Mijn baby kwijt...

Zo. Daar ben ik weer even. Had voorheen niks te melden.
Maar er is in 2 weken veel gebeurd.

Dinsdag 5 juli 2016.
Ik sta op met een brede lach. Cem heegt mij op dezelfde manier wakker gemaakt.
Na wat bij mij te hebben gedronken,hebben we ins gewassen en aangekleed. Yahri wordt ook wakker en ik was hem en kleed hem aan.
Ook Yahri is vrolijk. Dit beloofd een mooie dag te worden!

Samen met Yahri en Cem loop ik naar de.slaapkamer van Milan en Semih.
Beide zijn nog in diepe slaap. Maar dat duurt niet lang meer! Yahri en ik beginnen heel hard 'Happy Birthday' te zingen!
Want het is namelijk Semih zijn 6e verjaardag! Semih schrikt zichzelf een hoedje en zit meteen heel gelukkig in bed!
Meteen na de serenade van mij en Yahri wast hij zich heel snel,poetst zijn tanden en kleed zich als eens speer aan!
Vandaag mag hij namelijk trakteren op school enññ komen zijn vriendjes thuis zijn feestje vieren.
We willen het goed uitpakken want voeg jaar was Semih ziek.
De spelatributen en prijsjes staan ook al klaar!

We vieren in alle gezelligheid semih zijn feestje op school.
Ik ga daarna naar huis en maak de rest feest klaar.
Mijn zus en Orhan komen nog even helpen.
Om 13;47 (tijd staat gedrukt op mijn netvlies) kijk ik nog even op de AT5 nieuwsapp (Amsterdams nieuws).
Ik zie het kopje 'Vuilnisman gewond na val container in oud-zuid'. Ik kreeg kippenvel over mijn lijf. Ik kijk mijn zus aan en zeg 'zou het Stefan wezen?'
Stefan is mijn stiefvader en de vader van mijn broertje en zusje van 14 en 11 jaar oud.
Mijn zus wuifte het weg en riep dat mama dan wel gebeld zou hebben.

Met die gedachte loop ik naar school om Milam,Semih en zijn vriendjes op te halen.
Eenmaal thuis staat mijn zus met volle paniek in haar ogen te bellen. Het enige wat ze uit kan brengen is..

'HET IS STEFAN! HET IS STEFAN! IK GA NU ASHLEY (mijn jongste zusje) HALEN VAN SCHOOL EN NAAR HET ZIEKENHUIS'.
BAM!!! Daar sta je dan. Met 7 kinderen die in een feeststemming zijn. Ik had geen zin meer in een feestje. Maar om wille van semih,heb ik geprobeerd er het beste van te maken.
Na overleg met Orhan, besloot ik om de ouders van de kinderen te bellen om zr op te halen. Kans was groot dat Stefan zou te komen overlijden. En ik wilde er graag voor mijn familie zijn.

Om iets na 16 uur kreeg ik een telefoontje van mijn moeder. Ik hoorde een hoop gesnik en toen wist ok het meteen. Hij is dood! Mijn moeder bevestigde wat ik eigenlijk al wist.
Ik ben als een kop zonder kop de deur uit gegaan om naar mijn moeder te gaan die alleen thuis was. Mijn zusjes en broertjes waren verstuur in het ziekenhuis. Eenmaal rennend onderweg,belde. Ze of iemand gaat naar het ziekenhuis kon brengen.
Dus ik remde weer terug naar huis,zodat orhan haat kon brengen. Mijn oom en oma.zijn toen naar mij toegekomen omdat ik in mijn eentje met mijn 4 kindjes en mijn neefje in de stress en volle verdriet thuis zat.
Wat is er gebeurd? Hoe is het gebeurd? Stefan deed dit werk al 17 jaar! Vol ongeloof bleef ik huilen!

Zover de politie en de arbeidsinspectie konden melden,was er een technische fout aan de wagen. Waardoor de container losliet en met een zwaai boven op stefan terecht kwam. De ondergrondse papier container weegt ruim een ton. Jullie kunnen dus al raden hij zijn verwondingen geweest meten ziin.
Rond 19 uur was iedereen weer thuis. Ik ben naar mijn moeder gegaan,om mijn zus,moeder en broertje te knuffelen. Want wat is dit heftig. Mijn roer en zus hebben geen vader meer!
We hebben wat gegeten en gedronken en herinneringen aan hem opgehaald.
Maar afentoe zat iedereen er nog verslagen bij.

De dagen daarna leefden we in een roes. Vol verdriet. Maar ook in lachstuipen om d mooie momenten die hij ons heeft gegeven.
Op zaterdag 9 juli hebben we Smith zijn feestje thuis gevierd. Gelukkig was iedereen erbij. En hebben we de dood van stefan even opzij kunnen zetten. Nu was het echt semih zijn dag!
We hebben lekker de bbq aan gedaan en gegeten net de familie.

Om 21 uur lag iederden in bed. Semih dolgelukkig en goed verwend.
Op dinsdag 12 juli ia stefan gecremeerd. Het was een hele mooie indrukwekkende dienst. Al zijn collega's (denk 150 man minimaal) waren erbij.
Met een mooie erehaag ontvingen ze staan bij het crematorium. Ik heb dr ogen uit mijn kop gejankt!

Na de dienst zijn we met de mensen die dicht bij hem stonden nog even wat gaan dronken, om stefan zijn leven te vieren. Want dat wij gaan zouden zitten treuren,had hij nooit gewild!

Op 13 juli mocht Semih afzwemmen voor zijn A-diploma. Milan mocht afzwemmen voor zijn B-diploma op 6 juli. En op 2 juli hebben de jongens een judo examen gehad. Je kan de wel zeggen dat ik een enorm drukke week vol met emoties achter de rug had.
Maar gelukkig is de rust nu terug. We gaan genieten van de zomervakantie!

Nu even terug naar de titel van deze blog. Cem is namelijk zo goed als baby af!
Hij kan het liedje 'klap eens in je handjes' helemaal meedoen met gebaren, kan DADA zwaaien,zegt papa EN HIJ LOOPT!
Cem! Mijn kleine lieve man loopt! Zijn eerste echte losse stapje zette hij met 10 maanden.
Al snel lop hij aan de hand mee. En sinds een week echt helemaal los en nog grote stukken ook!
Ik ben een enorm trotse mama. En ik geniet van mijn mannen! Over 4 weken wordt Cem 1. En zIjn verjaardag vieren we eerst in turkije. Daarna thuis voor mijn familie.

Over Yahri vertel ik binnenkort meer. Mijn vingers doen pijn!

Liefs!