3 maanden zijn er verstreken

Gister was het 3 maanden geleden. 3 maanden nadat ik bevallen ben van onze 2e dochter. En dus ook 3 maanden nadat ze niet bij ons kon blijven. Wat is er toch nog veel gebeurd in die tijd. Onze oudste dochter werd 4, mocht starten op school, en dan de feestdagen. Voor ons dit jaar echt anders dan anders, echt niets aan. Vooral Kerstmis, het feest wat draait om geluk en familie. Raar, omdat er bij ons toch echt iets ontbreekt. Blij met wat we wel hebben maar verdrietig om wat niet bij ons kon zijn en blijven.


Afgelopen maandag organiseerde het ziekenhuis weer een Vlinderavond. Een avond voor ouders van overleden of stilgeboren kindjes. We zagen er tegenop, ook omdat we niet wisten wat we moesten verwachten maar het viel zo erg mee! Er zaten nog 3 andere stellen. En dan te beseffen dat er in totaal 8 gezinnen waren uitgenodigd, dit was nog maar van het afgelopen half jaar tot 8 maanden. Heftig zeg. De bijeenkomst zelf was niet bijzonder maar na de tijd koffie drinken met deze 3 stellen was erg fijn. Er werd gesproken of de aandoenigen van de kindjes, de bevalling, alles. Erg fijn om te horen dat je niet alleen bent, en dat anderen bepaalde situaties hetzelfde hadden ervaren. Die herkenning, ik vond dat erg fijn.


Gister was het tijd voor de internist. Aangezien onze dochter een open ruggetje had, gingen er bij alle gynaecologen een lampje aan; foliumzuur. Ik kreeg van 1 iemand ook bijna de sneer; je weet toch wel dat je foliumzuur moet slikken. Ja, natuurlijk. En dat heb ik ook trouw gedaan. Toch bleek 4 weken geleden bij de internist dat mijn foliumzuur toch niet in orde was. Dus 4 weken lang pillen slikken en dan weer bloedonderzoek om te kijken of het wel goed aanslaat aangezien ik elke maand vitamine B12 moet spuiten omdat mijn darm dit niet opneemt. Dus was wel gespannen maar gelukkig bleek snel dat de pillen goed aanslaan! Heel fijn, dan hoef ik de medische molen niet verder in. Wel de mededeling dat naast de B12 spuiten, ik ook mijn leven lang foliumzuur zal moeten slikken. Prima!


Lichamelijk gaat het erg goed, verstandelijk hebben we het maar niet over, Mijn wattenhoofd is nog steeds heel erg helaas, ondanks dat ik ons hele verhaal ook al op papier heb gezet. 


De tijd zal ons leren dit een plek te kunnen geven.

1509 x gelezen, 11

reacties (0)


  • Anna-76

    😘❤

  • seonsyain

    Ik vind het zo erg voor jullie. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, want niks wat ik zeg kan jullie verdriet verminderen. En alles wat ik wel zeg ben ik bang dat verkeerd valt, omdat ik gelukkig niet uit ervaring spreek. Maar weet dat ik het goed bedoel. Hopelijk slijt het verdriet mettertijd. Fijn dat jullie die vlinderavond als positief hebben ervaren en kennis hebben gemaakt met anderen in een soortgelijke situatie.

  • Trotsemama14

    Fijn dat je bij die bijeenkomst wat steun bij andere hebt kunnen vinden!

    En goed om te horen dat de pillen en spuiten goed aanslaan en dat voldoende is om de rest van de medische molen niet door te hoeven!!

    Natuurlijk zal het heel.erg veel.tijd nodig hebben.voordat je echt een plekje voor dit alles hebt gevonden, maar met deze kleine positieve stapjes heb je een goed begin

  • Mi-mus

    Dikke knuffel meis!