Na de termijn echo verliet je ons...
Hi lieve dames,
Nog geen enkele weken geleden plaatste ik een echo om te speculeren over het geslacht n.a.v. de nub.
Met 11.5 hebben wij een goeie echo gehad. Die vrijdag nog wat leuke babyspullen gehaald..
Onze beide zoontjes hun shirtjes aangetrokken met Hoera we worden grote broer.
Zo gingen we het nieuws aan familie en vrienden vertellen die het nog niet wisten. Een leuk weekend gehad en wat ging de tijd toen langzaam..
Het weekend erop stond een geslachtsbepaling gepland en ik was zo nieuwsgierig! Mochten de kleren van zolder weer gewassen worden.. of konden we roze gaan shoppen?!
Het leek maanden te duren.. vrijdagavond.. zaterdagochtend. Bijna 11 uur.. ik wachtte in de wachtkamer in m'n eentje. M'n man vroeg ik bij de kleintjes te blijven in de auto, de jongste sliep.
Die werd even later toch wakker en m'n 3 mannen kwamen toch de trap omhoog en gingen mama vergezellen. We mochten naar binnen..
Ik vroeg haar om het geslacht nog voor m'n man geheim te houden. Die wilde ik plagen omdat hij continu had gezegd het niet zo belangrijk te vinden.
'Dit is het hoofd.. de armpjes...' zo ging ze z'n bovenlichaampje af. 'Even het hartje laten horen...' toen bleef het even stil.
Ik was afgeleid door de jongens die rondrennen.. En keek weer naar haar. Ik dacht ze keek even stiekem naar het geslacht en was het hartje vergeten.
'Meis.. het spijt me heel erg maar ik kan geen hartje vinden' Ook controleerde ze de bloedsomloop en die liep ook niet meer naar de navelstreng.
Ik kon alleen maar ja knikken.. een traantje gleed over mijn wang. 'Kan je wel zien wat het was?' 'Is.. was'.. ik wist het niet meer.
Het was onduidelijk om z'n beentjes niet bewogen en ze niet goed tussen de beentjes kon kijken.
Even wat gehuild.. zachtjes. Zelfs m'n man had het niet door en ik zat naast hem in de auto.
En nu.. 2 weken later. Het kindje nog in mijn buik. Inmiddels naar de gyn voor een extra controle,
Om te controleren of het echt zo is.. En ja hoor. De kleine ukkepuk lag er zo slapjes bij.
Met z'n hoofdje naar beneden alsof die er al klaar voor was z'n nestje te verlaten.
Ivm 2 eerdere keizersnede besloten om de natuur eerst z'n gangetje te laten gaan.
En boven verwachting alles heel snel een plekje kunnen geven en kunnen verwerken.
Wel een beetje nerveus voor wat er nu komen gaat.. hoe de pijn zal zijn, het bloedverlies..
En als ik het opvang het mini mensje te zien en te begraven... dat is weer de andere fase.
In afwachting....
reacties (0)