Bevallen 29-12

Het begon dus met het inleiden. In Almelo was geen plek dus naar Enschede om in te leiden.
We moesten ons om 20.00 uur melden voor het plaatsen van een ballon. We moesten even wachten want het was net druk.
Tegen kwart voor 9 kwam ze ons halen. In de stoel eendenbek erin en proberen. Tja baarmoedermond staat naar achteren dus ze kon er niet goed bij.
Auch niet echt fijn nee. Eendenbek eruit. Dan maar met de handen proberen.
Dacht ik dat ze me met de eendenbek pijn deed. Nou die hand brrrr. En iedere x maar vragen gaat het ?
Als het niet gaat stoppen we. Ik ja gaat wel. Uuh nee eigenlijk niet maar jah wat moet ik dan. Die ballon moet er toch in.
Mijn man vond het verschrikkelijk dat ik niet zei dat ze moesten stoppen. Hij kon aan me zien dat de pijn niet te doen was.
Uiteindelijk toch gelukt ze vroeg nog. Had je nou een wee. Uuh ja ik voelde wel een kramp. Ze was er blij mee want dat maakte het plaatsen juist makkelijker.
Na die tijd had ik gelijk wat krampjes maar ja dat was heel logisch zei ze want ze hadden behoorlijk moeten wroeten.
Na de kamer want moest die nacht blijven. De krampjes bleven elke 5-6 min komen maar pijnlijk waren ze niet.
Manlief naar huis rond 22.00 uur. De volgende ochtend zou hij zich op tijd moeten melden. Rond 7 uur want dan zouden ze de vliezen breken.
Ze gaven direct aan als je niet kan slapen door de krampen dan gewoon even bellen dan geven we je wat.
Om 2.00 uur toch maar gebeld want ik kon er niet door slapen.
Eerst ctg, die was goed. Even inwendig voelen. Ze waren met 2 verloskundigen. 1 in opleiding. Of zij ook mocht voelen. Ja doe maar grabbel maar raak.
Goed zij kon het niet zo goed voelen. De andere ook voelen. Nou ja het is al 4 cm. Dus kiezen of iets om te slapen of naar de verloskamer. Nou naar de verloskamer.
Die slaap hoeft niet. Laat ons meisje maar komen. Rond half 3 manlief maar geappt dat hij weer terug mocht komen.
De krampjes werden iets pijnlijker maar nog steeds erg goed te doen. Rond kwart over 3 was mijn man er en toen hebben ze besloten om de vliezen te breken. Eerst de verloskundige in opleiding.
Ja ze kon het niet zo goed voelen en vliezen breken lukte niet. Dus de andere verloskundige dan maar breken net alsof dat allemaal zo fijn is.
Ze had in het vruchtwater gepoept dus ze zouden het goed in de gaten houden Ik zat inmiddels al op 6 cm zonder echt pijn. Ik vond het geweldig.
Maar toen kwamen de weeen en zakten ook niet af. Weeenstorm. Manlief gevraagd bij me te komen want had hem nodig.
Ze wouden een elektrode op het hoofdje van ons meisje zodat ze haar beter in de gaten zouden kunnen houden. Prima maar alsjeblieft niet de verloskundige in opleiding.
Want ik had behoorlijke pijnlijke weeen. Ik zat de weeen op te vangen maar ons meisje reageerde daar slecht op. Dus ik moest op mijn zij. Nou zo kon ik de weeen niet opvangen
Dus gevraagd om verdoving. Moesten ze eerst een infuus prikken maar ik mocht wel douchen. Dus dat gedaan. Zo ik de weeen weer aan.
Na bijna een half uur werden ze te zwaar en vroeg ze ik druk had en dat had ik. Terug naar het bed. 5 stappen maar wel 2 weeen onderweg. De derde staand bij het bed met
Veel drukkend gevoel. Ze zei op het bed want dan komt ze. Ik zei nog in Afrika bevallen ze ook staand. Maar ze wouden graag zien wat er gebeurde dus mijn man mij op bed gedrukt
Want door de wee kon ik niet gaan liggen. De anderen mijn benen op bed en ik drukken. Ooh zeg ik ik poep. Nee hoor zegt ze dat is het hoofdje. Ik zeg nee ik poep echt.
Nee hoor we zien haar hoofdje. Oooh ze kijkt me aan en zegt goed luisteren als ik zo zeg dat je moet zuchten dan ga je zuchten. Oké.
Nieuwe wee en ik persen. Floep daar was haar hoofdje al en ze roept zuchten zuchten. Ik zuchten Haha. Ze zegt je mag weer persen. Ik wachten op een wee. Ja daar kwam een gelijk weer een.
Persen en floep daar was ze al. Onze prachtige dochter Ilayda. 50 cm en 3665 gram.
Agpar 9/10. Geen scheur geen knip. Een klein schrammetje. Onbegrijpelijk gezien de snelheid.

Wat is dat toch een geweldig moment. Dat kleine warme lijfje op je. Daar doe je het voor.
Zo intiem zo prachtig. Zou dat moment wel 100 x mee willen maken.

We moesten 8 uur ter observatie blijven ivm het poepen in het vruchtwater.
Maar in de middag om 1 uur mochten we alweer naar huis.
Wat een droom bevalling.

Inmiddels is ons meisje 2 weken en kan ik me niet voorstellen dat ik zwanger ben geweest.
Op 1 kilo na alle kilo’s kwijt. Was 13 kg aangekomen. En ja ik voel nog wel mijn buik als ik te veel doe
De zware boodschappen tillen en te snel naar de winkel lopen maar ja is ook nog maar 2 weken geleden

Ondertussen geniet ik van de pracht van mijn gezin. Haar zus en broer zijn super trots en zo lief.
Nu hopelijk nog een nachtrust want ze heeft de dag en nacht omgedraaid.
Gelukkig mocht mijn man een week langer blijven. Maar ik moet er toch echt aan geloven. Morgen of dinsdag vliegt hij weer.
Ben benieuwd hoe ik het ga redden zonder slaap. Maar ook dat komt vast goed.