Welkom klein ventje!

Dinsdagmorgen kreeg ik een appje van mijn beste vriendin. Ze was naar het ziekenhuis geweest, ze verloor mini druppels vruchtwater. Alles zat verder nog potdicht. Woensdag moest ze weer heen, controle en afspraak maken voor inleiden. Afspraak werd voor donderdagmorgen neergezet. Zij moest om 8 uur in het ziekenhuis zijn en vroeg mij of ik er rond half 11 wilde zijn.
Ik ben rond half 11 daar aangekomen. Om 9 uur had ze het eerste pilletje gehad, die moest zorgen voor verweking van de bmm. Elke 4 uur kreeg ze een ctg, inwendig onderzoek en een nieuw pilletje, waarna ze weer aan de ctg moest. Om 5 uur 's middags was het laatste onderzoek, alles was al wat zacht, dus geen nieuw pilletje. Ze had ook al weeën, dus het ging de goede kant op. Maar rond 7 uur werden de weeën minder sterk. 's Nachts allemaal geslapen en de volgende morgen weer alles opnieuw. Weer vanaf 8 uur elke 4 uur ctg, onderzoek en weer ctg. Om 8 uur was er vrij weinig veranderd in vergelijking met de middag ervoor. Dus weer een pilletje erin. 's Middags was haar bmm wel plat en volledig verstreken, maar de ontsluiting kwam niet. Om 4 uur kwamen ze weer met de ctg. Wij hadden ons al helemaal voorbereid op nog een nacht, dus hadden al extra drinken en eten. Hadden al wat boekjes in de winkel gehaald. Zaten ook tegen elkaar te zeggen; dit wordt een lange nacht. De baby zijn hartslag was aan de hoge kant. Haar temeratuur was ook redelijk hoog en ze voelde ook wat warm. Dit zou de eerste tekenen zijn van een infectie. Dit kon komen omdat ze al sinds maandagavond met een scheurtje in haar vruchtblaas zat. Dus hup, ze gingen direct doorzetten. Dus verhuisd naar de verloskamer. Daar aangekomen kwam alles in één keer op haar af, ze begon helemaal te shaken. Nog even snel buiten een luchtje scheppen, daarna kon ze vast op bed. Ze werd aan de weeënopwekkers gelegd en aan de antibiotica. De ctg bleef aan staan en ze kwamen elk half uur de weeënopwekkers verhogen. Ze is begonnen op 0,8 ml/u. Elk halfuur kwam er 0,6 ml/u bij. Ze begon ze na een paar uur wel te vernemen, maar ze kon nog praten. Ze bleef ook echt de meid die ik ken. Totdat de weeënopwekkers op 5,4 ml/u stond. Toen moest ze echt gaan meepuffen en letten op haar ademhaling. Ze hebben het nog verhoogd naar 6,0 ml/u. Toen kreeg ze een weeënstorm. Ze heeft een half uur lang, nonstop weeën gehad. Ze kon amper ademhalen. Ze begon al te zeggen dat er nooit een tweede kwam, als het allemaal zo moest. Ze zat er even doorheen. De verloskundige kwam kijken, en heeft de opwekkers flink verlaagd. Zo zou ze nooit kunnen slapen en het was al rond 11 uur 's avonds. Nou, we hzebben geen oog dicht gedaan.
Om 0.30 uur 's nachts vond ze het niet grappig meer en heeft ze gevraagd om een ruggenprik. Anesthesist werd gebeld en zou naar het ziekenhuis komen. Om 1.30 uur was ze weer terug. En echt, die ruggenprik heeft haar goed gedaan! Ze vond het ook niet heel pijnlijk en vond het wel meevallen. Ze was allang blij dat ze weer kon praten. Ze werd weer wat onderzocht en gedaan. Ctg werd opnieuw aangesloten. En net op het moment dat de verloskundige en de verpleegster willen weglopen, voelt ze nattigheid. “Ho” zegt ze. “Volgens mij ben ik mijn water kwijt”. En ja hoor, mooi helder water. Direct maar weer inwendig onderzoek en er werd direct een electrode op de baby zijn hoofdje geplaatst en er werd een katheter bij haar geplaatst.
Om 3.00 uur hebben ze de weeënopwekkers weer aangezet, deze waren uitgezet toen ze de ruggenprik kreeg. Weer werd er gekeken of het omhoog moest of niet.
Om 7.30 uur (net tijdens dienstwissel) begon ze flinke druk te voelen. Alsof ze het niet meer tegen kon houden. De nieuwe verloskundige ging even inwendig onderzoeken. Ze had volledige ontsluiting en mocht mee gaan drukken. Nog niet op volle kracht, maar gewoon tot zij het gevoel had dat het wel ging. Om 7.35 uur mocht ze meepersen. En wat deed ze dat goed! Ze gaf geen kik en heeft geen woord of wat uitgebracht. Tot aan de laatste pers, toen kwam er toch wel een 'auw' uit.
Om 8.15 uur was hij er dan! En wat was hij klein! Dat was het eerste dat we beide uitbrachten. Hij werd op de weegschaal gelegd, 2700 gram. Hoe groot ie is, weet ik nog steeds niet, maar hij zal echt geen 50 cm zijn. Echt een onwijs mooi en klein popje.
Wat ben ik megatrots op mijn meisie! Dat ze het allemaal maar geflikt heeft, dat ze geen woord uit heeft gebracht. En wat ben ik dankbaar, dat ik er bij mocht zijn! Dat ik hem ter wereld heb mogen zien komen.
Het was inmiddels zaterdagmorgen en ik had al 24 uur geen slaap gehad. Mijn vriend rond half 10 opgebeld, die kwam naar het ziekenhuis. Om half 12 zijn we naar huis gegaan. Ik ben thuis direct op bed gegaan. Heb de hele zaterdag niet meer meegemaakt. Gister zijn we met ons prinsesje naar Ballorig geweest. Ik heb in de dagen mijn prinsesje wel flink gemist hoor! Ben ook wel blij dat ik weer thuis ben. Maar wat was dit een onwijs mooie belevenis! Ik ga dit ook nooit meer vergeten!