Teleurstelling bij een geslacht.

Wie heegt dit ook.meegemaakt, dat de geslachtsbepaling,
een beetje een.domper heeft gegeven
We weten van.vandaag dat we opnieuw een zoontje krijgen

Ik moest zelfs beginnen.wenen toen ik nog op de echotafel lag.
Ik.ging er vanuit dat ik terug een jongen kreeg, en had dat gevoel ook. Is vandaag dus dubbel en dik bevestigt.
Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat er vrouwen zijn die niet eens het geluk van zwanger zijn mogen ervaren.
Maar voor mij voelt het toch een beetje als een verlies aan.
Ik kom zelf uit een.mannen gezin. 2 broers en papa, moeder was nooit in de picture.
Nu hoopte ik dus stiekem heel hard op een meiske.
Om te kunnen voelen wat ik als kind gemist heb.
Samen moeder/dochter dingen doen.
Ook zie je vaak als de kinderen ouder zijn.
Dat de moeder samen dingen kan ondernemen met haar dochter.
Dat zie je minder met moeders met zonen. Want dan krijgen ze de stempel moederkindje te horen.

Mijn man snapt het, ik zie ook voordelen er van. Maar telkens als ik er aan denk krijg ik tranen in mijn.ogen.
Net als of een droom uit een spat.

X manon

3198 x gelezen, 5

reacties (0)

1 2



  • MissFoxx87

    Hier juist niet haha. Veel moeders die al een zoon hebben hopen op een dochter en andersom. Mijn oudste is een zoon en had gehoopt dat de tweede ook weer een zoon zou worden. Bij meisjes komt toch weer wat meer drama kijken en dat getut is ook niet voor mij weg gelegd haha. Heb zelf 2 oudere broers dat verklaart een hoop. Vond het wel jammer met het uitzoeken van de kleertjes van mijn zoontje dat ik dacht dit zal nooit meer gedragen worden... Mijn dametje is 7 mnd nu en wat pittiger als mijn zoontje als baby maar zal ook deels karakter zijn. Maakt niet dat ik er minder blij mee ben,alleen had het wat tijd nodig om te acclimatiseren.

  • Betty

    Je hebt veel reacties op je stukje, omdat het een taboe is waar veel vrouwen toch wel mee zitten. Mannen ook trouwens, maar die komen daar eerlijker voor uit en maken er niet zo'n punt van. Voor een man is het heel normaal om een jongetje te willen en dat te roepen. Vrouwen hebben vaak het gevoel dat ze dat niet 'mogen' zeggen.

    Ik heb ooit een artikel geschreven over teleurstelling over het geslacht van je kindje. Misschien vind je dat interessant om te lezen? https://www.babybytes.nl/nieuws/teleurstelling-over-het-geslacht-van-je-baby

  • Oumie-manon

    Ik zal het eens lezen. Merci.

  • Moedervanmooieknulleneneenmeid

    Eerlijk? Nee ik ben niet teleurgesteld. Na mijn oudste zoon kregen wij een tweede zoon. Wij wilde het geslacht niet weten dus pas na de bevalling wisten we het.

    En zelf dacht ik een meisje bij de 2e omdat het een compkeet andere zwangerschap was dan de eerste. Maar ik had geen voorkeur. Enkel dat het gezond zou zijn.

    En toen mijn tweede zoon was geboren dacht ik alleen maar: wauw wat leuk!! Een broertje voor mijn zoon! En mijn oudste nijgt meer naar papa maar mijn jongste meer naar mij... en hij word echt niet mama's kindje genoemd hoor! Je zult dit ook met dochters hebben... ik trok ook meer naar mijn vader en mn broer meer naar mn moeder... en nog doe ik niet van die standaard moeder dochter dingen... ik ben zo'n tyoe niet namelijk haha... maar heb wel een goede band met mn moeder...

    Ik weet zeker dat je het straks keileuk gaat vinden meis!! Schaam je niet overigens... ik ken meerdere hoor met dit gevoel... momenteel zwanger van nr 3 en zou het weer fantastisch vinden als het een jongen zal zijn haha

  • surroKIWIbaby

    Weet je meis, het is zo'n taboe, maar wil echt niet zeggen dat je de enige bent hoor! Hier ook, had mijzelf altijd gezien as meisjesmama, ik zou (net als ik en mijn zusje vroeger) zelf ook 2 meisjes krijgen, zo was mijn toekomstbeeld. Toen daar bij de 1e toch echt een jongetje groeide van binnen, ben ik echt in shock geweest, was helemaal niet blij, had me zo verheugd op al dat roze... Bij de 2e een heel andere zwangerschap dus vast en zeker een meisje! Nee hoor, was WEER een jongen... ben zooo verdrietig geweest! Een jongensmama ipv meisjesmama... nooit strikjes en haren vlechten, nooit roze poppejurkjes, ik had het er echt heel moeilijk mee... Bij de 3e er 'alles aan gedaan' om toch een meisje te krijgen, en wat er gewerkt heeft, weet ik niet, maar het was een meisje!!! pas na de geboorte durfde ik het te geloven ;-) Het was echt waar en ik was in de hemel! Nu zwanger van de 4e en nu laten we het een verrassing, ik heb mijn meisje en heb nu werkelijk waar geen voorkeur. Nog een meisje zou super zijn, maar nog een jongetje ook geweldig :) Geef het tijd meis, misschien over een poosje ontzettend leuke schoondochters, of evt zelf nog een 3e kindje en wel een meisje, net als wij? Voor een jongen is een broer altijd het leukst, dat heb ik mijzelf ook altijd voorgehouden, maar ben dolblij dat ik toch een dochter mocht krijgen. <3 Sterkte!

  • Wensje4

    Ik begrijp je heel goed. ik ben nu ook zwanger van ene derde jongetje. Ik kom zelf ook uit een gezin met alleen maar mannen (heb zelf 3 broers). De wens om een dochter te krijgen was bij mij zo groot. Ook bij mijn moeder, ze wilde zo graag dat haar laatste kindje een dochtertje zou zijn. En ik wilde altijd een zusje. Dat gevoel is bij mij blijven hangen. Maar ik had al vanaf de eerste zwangerschap het gevoel dat ik nooit een dochtertje zou krijgen. Het leek zo onwerkelijk. En ja het is nog steeds bevestigd :) tuurlijk ben ik ook super blij om het levend boefje in mijn buikje en kan ik van hem genieten. Maar het is niet zo dat ik dit kindje niet wil, het is meer de teleurstelling dat ik geen meisje krijg. Natuurlijk weet ik niet of ee een vierde nog wel of niet komt, ben nog 29 jaar dus het zou nog kunnen. Maar ik zou het niet willen om perse een dochtertje te krijgen want dan zal er weer een teleurstelling ontstaan. En dat vind ik niet eerlijk tegenover het kindje. Daarom zou ik, mocht ik nog een keer zwanger zijn, het geslacht niet willen weten. Maar snap je heel goed hoor. 2 jongetjes is echt super leuk. Mijn jongetjes zijn zo leuk samen en spelen zo leuk met elkaar, dat ik er echt heel dankbaar over ben. Ze vinden dezelfde speelgoed leuk de jongste heeft respect voor zijn broer en andersom. Als ik boos wordt op de oudste of jongste komen ze voor elkaar op 😂 Echt zo lief. Tuurlijk ontstaat er soms ruziën, maar de meeste keren hebben ze gewoon lol hoor 😍 Volgens mij kan je beter nr 2 van dezelfde geslacht hebben. Ik wilde altijd 2 jongens en 2 meisjes.. maar ach ja, hoe cliché ook als ze maar gezond zijn. Dat is het allerbelangrijkste!

  • Derdebeebje

    Heftig, ik begrijp het wel, ik heb een dochter en toen ik van de tweede zwanger was dacht ik dat dit ook een meisje zou zijn, toen was het een jongen.....had t niet verwacht, en dacht dat t ook niet zo leuk zou zijn! Nu heb ik dan een jongen en vind ik het prachtig(nr 3 nu in aantocht en het maakt me nu niks uit) uiteraard heb ik makkelijk praten omdat ik al een meid heb, maar zit er geen derde in voor jullie? En idd ook jongens kun je leuke dingen mee doen hoor

  • Oumie-manon

    Ik wou er altijd vier. En mijn man twee. We wonen in een bescheiden huisje en moeten.nu al.de grote slaapkamer in twee delen. Om de jongens allebij een evengrote.kamer te gunnen. Ons.baby kamertje.is. echt klein. Kan geen bureau bed en.kast in. Maar voor baby ideaal! Nu dat ik ouder word en.zie hoe moeilijk het is om van niets uit de grond te stampen. Denk ik zelf ook voor maar twee te gaan. Dan krijgen ze allebij iets later.

    Weet t zelf nog niet. Man zei wel, toen we het geslacht wisten en mijn teleurstelling na boven.kwam. dan.proberen we gewoon voor een derde. Maar hij zei dat wss om me te troosten omdat iik intens verdriet had. Nu een dagje verder en voel ik me minder emotioneel rond het gedacht jongens.

  • Derdebeebje

    Met de kamers is lastig ja....wij wilde eigenlijk max 2 kids, toch ben ik nu (gepland) zwanger van nr 3, ook een mini kamer, en dan gaan wij al naar de zolder, waar nog veeeeeel aan moet gebeuren(10 weken zwanger nu) je zou de hoogte in kunnen gaan, een bureau onder het bed? Een hoog bed dan he😉

    Ik begrijp dat het "verdriet" minder word, want dat je liever een meisje had betekend niet dat je niet van dit kindje zal houden! Maar nu je man heeft gezegd dat hij er eventueel wel voor open staat, is het zeker niet van de kaart he! En zelf.....over een paar jaar ben je weer vergeten wat voor werk het allemaal kost en wil je misschien zelf toch nog een derde!

  • johannesen

    Hier een mama van 4 zoons,ik doe juist hartstikke veel met mijn zoons,naar de stad,bioscoop,een hapje eten,voetbalwedstrijden van Feyenoord,speeltuin.Moet wel zeggen dat ik altijd al gevoel heb gehad een echte jongensmoeder te zijn en dat is dus ook uitgekomen.Zelf heb ik alleen en zusje en wij trokken eigenlijk meer naar mijn vader,nu nog ,ik ging vroeger ook almet hem mee naar de kuip en mijn zus naar t bos om van alles en nog wat te zoeken/bekijken.Met mijn ouders samen ingen we bv naar musea of t strand.Alle 4 mijn zoons trekken naar mij maar de jongste 2 hebben ook een hele goede band met mijn man,(niet de biologische vader van de twee oudsten)en doen ook dingen alleen met hem,de oudsten gaan wel bv met hem ergens een drankje doen,ook doen we veeldingen als gezin zijnde.Ik weet zeker dat als je je ideaalbeeld straks los kunt laten als je tweede zoontje geboren is je zo zult genieten van je mannenhuishouden,komt echt helemaal goed.

  • Oumie-manon

    Hopelijk krijg.ik.dan.ook interesse in die dingen.hahah

  • johannesen

    vast wel,wat je kinderen ook gaan doen ,het is heus niet zo dat jongens persee gaan voetballen....Maar mijn zus had bv echt niks met voetbal,nu moeder van 2 zoons waarvan de oudste meer is zoals zij,naar t bos,naar musea en dat soort dingen maar haar jongste is helemaal voetbal gek en sinds die voetbalt gaat ze iedere training en wedstrijd mee en vind dat nog leuk ook .....Mijn oudste 2 zoons zijn trouwens helemaal shop gek,ik absoluut niet maar zij zij de enigen met wie ik het leuk vind om de stad in te gaan.....jij gaat je dalijk helemaal suf genieten van die 2 apen,dat weet ik zeker.geniet van je verdere zwangerschap ook.

  • Lady-Whistledown

    Ik ben zelf moeder van twee jongens en ik vind het nu heerlijk. Toen mijn tweede zoontje geboren werd (wij wisten het geslacht niet voor de geboorte) moest ik wel meteen accepteren dat ik geen dochter zou krijgen maar echte teleurstelling heb ik nooit gehad. Jij zal nu gewoon even aan het idee moeten wennen maar ik garandeer je dat twee jongens ontzettend leuk zijn samen hoor. Uiteraard kan je van alles met je zoontjes ondernemen, ook als ze wat ouder zijn. Zonen dragen hun moeder op handen, zeggen ze. Dat is juist prachtig. Wat kan jou het boeien dat anderen de stempel moederskindje geven. Als jij maar geniet met je zoons! Bovendien is het hebben van twee kinderen van hetzelfde geslacht eigenlijk ook gewoon reuze makkelijk.

  • hienbabytie

    Weet je wat het is? Je vindt het niet jammer dat je zoontje krijgt. Maar je vindt het jammer dat je geen meisje krijgt. Je toekomstvisie wordt anders.

    Ik heb mezelf ook altijd voorgesteld om moeder te zijn van een meisje. Ik heb nu 2 jongens. En toen de tweede een jongen bleek moest ik echt even omschakelen. Ik hou zielsveel van hem, en ik zou hem voor geen enkel meisje willen ruilen! Maar ik vond het toch wel erg jammer dat ik nooit een dochter zou hebben....

    En nu? Zwanger van ons 3e kindje! En wederom nog geen idee van het geslacht. Alles in mij zegt een 3e jongen. En nu kan ik mij daar op een of andere manier beter mij neerleggen. Maar een meisje is natuurlijk ook welkom! We'll see!

  • Oumie-manon

    Jep, overduidelijk een jongentje! :-)

  • MamaVanNAOMI-RICO

    Ik had totaal geen voorkeur en kon me zelfs kn het begin boos maken als mensen zeiden O wat leuk na een meisje nu in verwachting van een jongen echt een koningskoppel waarna ik dan gelijk zei nou een meisje was net zo leuk geweest hoor!

    Dus ik heb het gevoel niet maar toch snap in uit jou verhaal wel dat je het er lastig mee kan hebben ik wens je alsnog een prachtige zwangerschap

  • Tralalaatje

    Ik ben nu zelf zwanger van de derde jongen. Ik was hier juist erg blij mee. Was het wel een meisje geweest dan zou ik er ook echt moeite/teleurstelling mee hebben.

  • Ram2012

    Best wel een taboe dit maar ik zal ook eerlijk zijn.

    Mijn man komt uit een gezin van 5 kinderen, 4 mannen die 7 meisjes en 1 jongen hebben gemaakt en die is van zijn zus. Oftewel; deze familie maakt meisjes! En geen een die de familienaam door kan zetten!

    Ik had stiekem heel erg gehoopt, toen ik voor de eerste keer zwanger raakte, dat het een meisje zou worden. Compleet door het dolle was ik toen het een meisje bleek. Toen ik wederom zwanger raakte hoop ik heel stiekem weer op een meisje, wilde mijn dochter ook graag en had zo'n mooie naam gevonden! Helaas bleek bij de 20-weken echo dat het niet goed was met ons meisje. Dus helaas hebben we na 22,5 week zwangerschap afscheid van haar moeten nemen.

    Mocht ik nu weer zwanger raken ben ik natuurlijk erg blij als blijkt dat het kindje gezond is maar heel eerlijk, en ja daar schaam ik me best een beetje voor, maar ik zou erg verdrietig zijn als het een jongetje zou blijken te zijn.

  • Bloem-bloem

    Bekend hiermee. Ook met mn zus gebeurt. Tweede jongen. Ze heeft ook beetje moeten huilen. haar dochterswens nooit meer zal uitkomen want ze hebben hun max van 2 kids bereikt. Naarmate de zwangerschap vorderde heeft ze het een plekje kunnen geven. En natuurlijk houdt zij zielsveel van haar twee jongens....voor het geval hier weer iets over gezegt zal worden!

  • BlijeMamaVan4

    Ik had dit ook met mijn 2de zw na mijn eerste jongen hoopte ik op een meisje maar werd een jongen. Heb een tijdje een dip gehad maarja wat kan je eraan doen.

    Nu ben ik onverwacht en NIET gepland zw van een tweeling en ja hoor allebei meisjes

  • -Dora-

    Och meid, dat mag gewoon hoor. Mijn zus had het ook... moest het echt even verwerken. Zij had al een meisje en we hadden een 2e meisje 'verwacht'. Wij komen uit een echt vrouwengezin (mijn ouders waren gescheiden, dus mijn moeder, zus en ik woonden altijd met z'n 3-en). En toen werd het ineens... een jochie 😧. Mijn zus zei: 'een jongen?? Maar... ik krijg altijd meisjes'

    Heeft het echt even moeten laten landen. Mutsje besteld met zijn naam erop, om even te wennen etc

    Maar natuuuurlijk ben je alleen maar blij, trots en gelukkig als het hummeltje in je armen ligt.

    Dus no worries, komt goed ;)

    En je mag het best wel even verwerken; niks om je voor te schamen.

  • Moederkloek.

    Ik had me ook altijd als meisjes-moeder voorgesteld. Ik dacht altijd dat ik eerst een meisje ging krijgen. Toen ik pas zwanger was, wou ik graag een meisje. Maar naarmate ik langer zwanger was (en nog voor ik het geslacht wist), begon het me niet meer uit te maken. Nu dus in verwachting van een jongetje en kan me helemaal niet inbeelden dat ik een meisje zou krijgen. Terwijl ik dit wel m'n hele leven gedacht heb. Misschien verandert je gevoel nog wel als je langer zwanger bent..

  • Oumie-manon

    Ja, maar voor mijn gevoel is dit mijn laatste zwangerschap. Dus mss dat ik gewoon een beetje afscheid moet nemen van me gedacht. Ben heel blij toen ik hoorde dat ik terug zwanger mocht zijn. Zeker omdat ik bij de eerste keer 15maand heb moeten proberen. Ik denk echt dat dit gevoel komt vanuit mijn eigen gemis. Niet zozeer dat ik perse een dochter wil.


1 2