Jij klein lief kind..

Jij klein lief kind...
Jij die nog steeds in mij bevind.
We hebben je hartje horen kloppen.
Maar toch moest het met ruim elf weken stoppen.
Na leegte, voel ik een intens verdriet..
Lief kindje, omdat jij het leven liet.

Je was zo welkom, zo bemind
We verlangen zo naar een derde kind
We hebben je gezien, je hartje gehoord.
Een verlangen, hevig verstoord
We zagen zelfs de 1 na laatste keer,
Je armpjes en beentjes heen en weer

Je was al echt een klein mens.
En we hebben zo'n grote wens.
Míjn lichaam heeft het maar niet door
En zwangert alsmaar door.
Terwijl jij, lief kindje, je leven al hebt gegeven
Zit je nog in mijn moederschoot verweven.

Verdriet, maar ook ben ik zo bang.
Het wachten duur ook zo lang.
Toch wil ik jezelf gaan baren
Zodat ik een kleine herinnering kan bewaren
Klein mensje maar nu al zo compleet.
Ik wil niet dat ik je vergeet.

Vanaf het weten van jou bestaan..
Was ik bang..zo bang dat je zou gaan.
En nu is de angst een feit.
En de harde onwerkelijke realiteit.

Lief, klein mensje zónder naam.
In mijn hart leeft verder jou bestaan.

1066 x gelezen, 1

reacties (0)


  • joyce1991

    Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

    Xxx

  • Lavie007

    Veel kracht en steun wens ik je toe.

  • Trotse-moeder-vanaf-2012

    Heel veel sterkte!

  • Ik-ben-weer-anoniem

    Wat een verschrikkelijke tijd gaan jullie door. Je beschrijft in je woorden een heel herkenbaar gevoel. Ik heb het meegemaakt daarom vind ik jou gedicht ook zo goed omschreven en herkenbaar. Mijn lichaam deed het niet uit zichzelf. Dus 2x alsnog een curretage gehad. Heftige tijd achter de rug. Ik hoop dat het een plekje zal vinden en jullie wat aan de onderzoeken zullen hebben. Geen ander begrijpt je zo goed dan mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. In mijn omgeving veel goedbedoelde adviezen of loze woorden die hard aankwamen. Heel veel kracht om dit te doorstaan meid. Sterkte