Grote besluiten genomen, twee (wereld)wonders rijker

Zoals in mijn vorige blog te lezen, is de invulling van onze kinderwens niet zonder medische hulp mogelijk. Toen dat duidelijk werd, waren er twee opties:
1. een TESE operatie, hierbij kunnen ze d.m.v. een operatie op zoek baar levende zaadcellen in de bijbal. Kans van slagen voor ons nihil, omdat is gebleken dat mijn man erfelijk belast is.
2. de kinderwens in vervulling brengen met hulp van een zaaddonor.

Wij zijn in gesprek gegaan met MC Kinderwens in Leiderdorp en we hebben besloten om het donortraject te starten. Dat betekent dat onze kindjes biologisch gezien nooit 100% van ons zullen zijn. We hebben tevens besloten hier geen geheim van te maken, onze kinderen zullen we laten opgroeien met een hele lieve papa (en mama) en zullen daarnaast al van jongs af aan weten dat er elders iemand is die ons heel erg heeft geholpen. Wij hebben er wel voor gekozen om een anonieme donor te gebruiken. Anoniem voor ons, want in Nederland is het niet (meer) toegestaan om een anonieme donor te gebruiken. De kinderen mogen op hun zestiende de gegevens van onze donor opvragen, mochten ze daar behoefte aan hebben. En dat is prima.
Het zoeken naar een geschikte donor is heel erg commercieel. Vanwege de lange wachttijd in Nederland (anderhalf jaar, toentertijd) besloten wij om te kiezen voor een Deense donor, die direct beschikbaar was. Het is eigenlijk niets anders dan online shoppen. Je zoekt tussen een aantal 'code'-namen naar de voor ons geschikte donor. Je maakt je keuze naar aanleiding van een aantal uiterlijke kenmerken : kleur haar, kleur ogen, lengte, gewicht en opleiding. Dan moet je besluiten hoe groot je bestelling wordt. Dit is een hele afweging tussen
wens, kosten (350 euro per unit, verzendkosten 300 euro) en kansberekening. Je maakt je bestelling compeet met persoonlijke gegevens, betaald -overigens alleen mogelijk met credit card die we niet hebben en moesten lenen van mijn ouders-, en je bestelling wordt afgerond met 'thank you for the purchase'. Omdat ik PCOS heb moest ik hormonen gebruiken om tot een eisprong te komen. Van de clomid tabletten werd ik hondsberoerd en deze souugde ik na inname al snel weer uit. Mijn lichaam kon er blijkbaar niets mee. Dus overgestapt op het gebruik van puregon, hormonen die door middel van injecties ingespoten moeten worden. In eerste instantie heel gek om jezelf te prikken, maar na verloop van tijd net zo gewoon als het zetten van een kopje thee.

Wij besloten om 3 units te bestellen, goed voor 3 pogingen met hulp van iui. Helaas bleef de gewenste zwangerschap uit. Omdat we met de hormonen maar moeilijk tot een eisprong kwamen, er rondes gestopt moesten worden vanwege overstimulatie, werd besloten om nog maximaal drie keer te proberen om tot een goede eisprong te komen. Anders zouden we overstappen op icsi (ivf is niet mogelijk met vooraf ingevroren zaadcellen). We besloten om nog 6 units te bestellen. Meer zouden we niet nodig hebben: 3x iui en maximaal 3x icsi...