Jeetje wat erg! Hopelijk is het snel eind van de maand en komt je manlief op tijd thuis om je te helpen en nog op tijd om alles mee te maken. Heel veel sterkte!
Wat vreselijk! Ik ben bevallen bij 31 weken. Ook harde buiken en er bleek uiteindelijk een scheur in vruchtwater te zitten. Ik was al opgenomen in het ziekenhuis maar
Mocht voor het weekend naar huis (toen wisten we nog niet dat er een scheur in zat, ik dacht dat het afscheiding was) uiteindelijk maandag met spoed opgenomen en 4 dagen later braken mn vliezen. Gelukkig wel die week ervoor longrijpprikken gehad. Inmiddels 2 gezonde zoons van 2,5 jaar (96cm en 15.5 kilo)
Sterkte, hoop dat je beeb nog even blijft zitten. Denk aan jezelf en doe vooral rustig aan. Op dit termijn bevallen is behoorlijk pittig, met name het traject daarna.
Wat een schrik, meid. En wat fijn dat je toch nog weer naar huis mag. Bij mijn jongste braken mijn vliezen met 33 weken, hij werd 6 dagen later geboren. Iets later dan bij jou, maar ik begrijp wel wat je doormaakt. Het is ongelofelijk spannend en er gaat nu van alles door je heen. Het 'veilige' gevoel van lekker zwanger zijn zonder zorgen, is waarschijnlijk helemaal weg. Het is onmogelijk om je die zorgen uit je hoofd te praten, je denkt nu waarschijnlijk nergens anders aan. Dus dat ga ik ook niet proberen. Wel wil ik je een paar anecdotes vertellen om je moed in te praten:
- Bij mijn oudste had ik met 26 weken iets ontsluiting en harde buiken/lichte weeën die elkaar steeds sneller opvolgden (om de 2 min). Met strikte bedrust heeft hij het toch nog volgehouden tot 39+2.
- Vorig jaar was hier op babybytes een moeder die al voor de 6 maanden een steeds korter wordende - en uit eindelijk een verstreken - baarmoederhals had. We hebben met haar de dagen afgeteld, elke dag erbij was er één voor haar kleine zoontje. Nog voor de 7 maanden zwangerschap had ze al ontsluiting - de vliezen hielden haar kleine echter nog binnen. En uiteindelijk is haar zoontje pas na de 37 weken geboren.
- Mijn vriendin belandde met 26 weken in het ziekenhuis met weeën, verstreken baarmoederhals en ontsluiting. Na een lange tijd absolute bedrust, eerst in een academisch ziekenhuis en - vanaf 32 weken - in een plaatselijk ziekenhuis, werd haar zoon uiteindelijk pas met 41 weken geboren!
Deze verhalen geven geen garantie voor jou, maar ik hoop dat je er wel moed en hoop uit kan putten dat het met jouw kleine meid nog helemaal goed kan komen. Het zal je zorgen en onrust niet wegnemen, maar probeer toch je momentjes te pakken waarop je geniet van je zwangerschap. Ik kan me nog goed herinneren dat ik zoveel zorgen had (door complicaties) dat de roze wolk helemaal verdwenen was. Toen ben ik 'geniet-momentjes' gaan pakken. Gewoon een minuutje, of 5 minuutjes, heerlijk genieten van het getrappel in mijn buik. Hield ik kleine gesprekjes met de baby in m'n buik, of ik masseerde ze. Mijn oudste kon daar in mijn buik echt voor gaan liggen, die vond het heerlijk als ik hem (door mijn buik) over zijn rug en billetjes aaide. Doordat ik deze momentjes heb gepakt, ben ik toch blijven genieten van mijn zwangerschap. Zelfs al werden de dagen overheerst door zorgen. Achteraf ben ik daar heel erg blij om. Ik denk nu niet alleen maar met negatieve gevoelens terug aan de laatste 6 maanden van mijn zwangerschap, maar ook met een heleboel positieve herinneringen.
Ik wens je heel veel sterkte en succes de komende tijd. Geniet zoveel als je kan, neem echt je rust en vraag anderen om het huishouden, de boodschappen e.d. van je over te nemen. Elke dag erbij is er nu één voor je kleine meisje. Die hebben jullie alweer gewonnen. Ik duim voor je dat ze nog lekker lang blijft zitten. 
Liefs, Maaike
Wauw! Wat onwijs lief en bedankt voor de hart onder de riem! Het is heel lastig om te genieten, ik heb namelijk vanaf het begin af aan al niet een zwangerschap om over naar huis te schrijven, daarbij sta ik er ook alleen voor omdat mijn partner voor zijn werk bij de marine al vanaf Augustus (tot eind november) op missie in Somalie is. Natuurlijk heb ik vrienden/familie die mij steunen maar je gaat savonds toch alleen naar bed en je staat ook elke dag alleen weer op.
Ik ga nog meer momentjes pakken on van haar te genieten want ik betrap mezelf er op dat ik dat te weinig doe!
X
heel veel sterkte, ik heb zelf een zoon die met 30 weken al ter wereld is gekomen
reacties (0)