Wanneer het introduceren van vast voedsel niet meer zo onschuldig is

Mijn oudste dochter heeft veel allergieen. Ze was allergisch voor pinda's, alle andere noten, melk, ei, huismijt, berken en appel. Dit was eigenlijk al bekend tijdens de borstvoedingsperiode, want als ik een van deze producten at of dronk, waren dagenlange huilbuien en ontzettend veel spugen het gevolg. Ook zat ze van top tot teen onder het eczeem, tot bloedens toe en kwam niet aan in gewicht. Ik ben gestopt met borstvoeding na een streng dieet dat bijna niet vol te houden was en ze kreeg toen een speciale melk, die haar goed deed en ze knapte zienderogen op. 

Toen kwam de tijd dat ze 6 maanden werd, tijd voor vast voedsel! Maarja met al die allergieen was het heel moeilijk om dingen te vinden die ze kon hebben. Het was dan ook een heel gepuzzel maar gelukkig met wat creativiteit en hulp van een dieetiste kwamen we ver. Ze heeft tot ze 2.5 was aan de speciale melk gezeten en haar melk allergie is nu weg. Ook kan ze ei eten al vind ze dit niet zo lekker. Ze heeft nog een zware allergie tegen een paar noten maar het meerendeel lijkt weg, ookal hebben we het nog niet aangedurfd om haar alles te geven. Wij willen graag dat dit in het ziekenhuis gebeurt maar het ziekenhuis wil dit niet en zegt dat kunnen we prima thuis doen.

Toen werd haar zusje geboren. Die was vanaf het begin al totaal anders dan haar grote zus. Kleine zus sliep en sliep en sliep, huilde en spuugde niet, wat een verademing! Ik kon eten en drinken wat ik wilde en ze leek er geen last van te hebben. Na een paar maanden bleek ook zij op melk te reageren maar niet in de vorm van eczeem, huilen of niet slapen. Ze spuugde alleen wat meer maar dat was het, een happy spitter ook wel genoemd. Maar ja, nu is ook zij al bijna 7 maanden en zijn we al een tijdje bezig met hapjes. Waar we eigenlijk nu nergens tegenaan lopen, hebben we wel het advies gekregen om ook vooral het voedsel waar grote Zus allergisch voor is, al vrij snel te introduceren. We hebben al kleine beetjes pindakaas, appel, aarbei en pap van gewone opvolgmelk geprobeerd, dat ging goed. Volgende stap is een hazelnootproduct, waarschijnlijk Nutella - en laat grote Zus daar nou een heftige reactie op gehad hebben waardoor ze nu altijd haar epi-pen bij zich moet hebben.

Met zweet in mijn handen zal ik dat in de komende maanden introduceren en ik doe mijn best mijn nerveusiteit niet op mijn kinderen over te brengen maar onbezorgd eten zal nooit meer zijn in ons huis en dat is erg jammer. Want lekker onbezorgd gezamelijk eten is toch een heerlijk moment van het gezin samen. Uit eten naar een restaurant is altijd een bron van zorgen want 'wat als' er sprake is van kruisbesmetting. Nu ze naar school gaat komt er weer een andere bron van zorgen bij, want ze is nu uitgeleverd aan de goede zorgen van andere mensen, die (laten we het hopen) ook het beste met grote Zus voor hebben.

Helaas zal deze bezorgde ouder alleen nog maar meer bezorgd worden in de komende jaren als mijn oudste dochter zichzelf meer gaat ontplooien en veel meer zelfstandig zal worden. Ik kan alleen maar hopen dat ze verstandige keuzes maakt maar er zal ongetwijfeld een dag komen dat het fout gaat, en de epi-pen zal worden gebruikt en ze in allerijl naar het ziekenhuis moet, net zoals 2 jaar geleden.

Tot die dag komt, geniet ik van elke moment en zal ik moeten proberen mijn gedachten een apart kamertje te geven en mijn jongste dochter een zo gevarieerd mogelijk aantal voedingsmiddelen aan te bieden maarja.. wat als... en dit is een gedachte die ik maar niet uit mijn hoofd krijg.