Hartverscheurende keuze maken

Bedankt voor de vele reacties.

Uiteindelijk heeft de natuur de keuze voor mij gemaakt....wat voor mij ergens wel een opluchting is. Deze week ergens (zelf vermoed ik woensdag want voelde mij ellendig, moe en vreselijk slecht) zijn beide hartjes gestopt. Dit werd vrijdag vastgesteld bij controle. Ze zaten beiden mooi in een vruchtzakje en hadden elk hun placenta. Aangezien er niks op gang komt (missed abortion) volgt dinsdag een ingreep onder narcose.

X

Ik vind het een 'egoïstisch keuze van hem om het zo te stellen ik vind dat je samen kan over leggen dat het moeilijk is ongeplant zwanger te zijn en dat je het niet wil kan ik begrijpen maar om meteen te dreigen baby er uit of ik er uit vraag ik me af of hij wel genoeg van jou houd om je zo voor het blok te zetten dit is een keuze die je met je hart moet maken en ik denk alleen is maar alleen maar als je een kindje met tegen zin weg haalt blijf je die leegte altijd voelen kinderen zijn biezonder speciaal en ze zijn een deel van jou mannen zijn er 10000 zo vervangbaar en alleen ben je sterker als je denkt

Jeetje heftig zeg en er is al genoeg gezegd. Ik vertelde je verhaal tegen mijn man (die 3 ook echt genoeg vindt) en die zei meteen, maar dat kun je niet verlangen en hij is er zelf ook bij geweest, dan had hij maar zichzelf moeten laten helpen! Ik ben alleen voor jou zo bang, dat je hem dit nooit gaat vergeven en je relatie er uiteindelijk toch wel door kapot gaat! Dan ben je en de 2 kindjes kwijt en heb je ook geen relatie meer. Het leven in jouw buik moet je niet door een ander laten beslissen! Jij moet hiermee leven. Heel veel succes en sterkte!

Het is een onmenselijke keuze. Maar je kunt hem alleen maken als je de keuze eerst voor jezelf maakt...

Even een aller meest belangrijke eerste vraag...
Wat wil JIJ?
Buiten je andere kinderen, buiten je man.
Want ik krijg de indruk dat je niet lekker staat tegenover abortus. Dat je dat helemaal niet zou willen.
En dat is misschien een gevoel ding, een moreel probleem of gewoon een wens naar de komende kinderen.
En als daarin duidelijk is wat jij wil voor je ongeboren kinderen sluit de rest automatisch aan.
Als hij echt van jouw en je gezin houd zal hij volgen. De kinderen zijn immers al verwekt, daar heeft hij zelf ook een hand in gehad.
Als hij zichzelf in de weg zit wat zijn gevoelens richting jouw en jullie gezin betreft... Dan is hij de gene die geen ruimte heeft in jullie toekomst.
Maar dit is enkel hoe ik het zou zien... Ik ben niet eens tegen abortus en er zelfs van overtuigt dat hij een mening hoort uit te spreken over de situatie, hoe tegenstrijdig het ook kan zijn.
Maar je man heeft al drie kinderen met je, je bent gedeeltelijk afhankelijk van hem, hij draagt verantwoording af voor zijn gezin en jullie hebben stabiliteit samen. Dat wenst hij als een chantagemiddel te gebruiken om ZIJN beslissing door te drijven... Dat is voor mij een gigantische rode vlag wat een relatie betreft.

wat een moeilijke beslissing , ik ben nu zwanger van de 4de, maar als ik er met de eerste echo achter zou komen dat het er 2 of 3 zijn dan zou ik en mijn partner helemaal in shock zijn , maar ik zou ze dan nooit laten weg halen en gelukkig denk mijn partner er ook zo over.

niemand van ons kan deze beslissing maken voor jou , ik snap aan de ene kant je partner ook wel want het is ook niet niks van 3 naar 5, dat is ook heftig. praat er veel samen over en kom samen tot een beslissing waar jullie beide achter staan. maar laat het nooit voor een ander weg halen alleen als je daar zelf 100% achter staat

Je hebt eigenlijk drie opties. Houden en alleen

Weghalen en samen

Weghalen en alleen. Als hij je dreigt om op straat te zetten wil je hem dan überhaupt nog wel. Wat een hork.

Iedereen kan advies geven maar jij hebt je keuze allang gemaakt anders had je al voor een abortus gekozen. Veel sterkte!!!

Die barst in je relatie blijft ook als je abortus kiest. Die is er al en haal je er niet mee weg. Dat hij niet bij je blijft staan zegt genoeg!

zou jij kunnen leven met een abortus? Die vraag staat dus helemaal los van wel of niet je gezin behouden zoals deze nu is. IS je antwoord daarop namelijk nee, en je doet het toch, dan ga je het waarschijnlijk je man altijd verwijten. De kans bestaat dat je relatie dan alsnog stuk gaat. Abortus moet je 100% achter staan want het is en heftig iets.

Kies voor jezelf, wat wil jij?

Wat je ook besluit, je relatie zal nooit meer t zelfde zijn.

Je moet nu voor jezelf de keuze maken. Wat wil jij. En sta daar ook achter.

Maar of je besluit de kindjes te houden of niet, zoek sowieso hulp. Zorg dat je een vangnet hebt voor jou en je kinderen. Een partner die je dreigt te verlaten als dingen moeilijk worden, zeker om zoiets als dit wat zo mooi hoort te zijn, is onbetrouwbaar. Zijn keuze om je te verlaten is wel heel makkelijk. Veel te makkelijk! Ofwel jullie relatie is niet belangrijk voor hem of hij bluft en hoopt dat zijn dreigement jou zo wanhopig maakt dat je hem zijn zin geeft. Hij geeft jou maar twee opties en in beide opties ben jij de verliezer en loopt hij er ongeschonden uit. Zo werkt dat niet. Hij kiest voor zichzelf maar jij hebt evengoed het recht om voor jezelf te kiezen.

Er is geen garantie dat je relatie blijvend is. Maar zorg er voor dat jij nooit meer bang hoeft te zijn dat het niet goed komt als jij er alleen voor komt te staan met je kinderen, wees niet afhankelijk van een partner. Want het is mij duidelijk dat jij geen abortus wilt maar in tweestrijd staat uit angst om het alleen te moeten doen. Dat zou nooit de reden mogen zijn om een zwangerschap te moeten beëindigen. Zorg dat jij hoe dan ook sterk staat en sta achter je eigen keuzes.

Ik wens je heel veel sterkte, wat je ook doet...

Alles is al gezegd, ik wil je veel sterkte wensen. Het feit dat je erover twijfelt en het hier post zegt mij al genoeg over jouw liefde voor de tweeling. Volg je je hart, of volg je je verstand? Als je nu voor je man kiest (abortus), komt jullie huwelijk deze scheur nog te boven?

Als je nu voor de tweeling kiest, heb je dan woonruimte, inkomen, steun van familie?

Meid, ik denk aan je!

Even om de reactie hiervoor niet de laatste te laten zijn. ik sluit mij aan bij de dames die zeggen : kies voor het ongeboren leven! Heeel veel sterkte . Ik hoop zo dat ik straks 25 wk zwanger van een tweeling zie ipv 2 **

Man o man wat heb ik medelijden met de mannen van een aantal van jullie mochten jullie ooit voor eenzelfde keuze staan. Haar man geeft eerlijk aan het niet te trekken, 5 kinderen. En geef hem eens ongelijk? 5 is niet niks! Wat moet hij dan? Is goed schatje, 5 kinderen gaat prima, zoveel geld/plaats/tijd/liefde en aandacht hebben we wel. En over een tijdje is de man alsnog depressief en gaat er vandoor. Ook dan is het vast niet goed volgens jullie. Hoe erg ook voor froufrou, deze man geeft zijn grens aan en dit kan je hem niet kwalijk nemen. (Daarbij geeft froufrou zelf ook aan dat 5 teveel is in een andere blog) Het enige wat hem zou sieren is jou niet uit huis te zetten maar zelf te gaan/eerst andere woonruimte voor jullie zoeken. Wat hij allicht ook zal doen. Ook mannen hebben een hart.

Dat gezegd hebbende... Ik heb zelf ooit voor deze verschrikkelijke keuze gestaan. Ik zat ook in een slechte situatie, geen huis, geen geld, geen baan en pas net een relatie. Dus wel iets anders dan jouw situatie. Hij wilde het kind niet. Kon ik hem ook niet kwalijk nemen, hij zat zelf destijds ook nog in een dal. Ik heb eerst zelf nagedacht alvorens ik het hem vertelde. Om vele redenen vond ik het niet kunnen, want bovenstaande situatie. Maar als er een factor anders was... Als hij het wel wilde... Maar nee. Ik heb toen besloten een abortus te doen. Ik ben alleen gegaan, ik wilde het mijn keuze laten zijn. Mijn situatie toen was verre van ideaal, ondanks dat was het door mij wel zeer gewenst. Het was verschrikkelijk. Had ik spijt? Ja. Was het de juiste beslissing? Ja. De grootste spijt is voornamelijk vanwege het feit dat ik die keuze moest maken, dat ik in die situatie zat. Ik heb me daarna voorgenomen nooit meer voor die keuze te hoeven komen staan. Dus dubbele bescherming, ik heb een huis gevonden, goede baan en een spaarcentje. Inmiddels heb ik ook kinderen, ja, samen met dezelfde man ;) en zijn we gelukkig. Neem ik het hem kwalijk, nee. Hij kon het op dat moment niet aan. Hij is een supervader, doet alles voor ons en ik zou hem niet willen missen. Geen barsten in onze relatie, geen bom onder onze relatie.

Mijn tip voor jou. Wat je ook kiest, laat het jouw keuze zijn. Jij bent degene die met eventuele spijt rond moet lopen, of degene die er alleen voor staat met 5 kinderen. Dat is een kutbeslissing, en wat je ook doet, de uitkomst is nooit goed. Kiezen tussen twee kwaden... Ik wil je heel veel sterkte wensen. Mocht je nog behoefte hebben aan een luisterend oor, je mag me altijd een berichtje sturen.

Vraag jezelf af of je , als je besluit de abortus te doen ,je nog met dezelfde liefdevolle blik naar je man zult kijken, of dat dit de bom onder jullie relatie is, die toch ooit zal barsten. Of je niet met ieder kindje van de leeftijd die jouw kindje zou hebben, je man meer zal gaan verwijten en kwalijk nemen.

Zorg voor jezelf en je kinderen , je redt het wel

Twijfelde of ik een reactie zou geven...

Ik zou niet in jouw schoenen willen staan! Dus wil je sterkte en succes wensen!

Hoe ik nu denk:

* Zorg voor een woning, voor jezelf en je kindjes.

* Ga bij je vent weg. Als je sex heb weet je dat dit kan gebeuren, heel makkelijk van hem om te zeggen dat je het maar weg moet halen. Moet hij zich maar laten helpen!



Je heb 3 kindjes, waar kan je heen met hun als je besluit om de tweeling te houden? Ik vind het namelijk zelf erg belangrijk dat de overige kinderen niet de 'dupe' ervan zijn.

Tuurlijk heb je nu 2 wondertjes bij je, alleen je moet ook aan de andere denken.

ik zou ongeacht wat je ook besluit, niet meer samen blijven met iemand die zoiets van jou verwacht.

Ik.snap dat dit een rot keuze is

Maar je kan het niet meer terugdraaien

Ook ga je het je man later kwalijk nemen en gaat het is ruzies terug komen.bedenk goed dat je al 9 weken bent!

Ik snap niet dat je man die beslissing kan nemen want als hij gaat verlaat hij toch ook een gedeelte van zijn bestaande kinderen en ook al kies je voor abortus kan hij nog zeggen dat hij gaat!ik zou zelf voor mijn kids kiezen in de buik of er al buiten want het zijn nu toch echt jullie kindjes daar binnen..

Uiteindelijk onthou je wat voor gevoel hierbij komt kijken en vergeet je de kleine dingen erom heen..je komt er echt wel hoor al lijkt het nu niet zo.met al deze berichten proberen we deze kleintjes te redden en daarbij ook jou en je gezin.denken julllie ook over adoptie?of is het laten weghalen de enige keuze

Nogmaals je kan deze keuze nooit meer terugdraaien!

Wat een narigheid. Ik kan me in de meeste antwoorden die al gegeven zijn vinden. Je zit inmiddels alweer op 9 weken, je hebt het niet meer over een klompje nog vormeloze cellen. De impact van een abortus op dit termijn lijkt me wat andere koek dan een weekje overtijd zijn. Dat zal niet voor iedereen gelden, maar wel voor iemand die geen abortus wil. Ik denk ook dat de vraag gaat worden of jij deze relatie nog wel voort wilt zetten als je het toelaat dat je man een abortus afdwingt. Niet alleen omdat jij je man met hele andere ogen gaat bekijken, maar ook zijn instelling naar jou zal veranderen als je zoiets fundamenteels tegen je wil in toelaat.

Dat gezegd, is hoe je het ook went of keert je man een belangrijk onderdeel in het leven van je kinderen. Wat voor vader zal hij zijn als ze geboren worden?

Vind het een nare situatie voor je, sterkte.

Ik zou voor de kindjes kiezen..

Ik snap werkelijk niet dat je man de benen wilt nemen als je de tweeling houdt. Hoe goed is de relatie dan echt, als hij dit van je verlangd en anders weggaat.. En stel dat je voor hem de kindjes weghaald, ga je het hem dan niet kwalijk nemen. Wat voor effect gaat dat op je relatie hebben..

Je schrijft: geen barsten in onze relatie tot nu toe......Tja, een echte ware goed relatie komt pas naar boven bij druk op de ketel, bij stress, bij problemen, bij ziekte of nog erger.... dan pas komt de ware aard van een relatie naar boven!! Zelf ben ik dit jaar alweer 19 jaar getrouwd met mijn man.... dus ik weet waar ik het over heb. Je kunt dus oprecht denken dat het de afgelopen jaren koek en ei was... Maar is dat ook echt zo??

Nu gebeurt er iets onverwachts... ok, snap ik heel goed.... zo gaat dat vaak in het leven.

Persoonlijk vind ik een onverwachte zwangerschap niet echt in het rijtje horen van problemen en ziekte... maar dat terzijde.

Blijkbaar is je man in paniek of weet ik veel wat.

Dit zou ik heel graag tegen je man willen zeggen, lees het maar aan hem voor of laat het hem zelf lezen:

Beste man van "Froufrou",

Nu is het tijd om nu echt volwassen te worden!

Tijd om een echte man te worden!

Nu is het tijd om een zegen te worden voor je prachtige gezin!

Tijd om de kar te trekken die "het leven" heet!

Nu is het de tijd om je verantwoordelijkheid te nemen en te dragen en niet als een lafaard weg te lopen!

Ik wil je aanmoedigen om voor je vrouw en kinderen te gaan vechten! Word hun held!

Omarm het leven... ren niet weg!

En vanuit het diepste van mijn hart zeg ik tegen je: Ga naast je vrouw staan en laat haar niet alleen.... ze draagt 2 prachtige kinderen van jou, zorg voor haar met alles wat je hebt, koester je gezin, ben een rots in de branding en ben een goed voorbeeld voor je kinderen .....

Wees een man! Eentje waar je vrouw en kroost trots op zijn!

Ik ben het helemaal eens met Nog even!

Waarom laat je je keuze zo afhangen van wat andere mensen denken.

Het is jouw leven,jouw beslissing. Jij moet uiteindelijk leven met welke keuze jij ook maakt.

Ik lees al even met je mee en het gaat er echt niet makkelijker op worden. Iedereen heeft zijn eigen mening en oordeel.

Je maakt het jezelf zo onwijs lastig op deze manier en dat is jammer.

Ik zit vol verbazing je blogs te lezen. Ik vind je man onwijs respectloos naar jou toe... hoezo zet je je vrouw en kids op straat?! Hij wilde zich niet laten helpen en bij jou kon het niet. Jij genruikte de pil dus heb jij gedaan wat je kon om dit te voorkomen. Hij had ook condooms kunnen gebruiken.

Mijn broertje en schoonzus hebben 2 jaar geleden abortus laten uitvoeren. Schoonzus wilde het kindje houden mijn broertje niet. En ze heeft nog dagelijks spijt.

Ik ben 5.5 jaar geleden zwamger geworden van een 2ling gezond geboren en we dachten compleet te zijn. Nu ben ik 25 weken zwanger tot onze grote schrik!!! Ik heb PCOS en heb de vorige keer medicijne gehad om zwanger te worden. En de kans was volgens artsen nihiel dat ik zwanger kon worden. Maar goed. Vorig jaar 3 operaties in mn buik gehad dus het feit dat ik nu zwamger ben is niet ideaal. Maar ik bleek al 8 weken zwanger... een kloppend hartje een levend persoontje ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen... ookal was het coor mijzelf beter geweest. Ik heb veel tekorten nu en veel pijn rondom operatie gebied. Maar nu begint het wel echt te wennen dat er een dochter onderweg is. Wij hebben hier in huis ook wat aanpassingen moeten doen zodat iedereen een plekje heeft. Maar komt goed.

Laat je niet gek maken door je man. En kies voor jezelf en je kindjes. Van een kindje kun je noojt spijt krijgen van een abortus wel.

Suc6 met alles

Hoogstwaarschijnlijk draait jouw man best bij als je de kinderen houdt. Ik geloof nooit dat hij een goede relatie verlaat vanwege zijn eigen kinderen.... Hij is nu in paniek, maar dat gaat echt over.

Als jij je laat dwingen tot abortus is je relatie sowieso voorbij omdat jij hem niet meer kunt vertrouwen...

Wel bijzonder dat jij je voor deze keuze door allemaal onbekenden wil laten adviseren....

ik zou kiezen voor de kindjes.

Noch jij noch je man hebben dit gepland maar het is nu eenmaal zo.

Hij dwingt je tot iets en dreigt alleen maar om zijn zin te krijgen! Dat klopt niet meid! Zo'n beslissing moet je normaal samen kunnen maken zonder extra gevolgen voor je relatie (die zou enkel een tijdelijke deuk mogen krijgen na de bevalling).

Als hij je op straat zet, weet dan dat je het wel zal trekken. Hij heeft de verplichting om voor zijn kinderen te zorgen en/of financieel op te draaien. En dan zijn er nog grootouders, tantes, nonkels, vrienden... die vast wel eens willen bijspringen als dat nodig is

Is je man trouwens al met de psycholoog gaan spreken? Misschien komt hij dan wel tot inzicht waar hij mee bezig is. Hij duwt gewoon zijn eigen gezin weg omdat hij de confrontatie niet durft aangaan

Alleen jij kunt deze keuze maken.

Wij zitten niet in deze situatie dus kunnen makkelijk roepen.

Wat ik me wel afvraag of het niet tussen jullie in komt te staan als je nu voor je man kiest en dus voor abortus. Lijkt mij dat je dit niet los van elkaar kunt zien.

Ik wens je heel veel wijsheid en kracht toe!

Wauw ken je eerdere verhalen niet hoor, maar even om eerlijk te zijn hoor. Wat voor man laat je nou kiezen tussen jou en kinderen die hii zelf heeft verwekt met jou? Niemand gaat me tot zo een keuze toe dwingen al zou ik 15 jaar getrouwd zijn met je dit doe je niet. Ik ga je wat zeggen, ik ben alleenstaande krijg me 5e kindje, ben elke keer in de steek gelaten bij de zwangerschappen en pittig is het soms ook omdat ik geen steun heb maar dat maakt me niet kapot, ik vecht voor me kindjes. Mannen lopen weg voor hun verantwoordelijkheid, je kind blijft in je leven. Waarom als 3 kunnen eten zouden de andere 2 ook niet kunnen eten. Mijn eerste zijn een tweeling, ze zijn nu 9 en vinden het leuk mee helpen met hun broertjes. Eten, kleding schoenen liefde aandacht komen ze niks te kort. Als je zelf weet wat belangrijker is in het leven een broek van 50 euro of van 5 euro. Kleding is kleding, ik doe het al 10 jaar alleen en ik ben trots op mezelf. Mannen kunnen ondankbaar zijn en denken dat je het niet zal overleven zonder hun. Je bent sterk en als je man van je houd laat ie je niet voor zo een keuze. Ik wens je veel sterkte niemand kan de keuze voor je maken. Maar ik heb gekozen voor me kinderen dan maar alleenstaand ipv ongelukkig zijn met een man

Wat vervelend voor je dat het je zo moeilijk word gemaakt. Ik denk dat de belangrijkste vragen zijn;

Kun jij straks weer gelukkig worden met man maar zonder de 2ling?

Of kan je weer gelukkig worden zonder man maar met alle kinderen?

Heel veel succes met je keuze, ik vind het echt heel naar voor je.

Weet je wat het is dit keuze kan alleen jij (met je man) maken. Wij kunnen niet in je porto kijken , niet in je huis niet in je hoofd etc. Kinderen kosten een hoop geld , tijd ,liefde , energie noem maar op. Je man werkt hard. Het is altijd makkelijk om te roepen houden ,maar er komt echt veel meer bij kijken en in je eentje is dat heel zwaar. Ook is het makkelijk om re zeggen je man was er ook bij....uhhh ja maar dan had er betere bescherming moeten zijn.

Het is voor ons allemaal makkelijk roepen. 1 vriendin van mij heeft abortus laten plegen om dezelfde reden als jij daar geeft en tot op heden geen spijt gehad. Nu 2jaar geleden. Maar er zijn ook vrouwen die jaren lang schuldig voelen of wat dan ook. Nogmaals wij kunnen echt niks zeggen bovendien zitten hier alleen vrouwen die zwanger willen worden of zijn dus zullen ze adviseren de baby te houden.

Jij kan dit met je psycholoog en je man.. Misschien je moeder ook nog. Maar ga dat niet hier aan vreemden vragen die weten heel je situatie thuis niet. Ik bedoel als het allemaal zo perfect wad bij je thuis stond je niet voor deze keuze toch?

Sterkte.....

Ik vind het erg dat jouw man je zo voor blok zet... Die zou bij mij al zoiezo kunnen gaan...

Ik begrijp het niet helemaal...... gaat je man echt letterlijk weg als je de tweeling houdt??? Of blijft hij bij jou, maar doet hij niks met de kinderen.... .?... Of wèl met de oudste 3, maar niet met de tweeling....?

Ik snap de situatie niet helemaal.