t zelfde meer.
Heel erg snel moe, weinig concentratie vermogen, en als hij teveel prikkels binnen krijgt kan hij soms ineens heel erg lelijk doen.
Kan hij zelf niets aan doen, en hij probeert het ook niet te doen, maar t is wel iets wat gebeurt.
Hij kan ook niet goed slapen, hij heeft een maand lang niet kunnen slapen, het was zo erg dat hij gedreigd heeft voor de metro te springen van pure wanhoop.
Gelukkig heeft hij slaap tabletten gekregen, die helpen wel iets, maar nog niet dat je zegt joepie.

Mijn moeder heeft het hier erg zwaar mee, ze moet voor hem zorgen, iets wat ze met alle liefde doet, maar erg veel energie vreet.
Ze zorgt voor der honden, ja, die 3 hele grote!
Ze probeert oma te zijn voor Evy.
Ze probeert haar eigen bedrijf op te zetten.
Dus erg veel druk bij 1 persoon.

Met Evy gaat het de laatste tijd heel erg goed.
Ze groeit als kool! Ik kan soms echt niet geloven dat dat kleine mensje van bijna 2 jaar geleden nu al zo groot is.
Ook heb ik al gemerkt dat ze erg bijdehand is.
Ze gaat tegenwoordig naar de opvang, iets wat ze echt super leuk vind.
Daar heeft ze een favoriete leidster en al een vriendinnetje.
Als ze die ziet, pakt ze dat meisje gelijk bij der handje beet en gaan ze samen spelen, echt leuk om te zien.
Ze knuffelt en troost nog steeds kindjes als ze die ziet of hoort huilen, ze wil alles en iedereen een knuffel of kus geven.
Gelukkig zit 9 van de 10x haar speen in der mond dus dan is het niet zo'n drama.
Het brabbelt lekker een eind weg en hier en daar komen er woordjes naar voren als toet, miauw , roy en kaas.
Ze heeft nog steeds erg veel moeite met der ontlasting, dat is en blijft een zeer punt.
En nee, die was niet express bedoeld haha.
Ze heeft er in het ziekenhuis voor gezeten, daar heeft ze een klysma gehad, want oh oh oh wat had dat kind een pijn zeg.
Huilen, janken, krijsen van de pijn, niet stil te krijgen, zich geen houding weten te geven.
En gelukkig was dat na die klysma voor een groot deel voorbij.
Bleek dat ze meer vezels nodig had dan je aangegeten krijgt, dus ze krijgt daar nu medicijnen voor.
En sinds ze die krijgt gaat het super!

Vriend-lief en ik hebben onze wens voor een tweede kindje even aan de kant gezet.
Al heb ik er soms wel erg veel moeite mee.
Ik vertelde in mn vorige blog dat ik bezig was met afvallen.
Intussen ben ik 10 kilo kwijt maar blijf ik jojoën.
Ik ben naar mijn huisarts gegaan om te bespreken wat er eventueel nog meer voor opties waren, want dit werkte niet.
En hij dacht dat ik in aanmerking kwam voor een maagverkleining.
Dus naar het ziekenhuis gegaan om door de procedure te gaan.
En ja! Ik kom er voor in aanmerking!
Beter nog! Tussen nu en 10 weken krijg ik de oproep voor de operatie!
Ik ben heel erg blij dat ik er voor goed gekeurd ben, en dat het gaat gebeuren.
Het gaat niet makkelijk worden, Ik ga het zeker wel moeilijk krijgen.
Misschien twijfels,maar ik ga zorgen dat het me gaat lukken!
Want mijn grootste motivatie loopt hier rond en komt regelmatig een knuffel halen.
Het is voor mn lichaam beter, en tuurlijk doe ik het ook echt wel voor mezelf, maar meer dan alles wil ik straks lekker achter mn meisje aan kunnen hobbelen zonder dat ik pijn in mn knie of rug heb, of zonder dat er iets in de weg zit.

Het is een definitieve verandering............Maar ik ga er voor zorgen dat ik er alles aan doe om zoveel mogelijk kwijt te raken en dat ik trots op mezelf kan zijn.
Dat Evy straks trots op me kan zijn.