Even van me afschrijven

De laatste blog ging over dat ik zwanger was, inmiddels is deze baby geen baby meer maar een pittige dreumes van 15 maanden. Hij is echt ontzettend lief maar ook zo ondeugend, helemaal anders dan mijn oudste zoon, het is maar goed dat hij de eerste was ;-) met mijn huwelijk gaat het wel goed maar toch mis ik iets. We zijn inmiddels al bijna 17 jaar samen waarvan bijna 10 jaar getrouwd. 5 jaar geleden zijn we in huwelijks crisis geraakt, inmiddels zijn we daar wel uit maar de relatie is nooit meer hetzelfde geworden en dat kan ook niet. Het heeft lang geduurt voordat het weer een beetje leuk was. Heb altijd gedacht dat een baby ons weer dichterbij elkaar bracht maar dat is helemaal niet zo. Het gaat wel goed maar dan is alles ook gezegd, we zijn bijna niet meer intiem en we hebben ook financiele stress. Zeker niet goed voor een relatie. En we zijn al zo lang bij elkaar dat we er eigelijk makkelijk door heen moeten komen. En nee dit komt niet van een op de andere dag, begrijp me niet verkeerd. Mijn man drinkt ook heel veel en is heel gefrustreerd naar zijn kinderen toe, als we ruzie hebben is het ook om de kinderen. En ik vraag me af of ik dit zo nog wel wil. 


En toen was daar was mijn oude vriend in een keer. Ontzettend verliefd op hem geweest in mijn jongere jaren. Hij is altijd onbereikbaar geweest.Lange tijd uit het oog verloren en daar is dan facebook waar ja al die oude mensen weer tegen komt. Hij is single inmiddels, heeft heel wat achter de rug. En ik dacht laat ik eens vragen hoe het met hem is. Tja natuurlijk had ik dat niet moeten doen. Het ging wel goed met hem herstellende van lastige dingen in zijn leven. En toen zei hij het,,,jij bent altijd speciaal voor mij geweest. Ja man jij ook voor mij.


En toen vertelde ik hem dat ik zo fucking verliefd op hem ben geweest. Gelijk daarna vraag ik mezelf af of ik dit wel had moeten zeggen, mijn hoofd zei nee maar mijn hart zei ja, meestal volg ik mijn hart dus bijdeze heb ik dat gedaan. Nu moet ik de hele tijd aan hem denken en ik word er gek van. Is mijn huwelijk toch niet goed. Of heb ik weer zon -grasisbijeenanderaltijdgroener- gevoel. Ik weet niet wat ik er mee aan moet! De berichtjes zijn echt heel onschuldig omdat ik nog wel helder kan nadenken. Maar toch zit hij in mijn hoofd. Is hij mijn soulmate want dat dacht ik vroeger al want ik heb al een lange tijd het gevoel dat mijn huidige man het niet (meer) is. 


Een relatie van 17 jaar zet je niet zomaar aan de kant. Mijn man houd echt zielsveel van mij daar twijfel ik ondanks alles wat we hebben meegemaakt echt niet aan. Ik vraag me af of mijn liefde voor hem nog wel echt echt is. Ik mag hem ook niet aan het lijntje houden en ik moet ook aan onze kinderen denken, misschien is het maar een bevlieging maar toch klopt het niet. Als alles goed zit dan heb je geen bevliegingen denk ik dat.


Ik zit er wel mee en ik moet echt na gaan denken wat ik hier mee ga doen. 

1034 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • china-dad

    Tien tegen een dat je deze bevlieging gewoon hebt omdat je relatie niet goed is. Je moet je relatie vernieuwen, niet vluchten naar het zogenaamd groene gras, vind ik.

  • Trotse-moeder-vanaf-2012

    geen 1 huwelijk is perfect. Ik denk dat iedereen wel eens iets mist in zijn man of vrouw. maar kijk vooral naar de dingen wat je wel in hem waardeert en hij in jou. En wat je mist in hem dat zou je kunnen bespreken. na 100 keer herhalen kunnen mannen soms dingen onthouden en toepassen haha.

  • Mamabear3

    Ik heb je oudere blogs ook gelezen en het valt me op dat jullie problemen begonnen toen jullie oudste zoon dezelfde leeftijd had als jullie jongste nu heeft. Je schrijft nergens expliciet wat er voorgevallen is, maar wel dat je het mist om de hemel in geprezen te worden. En waardering voor wat je wel goed doet. Hoe is dat nu?

  • nog-even!

    Al zou je met die vriend zijn, dan zit je over 17 jaar weer te denken dat het niet meer is wat het geweest is.... De kans dat een tweede relatie goed blijft is vrij klein als al is gebleken dat je trouw minder belangrijk vindt dan gevoel... Ik zou zeggen: zet die vriend en de droom van een 'perfectere' relatie uit je hoofd. Zoek geen contact met hem en ga je richten op het gezin waar je ooit voor gekozen hebt. Blijf trouw aan je belofte en probeer elkaar weer terug te vinden... Denk eens terug aan hoe jullie relatie begon. Wat vond je zo leuk aan hem? Stress kan veel kapot maken, het lijkt erop dat jullie er allebei onder lijden... Ga denken in oplossingen ipv in weglopen.... Dat ben jij waard en jouw man is dat ook waard. Jullie zijn deels verantwoordelijk voor elkaars geluk. Wat kun jij doen om je man iets gelukkiger te maken? Als je daarmee begint, heb je grote kans dat het ook naar jou terugkomt... Daar word jij ook gelukkiger van...Het wordt nooit als in het begin, maar gooi geen 17 jaar weg... Je kinderen zullen je dankbaar zijn als je hun een jeugd bij hun vader geeft....

    Een ander is nooit de goede reden om je relatie te beëindigen....

  • Mamabear3

    Precies!

    En zoals de relatietherapeut van vrienden van me ooit zei: ga nooit bij elkaar weg voordat je jongste kind in ieder geval 3 jaar oud is. Die eerste jaren zijn gewoon stressvol. Pas als die jaren voorbij zijn kun je een inschatting maken of het de stress was of dat er echt iets tussen jullie als geliefden mist.

    Maar wij weten het volledige verhaal natuurlijk niet. Dus is het lastig advies geven

    Wel 1 ding: iedere verliefdheid geeft het gevoel soulmates te zijn. Maar ik denk dat dat de hormonen zijn. Ik denk dat je pas na jaren kan weten of iemand echt een soulmate is.

    Verder: als de berichten echt onschuldig zijn, kun je dit ook delen met je man. Aangeven dat het wat met je doet en van daaruit aan jullie relatie werken. Dan geef je het een eerlijke kans.

    Hoe dan ook: veel wijsheid met je besluit gewenst

  • tweede83

    Een financiële crisis geeft veel stress en maakt soms ook dat mensen veranderen, boos worden bijvoorbeeld. Daarmee hoeft de liefde nog niet voorbij te zijn. Soms is de koek ook gewoon op, hoe graag je ook anders wilt. En dan staat daar opeens je jeugdliefde met zijn levensbagage. Hij is daardoor ook een ander mens geworden. Misschien heb je hem nodig om te beseffen wat je allemaal hebt en waar je voor wilt gaan. Ik kan me voorstellen dat je ermee zit, even niet te weten wat goed is om te doen. Volg je hart, je gevoel en zorg vooral dat je kinderen ook gelukkig zijn met welke keuze je ook gaat maken. Zorg dat je gelukkig bent, dan ben je ook een lieve fijne mama voor je kinderen. Sterkte met deze situatie, maar denk dat je sterk genoeg bent om hier uit te komen!